Mag-log inShare
บทที่ 266
Kaugnay na kabanata
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 267
หลัวอีอีหันกลับมาพร้อมมือข้างหนึ่งทีกำลังเท้าคาง แล้วพึมพำเบา ๆ ว่า “พ่อหนุ่มน้อย นายไม่ได้แก่กว่าฉันเลยนะ เรียกฉันว่าพี่สาวสิ”ความรู้สึกแปลก ๆ เกิดขึ้นในใจของเธอเห็นได้ชัดว่า เย่ซิวดูเป็นผู้ใหญ่และมั่นคงกว่าเธอ แต่จริง ๆ แล้วเขาไม่ได้แก่กว่าเธอเลย น่าสนใจจริง ๆเย่ซิว “ออกไปได้แล้ว อีกเดี๋ยวถ้าครอบครัวคุณกลับมาแล้วมาเห็นแบบนี้เข้า แล้วจะอธิบายยังไง?”“ฉันจะไม่ออกไปจนกว่านายจะตอบมาให้ชัดเจน” หลัวอีอีพูดอย่างเมินเฉย “ฉันบอกแล้วว่าฉันอยากเป็นแฟนกับนาย นายกลัวเหรอ? นายนี่ขี้อายจริง ๆ เลยนะ”เย่ซิวก้าวไปข้างหน้า และคว้าหลังคอของเธอไว้โดยไม่เอ่ยปากอะไรสักคำเด็กสาวดิ้นรนอย่างแรงแต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากมือของเย่ซิวได้ เขาลากเธอกลับห้อง และผลักเธอลงบนเตียงเธอกลิ้งไปหนึ่งตลบ จากนั้น เธอก็ลุกออกจากเตียงแล้วกระโจนใส่เย่ซิวการกระทำนี้อาจหาญและอันตรายมากถ้าเย่ซิวจับไว้ไม่ทันเธอจะต้องได้รับบาดเจ็บแน่ดวงตาของหลัวอีอีฉายแวบแววเจ้าเล่ห์ เธอรู้อยู่แล้วว่าเย่ซิวไม่มีทางปล่อยให้เธอได้รับบาดเจ็บอย่างแน่นอนแม้ว่าเย่ซิวจะรู้ถึงกลอุบายของแม่สาวน้อยคนนี้ แต่เขาก็ยังต้องจับเธอไว้อยู่ดีจากนั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 268
“ไม่ใช่หรอกมั้ง?”ความคิดที่ไม่ดีก็เข้ามาในใจใบหน้าของหลัวฮุ่ยหมิ่นซีดลง เธอขยับเข้าใกล้ประตูห้องของหลัวอีอีอย่างระมัดระวัง จากนั้นเธอก็ได้ยิน…“คนเลว… หยุดนะ”“ฉันจะทนไม่ไหวแล้ว ขอร้อง หยุด...”จิตใจของหลัวฮุ่ยหมิ่นว่างเปล่าในทันที เธอเปิดประตูเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น“หยุดนะ พวกเธอจะทำเรื่องแบบนี้กันไม่ได้นะ!”เธอกรีดร้องออกมาในห้อง ทั้งสองคนที่กำลังสู้กันอย่างสนุกสนานก็หยุดลง และหันไปมองเธอพร้อมกันเมื่อเห็นเหตุการณ์ภายในห้องอย่างชัดเจน หลัวฮุ่ยหมิ่นก็รู้สึกอึ้งไปในทันทีสถานการณ์ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดแม้ว่าท่าทางของพวกเขาจะไม่เหมาะสม แต่เสื้อผ้าของพวกเขาก็ยังสวมใส่อยู่ปกติดี“พวกเธอ?!” ดวงตาของหลัวฮุ่ยหมิ่นเบิกกว้าง ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหลัวอีอีรีบปล่อยมือจากเย่ซิวพลางหัวเราะคิกคัก “คุณอา กลับมาแล้วเหรอคะ? ไม่มีอะไรหรอกค่ะ หนูก็แค่เล่นกับแฟนเฉย ๆ”เย่ซิวเขกหน้าผากของเธอเบา ๆ “อย่าพูดไร้สาระ ผมบอกไปตอนไหนว่าผมอยากเป็นแฟนของคุณ”หลัวอีอีรู้สึกเสียใจมาก “เราสัมผัสแนบเนื้อกันแล้วนะ นายจะทำแบบนี้แล้วทิ้งไปไม่ได้นะ”เย่ซิวขี้เกียจเกินกว่าจะมาสนใจคำพูดที่ไม่มีการกลั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 269
เย่ซิววางนิ้วลงบนริมฝีปากสีแดงของหลัวฮุ่ยหมิ่น และยิ้มอย่างขมขื่น “คุณหลัว อย่าทำแบบนี้เลยครับ”ดังคำกล่าวที่ว่า สิ่งที่ยากที่สุดในการตอบแทนคือความโปรดปรานของหญิงสาวสวยตอนนี้เย่ซิวก็ตระหนักได้ในที่สุดดวงตาของหลัวฮุ่ยหมิ่นรื้นไปด้วยน้ำตา “ทำไมนายถึงปฏิเสธฉันครั้งแล้วครั้งเล่า? ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ สำหรับฉันที่ต้องเริ่มก่อนขนาดนี้ นายรู้ไหมว่าฉันต้องรวบรวมความกล้ามากแค่ไหน?”เย่ซิวพูดด้วยสีหน้าขอโทษ “คุณหลัว อย่าร้องไห้เลยครับ”ในใจของหลัวฮุ่ยหมิ่นแอบยินดี เป็นไปตามที่คาด วิธีการที่แม่ของเธอสอนนั้นได้ผลจริง ๆการร้องไห้!ไม่มีผู้ชายคนไหนที่จะใจแข็งได้เมื่อผู้หญิงร้องไห้ โดยเฉพาะเมื่อผู้หญิงสวยร้องไห้“ฉันไม่สวยเหรอ?” เธอถามเย่ซิวพยักหน้า “สวยครับ”“ฉันไม่อ่อนโยนเหรอ?”“อ่อนโยนครับ”“ฉันไม่ดีเหรอ?”“ดีแล้วครับ”“ถ้าอย่างนั้น ทำไมนายถึงไม่ชอบฉันล่ะ? เป็นเพราะนายคิดว่าฉันแก่เกินไปใช่ไหม?”เย่ซิวไม่สามารถหัวเราะหรือร้องไห้ได้ “มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด เป็นเพราะผมฝึกยุทธ และผมจะสูญเสียความบริสุทธิ์ตอนนี้ไม่ได้”เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น ทว่าเพื่อที่จะขจัดความคิดที่ไม่สมจริงของหลั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 270
เขาหันหลังกลับและเดินออกไป สองนาทีต่อมาเขาก็เดินมาถึงชั้นล่าง“แกคงเป็นเย่ซิวสินะ” ชายชราพูดและแนะนำตัวเอง “ฉันชื่อหลิ่วเฉวียน”ลึกเข้าไปในดวงตาของเขาฉายแวบความภูมิใจใครก็ตามที่อยู่ในยุทธภพและแม้จะมีความรู้เพียงเล็กน้อย ก็จะรู้ถึงน้ำหนักที่มีอยู่ในสองคำนี้เย่ซิวเองก็รู้เรื่องของเขาอยู่แล้วภายในประเทศหลงเถิง ปรมาจารย์ที่เป็นที่รู้จักต่อสาธารณะทั้งหมดได้รับการบันทึกไว้ และเขาได้ตรวจสอบทั้งหมดแล้ว“ตระกูลหวางส่งคุณมาสินะ” เย่ซิวพูดอย่างสงบ “ผมขอแนะนำให้คุณอย่าเข้าไปยุ่งเรื่องของคนอื่นจะดีกว่า คุณจะได้ไม่ต้องมาทิ้งชีวิตตัวเองที่นี่”ปรมาจารย์นั้นมีค่ามาก การกำเนิดปรมาจารย์นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ดังนั้นเย่ซิวจึงไม่อยากทำลายใครง่าย ๆ“เจ้าหนุ่ม แกไม่รู้จักฉันหรือ?” เขาตกตะลึงอยู่พักหนึ่งปฏิกิริยาของเย่ซิวค่อนข้างเกินความคาดหมายของเขา“แน่นอน ผมรู้ว่าคุณเป็นปรมาจารย์” การแสดงออกของเย่ซิวยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “คนอื่นอาจกลัวคุณ แต่ไม่ใช่ผม ผมจะพูดอีกครั้ง กลับไปเถอะครับ อย่ามาทิ้งชีวิตที่นี่โดยเปล่าประโยชน์เลย”ในเวลานี้หลิ่วเฉวียนทิ้งร่องรอยของการดูถูกครั้งสุดท้าย และมองไปที่เย่ซ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 271
ดวงตาของหลิ่วเฉวียนแวบผ่านความเย็นชาและมืดหม่นหลังจากพุ่งเข้าโจมตี เขาก็มองไปที่เย่ซิวราวกับว่าเขากำลังมองร่างไร้วิญญาณเขามั่นใจในความแข็งแกร่งของตัวเองมาก!เขาอยู่ในขั้นปรมาจารย์มายี่สิบกว่าปีแล้วแม้ว่าเขาจะไม่เคยทะลวงไปสู่ขั้นกลางของระดับปรมาจารย์ แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็ไม่ควรประมาทเช่นกันด้วยการโจมตีเต็มแรงนี้ แม้แต่ราชสีห์ก็ยังต้องถูกปลิดชีพสำหรับเย่ซิวไม่จำเป็นต้องพูดอะไรมากไปกว่านี้ ในความเห็นของเขา มีเพียงความตายเท่านั้นด้วยฝ่ามือที่ฟาดเพียงครั้งเดียว กลับเหมือนแตงโมที่ถูกรถความเร็วสูงพุ่งเข้าชนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ด้วยเสียง 'ตูม' ดังสนั่น แตงโมก็จะระเบิดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!“คุณยังพอมีความแข็งแกร่งอยู่บ้าง” เย่ซิวพูดอย่างสงบพลางพยักหน้า แม้แต่ในเวลาเช่นนี้ เขาก็ยังคิดที่จะประเมินคู่ต่อสู้ “ไม่เลวเลยนะครับ ขั้นต้นระดับปรมาจารย์ คุณติดอันดับหนึ่งในสามได้เลย แต่น่าเสียดายที่สมองไม่ค่อยดี”คำพูดเหล่านี้ทำให้หลิ่วเฉวียนโกรธมากขึ้น “เด็กสารเลว อวดดีไม่อายปาก รนหาที่ตายจริง ๆ!”เขายังคงเดินเข้าไป ฝ่ามือที่กว้างและหนาฟาดลงที่หัวของเย่ซิวปัง!มีเสียงอู้อี้ทำให้ห
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 272
สีหน้าของเฉิงเฟิงเปลี่ยนไป และมองไปที่เย่ซิวด้วยความยำเกรงยิ่งขึ้นเจ้านายของเขามีพลังมากกว่าที่คิดเย่ซิวกล่าว “ทรัพย์สินของหลิ่วเฉวียนน่าจะมีอยู่มากทีเดียว ประกาศออกไปว่าคุณเป็นคนกำจัดเขา ผมจะให้เวลาคุณหนึ่งเดือน โอนทรัพย์สินทั้งหมดของหลิ่วเฉวียนเป็นชื่อของคุณให้เรียบร้อย”ยุทธภพย่อมมีวิธีการแก้ไขข้อพิพาทในแบบยุทธภพหากอีกฝ่ายเป็นคนเช่นหวังซงซึ่งไม่ใช่คนในยุทธภพ เย่ซิวก็จะเลือกวิธีอื่นสำหรับคนอย่างหลิ่วเฉวียน วิธีแก้ปัญหานั้นง่ายมาก ใครหมัดใหญ่กว่า ทรัพย์สินก็จะตกเป็นของคนผู้นั้นเฉิงเฟิงกล่าวด้วยความเคารพ “รับทราบครับ”เขาแบกร่างของหลิ่วเฉวียนออกไปในเวลานี้ โทรศัพท์ของเย่ซิวดังขึ้นเป็นสายของหลินซวงที่โทรมาเสียงหวานของหลินซวงดังมาจากปลายสายอีกด้าน “คุณเย่ คุณว่างไหมคะ? ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวคุณสักหน่อยน่ะค่ะ"เย่ซิวพูดว่า “ว่างครับ แล้วตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?”มีความยินดีอย่างเห็นได้ชัดในน้ำเสียงของหลินซวง “ดีเลยค่ะ ตอนนี้ฉันอยู่นอกเขตที่อยู่อาศัยที่คุณอยู่แล้วค่ะ”ความจริงใจนี้ถือว่าเพียงพอแล้วเย่ซิววางสายแล้วเดินออกไปข้างนอก และเห็นหลินซวงที่ยืนอยู่ ดูสดใสและอ่อนเยาว์
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 273
ในวันนี้หากฉากนี้ถูกเผยแพร่ออกไป คงจะทำให้เกิดความปั่นป่วนครั้งใหญ่อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ความชอบของเย่ซิวที่มีต่อหลินซวงก็เพิ่มมากขึ้นเช่นกันหลินซวงไม่ได้ดูหมิ่นเย่ซิวเพียงเพราะมูลค่าสุทธิของเธอเพิ่มสูงขึ้น แน่นอนว่ามันคุ้มค่าที่จะร่วมมือกับเขาอย่างลึกซึ้งต่อไปครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองมาถึงเลานจ์ที่ตกแต่งอย่างหรูหราและมีสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบหลินซวงแนะนำด้วยรอยยิ้ม “เลาจน์ที่นี่เป็นของฉันเองค่ะ ให้บริการเฉพาะสาวไฮโซในหวู่เฉิง ฉันแนะนำทุกคนให้คุณรู้จักได้นะคะ แต่ละคนเป็นสาวงามที่ผู้ชายนับไม่ถ้วนใฝ่ฝันเลยก็ว่าได้ค่ะ”เย่ซิวส่ายหัว “ไม่เป็นไรครับ”แค่ตอนนี้สาว ๆ ที่อยู่รอบกายเขา ก็แทบจะรับมือไม่ไหวอยู่แล้วเห็นได้ชัดว่าการเข้าไปพัวพันกับผู้หญิงคนอื่น ๆ อีกดูจะไม่ฉลาดเอาเสียเลยแววตาของหลินซวงเป็นประกายขึ้นเล็กน้อยเธอจงใจทดสอบเขา และเมื่อเธอได้ยินการปฏิเสธของเย่ซิวโดยไม่ลังเล ก็อดไม่ได้ที่จะมองเขาด้วยความเคารพมากยิ่งขึ้นเมื่อเข้าไปถึงด้านในของเลาจน์ ทั้งสองก็เข้าไปในห้องวีไอพี ทันทีที่นั่ง อาหารก็เริ่มเสิร์ฟภายในห้องนั้นได้รับการตกแต่งอย่างสวยงาม ทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนได
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 274
นี่เป็นเอกสารสองชุดที่หนามากหลินซวงกล่าวก่อนว่า “คุณเย่คะ นี่เป็นเอกสารที่แสดงครึ่งหนึ่งของกำไรที่ได้รับในครั้งนี้ค่ะ รวมถึงบริษัทจดทะเบียนสามแห่ง และที่ดินทำเลดีอีกแปดผืนค่ะ”“บริษัทวัสดุก่อสร้างห้าแห่ง บริษัทการเงินหนึ่งแห่ง และอาคารพักอาศัยระดับไฮเอนด์อีกสองแห่งที่ก่อสร้างเสร็จแล้วแต่ยังไม่ได้วางขายค่ะ”“อสังหารมทรัพย์ทั้งหมดนี้มีมูลค่ารวมกว่าสองหมื่นหกพันล้านบาท ซึ่งเป็นผลกำไรหกสิบเปอร์เซ็นต์ในครั้งนี้ เพียงคุณเซ็นชื่อ ทั้งหมดนี้ก็จะเป็นของคุณค่ะ”หนานกงเยวี่ยยังกล่าวอีกว่า “ในสัญญาของฉันนี้มีคลับหกแห่ง วิลล่าระดับไฮเอนด์สองแห่งมูลค่ากว่าหนึ่งหมื่นล้านบาท และที่ดินสองผืนในหวู่เฉิงกว่าหนึ่งแสนห้าหมื่นล้านบาท”สิ่งที่หนานกงเยวี่ยมอบให้ก็คือ หกสิบเปอร์เซ็นต์ของกำไรที่ได้ในครั้งนี้แม้ว่าทั้งสองจะเป็นผู้หญิง แต่ความมุ่งมั่นของพวกเธอก็สูงมากแทนที่จะหมกมุ่นอยู่กับผลประโยชน์ในทันที พวกเธอกลับมอบผลประโยชน์ส่วนใหญ่ให้กับเย่ซิวเย่ซิวหยิบสัญญาขึ้นมาอ่านอย่างละเอียดใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมงในการอ่านสัญญาทั้งสองฉบับในช่วงเวลานี้ สองสาวนั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ และไม่ส่งเสียงรบกวนเย่ซ
Pinakabagong kabanata
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1169
“วันนี้บังเอิญมีงานประมูลจัดขึ้นพอดี หนึ่งในของประมูลสำคัญคือหุ่นเชิดโบราณตัวหนึ่งมีพลังระดับถอดจิต ถ้าคุณมีฝีมือก็ลองประมูลดูได้”เย่ซิวสะดุดใจขึ้นมาทันที พลังต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับถอดจิตนั้นสูงมากถ้าได้มาจะช่วยยกระดับพลังโดยรวมของเขาได้มากทีเดียวเขาพยักหน้าแล้วก็ตรงเข้าสู่เขตตลาดมืดทันทีบรรยากาศภายในตลาดมืดดูไม่ต่างจากตลาดนัดทั่วไปผู้บำเพ็ญตนนั่งเรียงกันสองฝั่งข้างทาง หน้าแต่ละคนมีแผงเล็ก ๆ วางของขายหลากหลาย“แวะมาดูได้เลย ของดีราคาถูก รับประกันไม่มีโกง”“คัมภีร์ประจำตระกูลของแท้ ขอแลกกับหินธาตุไฟ”“หญิงแท้ ขอแลกแต่งงานกับร้อยศิลาวิญญาณ”……ของหลากหลายจนมองตามแทบไม่ทันเย่ซิวเดินผ่านแผงขายของทีละอันของบางอย่างเขาก็สนใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก เลยไม่ได้ซื้ออะไรจู่ ๆ เขาก็หยุดที่แผงหนึ่งแผงนี้ไม่ได้มีของวางขายเหมือนแผงอื่น ๆ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แทนเธอสวมเสื้อผ้าบางเบา ร่างเล็กบอบบางแต่รูปร่างกลับพอดีสัดส่วน หน้าตาจัดว่าระดับแปดเต็มสิบที่เด่นที่สุดคือดวงตาสีฟ้าราวกับไพลินแค่เห็นแวบเดียวก็ยากจะละสายตามีคนจำนวนไม่น้อยหยุดมองที่แผงนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
