MasukShare
บทที่ 1058
Bab terkait
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1059
เย่ซิวบีบแก้มของเธอเบา ๆ "เจอฉันก็ไม่คิดจะทักทายกันเลยเหรอ ไร้มารยาทจริง ๆ"เย่หลิงปัดมือของเขาออกด้วยความรำคาญ สายตาเต็มไปด้วยความเป็นศัตรู "ตอนนี้คุณไม่ใช่หัวหน้าหน่วยเขี้ยวมังกรแล้ว ฉันจะต้องเรียกคุณทำไม"เย่ซิวหัวเราะออกมาเบา ๆที่ยายหนูนี่มีท่าทีเป็นศัตรูกับเย่ซิว ก็เพราะเมื่อก่อนเย่ซิวเห็นว่าเธอมีพรสวรรค์ดีที่สุด เลยเข้มงวดกับเธอมากเป็นพิเศษมักจะให้เธอ ‘ฝึกพิเศษ’ อยู่เสมอไม่อย่างนั้นพลังฝีมือของยัยหนูนี่ก็คงไม่ก้าวหน้าได้รวดเร็วขนาดนี้แต่เด็กสาวก็มักจะมีนิสัยขบถอยู่บ้าง เคยโดนเย่ซิวปฏิบัติด้วยแบบนั้น ในใจก็คงมีความขุ่นเคืองอยู่บ้างเป็นธรรมดา"เมื่อกี้ฉันช่วยเธอนะ ปฏิบัติกับผู้มีพระคุณแบบนี้เลยเหรอ"เย่หลิงแค่นเสียงเหอะอย่างเย็นชา "ฉันไปขอให้คุณช่วยตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? คุณมายุ่งเรื่องคนอื่นเองแท้ ๆ"นี่แหละคือสาวน้อยผู้หยิ่งยโสอย่างแท้จริงเย่ซิวมองเธอด้วยรอยยิ้มที่คล้ายจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “เธอลืมไปแล้วหรือ ว่าเคยถูกฉันลงโทษต่อหน้าฝูงชนมาก่อน”สีหน้าของเย่หลิงเปลี่ยนไปทันที รีบถอยห่างจากเย่ซิวโดยไม่รู้ตัวเธออดไม่ได้ที่จะหวนคิดถึงเรื่องราวอันไม่น่าพิสมัยบางอย่างเมื
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1060
ดวงตาของเธอไม่ได้เย็นชาอีกต่อไปแล้ว แต่กลับเต็มไปด้วยความอ่อนโยน ราวกับหญิงสาวที่กำลังตกอยู่ในห้วงแห่งความรักในวันนี้ ณ ประเทศหนึ่งซึ่งมีชื่อเสียงด้านการท่องเที่ยวเย่ซิวพาน่าอีออกไปเที่ยวเล่นมาทั้งวัน ก่อนที่ทั้งสองจะเข้าพักในโรงแรมน่าอีเข้าไปอาบน้ำส่วนเย่ซิวนั่งอยู่ริมเตียง ลูบคางอย่างครุ่นคิดแน่นอนว่าเขาไม่ได้พาน่าอีมาที่นี่อย่างไร้เหตุผลทุกอย่างเริ่มต้นจากเหตุการณ์ที่เขาทำลายห้องทดลองชีวภาพหมายเลขเก้าของประเทศจ้านอิงตี้ และสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทางขากลับในตอนนั้น เขาได้นำกล่องเล็ก ๆ ที่หญิงสาวบนดวงจันทร์ให้เขาติดมือกลับมาด้วยเมื่อเย่ซิวเปิดดูของที่อยู่ภายใน สิ่งที่เห็นทำให้เขาตกตะลึงอย่างหนักมันคือค่ายกลพิเศษชนิดหนึ่ง และในขณะเดียวกันก็เป็นกุญแจกุญแจที่จะพาพวกเขาออกจากที่นี่บนค่ายกลนั้นระบุจุดที่ผนึกของโลกนี้เกิดความเสียหาย รวมถึงพื้นที่ที่พลังค่ายกลอ่อนแอที่สุดเหตุผลที่หญิงสาวบนดวงจันทร์มอบสิ่งนี้ให้เขาเป็นเพราะเธอหวังว่าสักวันเย่ซิวจะช่วยปลดปล่อยพันธนาการที่กักขังเธอ และช่วยเธอออกไปจากดวงจันทร์เธอถูกกักขังอยู่ที่นั่นมาหลายพันปี และต้องการจะจากไปมานานแล้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1061
ไม่มีใครโง่พฤติกรรมของเย่ซิวชัดเจนเกินไปเพียงแต่ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้เอ่ยออกมาเท่านั้นแต่ตอนนี้น่าอีอดทนต่อไปไม่ไหวแล้วเย่ซิวยกมือขึ้นบีบจมูกเธอเบา ๆ “อุตส่าห์อดทนมาถึงตอนนี้ได้ก็นับว่าลำบากเธอเหมือนกันนะ”น่าอีจ้องเย่ซิวเขม็งเดิมทีเธอเกลียดเขามากแต่ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา เธอไม่อาจต้านทานเสน่ห์และการเอาอกเอาใจของเย่ซิวได้เลยแม้จะรู้ว่าเขามีจุดประสงค์บางอย่าง แต่สุดท้ายก็พ่ายแพ้ให้เขาอยู่ดี“จริง ๆ แล้วฉันแค่เห็นว่าร่างกายเธอมีพลังที่แข็งแกร่งซ่อนอยู่ เลยอยากให้เธอมาเป็นพวกเดียวกับฉัน”คำตอบนี้ทำให้น่าอีโล่งใจขึ้นมาหน่อยตอนแรกเธอคิดว่าเย่ซิวกำลังทำอะไรบางอย่างที่คล้ายกับการเลี้ยงหมูคือเลี้ยงให้โตแล้วเชือดในภายหลังเธอเม้มปากแล้วถามต่อเป็นคำถามที่สอง “นายชอบฉันบ้างไหม?”พอถามออกไป เธอก็รู้สึกกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูกทันที“แน่นอนอยู่แล้ว” เย่ซิวตอบโดยไม่ต้องคิด “เธอสวยขนาดนี้ เสียงก็น่าฟัง ตัวก็นุ่มนิ่ม แถมยังมีพรสวรรค์อีก จะมีผู้ชายที่ไหนไม่ชอบเธอบ้างล่ะ”น่าอียิ้มกริ่ม เธอรู้สึกดีจนเผลอเคลิ้มไปแต่เย่ซิวก็เอ่ยต่อ “แต่ทั้งหมดนี้ต้องอยู่บนเงื่อนไขที่ว่าเธอจะต้องไม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1062
“ยังยืนอึ้งอยู่อีกทำไม? รีบไปจัดการเดี๋ยวนี้เลย!”……“ที่แท้ก็พยัคฆ์สายฟ้านี่เอง” เย่ซิวพึมพำ “มันอยู่ในระดับไหนแล้ว”“น่าจะอยู่ในช่วงขั้นต้นของระดับถอดจิต อย่างมากก็ไม่เกินขั้นกลาง”หลังจากระดับวิญญาณก่อกำเนิดแล้ว ขั้นต่อไปก็คือระดับถอดจิตในระดับนี้ จิตจะสามารถออกจากร่างกายและเดินทางภายนอกได้นานหลายปีโดยที่ร่างกายยังคงสภาพปกติ“เธอพูดออกมาแบบนี้ไม่กลัวว่าประเทศวูจะจับพ่อแม่เธอไปเป็นตัวประกันเหรอ”“ซวยแล้วไง” น่าอีหน้าถอดสี ก่อนจะรีบยกมือขึ้นทุบหัวตัวเองแรง ๆ “ฉันมันโง่ ลืมคิดเรื่องนี้ไปเลย”เมื่อกี้เธอมัวแต่มองเย่ซิวจนเผลอไผลพออารมณ์พาไปก็เผลอพูดเรื่องนี้ออกมาโดยไม่ทันคิดพอถูกเย่ซิวเตือน สติของเธอก็กลับมาเต็มที่ ร่างกายเย็นเฉียบ มือไม้สั่นเทา ความหวาดกลัวถาโถมเข้าใส่ ดวงตาเริ่มแดงก่ำ“ทำยังไงดีล่ะ? ฉันทำให้พวกเขาตายแน่ ๆ”จากนั้นน้ำตาเธอก็เริ่มไหลออกมาไม่หยุดเย่ซิวรู้ดีว่าเธอไม่ได้ตั้งใจ เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตบบ่าเธอเบา ๆ “ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันไปกับเธอเอง”“ไม่เอา” น่าอีส่ายหัวรัว ๆ “นายต้องตายแน่ พยัคฆ์สายฟ้าแข็งแกร่งเกินไป ตอนนี้นายยังสู้มันไม่ได้”“นั่นก็ไม่แน่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1063
เย่ซิวเก็บวิชาอักขระเข้าไปในตราประทับเทียนฝูที่เป็นธาตุไฟทั้งหมดเพราะไฟสามารถกดข่มสายฟ้าได้เป็นอย่างดี เหมาะสำหรับใช้รับมือกับพยัคฆ์สายฟ้าที่สุดเมื่อบินไปได้ครึ่งทาง เขาก็เก็บวิชาอักขระได้ครบหนึ่งพันบทพอดีจากนั้นเย่ซิวก็หยิบเครื่องรางศักดิ์สิทธิ์ออกมาหลายชิ้นจากนั้นก็ให้ม้าศึกเพลิงน้ำแข็งไปห้าหกชิ้นและแบ่งให้ร่างแยกทั้งสองอีกสิบกว่าชิ้นส่วนน่าอีก็ให้เครื่องรางป้องกันตัวไปอีกหลายชิ้นนี่อาจจะเป็นการเตรียมตัวที่รอบคอบที่สุดของเย่ซิวเท่าที่เคยมีมาน่าอีโอบเย่ซิวจากด้านหลัง “นายต้องปลอดภัยนะ ถ้าเกิดอันตรายที่นายต้านทานไม่ไหวก็หนีไปก่อนเลย”แค่เย่ซิวยอมมาประเทศวูกับเธอ เธอก็ซาบซึ้งใจมากแล้ว“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่มีวันแพ้หรอก”เสียงของเย่ซิวเต็มไปด้วยความมั่นใจระดับถอดจิตแล้วไง?!คำพูดของเย่ซิวทำให้น่าอีรู้สึกฮึกเหิมไปด้วยเธอเผยรอยยิ้มออกมาม้าศึกเพลิงน้ำแข็งเบ้ปากเล็กน้อยสองคนนี้ช่างใจร้ายจริง ๆ ที่มาหวานใส่กันต่อหน้ามันแบบนี้มันมาอยู่ในสังคมมนุษย์ได้สักพักแล้วเลยเข้าใจคำศัพท์บางอย่างพฤติกรรมของสองคนนี้เรียกได้ว่าโปรยอาหารหมาชัด ๆ“ฮึ่ม ไว้ฉันจะหาม้าเพศเมียสักร้อย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1064
สายฟ้าขนาดมหึมาที่หนากว่าหินโม่หลายเท่าร่วงลงมาจากท้องฟ้าพลังอันหนักอึ้งราวกับสามารถบดขยี้ทุกสรรพสิ่งบนโลกนี้แผ่ซ่านออกมาจากนั้นเย่ซิวก็เห็นเงาร่างขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นมันใหญ่เทียบเท่าช้างตัวโต ทั้งร่างเป็นสีม่วง แม้กระทั่งดวงตาก็ยังเป็นสีม่วงเข้มทั่วร่างของมันถูกพันไว้ด้วยสายฟ้าสีม่วงที่นับไม่ถ้วนราวกับเป็นตัวแทนของเทพสายฟ้าบนโลกมนุษย์ดวงตาเย็นเยียบและไร้ความรู้สึกของมันจับจ้องไปที่เย่ซิว ก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดัง “เย่ซิว ข้ารอเจ้ามานานแล้ว ไม่เลวเลยนะ เจ้ากล้ามากที่เป็นแค่ระดับวิญญาณก่อกำเนิดแต่ก็ยังกล้าบุกมาหาข้าถึงที่”“แกคิดผิดแล้ว ที่ฉันมาที่นี่ไม่ใช่มาเพื่อเจอแก แต่มาเพื่อเชือดแกต่างหาก”“ฮ่า ๆ ๆ!” พยัคฆ์สายฟ้าหัวเราะราวกับได้ยินเรื่องขำขันที่สุดในชีวิต “ข้าอยู่ในระดับถอดจิตขั้นกลาง เจ้าจะเอาอะไรมาเทียบกับข้าได้?ทำไมไม่ยอมให้ข้ากลืนกินเจ้าเสียดี ๆ ล่ะ หากข้าหลุดพ้นจากที่นี่ได้ ข้าจะขอบคุณเจ้าด้วยซ้ำ”เย่ซิวไม่คิดจะเสียเวลาพูดไร้สาระกับมัน เพียงแค่คิด กระบี่ห้าขุนเขาก็ปรากฏขึ้นในมือ จากนั้นพลังต่อสู้ของเขาก็พุ่งทะยานขึ้นทันทีเสี่ยวปิงและม้าศึกเพลิงน้ำแข็งก็เข้าสู่โ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1065
“จงตรึง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ!”เย่ซิวเปล่งเสียงคำว่าตรึงออกมาหกครั้งติดกันพรสวรรค์วาจาศักดิ์สิทธิ์ถูกใช้ออกมาอย่างถึงขีดสุดแม้แต่ร่างกายของพยัคฆ์สายฟ้าที่อยู่ในระดับถอดจิตขั้นกลางก็ยังถูกหยุดชะงักโดยอัตโนมัติจากนั้นเย่ซิวก็ชักตราประทับเทียนฝูออกมา ในชั่วพริบตานั้นเขาก็กระตุ้นวิชาอักขระธาตุไฟทั้งหนึ่งพันบทที่เก็บไว้ภายในทันทีทันใดนั้น เปลวเพลิงมหาศาลก็ก่อตัวเป็นภูเขาไฟขนาดใหญ่พุ่งลงมาถล่มร่างของพยัคฆ์สายฟ้าอย่างรุนแรงแต่มันยังไม่จบแค่นั้นเย่ซิวอ้าปากพ่นกระบี่หงส์โบยบินกับกระบี่ดาวตกออกมา สองกระบี่พุ่งเป็นลำแสงตรงเข้าหาพยัคฆ์สายฟ้าและแทงทะลุเข้าไปทางรูจมูกของมันจนเลือดสีม่วงสาดกระเซ็นออกมาและสุดท้าย เย่ซิวก็ใช้วิชาแปรมังกรร่างของเขาถูกปกคลุมด้วยเกล็ดมังกร กรงเล็บมังกร เขามังกร และหางมังกรพลังของเขาพุ่งทะยานขึ้นไปถึงระดับที่น่าสะพรึงกลัวเลือดในกายเดือดพล่านดุจคลื่นพายุซัดสาด ส่งเสียงก้องสะท้านไปทั้งร่างพร้อมกับที่สองมือเขากระชับกระบี่ห้าขุนเขาเอาไว้ ก่อนจะอัดพลังทั้งหมดลงไปและฟันลงอย่างสุดแรงศีรษะของพยัคฆ์สายฟ้าเกือบถูกผ่าครึ่ง เลือดสีม่วงทะลักออกมาเป็นสายไม่หยุดหย่อนถึงแม
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1066
ในส่วนของจอมมารโลหิต ตอนนี้เขายังไม่คิดจะปล่อยให้มันแข็งแกร่งขึ้นไปอีกจึงจำเป็นต้องสร้างวิญญาณนักรบที่ทรงพลังขึ้นมาอีกหลายตนเพื่อให้สามารถถ่วงดุลซึ่งกันและกันได้วิญญาณของพยัคฆ์สายฟ้านั้นแข็งแกร่งมากแต่โชคร้ายที่ตอนนี้มันถูกผนึกด้วตราประทับเทียนฝู ทำให้ไม่สามารถออกอาละวาดได้สุดท้ายจึงทำได้เพียงปล่อยให้สิ่งมีชีวิตสองตัวที่มันมองว่าเป็นแค่มดปลวกกัดกินวิญญาณของมันไปเรื่อย ๆมันรู้สึกได้ว่าร่างกายของตัวเองอ่อนแอลงทุกที เงาแห่งความตายกำลังจะกลืนกินมันจนหมดสิ้นตอนนี้มันรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมากหากรู้ว่าเย่ซิวแข็งแกร่งขนาดนี้แต่แรก มันก็คงไม่คิดไปหาเรื่องเขาแต่มาคิดได้ตอนนี้ก็สายไปแล้วเสียงคำรามโหยหวนสุดท้ายดังขึ้น ก่อนที่วิญญาณของพยัคฆ์สายฟ้าจะถูกกลืนหายไปจนหมดสิ้นโลหิตและพลังบำเพ็ญของมัน ถูกเย่ซิวดูดกลืนไปจนเกลี้ยงในชั่วพริบตา เย่ซิวก็ก้าวเข้าสู่ระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นกลางทันทีแต่พลังของเขากลับยังไม่มั่นคงนักเพราะความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นเร็วเกินไปหลังจากเข้าสู่ระดับวิญญาณก่อกำเนิดได้ไม่ถึงสองเดือนก็ทะลวงขึ้นอีกระดับแล้วจากนี้เขาต้องใช้เวลาไม่น้อยในการขัดเกลาพ
Bab terbaru
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1178
เฉินเยียนจือยังไม่ยอมแพ้ เธอออดอ้อนไม่หยุด “ไม่เอาน่าแม่ หนูแค่อยากสั่งสอนเขานิดหน่อยเอง ขอระบายอารมณ์บ้าง รับรองว่าจะไม่ทำให้เขาเจ็บตัวแน่นอนขอร้องนะคะ ถ้าไม่ได้ทำแบบนี้ สุดท้ายความแค้นมันจะกลายเป็นเงาในใจถ้าวันหนึ่งตอนบำเพ็ญตนแล้วพลังวูบวาบจนผิดพลาด แม่ก็อาจจะต้องสูญเสียลูกสาวที่ทั้งน่ารัก ฉลาด สดใสและว่านอนสอนง่ายไปเลยนะ”“พอ ๆ ๆ เลิกเขย่าแม่ได้แล้ว แม่จะเวียนหัวอยู่แล้วเนี่ย” ภรรยาเจ้าสำนักถอนหายใจแล้วพูดอย่างหงุดหงิด“งั้นก็ได้ แม่จะสอนให้แค่บางส่วนพอไว้ใช้สั่งสอนเขานิดหน่อยก็แล้วกัน”เฉินเยียนจือดีใจจนตาเป็นประกาย “ขอบคุณค่ะแม่”……สถานที่ปิดด่านของเจ้าสำนักกินพื้นที่นับหลายร้อยไร่ ภายในเต็มไปด้วยของล้ำค่าที่ช่วยในการบำเพ็ญตนทั้งสิ้นหลังจากพาห้าร่างแยกของเย่ซิวมาถึงที่นี่ เจ้าสำนักก็ส่งข่าวให้ภรรยาทราบต่อจากนี้ เขากับผู้อาวุโสอีกหลายคนจะเป็นผู้ฝึกสอนห้าคนนี้ด้วยตัวเองส่วนเรื่องภายนอกก็ให้ภรรยาของเขาจัดการไปก่อนในแววตาของเจ้าสำนักเต็มไปด้วยประกายทะเยอทะยานอย่างไม่คิดจะปิดบังเลยแม้แต่น้อย“ถ้ามีเด็กทั้งห้าคนนี้ บางทีในงานประชุมใหญ่ในอีกสองปีข้างหน้า เราอาจจะคว้าอัน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1177
เย่ซิวจ้องเสี่ยวโหรวแน่นิ่ง “เธอพูดจริงหรือเปล่า?”เสี่ยวโหรวก้มหน้าลงเล็กน้อยจนมองไม่เห็นสีหน้าที่ชัดเจน “นายท่านไม่เหมือนคนอื่น นายท่านจะไม่ทำร้ายข้า เพราะแบบนั้น ข้าถึงยิมยอมจากใจจริง”เย่ซิวไม่พูดอะไร เพียงแค่มองเธออยู่อย่างนั้นประมาณหนึ่งถึงสองนาที จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมาเบา ๆ “ช่างเถอะ วันนี้ฉันยังมีธุระ เอาไว้คราวหน้าแล้วกันไปล้างตัวแล้วเลือกห้องว่างเอาไว้พักสักห้องเถอะ จำไว้นะ ห้องกลั่นโอสถกับห้องหมายเลขห้า ห้ามเข้าเด็ดขาด นอกนั้นเลือกได้ตามสบาย”ในห้องหมายเลขห้ามีเตียงน้ำแข็งตั้งอยู่“รับทราบเจ้าค่ะนายท่าน”เสี่ยวโหรวลุกขึ้นและก้าวเดินด้วยขาเรียวยาวไปล้างตัวอย่างว่าง่ายช่วงที่เธอไปอาบน้ำ เย่ซิวก็จัดการวางค่ายกลในห้องหมายเลขห้าเพิ่มเติมอีกหลายชั้นจากนั้นก็หยิบหุ่นเชิดระดับถอดจิตออกมาบริเวณด้านหน้ามีรอยเว้าสำหรับเปิดช่องเก็บพลังงานเมื่อวางศิลาวิญญาณลงไป ไม่กี่วินาทีพลังวิญญาณก็ถูกดูดไปจนหมดเขาใช้ศิลาวิญญาณไปทั้งหมดกว่าสองแสนก้อนกว่าจะเติมพลังให้หุ่นเชิดจนเต็มถ้าใช้พลังเต็มกำลัง หุ่นเชิดตนนี้ก็จะสามารถต่อสู้ได้นานถึงหนึ่งชั่วโมง เหมาะสำหรับใช้เป็นยามเฝ้าที่เย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1176
“รู้…แล้ว...”เฉินเยียนจือตอบเสียงแผ่วเบาอย่างที่ใคร ๆ ว่ากันไว้ คนเลวต้องเจอกับคนที่เลวยิ่งกว่า คนแบบเธอ มีแต่ต้องเจอคนที่โหดเหี้ยมกว่าเท่านั้น ถึงจะถูกกำราบอยู่หมัด“ในเมื่อเข้าใจแล้ว ลองเรียกคำว่านายท่านให้ฉันฟังหน่อยสิ”เย่ซิวไม่ได้หลงเชื่อว่าเธอจะยอมสยบง่าย ๆ สิ่งที่เธอแสดงออกตอนนี้มีแต่จะเป็นการยอมจำนนแบบชั่วคราวเท่านั้นและก็จริงตามคาด สีหน้าของเฉินเยียนจือพลันแข็งกระด้างขึ้นมาอีกครั้ง“หืม ไม่อยากพูดงั้นเหรอ” เย่ซิวแกล้งทำหน้าบึ้ง “แสดงว่าบทเรียนเมื่อกี้ยังเบาเกินไปสินะ”เฉินเยียนจือถึงกับสั่นไปทั้งตัว เรื่องเมื่อกี้ยังคงเป็นฝันร้ายที่เธอไม่อยากเผชิญซ้ำอีก“นาย…ท่าน...”สองคำนั้นหลุดออกจากปากเธอด้วยความรู้สึกอัปยศเกินบรรยายเย่ซิวยิ้ม แล้วบิดแหวนผนึกของจากนิ้วของเธอออกมา “เปิดมันซะ”เฉินเยียนจือรู้ว่าขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์ จึงทำตามอย่างว่าง่ายเย่ซิวใช้พลังจิตสำรวจภายในทันที ด้านในมีทั้งศิลาวิญญาณจำนวนมาก สมุนไพรหายาก และโอสถล้ำค่า รวมมูลค่าแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าสิบล้านศิลาวิญญาณเย่ซิวเก็บทั้งหมดเอาไว้โดยไม่ลังเลเฉินเยียนจือเจ็บใจจนแทบร้องไห้ทรัพยากรจำนวนมหาศา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1175
“ฉัวะ!!”สายฝนสีเลือดโปรยปรายลงมาทั่วฟ้าเย่ซิวฉีกสัตว์วิญญาณของเฉินเยียนจือเป็นชิ้น ๆ อย่างไม่ลังเลจากนั้นเตะเข้าหน้าอกเธอเข้าเต็มรักร่างของเธอลอยละลิ่วไปกระแทกกับเนินเขาอย่างรุนแรงเสียงกระดูกหักดังทั่วร่าง ไม่รู้ว่าหักไปกี่จุดเฉินเยียนจือมองเย่ซิวที่ลอยตัวอยู่ตรงหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น“ไอ้สารเลว แกตายแน่ แกต้องตาย ฉันไม่มีวันปล่อยแกไปเด็ดขาด!!!”ถึงจะเจ็บปางตาย เธอก็ยังไม่หยุดอาฆาต ใจคิดแต่จะแก้แค้นให้ได้ในภายหลัง“เพียะ ๆ ๆ”เย่ซิวไม่ใช่คนที่จะใจอ่อนให้กับคนอย่างเธอเขาตบซ้ายทีขวาที เพียงพริบตาก็ฟาดไปกว่าร้อยครั้งแรงฝ่ามือแต่ละครั้ง ทำให้ใบหน้าที่เคยสวยงามของเธอบวมช้ำจนดูไม่ได้ความแค้นในใจของเธอระเบิดออกจนแทบปิดไม่อยู่ ดวงตาแดงก่ำราวกับจะสังหารได้ทุกสิ่งเธอไม่เคยถูกปฏิบัติแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เด็กก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพ่อแม่และแฟนหนุ่มถูกตามใจทุกอย่างราวกับแตะต้องไม่ได้ แต่วันนี้กลับโดนกระทืบจนแทบจำหน้าตัวเองไม่ได้เย่ซิวเห็นสภาพเธอก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ยังไม่ยอมแพ้ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องปรานีอีกต่อไปเขาควักโอสถสองเม็ดออกมา แล้วยัดใส่ปาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
