Share

บทที่ 211

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
ได้พบกับเย่ซิวอีกครั้ง แม้ว่าหลิ่วอวี้เอ๋อร์จะเตรียมตัวมาแล้วแต่เธอก็ยังรู้สึกอับอายมาก และไม่กล้าสบตาเขาเลย

เย่ซิวไม่ได้พูดถึงเรื่องก่อนหน้านี้อีก แต่บอกให้เธอนั่งลง

ในเวลานี้ มีของมาส่งที่บ้าน

“จะเที่ยงแล้ว ทานข้าวก่อนแล้วค่อยคุยกันดีกว่าครับ”

“อ่อ ได้ค่ะ” หลิ่วอวี้เอ๋อร์พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง เมื่อเห็นอาหารเต็มโต๊ะ เธอจึงถามว่า “เยอะมากเลยนะคะ มีใครจะมาอีกเหรอคะ?”

“เปล่าครับ ผมสั่งมาให้เราเท่านั้น”

ตอนนี้เซี่ยซิ่วซิ่วไม่ได้อยู่ในบริษัท แต่ยุ่งอยู่ข้างนอก

เย่ซิวมอบหมายให้สองสาวจากกองกำลังหมาป่าราตรีปกป้องเธอโดยเฉพาะ

ยิ่งกว่านั้น ความแข็งแกร่งของเธอเองในตอนนี้ก็ไม่เลวเลย คนธรรมดาทำอะไรเธอไม่ได้อยู่แล้ว

หลิ่วอวี้เอ๋อร์กะพริบตาพลันหน้าแดงในทันใด

ความคิดหนึ่งของเธอก็ผุดขึ้นมา

ผู้ชายที่กินเก่งแต่ยังคงรักษารูปร่างได้ดีและแข็งแกร่งในทุกด้าน

เย่ซิวมองดูใบหน้าอันแดงระเรื่อเล็กน้อยของเธอ “ทำไมคุณถึงหน้าแดงล่ะ? ผมตั้งอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศสูงเกินไปเหรอครับ?"

“เปล่า เปล่าค่ะ” หลิ่วอวี้เอ๋อร์ส่ายหัวและรีบก้มหน้าก้มตากิน

ดูเหมือนว่าเมื่อได้พบกับเย่ซิวอีกครั้ง ฉากที่ไม่เหมาะสมบางฉากก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1302

    เย่ซิวหยิบตราสำนักโลหิตสังหารออกมาทันใดนั้น ไอสังหารเย็นเยียบก็แผ่กระจายไปทั่วเมื่อเห็นตรานี้ ทุกคนในที่นั้นเหมือนโดนสายฟ้าฟาด หน้าซีดเผือด ตกตะลึงสุดขีด หวาดกลัวสุดใจเมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขา เย่ซิวก็เผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมาอย่างคลุมเครือ “ที่แท้พวกคุณก็รู้จักสิ่งนี้ งั้นก็คุยกันง่ายแล้วล่ะขอแนะนำตัวหน่อย ตอนนี้ผมคือเจ้าสำนักโลหิตสังหาร ลองเดาดูสิว่าตอนนี้ในสำนักมีนักฆ่าของเรากี่คนที่แฝงตัวอยู่”ที่พูดออกไปก็แค่ขู่ให้กลัวเท่านั้น แต่เจ้าสำนักกับพรรคพวกกลับไม่รู้แต่ละคนถึงกับตัวสั่น ไม่มีใครสงสัยเลยว่าสัญลักษณ์นั่นจะเป็นของปลอมหรือไม่ เพราะถ้ามีสมองสักนิด ก็จะรู้ว่าไม่มีใครบ้าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นแน่ทุกคนต่างรู้ดีว่านักฆ่าสำนักนี้โหดขนาดไหน แถมยังมีสำนักรัตติกาลหนุนหลังอีกต่อให้ใครอยากตาย ก็คงไม่เลือกวิธีโง่ ๆ แบบนี้หรอกฝั่งเซียนกระบี่แต่ละคนรู้สึกเย็นเฉียบเหมือนตกลงไปในน้ำแข็ง พวกเขายืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่รู้ควรจะมีปฏิกิริยายังไงดีเฉินเยียนจือรีบวิ่งเข้าไปคว้ามือเจ้าสำนักไว้ทันที “คุณพ่ออย่าขัดขวางเขาอีกเลย เย่ซิวเก่งมากนะ พ่อสู้เขาไม่ได้หรอก”เจ้าสำนักเบิกตากว้

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1301

    เสียงตะโกนกึกก้องนั้น เมื่อเสริมด้วยพลังบำเพ็ญก็เหมือนคลื่นโหมกระหน่ำกระจายไปทั่วเจ้าสำนักโกรธจัด “เธอมันผู้หญิงใจง่าย แล้วกับเย่ซิวอีก!!!”เย่ซิวที่เพิ่งออกจากถ้ำของหานเฟิงและกำลังจะกลับ ก็ได้ยินเสียงตะโกนของหลัวเวยเวยสายตาเขาแข็งกร้าวขึ้น “ไป ตามผมไปดูด้วยกัน!”หานเฟิงกับคนอื่น ๆ รีบตามไปทันทีไม่นาน ที่พักของหลัวเวยเวยก็แน่นขนัดไปด้วยผู้คนทั้งฝั่งเซียนกระบี่และฝั่งอนุรักษนิยมก็มาครบสองฝั่งยืนเผชิญหน้ากันชัดเจน บรรยากาศตึงเครียดจนเหมือนจะระเบิดแต่ว่าหลัวเวยเวยที่ควรจะยืนข้างเซียนกระบี่ กลับยืนอยู่ฝั่งอนุรักษนิยมเจ้าสำนักมองด้วยสายตาเดือดดาลพอเห็นหลัวเวยเวยอยู่ข้างเย่ซิว ความสงสัยทั้งหมดก็ได้รับการยืนยันเขาโกรธจนเหมือนโดนไฟเผา รู้สึกโดนสวมเขาเข้าเต็ม ๆ“เย่ซิว พวกนายหมายความว่ายังไง เรื่องของครอบครัวฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้!”เย่ซิวเอ่ยนิ่ง “เดิมทีคิดจะรออีกสักสองสามวันแล้วค่อยสะสาง แต่ถ้าคุณจะร้อนรนขนาดนี้ งั้นจัดการเลยก็แล้วกัน”หลัวเวยเวยมองเขาอย่างกังวล “มั่นใจแล้วใช่ไหม?”ท่าทีห่วงใยแบบนี้ สำหรับเจ้าสำนักคือการราดน้ำมันลงกองเพลิงเขาระเบิดพลังออกมาราวกับภูเขาไฟท

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1300

    ตอนนี้เขาฝากความหวังทั้งหมดไว้กับร่างแยกทั้งห้าธาตุเขายุ่งจนถึงค่ำ กว่าจะมีเวลามาหาหลัวเวยเวยถึงที่พัก คิดจะถามข่าวคราวของสำนักในช่วงที่ตัวเองปิดด่านฝึกตนไปแต่พอไปถึงที่พักของหลัวเวยเวย แต่ยังไม่ทันได้อ้าปากถามอะไร เจ้าสำนักก็ถึงกับตกตะลึง“เธอทะลวงระดับได้ยังไง!”หลัวเวยเวยนั่งอยู่บนโซฟา ขาเรียวยาวได้รูปไขว้กันอย่างสวยงามเธอปรายตามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง “ฉันทะลวงระดับแล้วมันแปลกตรงไหน”เจ้าสำนักก้าวฉับ ๆ มาหยุดตรงหน้าหลัวเวยเวย “เธอหาทรัพยากรจำนวนมหาศาลแบบนั้นมาจากไหน?”เขารู้ดีว่าหลัวเวยเวยติดอยู่ที่ระดับปฐมญาณมานานแล้วและอุปสรรคใหญ่ที่สุดในการทะลวงขั้นก็คือทรัพยากรหลัวเวยเวยแค่นเสียงหึ “ฉันได้มันมาด้วยฝีมือตัวเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย”เจ้าสำนักขมวดคิ้วแน่น “เธอเป็นอะไรไป ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอดูหงุดหงิดฉันจัง?”“ก็ใช่น่ะสิ” หลัวเวยเวยเลิกเสแสร้ง “ฉันเบื่อคุณนานแล้ว เราเลิกกันเถอะ”เจ้าสำนักเบิกตากว้าง “เธอว่าไงนะ เธอจะเลิกกับฉันงั้นเหรอ? เธอบ้าไปแล้วหรือไง!”หลัวเวยเวยตอบเสียงหนักแน่น “ฉันไม่ได้บ้า คุณไม่แตะต้องฉันมานานกว่าสิบปีแล้ว อย่างนี้ยังจะเ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1299

    เย่ซิวเห็นเสี่ยวโหรวยืนอยู่ตรงหน้าในชุดแอร์โฮสเตสแถมยังไม่ใช่ชุดธรรมดา แต่เป็นเวอร์ชันดัดแปลงพิเศษอีกต่างหากผ้าบางเบาแนบลำตัว โชว์สัดส่วนอย่างชัดเจนชุดนี้ต่อให้คนแก่แปดสิบนอนป่วยอยู่ ก็ยังมีแรงลุกจากเตียงได้เลยหัวใจของเย่ซิวเต้นแรงขึ้นโดยไม่ทันรู้ตัว ก่อนจะหัวเราะอย่างจนใจ “ไปหาชุดแบบนี้มาจากไหนกัน”แม่สาวน้อยคนนี้ชักจะเก่งขึ้นทุกวันคอยแต่จะหยั่งเชิงขีดจำกัดของเขาอยู่นั่นเสี่ยวโหรวกะพริบตาปริบ ๆ อย่างไร้เดียงสา “ข้าเห็นมีคนใส่ในทีวี ก็เลยลองเอาผ้ามาดัดแปลงดูเอง งามไหมเจ้าคะ?”พูดจบก็หมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าเขาชายกระโปรงสะบัดพลิ้วดูสดใสมีชีวิตชีวาเย่ซิวชูนิ้วโป้งให้ “สุดยอดเลย”ในใจเสี่ยวโหรวพองโตด้วยความดีใจเมื่อครู่สายตาที่เย่ซิวมองเธออย่างตะลึงงัน เธอก็สัมผัสได้ชัดเจนว่าเขาต้องชอบแน่ ๆจากนั้นเสี่ยวโหรวก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อทำให้ความสัมพันธ์ของตัวเองกับเย่ซิวก้าวหน้าไปอีกขั้นแต่สุดท้ายก็ล้มเหลว จนเธอรู้สึกท้อแท้อย่างหนักหลังจากอาบน้ำเสร็จ เย่ซิวก็เห็นเสี่ยวโหรวที่กำลังทำหน้างออย่างหงุดหงิดเขาเพียงแค่ส่ายหน้าเบา ๆ แล้วก็เดินออกจากถ้ำ มุ่งหน้าตรงไปยังประตูเข

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1298

    บนโลกใบนี้ยังมีสถานที่พิเศษอยู่อีกมากมาย บางแห่งสามารถปิดผนึกพลังบำเพ็ญ ทำให้ไม่สามารถใช้พลังวิญญาณได้แม้แต่นิดเดียวแต่ร่างกายคือรากฐานของตนเอง จึงไม่ถูกจำกัดด้วยเงื่อนไขเช่นนั้นยิ่งไปกว่านั้น อายุขัยของคนเราก็ขึ้นอยู่กับความแข็งแรงของพลังชีวิตเป็นหลัก แผนการที่ชัดเจนได้ก่อตัวขึ้นในหัวของเย่ซิวแล้วเขาจะฝึกสิงโตหยกขาวทั้งแปดตัวให้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีร่างกายไร้เทียมทานแน่นอนว่านี่หมายถึงภายใต้เงื่อนไขที่ไม่นับตัวเขาเองเข้าไปด้วยสิ่งที่ต้องทำต่อไปก็คือหาเคล็ดวิชาฝึกฝนร่างกายที่เหมาะกับสัตว์วิญญาณซึ่งหาได้ยากมาก แต่เย่ซิวกลับรู้จักอยู่หนึ่งวิชา และถ่ายทอดให้พวกมันทันทีจากนั้นก็ทิ้งโอสถไว้ให้อีกเป็นแสนเม็ด แล้วออกจากที่นั่นไป สิ่งที่พวกมันต้องทำต่อจากนี้ก็คือกินโอสถแล้วต่อสู้กันเองอย่างไม่หยุดพัก ส่วนหน้าที่ของเย่ซิวคือคอยดูให้แน่ใจว่าโอสถจะไม่ขาดช่วงในห้องรับแขก เขาเห็นเสี่ยวโหรวกำลังให้เหมียวเหวินเหวินทำความสะอาด แม้ในใจของเหมียวเหวินเหวินจะเต็มไปด้วยความคับแค้น แต่ในฐานะที่ตอนนี้เป็นเพียงคนธรรมดาที่ไร้พลังบำเพ็ญใด ๆ แม้จะโกรธแค่ไหนก็ทำได้แค่ก้มหน้ายอมรับชะ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1297

    พลังอันแข็งแกร่งหลายสายระเบิดออกมาจนทำให้ทุกคนในสำนักต้องสะดุ้งตกใจสีหน้าของเย่ซิวเปลี่ยนเล็กน้อย “พวกเจ้าสำนักออกจากการปิดด่านแล้วเหรอ ออกมาเร็วกว่าที่คิดแฮะ”รวมเวลาแล้วก็เพิ่งผ่านมาแค่ครึ่งปีเท่านั้นเองเย่ซิวเชื่อมจิตกับร่างแยกทั้งห้าธาตุเล็กน้อย แล้วก็เข้าใจสาเหตุทันทีทรัพยากรหมดแล้ว!เดิมทีของที่เตรียมไว้ คิดเผื่อไว้ให้ใช้งานได้สองปีเต็ม แต่ใครจะรู้ว่าร่างแยกแต่ละร่างกลับกินไม่รู้จักอิ่มแบบนี้ เพียงแค่ครึ่งปีก็ใช้จนหมดเกลี้ยงตอนนี้เย่ซิวให้ร่างแยกทั้งห้าแสดงพลังให้อยู่ในระดับวิญญาณก่อกำเนิดขั้นสมบูรณ์ก่อนจะพาเหมียวเหวินเหวินกลับมายังที่พักของตัวเองโดยไม่ได้สนใจนัก ตอนนี้เขาไม่ได้เห็นหัวเจ้าสำนักอีกต่อไปแล้ว ขอเพียงเขาจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อยก่อน ถึงตอนนั้นค่อยเรียกพวกนั้นลงมาก็ยังทัน“นายน้อยกลับมาแล้ว” เสี่ยวโหรวเห็นเย่ซิวก็รีบวิ่งเข้ามาหาทันที แต่พอเห็นเหมียวเหวินเหวินที่ตามมาด้วย รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายไปทันที “ท่านนี้คือ…”“ชื่อเหมียวเหวินเหวิน หลังจากนี้ก็มองเธอเหมือนเป็นคนรับใช้ก็พอ”แววตาเสี่ยวโหรวสว่างวาบ ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ ส่วนเหมียวเหวินเหวินก

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status