LOGINShare
บทที่ 256
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1304
ในห้องของหลัวเวยเวย เย่ซิวกำลังฝึกวิชาโลกีย์หลอมเซียนร่วมกับเธอไม่นานนัก หลัวเวยเวยก็สร่างเมา จึงตกใจจนตัวโยนขึ้นมาทันทีเธออยากจะผลักเย่ซิวออกไป แต่ความรู้สึกที่วิชานี้มอบให้ รวมถึงประโยชน์ที่ได้รับจากการฝึก มันกลับทำให้เธอไม่อยากหยุดกลางคันได้แต่แอบบ่นตัวเองในใจว่าทำไมถึงห้ามปากตัวเองไม่อยู่ ไปดื่มเสียเยอะขนาดนั้น?ทั้งที่ตามแผนเดิม เธอตั้งใจจะเลี้ยงไข้เย่ซิวให้นานกว่านี้แต่ตอนนี้…เธอกัดฟันแน่น คิดในใจว่าในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว งั้นก็ต้องทุ่มให้สุดตัว อย่างน้อยก็ต้องทำให้เย่ซิวยอมสยบ ให้เขารู้เสียบ้างว่าเธอเจ๋งแค่ไหนเพียงแต่ความฝันนั้นสวยงาม ขณะที่ความจริงนั้นโหดร้ายช่วงแรก หลัวเวยเวยยังสามารถต่อกรกับเย่ซิวได้อย่างสูสีด้วยพลังที่สั่งสมมานานนับสิบปี แต่หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงกว่า ๆ เธอก็ถูกต้อนจนถอยไม่ทันเย่ซิวเป็นฝ่ายควบคุมการฝึกอย่างสมบูรณ์ ต่อให้เธออยากแย่ง ‘อำนาจในการควบคุม’ ก็ทำอะไรไม่ได้เลยหลัวเวยเวยตะลึงสุดขีด “ทำไมนายถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!”เย่ซิวแค่ยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบอะไรนี่แหละคือความน่ากลัวของร่างกายที่แข็งแกร่งเป็นทุนเดิม บวกกับพลังจากเคล็ดว
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1303
รั่วอวิ๋น "..."เย่ซิว "..."“ดื่มสิ จะยืนเอ๋ออยู่ทำไม คืนนี้เมากันให้สุด ใครถอยก่อนเป็นหมานะ”บนโต๊ะเหล้า เฉินเยียนจือเอาเท้าวางพาดเก้าอี้ ถลกแขนเสื้อขึ้น มือถือแก้วเหล้าใหญ่เหมือนแม่ทัพผู้คว้าชัยชนะแค่ดื่มไปสองแก้วแรกก็ ตุบ ล้มตึงไปนอนกับพื้นทันที ทำเอาผู้หญิงอีกสองคนหัวเราะจนตัวโยกจากนั้นรั่วอวิ๋นกับหลัวเวยเวยก็มองหน้ากันแวบหนึ่ง ในแววตาของทั้งคู่แฝงไปด้วยประกายแห่งความเป็นศัตรูไม่นานนัก ทั้งสองคนก็เริ่มแข่งขันกันทันที ต่างฝ่ายต่างหมายมั่นจะทำให้อีกฝ่ายเมาร่วงให้ได้“มา ๆ สามแก้วรวด!”“จะกินอะไรนักหนา? รีบ ๆ ดื่มเหล้าเดี๋ยวนี้ เธอจะรอให้ปลาในแก้วมันโตก่อนหรือไง เทให้เต็มเลย”บรรยากาศบนโต๊ะเหล้าเดือดสุด ๆ สองสาวไม่มีใครยอมใคร แข่งกันแบบไม่มีถอยทั้งคู่ต่างเร่งใช้พลังบำเพ็ญขับฤทธิ์เหล้า พลางแข่งกันยกชนแก้วอย่างดุเดือดราวกับอยู่ท่ามกลางสนามรบ มีทั้งคมดาบแสงกระบี่ ทุกอย่างเข้มข้นถึงขีดสุดสองสาวไม่มีใครยอมใคร ต่างคนต่างจ้องตาเขม็งใส่กัน วันนี้อีกฝ่ายต้องแพ้เท่านั้นเย่ซิวนั่งดูอยู่เงียบ ๆ เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ใต้โต๊ะ เฉินเยียนจือกอดขาเย่ซิวแล้วหลับปุ๋ยอยู่ตรงนั้น นอน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1302
เย่ซิวหยิบตราสำนักโลหิตสังหารออกมาทันใดนั้น ไอสังหารเย็นเยียบก็แผ่กระจายไปทั่วเมื่อเห็นตรานี้ ทุกคนในที่นั้นเหมือนโดนสายฟ้าฟาด หน้าซีดเผือด ตกตะลึงสุดขีด หวาดกลัวสุดใจเมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขา เย่ซิวก็เผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมาอย่างคลุมเครือ “ที่แท้พวกคุณก็รู้จักสิ่งนี้ งั้นก็คุยกันง่ายแล้วล่ะขอแนะนำตัวหน่อย ตอนนี้ผมคือเจ้าสำนักโลหิตสังหาร ลองเดาดูสิว่าตอนนี้ในสำนักมีนักฆ่าของเรากี่คนที่แฝงตัวอยู่”ที่พูดออกไปก็แค่ขู่ให้กลัวเท่านั้น แต่เจ้าสำนักกับพรรคพวกกลับไม่รู้แต่ละคนถึงกับตัวสั่น ไม่มีใครสงสัยเลยว่าสัญลักษณ์นั่นจะเป็นของปลอมหรือไม่ เพราะถ้ามีสมองสักนิด ก็จะรู้ว่าไม่มีใครบ้าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นแน่ทุกคนต่างรู้ดีว่านักฆ่าสำนักนี้โหดขนาดไหน แถมยังมีสำนักรัตติกาลหนุนหลังอีกต่อให้ใครอยากตาย ก็คงไม่เลือกวิธีโง่ ๆ แบบนี้หรอกฝั่งเซียนกระบี่แต่ละคนรู้สึกเย็นเฉียบเหมือนตกลงไปในน้ำแข็ง พวกเขายืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่รู้ควรจะมีปฏิกิริยายังไงดีเฉินเยียนจือรีบวิ่งเข้าไปคว้ามือเจ้าสำนักไว้ทันที “คุณพ่ออย่าขัดขวางเขาอีกเลย เย่ซิวเก่งมากนะ พ่อสู้เขาไม่ได้หรอก”เจ้าสำนักเบิกตากว้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1301
เสียงตะโกนกึกก้องนั้น เมื่อเสริมด้วยพลังบำเพ็ญก็เหมือนคลื่นโหมกระหน่ำกระจายไปทั่วเจ้าสำนักโกรธจัด “เธอมันผู้หญิงใจง่าย แล้วกับเย่ซิวอีก!!!”เย่ซิวที่เพิ่งออกจากถ้ำของหานเฟิงและกำลังจะกลับ ก็ได้ยินเสียงตะโกนของหลัวเวยเวยสายตาเขาแข็งกร้าวขึ้น “ไป ตามผมไปดูด้วยกัน!”หานเฟิงกับคนอื่น ๆ รีบตามไปทันทีไม่นาน ที่พักของหลัวเวยเวยก็แน่นขนัดไปด้วยผู้คนทั้งฝั่งเซียนกระบี่และฝั่งอนุรักษนิยมก็มาครบสองฝั่งยืนเผชิญหน้ากันชัดเจน บรรยากาศตึงเครียดจนเหมือนจะระเบิดแต่ว่าหลัวเวยเวยที่ควรจะยืนข้างเซียนกระบี่ กลับยืนอยู่ฝั่งอนุรักษนิยมเจ้าสำนักมองด้วยสายตาเดือดดาลพอเห็นหลัวเวยเวยอยู่ข้างเย่ซิว ความสงสัยทั้งหมดก็ได้รับการยืนยันเขาโกรธจนเหมือนโดนไฟเผา รู้สึกโดนสวมเขาเข้าเต็ม ๆ“เย่ซิว พวกนายหมายความว่ายังไง เรื่องของครอบครัวฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้!”เย่ซิวเอ่ยนิ่ง “เดิมทีคิดจะรออีกสักสองสามวันแล้วค่อยสะสาง แต่ถ้าคุณจะร้อนรนขนาดนี้ งั้นจัดการเลยก็แล้วกัน”หลัวเวยเวยมองเขาอย่างกังวล “มั่นใจแล้วใช่ไหม?”ท่าทีห่วงใยแบบนี้ สำหรับเจ้าสำนักคือการราดน้ำมันลงกองเพลิงเขาระเบิดพลังออกมาราวกับภูเขาไฟท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1300
ตอนนี้เขาฝากความหวังทั้งหมดไว้กับร่างแยกทั้งห้าธาตุเขายุ่งจนถึงค่ำ กว่าจะมีเวลามาหาหลัวเวยเวยถึงที่พัก คิดจะถามข่าวคราวของสำนักในช่วงที่ตัวเองปิดด่านฝึกตนไปแต่พอไปถึงที่พักของหลัวเวยเวย แต่ยังไม่ทันได้อ้าปากถามอะไร เจ้าสำนักก็ถึงกับตกตะลึง“เธอทะลวงระดับได้ยังไง!”หลัวเวยเวยนั่งอยู่บนโซฟา ขาเรียวยาวได้รูปไขว้กันอย่างสวยงามเธอปรายตามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง “ฉันทะลวงระดับแล้วมันแปลกตรงไหน”เจ้าสำนักก้าวฉับ ๆ มาหยุดตรงหน้าหลัวเวยเวย “เธอหาทรัพยากรจำนวนมหาศาลแบบนั้นมาจากไหน?”เขารู้ดีว่าหลัวเวยเวยติดอยู่ที่ระดับปฐมญาณมานานแล้วและอุปสรรคใหญ่ที่สุดในการทะลวงขั้นก็คือทรัพยากรหลัวเวยเวยแค่นเสียงหึ “ฉันได้มันมาด้วยฝีมือตัวเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย”เจ้าสำนักขมวดคิ้วแน่น “เธอเป็นอะไรไป ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอดูหงุดหงิดฉันจัง?”“ก็ใช่น่ะสิ” หลัวเวยเวยเลิกเสแสร้ง “ฉันเบื่อคุณนานแล้ว เราเลิกกันเถอะ”เจ้าสำนักเบิกตากว้าง “เธอว่าไงนะ เธอจะเลิกกับฉันงั้นเหรอ? เธอบ้าไปแล้วหรือไง!”หลัวเวยเวยตอบเสียงหนักแน่น “ฉันไม่ได้บ้า คุณไม่แตะต้องฉันมานานกว่าสิบปีแล้ว อย่างนี้ยังจะเ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1299
เย่ซิวเห็นเสี่ยวโหรวยืนอยู่ตรงหน้าในชุดแอร์โฮสเตสแถมยังไม่ใช่ชุดธรรมดา แต่เป็นเวอร์ชันดัดแปลงพิเศษอีกต่างหากผ้าบางเบาแนบลำตัว โชว์สัดส่วนอย่างชัดเจนชุดนี้ต่อให้คนแก่แปดสิบนอนป่วยอยู่ ก็ยังมีแรงลุกจากเตียงได้เลยหัวใจของเย่ซิวเต้นแรงขึ้นโดยไม่ทันรู้ตัว ก่อนจะหัวเราะอย่างจนใจ “ไปหาชุดแบบนี้มาจากไหนกัน”แม่สาวน้อยคนนี้ชักจะเก่งขึ้นทุกวันคอยแต่จะหยั่งเชิงขีดจำกัดของเขาอยู่นั่นเสี่ยวโหรวกะพริบตาปริบ ๆ อย่างไร้เดียงสา “ข้าเห็นมีคนใส่ในทีวี ก็เลยลองเอาผ้ามาดัดแปลงดูเอง งามไหมเจ้าคะ?”พูดจบก็หมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าเขาชายกระโปรงสะบัดพลิ้วดูสดใสมีชีวิตชีวาเย่ซิวชูนิ้วโป้งให้ “สุดยอดเลย”ในใจเสี่ยวโหรวพองโตด้วยความดีใจเมื่อครู่สายตาที่เย่ซิวมองเธออย่างตะลึงงัน เธอก็สัมผัสได้ชัดเจนว่าเขาต้องชอบแน่ ๆจากนั้นเสี่ยวโหรวก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อทำให้ความสัมพันธ์ของตัวเองกับเย่ซิวก้าวหน้าไปอีกขั้นแต่สุดท้ายก็ล้มเหลว จนเธอรู้สึกท้อแท้อย่างหนักหลังจากอาบน้ำเสร็จ เย่ซิวก็เห็นเสี่ยวโหรวที่กำลังทำหน้างออย่างหงุดหงิดเขาเพียงแค่ส่ายหน้าเบา ๆ แล้วก็เดินออกจากถ้ำ มุ่งหน้าตรงไปยังประตูเข
You may also like
หนิงชิง
橙花5.1K viewsCovid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+)
L.sunanta62 viewsเสน่หานางมารหน้าใส
จันทร์ส่องแสง4.0K viewsคุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์
หมาป่าผู้จุมพิตท้องนภา363.2K viewsบทเพลงแห่งความเงียบ(The Symphony of Silence)
theoneyoulove299 viewsแค้นรักแพทย์อัจฉริยะ
คันธรส สุภาสนันท์140.9K viewsสามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา
เด็กเสิร์ฟไวน์88.8K views
