LOGINShare
บทที่ 1201
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1206
“โฮกกก!”ทันใดนั้นเอง เหล่าปีศาจยักษ์ทั้งแปดก็เปิดฉากต่อสู้กันขึ้นมาพลังปีศาจอันน่าสะพรึงโหมกระหน่ำราวคลื่นยักษ์ พัดถล่มไปทั่วทุกทิศระดับพลังของพวกมันรุนแรงเกินกว่าจะจินตนาการได้เพียงพริบตาเดียว หลุมดำขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นกลางสมรภูมิ ทุกสิ่งในรัศมีรอบด้านถูกทำลายสิ้นเย่ซิวพาเฉินเยียนจือถอยร่นขึ้นไปยังภูเขาลูกเล็กอีกลูกหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคร่งเครียดหากเขาเผลอเข้าไปมีส่วนร่วมในการต่อสู้ระดับนี้ ผลลัพธ์คงไม่พ้นต้องตายอย่างแน่นอนเฉินเยียนจือเผลอขยับตัวเข้ามาใกล้เย่ซิวโดยไม่รู้ตัว ท่ามกลางศึกใหญ่ระดับนี้ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นจอกแหนไร้ราก พร้อมจะถูกกลืนหายไปได้ทุกเมื่อมีการเพียงอยู่ข้างชายคนนี้เท่านั้น ที่เธอจะรู้สึกได้ถึงความปลอดภัยเพียงน้อยนิดเธอเอ่ยเสียงเบา “พวกมันกำลังทำอะไรอยู่? จู่ ๆ ก็สู้กันขึ้นมาเฉยเลย”“ก้าสิบเปอร์เซ็นต์คงไม่พ้นแย่งสมบัติอะไรสักอย่างนั่นแหละ”เย่ซิวกวาดตามองไปรอบ ๆ สนามรบ น่าเสียดายที่ยังไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติเฉินเยียนจือครางรับ ก่อนจะผุดความคิดแปลก ๆ ขึ้นมากะทันหัน เธอยื่นมือลูบลงบนเอวของเขาอย่างแผ่วเบาเย่ซิวเหลือบตามามองเธอทันที
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1205
ตูม!พลังอันแข็งแกร่งสายหนึ่งปะทุออกมาจากตัวเฉินเยียนจือเธอทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานขั้นสมบูรณ์ได้อย่างราบรื่นพลังวิญญาณในร่างแน่นหนาขึ้น ผิวพรรณเปล่งประกาย ดูมีชีวิตชีวาและงดงามสะดุดตาถึงขั้นทำให้ใครบางคนอยากจะดึงเธอเข้ามากอดไว้แล้วทะนุถนอมอย่างสุดหัวใจเฉินเยียนจือถอนหายใจเฮือกใหญ่ บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มจาง ๆอายุเท่านี้แต่สามารถฝึกฝนจนถึงระดับนี้ได้ก็ถือว่าไม่ธรรมดาแล้วแต่พอคิดถึงเย่ซิวที่อายุพอ ๆ กันแต่กลับอยู่ในระดับถอดจิต ก็รู้สึกหมดกำลังใจทันทีหมอนี่ต้องไม่ใช่มนุษย์แน่ ไม่อย่างนั้นจะเก่งกาจผิดมนุษย์มนาขนาดนี้ได้ยังไงเย่ซิวโอบเอวที่นุ่มนวลของเฉินเยียนจือไว้ แล้วพุ่งตรงไปในทิศทางหนึ่งด้วยความเร็วสูงเฉินเยียนจือรู้สึกไม่ค่อยชิน ก่อนจะเอ่ยเสียงเบาๆ ว่า “ปล่อยฉันได้ไหม ฉัน…อยากเดินทางเอง”เย่ซิวยิ้มบาง “เธอนี่ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลยนะ ถึงได้พูดเสียงอ่อนกับฉันแบบนี้ได้”เฉินเยียนจือหน้าเครียดเล็กน้อย “ฉันก็ไม่อยากเป็นแบบนี้หรอก แต่นายมันเก่งเกินไป ถ้ายังกล้าท้าทายนายแบบโง่ ๆ เหมือนเมื่อก่อน ฉันก็กลัวว่านายจะ…”คำหลังเธอพูดไม่ออกเย่ซิวไม่พูดอะไรต่อ ก่อนจะรีบมุ่งหน้าไปข้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1204
ร่างกายของเย่ซิวแปรสภาพเป็นเทพมังกรทองคำขนาดเก้าสิบเก้าเมตรเพียงอ้าปากสูดลมหายใจ ก็ดูดกลืนเอาทรัพยากรขนาดมหึมาราวภูเขาลูกย่อมเข้าไปอย่างไม่หยุดยั้งทั่วทั้งร่าง ราวทุกอณูเนื้อเลือดต่างส่งเสียงโห่ร้องยินดีอย่างคึกคักกล้ามเนื้อ กระดูก ไปจนถึงอวัยวะภายในล้วนแตกสลายแล้วฟื้นคืน ซ้ำแล้วซ้ำอีกพวกมันถูกสร้างขึ้นมาใหม่ให้แข็งแกร่งยิ่งกว่าเดิม พร้อมทั้งประสานเข้ากับหลักธรรมและวิถีแห่งโลกใบนี้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้นแรงกดดันอันรุนแรงของมังกรพลันแผ่ออกมาจากร่างเย่ซิวปราณโลหิตสีทองพลุ่งพล่านไปทั่วร่างเขามังกรบนหน้าผากก็ยืดยาวขึ้นไปอีกเล็กน้อยเขามังกรคือหนึ่งในส่วนสำคัญที่สุดของเผ่ามังกรต้องอาศัยพลังบำเพ็ญอันลึกซึ้งอย่างมากถึงจะทำให้เขามังกรงอกยาวขึ้นได้ความยาวที่เพิ่มขึ้นทีละนิดนั้น ไม่ได้ได้มาง่าย ๆ เวลาค่อย ๆ ผ่านไปทีละนิดกระทั่งสองวันต่อมา เย่ซิวก็ใช้ทรัพยากรทั้งหมดที่ตนมีจนหมดสิ้นในพริบตาเดียว ร่างมังกรที่เคยยาวเก้าสิบเก้าเมตร ก็ขยายเพิ่มขึ้นเป็นร้อยเก้าสิบเก้าเมตรนั่นหมายความว่าเขาได้ก้าวเข้าสู่วิชาแปรมังกรขั้นห้าอย่างสมบูรณ์แล้วขั้นถัดไปจะต้องใช้ทรัพยากรในระดับที่เรีย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1203
กระแสน้ำจำนวนมหาศาลไหลทะลักเข้ามา เย่ซิวรู้สึกว่าหนังตาหนักอึ้งจนแทบจะลืมไม่ขึ้น อยากจะปิดเปลือกตาลงเสียเดี๋ยวนั้นนี่นับเป็นการบาดเจ็บที่สาหัสที่สุดนับตั้งแต่เขามาอยู่ในโลกนี้เลยเขากัดลิ้นตัวเองอย่างแรง ความเจ็บปวดรุนแรงช่วยให้สติกลับคืนมาเขารีบหยิบโอสถจำนวนมากออกมากลืนลงไปพลังโอสถค่อย ๆ แผ่ซ่านไปทั่วร่างและถูกดูดซึมเข้าไป ทำให้ร่างกายของเขาเริ่มฟื้นคืนพลังขึ้นทีละน้อย หัวใจก็กลับมาเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆเย่ซิวกวาดตามองไปรอบด้านเขาไม่รู้เลยว่าในทะเลสาบแห่งนี้จะมีปีศาจที่ทรงพลังซ่อนตัวอยู่หรือไม่เพื่อความปลอดภัย เขาจึงหยิบพระราชวังขนาดย่อมที่มีไว้ติดตัวออกมา แล้วเข้าไปข้างใน และปล่อยให้พระราชวังจิ๋วนั้นจมดิ่งลงไปที่ก้นบึ้งของทะเลสาบณ ส่วนที่ลึกที่สุดของทะเลสาบ มีเงาดำขนาดมหึมาพุ่งขึ้นมา มันอ้าปากอันกว้างใหญ่ราวถ้ำและกลืนพระราชวังทั้งหลังเข้าไปในคำเดียวภายในพระราชวัง เย่ซิวนั่งขัดสมาธิอยู่กลางโถงใหญ่ ก่อนจะเร่งหมุนเวียนพลังและดูดซับพลังโอสถอย่างต่อเนื่อง เพื่อฟื้นฟูบาดแผลทั่วร่างกายให้กลับมาแข็งแกร่งดังเดิมโชคดีที่ร่างกายของเขาแข็งแกร่งผิดมนุษย์ บวกกับการโจมตีก่อนหน้านั้น
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1202
เย่ซิวงัดทุกไม้ตายออกมาใช้พลังร่างกายผสานกับพลังธาตุทั้งห้า ระเบิดออกมาจนสร้างพลังทำลายล้างได้อย่างน่าสะพรึงกลัวพร้อมกันนั้น เขายังปล่อยวิญญาณนักรบออกมาหลายตนด้วยใช้เวลาแค่สิบวินาทีก็จัดการเสือดาวตัวนั้นได้ตูม!แผ่นหลังของเย่ซิวถูกตะปบด้วยกรงเล็บแหลมคมเหมือนโดนภูเขาลูกใหญ่พุ่งชนเข้าอย่างจัง เลือดลมปั่นป่วน ร่างกระเด็นถอยหลังสุดแรง ในขณะเดียวกัน เขาก็กระชากกระบี่ห้าขุนเขาในมือขวาฟาดออกไปอย่างเต็มแรงตลอดเส้นทางที่กระบี่พุ่งผ่านนั้นเกิดเสียงระเบิดติดต่อกันเจ้าเสือดาวอีกตัวหลบไม่ทัน จึงทำให้กรงเล็บหน้าข้างหนึ่งถูกตัดขาดทันทีเย่ซิวชูมือขึ้นแล้วกดลงอย่างแรงสายฟ้าสีม่วงพุ่งลงมาจากฟ้าเจ้าเสือดาวโดนสายฟ้าฟาดจนตัวไหม้เกรียม“ระเบิด ระเบิด ระเบิด!”เย่ซิวเปล่งเสียงออกมาดังสนั่น คำพูดและท่าทางของเขาเต็มไปด้วยอำนาจมหาศาลผิวหนังของเสือดาวตัวนั้นเริ่มระเบิดอย่างต่อเนื่องเย่ซิวใช้พลังจิต ทันใดนั้นกระบี่ห้าขุนเขาก็กลับมาอยู่ในมือร่างของเขาเคลื่อนไหวรวดเร็ว ก่อนจะปรากฏตัวบนหัวของมันแล้วฟันกระบี่ลงไปหนึ่งที“แฮ่ก ๆ ๆ…”เสียงหอบหายใจหนักหน่วงดังขึ้นไม่ขาดสายการจัดการศัตรูท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1201
เย่ซิวส่งเสียงผ่านจิตไปหาเธอว่า “เธอบ้าไปแล้วหรือไง?!”เจ้าตัวเสือดาวตัวนั้นแข็งแกร่งมาก มันแข็งแกร่งถึงระดับถอดจิตขั้นกลางแล้วแถมในบริเวณไม่ไกลจากตรงนี้เขายังสัมผัสได้ถึงพลังที่คล้ายกันอีกสองสายพูดอีกอย่างก็คือมีเสือดาวทั้งหมดสามตัว และแต่ละตัวก็มีพลังในระดับใกล้เคียงกันถ้าเธอตะโกนออกมาแบบนั้น อีกสองตัวก็จะถูกดึงดูดเข้ามาด้วย พอต้องรับมือพร้อมกันจะยิ่งลำบากถ้าเสียงดังเกินไปก็อาจดึงดูดปีศาจตนอื่นที่อยู่ไกลออกไปเข้ามาด้วยซ้ำเย่ซิวไม่แน่ใจว่าปีศาจในพื้นที่นี้จะร่วมมือกันจัดการศัตรูที่บุกรุกหรือไม่ถ้าใช่ ก็เท่ากับว่ามีอันตรายถึงชีวิตในแววตาของเฉินเยียนจือเต็มไปด้วยความหวาดหวั่น เธอเองก็รู้ว่าตัวเองเผลอใจร้อนเกินไป จึงรีบตอบกลับว่า “ฉันเห็นของชิ้นนั้นแล้วตื่นเต้นเกินไป ไม่ได้ตั้งใจจะทำแบบนั้นเลย”สมุนไพรสีม่วงต้นนั้นแน่นอนว่าไม่ธรรมดา แม้แต่เย่ซิวเองพอเห็นครั้งแรกก็เกือบควบคุมตัวเองไม่อยู่สมุนไพรนั้นมีชื่อว่า หญ้าดาราประกายเมื่อกินเข้าไปแล้ว มีโอกาสที่จะเกิดลวดลายรูปดาวบนร่างกายถ้าลวดลายนี้ปรากฏขึ้น จะสามารถรับพลังแห่งดวงดาวได้ทุกเมื่อถ้าใช้คำศัพท์ในเกมมาอธิบาย ก็เท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1200
ถ้าอยากขยายช่องว่างนั้นให้กว้างขึ้น เย่ซิวลองศึกษาดูแล้ว พบว่ามันน่าจะเกี่ยวกับระดับการบ่มเพาะพลังของตัวเองเพราะแบบนี้ แผนหาเงินของเขาจึงต้องเดินหน้าต่อไปเรื่อย ๆแม้ตอนนี้ปริมาณที่ดูดซับได้ต่อวันจะยังไม่มากแต่เมื่อเขาทะลวงสู่ระดับปฐมญาณ หรือระดับที่สูงกว่านั้นเมื่อไหร่ปริมาณพลังที่ดูดซับได้ในหนึ่งวันอาจพุ่งถึงสิบล้าน ร้อยล้าน หรือมากกว่านั้นด้วยซ้ำเย่ซิวจึงเก็บเกล็ดมังกรปฐมกาลเข้าไปในจุดตันเถียน แยกพลังจิตบางส่วนไว้คอยควบคุมตลอดเวลาปล่อยให้มันปล่อยพลังวิญญาณออกมาเรื่อย ๆเท่ากับว่าต่อให้เขาไม่ทำอะไรเลย วันหนึ่งก็มีรายได้เทียบเท่าศิลาวิญญาณหนึ่งล้านก้อนโดยอัตโนมัติ“เดี๋ยวก่อน พาฉันไปด้วย” เมื่อเห็นเย่ซิวทำท่าจะไป เฉินเยียนจือรีบร้องเรียกทันที“รีบไปซะ ฉันจะเข้าไปในส่วนที่ลึกที่สุด ไม่อยากพาตัวถ่วงอย่างเธอไปด้วยหรอก”เย่ซิวไม่เกรงใจเลยแม้แต่น้อย เขาไม่มีทางทำตัวเอาใจเธอเหมือนคนอื่นแน่ใบหน้าของเฉินเยียนจือร้อนผ่าวถ้าเป็นนิสัยเก่าของเธอ เธอคงเอาเรื่องเย่ซิวไปแล้วแต่ตอนนี้เธอกลับอ้อนวอนว่า “ขอร้องล่ะ พาฉันไปด้วยเถอะ ฉันอยากแข็งแกร่งขึ้น อยากกุมชะตาชีวิตของตัวเองได้”
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1199
“ทำไม…พลังของนายถึงแข็งแกร่งขนาดนี้”เขาสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตที่ค่อย ๆ รั่วไหลออกจากร่าง เปลือกตาหนักอึ้งขึ้นทุกขณะ ดวงตาของหนานกงอู๋ซวงเต็มไปด้วยความไม่ยอมรับชะตากรรมทั้งที่เขาคือบุตรแห่งสวรรค์ มีอนาคตไร้ขีดจำกัด แล้วทำไมถึงต้องมาตายที่นี่ด้วย?!เย่ซิวไม่ได้มีหน้าที่ต้องตอบคำถามนี้คนแบบนี้ต่อให้ตายไป ก็ไม่คู่ควรจะได้เกิดใหม่ด้วยซ้ำเขาสะบัดมือจุดไฟเผาร่างหนานกงอู๋ซวงให้กลายเป็นเถ้าธุลีในพริบตา จากนั้นก็ปล่อยวิญญาณนักรบทั้งสามออกมา เพียงไม่กี่อึดใจ พวกนั้นก็กลืนกินวิญญาณของหนานกงอู๋ซวงจนหมดสิ้นเฉิยเยียนจือน้ำตาไหลพรากอยู่ไม่ไกลออกไป ความรู้สึกในใจตอนนี้ยากจะอธิบายเป็นคำพูดได้เย่ซิวเดินไปเก็บแหวนผนึกของของหนานกงอู๋ซวงขึ้นมา รวมถึงสมบัติเวทมนตร์ที่อีกฝ่ายเพิ่งใช้ไปเมื่อครู่ด้วยมันเป็นแผ่นสีขาวขุ่นขนาดเท่าฝ่ามือขอบของมันดูไม่สม่ำเสมอ ดูเหมือนเกล็ดของสัตว์ชนิดหนึ่งเย่ซิวลองส่งพลังวิญญาณเข้าไปในนั้นทันใดนั้น แผ่นเกล็ดก็ขยายขนาดขึ้นอย่างรวดเร็วพร้อมกับที่เสี้ยวหนึ่งของพลังจิตเขาถูกดึงเข้าไปด้วยข้างในเกล็ดนี้มีพลังวิญญาณมหาศาล จนเย่ซิวเองยังอดตกตะลึงไม่ได้พลังจิตของเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1198
เขาได้สมบัติจากข้างในนั้นมาเพียบ รู้สึกว่าตัวเองเก่งขึ้นอีกขั้น พอได้ยินแบบนี้ก็หัวเราะเยาะไม่หยุด“ก็ไม่ถึงกับโกหกทั้งหมดหรอกนะ ตอนนั้นฉันก็ชอบเธอจริง ๆ ตั้งใจอยากแต่งกับเธอจริง ๆ แต่…”สีหน้าเขาเปลี่ยนไปทันที กลายเป็นโหดเหี้ยม “นางแพศยาอย่างเธอทรยศฉัน ด้วยการไปยุ่งกับผู้ชายข้าง ๆ เธอนั่นไง!”“นายพูดบ้าอะไร? ฉันไปยุ่งกับเขาตอนไหน!”“งั้นก็บอกมาสิ ว่าความบริสุทธิ์ของเธอหายไปไหนแล้ว!”เสียงตะโกนของหนานกงอู๋ซวงทำให้เฉินเยียนจือตกใจจนยืนอึ้ง ก่อนจะเผลอถามออกมาอย่างลนลานว่า “นายรู้ได้ยังไง?”พอหลุดปากออกมา เฉินเยียนจือก็นึกเสียใจทันที เพราะนั่นเท่ากับยอมรับกลาย ๆ ไปแล้วไม่ใช่หรือ?หนานกงอู๋ซวงยิ่งหัวเราะเยาะ “ฉันนึกมาตลอดว่าเธอเป็นผู้หญิงใสซื่อบริสุทธิ์ ไม่คิดเลยว่าแท้จริงแล้วเป็นแค่คนไร้ค่า ช่างน่าสะอิดสะเอียนจริง ๆ!”หน้าของเฉินเยียนจือซีดเผือด “นายทิ้งฉันเพราะเรื่องนี้เหรอ ที่จริงแล้วนายก็ยังรักฉันอยู่ใช่ไหม? ฟังฉันอธิบายก่อน มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ…”“หุบปากไปซะ!” หนานกงอู๋ซวงตะคอกขัดคำพูดของเฉินเยียนจือ เขาดูคุ้มคลั่งจนควบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว“ฉันหน้าโง่ขนาดนั้นเลยหรือไง?
You may also like
เซียนหมอมังกรระห่ำเมือง
ด้านนอกด่านประตูห่านป่า150.3K viewsแค้นรักแพทย์อัจฉริยะ
คันธรส สุภาสนันท์139.2K viewsย้อนเวลาไปเป็นนักล่ายุคก้าวกระโดด
วิถีมารไร้ขอบเขต1.1K viewsภูพาจุติราชามังกร
สาวฉกรรจ์จอมต๊อง338.7K viewsเสน่หานางมารหน้าใส
จันทร์ส่องแสง3.7K viewsคุณชาย แห่ง ประตูมังกร
นายกัวผู้เล่าเรื่อง250.3K viewsArabell Lee ในชาติใหม่ฉันก็ยังเป็นสุภาพสตรีหมายเลข1
LILI Lee141 viewsหนึ่งชาติแค้นสองภพรักไยไม่คะนึงหา
จันทร์ส่องแสง3.7K views
