บทที่ 1312

ไม่นานหลังจากนั้น รูขุมขนของฝูงวานรไม้ครามก็พ่นพลังปราณออกมาจำนวนมาก

ภายใต้แรงผลักดันจากสัญชาตญาณ วานรแต่ละตัวรีบนั่งขัดสมาธิ และเริ่มดูดซับพลังงานอันมหาศาลที่แฝงอยู่ในร่าง

เย่ซิวนั่งเฝ้าอยู่ข้าง ๆ อย่างใส่ใจ เผื่อหากมีปัญหาใดเกิดขึ้นจะได้ลงมือช่วยได้ทันที

แต่ดูเหมือนเขาจะเป็นห่วงเกินเหตุไปหน่อย

เพราะรากฐานของวานรเหล่านี้เย่ซิวฝึกฝนอย่างเข้มงวด แต่ละตัวจึงมีรากฐานที่มั่นคงอย่างหาตัวจับยาก

การทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานจึงไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย

ภายใต้สายตาของเย่ซิว ผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่า ๆ ก็มีวานรทะลวงระดับประสบความสำเร็จเป็นตัวแรก

ขนที่ไหม้เกรียมก่อนหน้านี้กลับงอกขึ้นใหม่ ดูหนาแน่นและแข็งแรงยิ่งกว่าเดิม ความสามารถในการป้องกันก็เพิ่มสูงขึ้นมาก

ความสูงไม่เปลี่ยนไปนัก แต่กล้ามเนื้อกลับกระชับแน่น และพละกำลังทางกายภาพพุ่งขึ้นมหาศาล

เมื่อตัวแรกทะลวงผ่านได้ ตัวที่สอง ตัวที่สาม ก็ทยอยตามมาเรื่อย ๆ…

เพียงแค่สองชั่วโมง วานรทั้งร้อยตัวก็ทะลวงเข้าสู่ระดับจินตานครบทั้งหมด ทั่วห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นอายพลังปีศาจอันหนาแน่น

เย่ซิวพอใจอย่างมาก

ที่เขาทุ่มเทลงไปมากมายไม่เสียเปล่า ในที่สุดก็ทำให้เจ้