LOGINShare
บทที่ 151
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 152
เย่ซิวหันกลับมาและได้เห็นหลี่หรูเฟิงเดินเข้ามาท่ามกลางบอดี้การ์ดหญิงสี่คนแขนทั้งสองข้างของเขาอยู่ในเฝือก เห็นได้ชัดว่ามันยังไม่หายดีหลี่หรูเฟิงอยากจะฆ่าเย่ซิวให้ตายมาตั้งนานแล้ว หลังจากที่ได้รับบาดเจ็บ เขาก็ยังไม่มีโอกาสได้ชำระแค้นเลยเขาเพิ่งได้ยินข่าวเมื่อวานนี้ เขาจึงตัดสินใจมายังสถานที่ประลองยุทธทันทีแม้ว่าแพทย์จะห้ามก็ตามหลี่หรูเฟิงต้องการกำจัดเขาให้เร็วที่สุดหากเย่ซิวไม่เข้ามาขวางทางตั้งแต่แรก ตนคงปล่อยตระกูลหลิ่วไปแล้ว เดิมทีเรื่องนี้ไม่ควรจะเกิดขึ้นด้วยซ้ำเย่ซิวไม่แยแสและหันไปพูดกับสองสาวว่า “เข้าไปกันเถอะ”หลี่หรูเฟิงโกรธมาก “ฉันพูดกับแกอยู่ ไม่ได้ยินเหรอ?!”เย่ซิวส่ายหน้า คนแบบนี้ไม่ควรค่าให้เขาเสียเวลาด้วยเลยสักนิด เจตนาการเพิกเฉยเช่นนี้ยิ่งทำให้หลี่หรูเฟิงโกรธมากยิ่งขึ้น“นี่นายจะโอหังเกินไปแล้วนะ! พ่อแม่นายไม่สั่งสอนความเป็นคนเลยหรือไง?”ในเวลานั้น จางจื้อเซิงมาถึงลุงของเขาก็มาด้วยเช่นกันยอดฝีมือวรยุทธหลายที่อยู่ที่นั้นออกมาต้อนรับพวกเขาและแสดงความเคารพต่อพวกเขาทั้งสองเป็นอย่างมาก ไม่ต้องพูดถึงจางจื้อเซิง อาจารย์ลุงของเขาคนนั้นเป็นจอมยุทธขั้นสูงสุด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 153
ที่บนสังเวียน ภายในลานประลองยุทธ เย่ซิวและจางจื้อเซิงยืนอยู่ที่นั่นหลี่หรูปิงที่ยืนอยู่ด้านล่างตะโกนขึ้นว่า “ประลองอย่างเดียวคงน่าเบื่อแย่ ผมจะเป็นเจ้าภาพเอง ทุกคนสามารถเดิมพันได้ว่าใครชนะและใครแพ้...“หากใครเดิมพันผู้อาวุโสจางชนะหนึ่งต่อหนึ่งเท่า หากเดิมพันว่าเย่ซิวชนะ อัตราต่อรองคือหนึ่งเท่าต่อสิบ!”มีคนหัวเราะเสียงดังแล้วเอ่ยขึ้น “แล้วคุณจะต้องเสียเปรียบแน่นอน ผมจะเดิมพันหนึ่งล้าน ผมพนันว่าผู้อาวุโสจางจะชนะ”“ผมขอเดิมพันห้าแสน ผู้อาวุโสจางจะชนะ”“นี่มันส่งเงินมาให้ฟรีชัด ๆ ผมพนันห้าล้าน!”นอกจากหลิ่วอวี้ฝูแล้วก็ไม่มีคิดว่าเย่ซิวจะสามารถเอาชนะจางจื้อเซิงได้พวกเขาทั้งหมดวางเดิมพันให้จางจื้อเซิงชนะผ่านไปไม่นาน หลี่หรูปิงก็ได้รับเงินเดิมพันราว ๆ ห้าสิบล้าน เขาไม่สนใจที่จะสูญเสียเงินจำนวนเล็กน้อยนี้ เขาแค่อยากจะเหยียบย่ำเย่ซิวไว้ใต้เท้าของเขาในเวลานี้ หลิ่วอวี้ฝูได้เดินเข้ามา “อัตราต่อรองคือหนึ่งต่อสิบ คุณคงไม่เบี้ยวใช่ไหมคะ?“ไม่ แน่นอน”“ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะเดิมพันเย่ซิวชนะหนึ่งพันล้าน! ฉันหวังว่าคุณจะไม่เบี้ยวนะ!”เธอวางเช็คหนึ่งพันล้านลงตรงหน้าหลี่หรูปิงหลี่หรู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 154
หยางเชี่ยนยิ้มตอบ “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถือว่าเป็นการเดิมพันครั้งใหญ่แล้วกันนะคะ”หลี่หรูปิงแอบส่งเสียงหึในใจ!ในเมื่อหยางเชี่ยนส่งเงินให้กับเขาฟรี ๆ ตัวเองก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่รับในสังเวียน เย่ซิวหลบการโจมตีเก้าครั้งจากจางจื้อเซิงแม้ว่าตอนนี้จางจื้อเซิงจะเย่อหยิ่งเพียงใด แต่เขาก็ตระหนักว่าเย่ซิวมีความสามารถค่อนข้างมาก และสีหน้าของเขาก็ดูเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย“นี่นายทำได้แค่หลบหรือยังไง?”เหตุผลที่เย่ซิวต้องหลบการโจมตีของเขาเป็นเพราะเขาไม่อยากให้ทุกคนตกใจมากจนเกินไปเขาสามารถล้มจางจื้อเซิงได้ด้วยนิ้วมือเพียงนิ้วเดียวถ้าเป็นเช่นนั้น การประลองจะจบลงอย่างง่ายดายและมันคงจะน่าเบื่อ“ถ้างั้น ผมจะทำตามที่คุณต้องการ!”เสียงตะโกนต่ำ ทันใดนั้น เย่ซิวก็ยกมัดขึ้นต่อยทันทีหมัดนี้ของเขาดูธรรมดาและไม่มีแรงผลักดันใด ๆ มันเหมือนกับหมัดจากทารกน้อยจางจื้อเซิงที่ได้เห็นหมัดนี้ก็ขำออกมา“ที่แท้นายก็มีแรงแค่นี้เองเหรอ? ฉันนึกว่านายจะเก่งกว่านี้ซะอีก!”เขาใช้พลังพญากรงเล็บอินทรีอันทรงพลังของเขาอีกครั้งด้วยสายตาที่ดุร้าย เขาต้องการทำลายเย่ซิวด้วยการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวหมัดและกรงเล็
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 155
“เขาเก่งมากจริง ๆ!”ดวงตาอันรู้สึกชื่นชมของหยางเชี่ยนปรากฏขึ้นอย่างเงียบ ๆ เธอคิดเอาไว้แล้วว่าเย่ซิวอาจจะเก่งจริง เธอมีความหวังที่จะชนะเดิมพันแล้วแม้จะคิดว่าเย่ซิวจะเก่งเพียงใด แต่เขาก็ต่อสู้กับจางจื้อเซิงไปหลายร้อยรอบ อาจเป็นเพราะเขาชนะด้วยความเหนือกว่าทางร่างกายแต่ถึงอย่างนั้นใครจะคิดว่าจางจื้อเซิงจะพ่ายแพ้ให้กับเย่ซิวไม่เพียงแต่เย่ซิวจะเป็นจอมยุทธระดับสี่ตั้งแต่อายุยังน้อยเท่านั้น แต่เขายังมีระดับที่สูงกว่าเธออีกด้วย!เมื่อจอมยุทธคนอื่น ๆ เห็นภาพนี้ สีหน้าท่าทางของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายแต่คนที่คาดไม่ถึงและยอมรับความจริงไม่ได้นั่นก็คือ หลี่หรูปิงเมื่อเห็นเย่ซิวมีพละกำลังมากเช่นนั้น นอกจากความโกรธแล้วเขายังรู้สึกกลัวอีกด้วยเขารู้สึกมีสติขึ้นมาทันทีเขาเพิ่งจะรับเงินจากหลิ่วอวี้ฝูมาหนึ่งพันล้าน ของเซี่ยซิ่วซิ่วห้าสิบล้าน และไหนจะของหยางเชี่ยนอีกยี่สิบห้าล้าน!ทั้งหมดนี้ เขาจะต้องจ่ายให้พวกเธอหนึ่งหมื่นสองร้อยห้าสิบล้าน!นี่เป็นจำนวนเงินที่มากเกินกว่าเขาจะรับไหวเขาอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย ก่อนจะหันมองไปรอบ ๆ และเตรียมตัวที่จะวิ่งหนีออกไปในขณะที่ความสนใจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 156
เย่ซิวจับหัวของจางจื้อเซิงและทุ่มลงบนสังเวียนวินาทีต่อมา อีกฝ่ายถึงกับน็อคและหมดสติไปทันทีสถานการณ์ในตอนนี้เงียบสงัดสายตาที่ยากจะเหลือเชื่อทุกคู่จับจ้องไปที่เย่ซิว“เก่งมาก เยี่ยมสุด ๆ ไปเลยค่ะ…” หยางเชี่ยนปรบมือ เธอเป็นคนแรกที่ทำลายความเงียบในเวลานี้ เธอนับถือเย่ซิวด้วยใจจริงถ้าหากข้างบนนั้นเป็นเธอ เธอเองก็คงจะสู้เขาไม่ได้เช่นกันผู้คนที่เคยหัวเราะเยาะเย่ซิวต่างก็มีสีหน้าไม่สู้ดีจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีผู้คนจำนวนมากมองไปทางเย่ซิวด้วยสายตาชื่นชมและน่าเกรงขามเชื่อว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะแพร่กระจายและได้รับความสนใจจากแวดวงศิลปะการต่อสู้อย่างแน่นอนและเย่ซิวก็จะมีชื่อเสียงเพิ่มขึ้นอย่างแน่นอนเย่ซิวเดินลงมาจากสังเวียน จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาต่งอู่ในตอนนี้ต่งอู่ไม่สามารถระงับอารมณ์ให้เย็นลงได้อีกต่อไปเขากำมือแน่นและมีสีหน้าที่บูดบึ้งหากสังเกตดี ๆ จะพบว่าร่างกายของเขาสั่นเทาเล็กน้อยเดิมทีเขาคิดว่าเย่ซิวเป็นปลาซิวปลาสร้อยแต่ใครจะรู้ว่าเขาจะมีพละกำลังมากมายขนาดนี้แม้แต่คนที่มีพละกำลังมหาศาลที่สุดในครอบครัวก็ยังโดนเขาโค่นล้ม แล้วตนจะเอาอะไรไปสู้เย่ซิวได้?เมื่อเห
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 157
ต่งอู่ระงับความโศกเศร้าของเขา แล้วโอนเงินให้กับเย่ซิวเป็นจำนวนเงินแสนล้าน เมื่อได้รับเงินแล้ว เย่ซิวก็เตะไปที่ต่งเฟยสองสามครั้งเพื่อทำให้กำลังภายในที่เหลืออยู่ในร่างกายของเขาแตกสลายแน่นอนว่าเขาได้วางกับดักต่งเฟยอีกด้วย แต่ถ้าหากว่าต่งเฟยไม่ปล่อยตัวมากจนเกินไปก็จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นถ้าเขามีเพศสัมพันธ์มากกว่าหกครั้งต่อเดือน เลือดจะออกจากทวารของเขาและเขาจะเสียชีวิตในกะทันหันทันที“เรียบร้อย” เย่ซิวเอ่ยต่งอู่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ “แค่เตะสองครั้งก็บอกว่าเป็นการรักษาให้หายแล้ว นี่นายล้อฉันเล่นใช่ไหม?”แต่ต่งเฟยกลับรู้สึกเซอร์ไพรส์เป็นอย่างมาก “ดีขึ้น มันดีขึ้นแล้วจริง ๆ ผมมีความรู้สึกขึ้นแล้ว!”ต่งอู่รู้สึกตกใจ “นี่แกดีขึ้นแล้วจริง ๆ เหรอ?”“จริง ๆ ครับ ผมดีขึ้นแล้ว เอาอย่างนี้นะครับคุณพ่อ ผมจะไปหาผู้หญิงมาลองดูเลย!”ความรู้สึกที่ได้คืนบางสิ่งที่สูญเสียไปทำให้ต่งเฟยรู้สึกตื่นเต้นมาก ไม่มีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่านี้อีกแล้วต่งอู่รีบออกไปทันทีเขาไม่กล้าอยู่กับเย่ซิวอีกต่อไปหลังจากที่รอพวกเขาจากไปแล้ว หยางเชี่ยนก็เดินเข้ามาใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “สวัสดีค่ะ ฉันหวางเชี่ยน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 158
“ฉันก็มาเซอร์ไพรส์เธอไง ดีใจไหม? อะนี่ฉันให้เธอ”เย่ซิวหยิบตุ๊กตาผ้าตัวหนึ่งออกมา ระหว่างทางกลับมาเขาได้แวะซื้อมันที่ร้านตุ๊กตาแห่งหนึ่งเมื่อหลิ่วเมิ่งอิ๋นได้เห็นตุ๊กตาผ้า เธอก็ยิ้มแล้วรีบรับมันมาด้วยความดีใจ “ฉันชอบมันมาก ๆ เลย! ขอบคุณนะพี่เย่”เธอเป็นเด็กสาวไร้เดียงสาคนหนึ่ง แค่ตุ๊กตาผ้าที่ราคาไม่กี่บาทก็สามารถทำให้เธอมีความสุขขนาดนี้ได้แน่นอน ก็ต้องขึ้นอยู่กับว่าใครเป็นคนให้ด้วยหากเป็นชายอื่น แม้จะมอบตึกทั้งหลังให้เธอก็ไม่ดีใจอยู่ดี“พี่เย่ อย่ามัวยืนอยู่ข้างนอกเลย รีบเข้ามาก่อนดีกว่า”เย่ซิวพยักหน้าแล้วเดินเข้าไปข้างใน เขาหันกลับมามองไปทางห้องรับแขกมีแม่ชีลัทธิเต๋าแต่งกายเรียบง่ายนั่งอยู่ที่นั่น ดูเหมือนว่าเธอจะให้ความสนใจกับเขาแม่ชีลัทธิเต๋าจ้องมองไปยังเย่ซิว เธอพยักหน้าแต่ไม่ได้พูดอะไรหลิ่วเมิ่งอิ๋นแนะนำให้เขาได้รู้จัก “พี่เย่ ท่านนี้คือนักบวชลัทธิเต๋าโส่วจิ้ง ท่านบอกฉันว่า ฉันมีคุณวุฒิสูงมากและอยากให้ฉันไปวัดลัทธิเต๋าเพื่อฝึกฝน”ดวงตาของเย่ซิวเป็นประกาย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรเขาไปที่ห้องนอนของพ่อของหลิ่วเมิ่งอิ๋นเพื่อเยี่ยมเขาจากนั้นตรวจร่างกายให้กับเขาเล็ก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 159
หลิ่วเมิ่งอิ๋นยกอาหารออกมาจนเต็มโต๊ะมีทั้งเนื้อและผัก ถึงแม้จะไม่ใช่ปลาหรือเนื้อตัวใหญ่แต่ก็ดูน่ารับประทานมากทั้งสี่คนรับประทานอาหารกันที่โต๊ะอาหารหลิ่วเมิ่งอิ๋นตักอาหารให้เย่ซิวอย่างต่อเนื่อง สายตาความรักที่มีต่อเขา แม้แต่คนโง่ก็ยังดูออกพ่อของเธอหัวเราะให้กับภาพนี้คนอย่างเย่ซิวเป็นทั้งคนดีมีความสามารถ หากใช้ชีวิตร่วมกันกับลูกสาวของเขา ก็คงไม่มีอะไรดีไปกว่านั้นอีกแล้ว แต่ท่าทีของนักบวชลัทธิเต๋าโส่วจิ้งไม่ได้รู้สึกดีกับภาพที่เห็นหลังจากทานข้าวเสร็จ แม่ชีก็ขอตัวลาเมื่อเห็นเธอจากไป เย่ซิวก็ยืนขึ้นและเตรียมที่จะออกไปหลิ่วเมิ่งอิ๋นรู้สึกอาลัยอาวรณ์ “พี่เพิ่งจะมาเอง จะรีบกลับไปไหน อยู่ให้นานกว่านี้หน่อยสิ”“ฉันยังมีธุระที่ต้องทำน่ะ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะมารับเธอไปมหาลัยนะ”พรุ่งนี้เป็นวันจันทร์ เธอต้องไปเรียนอารมณ์ของหลิ่วเมิ่งอิ๋นดีขึ้นทันที “ก็ได้ ฉันเข้าใจแล้ว”เย่ซิวเดินจากไปพร้อมกับแม่ชีเมื่อเดินมาจนถึงข้างล่างแม่ชีก็เปิดบทสนทนาก่อน “นี่พ่อหนุ่ม ฉันจะพูดกับคุณอีกครั้งนะ รีบเลิกกับเธอซะ ทำแบบนี้มีแต่จะเป็นอันตรายต่อคุณกับเธอ”“แล้วอีกอย่าง ฉันจะให้เงินคุณเพิ่มจากห้าล
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1169
“วันนี้บังเอิญมีงานประมูลจัดขึ้นพอดี หนึ่งในของประมูลสำคัญคือหุ่นเชิดโบราณตัวหนึ่งมีพลังระดับถอดจิต ถ้าคุณมีฝีมือก็ลองประมูลดูได้”เย่ซิวสะดุดใจขึ้นมาทันที พลังต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับถอดจิตนั้นสูงมากถ้าได้มาจะช่วยยกระดับพลังโดยรวมของเขาได้มากทีเดียวเขาพยักหน้าแล้วก็ตรงเข้าสู่เขตตลาดมืดทันทีบรรยากาศภายในตลาดมืดดูไม่ต่างจากตลาดนัดทั่วไปผู้บำเพ็ญตนนั่งเรียงกันสองฝั่งข้างทาง หน้าแต่ละคนมีแผงเล็ก ๆ วางของขายหลากหลาย“แวะมาดูได้เลย ของดีราคาถูก รับประกันไม่มีโกง”“คัมภีร์ประจำตระกูลของแท้ ขอแลกกับหินธาตุไฟ”“หญิงแท้ ขอแลกแต่งงานกับร้อยศิลาวิญญาณ”……ของหลากหลายจนมองตามแทบไม่ทันเย่ซิวเดินผ่านแผงขายของทีละอันของบางอย่างเขาก็สนใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก เลยไม่ได้ซื้ออะไรจู่ ๆ เขาก็หยุดที่แผงหนึ่งแผงนี้ไม่ได้มีของวางขายเหมือนแผงอื่น ๆ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แทนเธอสวมเสื้อผ้าบางเบา ร่างเล็กบอบบางแต่รูปร่างกลับพอดีสัดส่วน หน้าตาจัดว่าระดับแปดเต็มสิบที่เด่นที่สุดคือดวงตาสีฟ้าราวกับไพลินแค่เห็นแวบเดียวก็ยากจะละสายตามีคนจำนวนไม่น้อยหยุดมองที่แผงนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
