บทที่ 1220

เย่ซิวอดหัวเราะออกมาเบา ๆ ไม่ได้ แม่สาวน้อยคนนี้รู้จักเอาใจคนจริง ๆ

เขาส่ายหัวเบา ๆ และไม่ได้ต่อปากต่อคำกับเธอ แต่ถามถึงสถานการณ์ของร้านโอสถระหว่างช่วงที่เขาไม่อยู่

พอพูดถึงเรื่องนี้ จางเสี่ยวอวี๋ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที ก่อนจะรีบเล่าให้เย่ซิวฟังยาวเหยียด

ใจความหลักก็คือกิจการดีมาก ทุกวันทำกำไรสุทธิได้ราว ๆ สองล้านเลยทีเดียว

รายได้นี้มากกว่าที่เย่ซิวประเมินไว้ถึงเท่าตัว เขาจึงอดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

จางเสี่ยวอวี๋จึงตอบด้วยความภูมิใจสุด ๆ “เพราะฉันรู้จักพ่อค้าคนกลางข้างนอกที่เก่งมากคนหนึ่งน่ะ เขาสนใจโอสถของเถ้าแก่มากเลย

ก็เลยให้ฉันขายส่งให้เขาทุก ๆ สองสามวัน ที่สำคัญคือราคาที่ขายให้เขายังแพงกว่าที่ขายให้คนในสำนักอีกนะ”

เย่ซิวเอ่ยชมทันที “ไม่เลวเลยนะ มีหัวการค้าดีมาก เดือนนี้ฉันจะเพิ่มให้เธออีกหนึ่งพันศิลาวิญญาณ ถือเป็นโบนัสก็แล้วกัน”

ดวงตาของจางเสี่ยวอวี๋ถึงกับหรี่ยิ้มจนเกือบกลายเป็นเส้นตรง

ก่อนจะรีบขอบคุณไม่หยุด พลางประจบเอาใจสารพัด ทั้งชม ทั้งสรรเสริญ ชนิดที่แม้แต่เย่ซิวยังเริ่มรู้สึกไม่ไหว

“พอ ๆ หยุดเลย เลี่ยนเกินไปแล้ว” เย่ซิวยกมือห้าม “แต่เธอก็อย่าละเลยก