Share

บทที่ 281

Author: เฉิงกวงโฮ่วถู่
“พวกคุณดูสิ ชายชราฟื้นแล้ว!”

……

เมื่อเย่ซิวฝังเข็มเล่มสุดท้าย ชายชราก็ฟื้นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ และมีอาการมึนงงเล็กน้อย

น่าหลันเยียนหรานมองไปที่เย่ซิวด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเคารพเลื่อมใส และหัวใจที่เต้นรัว

เธอยอมรับว่า ในแง่ของทักษะการแพทย์ ระหว่างคนทั้งสองมีความแตกต่างกันมาก

ขณะนี้ เย่ซิวดูเหมือนว่าได้ส่องแสงอยู่ในดวงตาของน่าหลันเยียนหราน

แต่ชายหนุ่มคนนั้นกลับมองเย่ซิวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น

เย่ซิวเงยหน้าขึ้นมอง และแก้มัดให้เขา

ชายหนุ่มสามารถขยับร่างกายได้แล้ว เขานั่งยอง ๆ ลงทันที และแสดงสีหน้านึกกลัวในภายหลัง "ปู่ ดีใจที่ปู่ไม่เป็นอะไร เมื่อสักครู่นี้ทำหลานตกใจหมดเลย"

ชายชราขมวดคิ้ว พร้อมเปล่งเสียงแหบเล็กน้อย "โรคหัวใจของปู่อาการกำเริบ เมื่อสักครู่นี้เกิดอะไรขึ้น?"

ชายหนุ่มพูดว่า "ไม่มีอะไร หลานแค่ป้อนยาโรคหัวใจที่ออกฤทธิ์เร็วให้ปู่ทาน แล้วปู่ก็ตื่น"

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้หลุดออกไป น่าหลันเยียนหรานก็โมโหทันที และพูดด้วยความโกรธว่า "นี่คุณ คุณพูดแบบนี้จะมากเกินไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าเป็นเพื่อนของฉันที่ช่วยปู่ของคุณไว้ พูดบิดเบือนข้อเท็จจริงได้ยังไง?"

ชายหนุ่มตะคอก
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1304

    ในห้องของหลัวเวยเวย เย่ซิวกำลังฝึกวิชาโลกีย์หลอมเซียนร่วมกับเธอไม่นานนัก หลัวเวยเวยก็สร่างเมา จึงตกใจจนตัวโยนขึ้นมาทันทีเธออยากจะผลักเย่ซิวออกไป แต่ความรู้สึกที่วิชานี้มอบให้ รวมถึงประโยชน์ที่ได้รับจากการฝึก มันกลับทำให้เธอไม่อยากหยุดกลางคันได้แต่แอบบ่นตัวเองในใจว่าทำไมถึงห้ามปากตัวเองไม่อยู่ ไปดื่มเสียเยอะขนาดนั้น?ทั้งที่ตามแผนเดิม เธอตั้งใจจะเลี้ยงไข้เย่ซิวให้นานกว่านี้แต่ตอนนี้…เธอกัดฟันแน่น คิดในใจว่าในเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว งั้นก็ต้องทุ่มให้สุดตัว อย่างน้อยก็ต้องทำให้เย่ซิวยอมสยบ ให้เขารู้เสียบ้างว่าเธอเจ๋งแค่ไหนเพียงแต่ความฝันนั้นสวยงาม ขณะที่ความจริงนั้นโหดร้ายช่วงแรก หลัวเวยเวยยังสามารถต่อกรกับเย่ซิวได้อย่างสูสีด้วยพลังที่สั่งสมมานานนับสิบปี แต่หลังจากผ่านไปสองชั่วโมงกว่า ๆ เธอก็ถูกต้อนจนถอยไม่ทันเย่ซิวเป็นฝ่ายควบคุมการฝึกอย่างสมบูรณ์ ต่อให้เธออยากแย่ง ‘อำนาจในการควบคุม’ ก็ทำอะไรไม่ได้เลยหลัวเวยเวยตะลึงสุดขีด “ทำไมนายถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้!”เย่ซิวแค่ยิ้ม แต่ไม่ได้ตอบอะไรนี่แหละคือความน่ากลัวของร่างกายที่แข็งแกร่งเป็นทุนเดิม บวกกับพลังจากเคล็ดว

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1303

    รั่วอวิ๋น "..."เย่ซิว "..."“ดื่มสิ จะยืนเอ๋ออยู่ทำไม คืนนี้เมากันให้สุด ใครถอยก่อนเป็นหมานะ”บนโต๊ะเหล้า เฉินเยียนจือเอาเท้าวางพาดเก้าอี้ ถลกแขนเสื้อขึ้น มือถือแก้วเหล้าใหญ่เหมือนแม่ทัพผู้คว้าชัยชนะแค่ดื่มไปสองแก้วแรกก็ ตุบ ล้มตึงไปนอนกับพื้นทันที ทำเอาผู้หญิงอีกสองคนหัวเราะจนตัวโยกจากนั้นรั่วอวิ๋นกับหลัวเวยเวยก็มองหน้ากันแวบหนึ่ง ในแววตาของทั้งคู่แฝงไปด้วยประกายแห่งความเป็นศัตรูไม่นานนัก ทั้งสองคนก็เริ่มแข่งขันกันทันที ต่างฝ่ายต่างหมายมั่นจะทำให้อีกฝ่ายเมาร่วงให้ได้“มา ๆ สามแก้วรวด!”“จะกินอะไรนักหนา? รีบ ๆ ดื่มเหล้าเดี๋ยวนี้ เธอจะรอให้ปลาในแก้วมันโตก่อนหรือไง เทให้เต็มเลย”บรรยากาศบนโต๊ะเหล้าเดือดสุด ๆ สองสาวไม่มีใครยอมใคร แข่งกันแบบไม่มีถอยทั้งคู่ต่างเร่งใช้พลังบำเพ็ญขับฤทธิ์เหล้า พลางแข่งกันยกชนแก้วอย่างดุเดือดราวกับอยู่ท่ามกลางสนามรบ มีทั้งคมดาบแสงกระบี่ ทุกอย่างเข้มข้นถึงขีดสุดสองสาวไม่มีใครยอมใคร ต่างคนต่างจ้องตาเขม็งใส่กัน วันนี้อีกฝ่ายต้องแพ้เท่านั้นเย่ซิวนั่งดูอยู่เงียบ ๆ เห็นแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ใต้โต๊ะ เฉินเยียนจือกอดขาเย่ซิวแล้วหลับปุ๋ยอยู่ตรงนั้น นอน

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1302

    เย่ซิวหยิบตราสำนักโลหิตสังหารออกมาทันใดนั้น ไอสังหารเย็นเยียบก็แผ่กระจายไปทั่วเมื่อเห็นตรานี้ ทุกคนในที่นั้นเหมือนโดนสายฟ้าฟาด หน้าซีดเผือด ตกตะลึงสุดขีด หวาดกลัวสุดใจเมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขา เย่ซิวก็เผยรอยยิ้มบาง ๆ ออกมาอย่างคลุมเครือ “ที่แท้พวกคุณก็รู้จักสิ่งนี้ งั้นก็คุยกันง่ายแล้วล่ะขอแนะนำตัวหน่อย ตอนนี้ผมคือเจ้าสำนักโลหิตสังหาร ลองเดาดูสิว่าตอนนี้ในสำนักมีนักฆ่าของเรากี่คนที่แฝงตัวอยู่”ที่พูดออกไปก็แค่ขู่ให้กลัวเท่านั้น แต่เจ้าสำนักกับพรรคพวกกลับไม่รู้แต่ละคนถึงกับตัวสั่น ไม่มีใครสงสัยเลยว่าสัญลักษณ์นั่นจะเป็นของปลอมหรือไม่ เพราะถ้ามีสมองสักนิด ก็จะรู้ว่าไม่มีใครบ้าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อเล่นแน่ทุกคนต่างรู้ดีว่านักฆ่าสำนักนี้โหดขนาดไหน แถมยังมีสำนักรัตติกาลหนุนหลังอีกต่อให้ใครอยากตาย ก็คงไม่เลือกวิธีโง่ ๆ แบบนี้หรอกฝั่งเซียนกระบี่แต่ละคนรู้สึกเย็นเฉียบเหมือนตกลงไปในน้ำแข็ง พวกเขายืนนิ่งอยู่กับที่ ไม่รู้ควรจะมีปฏิกิริยายังไงดีเฉินเยียนจือรีบวิ่งเข้าไปคว้ามือเจ้าสำนักไว้ทันที “คุณพ่ออย่าขัดขวางเขาอีกเลย เย่ซิวเก่งมากนะ พ่อสู้เขาไม่ได้หรอก”เจ้าสำนักเบิกตากว้

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1301

    เสียงตะโกนกึกก้องนั้น เมื่อเสริมด้วยพลังบำเพ็ญก็เหมือนคลื่นโหมกระหน่ำกระจายไปทั่วเจ้าสำนักโกรธจัด “เธอมันผู้หญิงใจง่าย แล้วกับเย่ซิวอีก!!!”เย่ซิวที่เพิ่งออกจากถ้ำของหานเฟิงและกำลังจะกลับ ก็ได้ยินเสียงตะโกนของหลัวเวยเวยสายตาเขาแข็งกร้าวขึ้น “ไป ตามผมไปดูด้วยกัน!”หานเฟิงกับคนอื่น ๆ รีบตามไปทันทีไม่นาน ที่พักของหลัวเวยเวยก็แน่นขนัดไปด้วยผู้คนทั้งฝั่งเซียนกระบี่และฝั่งอนุรักษนิยมก็มาครบสองฝั่งยืนเผชิญหน้ากันชัดเจน บรรยากาศตึงเครียดจนเหมือนจะระเบิดแต่ว่าหลัวเวยเวยที่ควรจะยืนข้างเซียนกระบี่ กลับยืนอยู่ฝั่งอนุรักษนิยมเจ้าสำนักมองด้วยสายตาเดือดดาลพอเห็นหลัวเวยเวยอยู่ข้างเย่ซิว ความสงสัยทั้งหมดก็ได้รับการยืนยันเขาโกรธจนเหมือนโดนไฟเผา รู้สึกโดนสวมเขาเข้าเต็ม ๆ“เย่ซิว พวกนายหมายความว่ายังไง เรื่องของครอบครัวฉัน ออกไปเดี๋ยวนี้!”เย่ซิวเอ่ยนิ่ง “เดิมทีคิดจะรออีกสักสองสามวันแล้วค่อยสะสาง แต่ถ้าคุณจะร้อนรนขนาดนี้ งั้นจัดการเลยก็แล้วกัน”หลัวเวยเวยมองเขาอย่างกังวล “มั่นใจแล้วใช่ไหม?”ท่าทีห่วงใยแบบนี้ สำหรับเจ้าสำนักคือการราดน้ำมันลงกองเพลิงเขาระเบิดพลังออกมาราวกับภูเขาไฟท

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1300

    ตอนนี้เขาฝากความหวังทั้งหมดไว้กับร่างแยกทั้งห้าธาตุเขายุ่งจนถึงค่ำ กว่าจะมีเวลามาหาหลัวเวยเวยถึงที่พัก คิดจะถามข่าวคราวของสำนักในช่วงที่ตัวเองปิดด่านฝึกตนไปแต่พอไปถึงที่พักของหลัวเวยเวย แต่ยังไม่ทันได้อ้าปากถามอะไร เจ้าสำนักก็ถึงกับตกตะลึง“เธอทะลวงระดับได้ยังไง!”หลัวเวยเวยนั่งอยู่บนโซฟา ขาเรียวยาวได้รูปไขว้กันอย่างสวยงามเธอปรายตามองเขาแวบหนึ่งก่อนจะเบือนหน้าไปอีกทาง “ฉันทะลวงระดับแล้วมันแปลกตรงไหน”เจ้าสำนักก้าวฉับ ๆ มาหยุดตรงหน้าหลัวเวยเวย “เธอหาทรัพยากรจำนวนมหาศาลแบบนั้นมาจากไหน?”เขารู้ดีว่าหลัวเวยเวยติดอยู่ที่ระดับปฐมญาณมานานแล้วและอุปสรรคใหญ่ที่สุดในการทะลวงขั้นก็คือทรัพยากรหลัวเวยเวยแค่นเสียงหึ “ฉันได้มันมาด้วยฝีมือตัวเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย”เจ้าสำนักขมวดคิ้วแน่น “เธอเป็นอะไรไป ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าเธอดูหงุดหงิดฉันจัง?”“ก็ใช่น่ะสิ” หลัวเวยเวยเลิกเสแสร้ง “ฉันเบื่อคุณนานแล้ว เราเลิกกันเถอะ”เจ้าสำนักเบิกตากว้าง “เธอว่าไงนะ เธอจะเลิกกับฉันงั้นเหรอ? เธอบ้าไปแล้วหรือไง!”หลัวเวยเวยตอบเสียงหนักแน่น “ฉันไม่ได้บ้า คุณไม่แตะต้องฉันมานานกว่าสิบปีแล้ว อย่างนี้ยังจะเ

  • โคตรคนยอดปรมาจารย์   บทที่ 1299

    เย่ซิวเห็นเสี่ยวโหรวยืนอยู่ตรงหน้าในชุดแอร์โฮสเตสแถมยังไม่ใช่ชุดธรรมดา แต่เป็นเวอร์ชันดัดแปลงพิเศษอีกต่างหากผ้าบางเบาแนบลำตัว โชว์สัดส่วนอย่างชัดเจนชุดนี้ต่อให้คนแก่แปดสิบนอนป่วยอยู่ ก็ยังมีแรงลุกจากเตียงได้เลยหัวใจของเย่ซิวเต้นแรงขึ้นโดยไม่ทันรู้ตัว ก่อนจะหัวเราะอย่างจนใจ “ไปหาชุดแบบนี้มาจากไหนกัน”แม่สาวน้อยคนนี้ชักจะเก่งขึ้นทุกวันคอยแต่จะหยั่งเชิงขีดจำกัดของเขาอยู่นั่นเสี่ยวโหรวกะพริบตาปริบ ๆ อย่างไร้เดียงสา “ข้าเห็นมีคนใส่ในทีวี ก็เลยลองเอาผ้ามาดัดแปลงดูเอง งามไหมเจ้าคะ?”พูดจบก็หมุนตัวหนึ่งรอบตรงหน้าเขาชายกระโปรงสะบัดพลิ้วดูสดใสมีชีวิตชีวาเย่ซิวชูนิ้วโป้งให้ “สุดยอดเลย”ในใจเสี่ยวโหรวพองโตด้วยความดีใจเมื่อครู่สายตาที่เย่ซิวมองเธออย่างตะลึงงัน เธอก็สัมผัสได้ชัดเจนว่าเขาต้องชอบแน่ ๆจากนั้นเสี่ยวโหรวก็พยายามทุกวิถีทางเพื่อทำให้ความสัมพันธ์ของตัวเองกับเย่ซิวก้าวหน้าไปอีกขั้นแต่สุดท้ายก็ล้มเหลว จนเธอรู้สึกท้อแท้อย่างหนักหลังจากอาบน้ำเสร็จ เย่ซิวก็เห็นเสี่ยวโหรวที่กำลังทำหน้างออย่างหงุดหงิดเขาเพียงแค่ส่ายหน้าเบา ๆ แล้วก็เดินออกจากถ้ำ มุ่งหน้าตรงไปยังประตูเข

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status