MasukShare
บทที่ 282
Bab terkait
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 283
คนอื่น ๆ เพิ่งจะรู้สึกตัว จึงพากันปล่อยหมัดและอาวุธสารพัด เข้าโจมตีเย่ซิวซึ่ง ๆ หน้าเย่ซิวเตะชายหนุ่มคนนั้นทรุดไปกองที่พื้น จากนั้นจึงลงมือเตะต่อย ทุกการเคลื่อนไหวรวดเร็วราวกับสายฟ้าหนึ่งนาทีต่อมา ทุกคนต่างก็ลงไปกองที่พื้น ร้องครวญครางระงมมีร่องรอยของความหวาดกลัวปรากฏอยู่ในดวงตาของชายหนุ่ม เขาไม่เคยคาดคิดเลยว่าเย่ซิวจะแข็งแกร่งได้ขนาดนี้แต่ไม่นานเขาก็คิดอะไรบางอย่างได้ ท่าท่างของเขากลับมาเย่อหยิ่งอีกครั้ง“แกเสร็จแน่ แกไม่รอดแน่ แกรู้หรือเปล่าว่าฉันเป็นใคร!”เย่ซิวไม่สนใจเสียงร้องโหยหวนของมดปลวกเช่นนี้ตอนนี้เขาแค่ต้องการตามหาลู่เสวี่ยเอ๋อร์โดยเร็วที่สุดจึงหันหลังเดินไปทางแท็กซี่เมื่อชายหนุ่มเห็นเย่ซิวเพิกเฉยต่อเขา เขาก็โกรธจัดและตะโกนไปว่า "แกตายแน่ ฉันเป็นคนของตระกูลเย่ แม้ว่าแกจะหนีไปสุดขอบโลกก็ไม่อาจรอดพ้นไปจากความตายได้!"เย่ซิวที่กำลังจะก้าวขึ้นรถชะงักกึก เขาเดินกลับไปหาอีกฝ่ายอีกครั้งชายหนุ่มคิดว่าเย่ซิวหวาดกลัว เขาจึงพูดด้วยรอยยิ้มที่ดุร้ายว่า "แกกลัวแล้วล่ะสิ คุกเข่าขอโทษข้าเดี๋ยวนี้ บางทีฉันอาจจะไว้ชีวิตแก...อ๊าก!"เย่ซิวเหยียบมือขวาของเขาจนกระดูกแหลกละเอีย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 284
สาวสวยสองคนทั้งพูดและหัวเราะเดินจูงมือกันเข้ามาคนทางซ้ายอายุประมาณสามสิบปีผิวขาวมาก ราวกับน้ำนมเส้นผมยาวตรงสีดำเงางามเสื้อผ้าที่สวมใส่นั้นดูมีราคาแพงตั้งแต่แรกเห็น แสดงออกถึงความมีฐานะที่ไม่เหมือนใครอีกคนเมื่อเทียบกับเธอแล้ว มีความสง่างามด้อยกว่าเล็กน้อยแต่ข้อดีคืออายุน้อยกว่า ดูมีชีวิตชีวามากกว่าเธอสวมชุดสูททำงานรัดรูปสีน้ำเงินภายใต้กระโปรงยังสวมถุงน่องสีดำ สวมแว่นตา ย่างเดินด้วยท่าทางของผู้หญิงวัยทำงานที่มีอำนาจสาวสวยทั้งสองคนพูดไปพลางหัวเราะไปพลางแล้วเดินเข้ามา จากนั้นทั้งคู่ก็มองไปที่เย่ซิวเมื่อสาวสวยในชุดสูททำงานเห็นเขา เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย "คุณนั่นเอง!"เย่ซิวรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นเธอที่นี่คนสวยนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากหลินโหรวเย่ซิวยังจำได้ว่าตอนที่เขาช่วยอวี่เฟยเฟยในห้องน้ำหญิง และเมื่อออกมาก็ถูกเธอบังเอิญเห็นเข้าดังนั้นหลินโหรวจึงเข้าใจผิดว่าเขาและอวี่เฟยเฟยกำลังทำเรื่องสกปรกกันอยู่ข้างในเพราะเหตุนี้หลินโหรวจึงไม่ต้องการเห็นหน้าเขาอีกสตรีสูงศักดิ์ที่อยู่ข้าง ๆ หลินโหรวถามอย่างสงสัย "เสี่ยวโหรว นี่เพื่อนของเธอเหรอ?"สีหน้ารังเกียจของหลินโหรวเห็น
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 285
บุคลิกภาพที่สง่างามเช่นนี้ จะเกิดขึ้นได้หลังจากผ่านประสบการณ์ความยากลำบากต่าง ๆ มาเท่านั้น ซึ่งมันก็เป็นจุดเด่นที่ใหญ่ที่สุดบนร่างของเธออีกด้วย“พี่เสวี่ยเหมย”ผู้หญิงสองคนรีบทักทายอย่างสนิทสนมจากสายตาของพวกเธอ สามารถเห็นถึงความเคารพต่อผู้หญิงที่ชื่อเสวี่ยเหมยได้อย่างชัดเจนรูปร่างหน้าตาของเสวี่ยเหมยไม่สามารถบอกอายุอย่างเจาะจงได้มองแวบแรกเหมือนจะอายุยี่สิบแต่ถ้ามองดี ๆ ก็เหมือนอายุสามสิบเธอพูดคุยกับผู้หญิงสองคนด้วยรอยยิ้มอันน่าหลงใหลบนใบหน้าของเธอสองสามคำ จากนั้นทอดสายตาไปที่เย่ซิว“เขาคือใคร?”เย่ซิวก้าวไปข้างหน้าและพูดอย่างใจเย็น "สวัสดีครับ ผมชื่อเย่ซิว ขอคุยด้วยหน่อยได้ไหม ผมมีเรื่องอยากจะถามคุณ"เสวี่ยเหมยเหลือบมองเย่ซิวอีกสองสามครั้งเธอพบว่าชายตรงหน้านี้แตกต่างจากชายที่เธอเคยพบมาทั้งหมดสงบนิ่ง!สงบนิ่งอย่างที่แท้จริงแม้แต่ในวงสังคมชั้นสูงของเมืองหลวง ลูกหลานของตระกูลผู้ทรงอิทธิพลเหล่านั้นเมื่ออยู่ต่อหน้าต่อก็ไม่สงบขนาดนี้เมื่อพวกเขาเห็นเธอ ถ้าไม่ตกตะลึง ก็โลภหรือไม่ก็คลั่งไคล้มีบางคนที่เก็บความรู้สึกได้ดีมาก แต่เสวี่ยเหมยก็ยังมองออกแต่เย่ซิวกลับไม่มีร่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 286
“ถ้าคุณบอกหมายเลขโทรศัพท์ของเขาให้กับผม ผมจะถือว่าผมติดหนี้บุญคุณของคุณ”"อะไรนะ?"ทันทีที่เย่ซิวพูดจบ ผู้หญิงทั้งสามก็มองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้างโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลินโหรว เกินจริงที่สุด มองเขาด้วยความตกตะลึงเป็นอย่างยิ่ง“คุณบ้าไปแล้ว รู้หรือเปล่าว่าพูดอะไรออกมา?”สตรีสูงศักดิ์เองปิดปากหัวเราะ "หนุ่มน้อยคนนี้ตลกจริง ๆ"เสวี่ยเหมยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะและไม่ได้จริงจังกับมันเธอรู้จักบุคคลสำคัญนับไม่ถ้วน และถ้าจะสุ่มเลือกใครก็ตาม พวกเขาก็ล้วนอยู่ในระดับใหญ่โตทั้งสิ้นเธอไม่คิดว่าหนี้บุญคุณของเย่ซิวจะมีประโยชน์มากนักเสวี่ยเหมยส่ายหัวเล็กน้อยและกล่าวว่า "ฉันขอโทษค่ะ ฉันไม่สามารถตอบรับเงื่อนไขนี้ได้ ยิ่งไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะให้หมายเลขโทรศัพท์ของนายน้อยเย่แก่คุณ เชิญคุณกลับไปเถอะ"เย่ซิวถอนหายใจ "ผมมาที่นี่ด้วยความจริงใจ และหวังว่าคุณจะให้ความร่วมมือ แต่ถ้าไม่..."จริง ๆ แล้วเขาไม่อยากใช้กำลังบังคับเลยหลินโหรวยักคิ้วและเยาะเย้ย "ถ้าไม่แล้วจะยังไง คุณจะลงมือให้ได้เลยใช่ไหม!"สตรีสูงศักดิ์ผู้นั้นเตือน "ฉันขอแนะนำคุณว่าอย่าคิดทำอะไรจะดีกว่า ในโรสการ์เด้นมียอดฝีมือมากมาย ต่อให้มาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 287
"หยุดนะ ที่นี่คือ..."ผลัวะ!ก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ เย่ซิวก็ต่อยออกไป ซัดเขาจนลงไปกองกับพื้นเย่ซิวมาถึงที่พักของเย่ขวงอย่างรวดเร็วจากนั้นบุกเข้าไปทันทีโดยไม่รีรอชักช้า!“ระวัง! ระวัง! ศัตรูรุกล้ำเข้ามาแล้ว!”หวออออ!เสียงเตือนภัยดังไปทั่วทั้งวิลล่า!จอมยุทธจำนวนมากถูกทำให้ตื่นตระหนกจากนั้นก็มีจอมยุทธกลุ่มใหญ่เริ่มถือดาบยาวแล้วพุ่งออกมานอกจากนี้ยังมีพลธนูฝีมือดีสิบกว่าคนเล็งไปที่เย่ซิวเพียงพริบตา เขาก็ตกอยู่ในวงล้อมการเคลื่อนไหวที่ใหญ่โตแบบนี้ ต่อให้เป็นระดับปรมาจารย์ที่มา ก็ยังต้องจ่ายด้วยราคาระดับหนึ่งถึงจะสามารถฝ่าวงล้อมไปได้“จับมัน แล้วฆ่ามันซะ!”ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนพ่อบ้านปรากฏตัวขึ้น พูดจาเข้าประเด็นในทันทีเขาไม่สนใจสักนิดว่าเย่ซิวเป็นใคร สั่งให้ทำการฆ่าเขาในทันทีตระกูลเย่แข็งแกร่งพอ และอหังการถึงขนาดนั้น!ฟุ่บ ฟุ่บ ฟุ่บ!ลูกธนูถูกยิงไปที่เย่ซิวจากทั่วทุกทิศ ส่งเสียงแหวกตัดกับอากาศ แถมมุมยิงก็แหลมคมอย่างมากเย่ซิวขยับร่างและเยื้องย่างราวกับมังกรและพยัคฆ์ กำลังภายในแผ่ออกไปนอกร่างกายลูกธนูทั้งหมดกระเด็นออกไปหลังจากสัมผัสกับร่างของเขาเขาคว้าดาบยาวไว้ด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 288
จู่ ๆ เย่ซิวก็หมุนตัวกลับไปประกายแสงเย็นเยียบพุ่งมาใกล้ถึงตรงหน้าเขาแล้ว!เห็นชัดเลยว่าสองคนนี้คือตัวล่อที่จงใจปรากฏตัวออกมาเพื่อให้เขาติดกับ“ตกหลุมพรางแล้ว!”“ฮ่าฮ่า เขาตายแน่ ไม่มีทางที่เขาจะหลบการสังหารของพี่ใหญ่ในระยะใกล้ขนาดนี้ได้อย่างแน่นอน!”มือขวาของเย่ซิวเต็มไปด้วยกำลังภายในอันแข็งแกร่ง เขาจับมีดบินนั้นที่เขวี้ยงมาโจมตีเขาด้วยมือเดียว จากนั้นสะบัดมือส่งมีดนั้นกลับไปพรวด!บนต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ไม่ไกลนัก มีชายคนหนึ่งตกลงมาแล้วตายคาที่!“พี่ใหญ่!”“เป็นไปได้ยังไงกัน!”ชายทั้งสองคนจ้องเย่ซิวด้วยความโกรธมาก พวกเขาคำราม จากนั้นก็พุ่งเข้าหาเย่ซิวน่าเสียดายที่ทั้งหมดนี้มันไร้ผลจอมยุทธระดับห้า เป็นได้เพียงมดปลวกตัวน้อยเมื่ออยู่ต่อหน้าเย่ซิว!แกร็ก! แกร็ก!หลังจากจัดการกับพวกเขาได้อย่างง่ายดายแล้ว เย่ซิวก็ตรงเข้าไปในวิลล่าต่อหน่วยรักษาความปลอดภัยทั้งหมดของวิลล่า ถูกเย่ซิวทำลายลงอย่างสิ้นเชิงเขารีบขึ้นไปที่ชั้นสาม ไปที่ห้องแรกทางฝั่งซ้ายมือโดยเร็วที่สุดปัง!ประตูถูกเตะให้เปิดออก จากนั้นสิ่งที่เขาเห็นก็ทำให้เขาโทสะปะทุขึ้นอีกลู่เสวี่ยเอ๋อร์ถูกตบอีกครั้งบนใบหน้าท
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 289
เย่ขวงรู้สึกว่าตัวเองได้รับความอัปยศอย่างถึงที่สุดแล้ว ราวกับถูกคนสวมเขาไว้บนหัวเขาเป็นคนหยิ่งยโสและอวดดีอย่างมากสำหรับคนที่เขาถูกใจแล้ว เขาจะไม่ยอมให้ใครเข้ามาแตะต้องทั้งนั้นดังนั้นเมื่อเขาเห็นเย่ซิวอยู่ใกล้กับผู้หญิงที่เขาชอบ เขาก็โกรธจัดราวกับถูกไฟเผาผลาญใจลู่เสวี่ยเอ๋อร์กลับกังวลจนอยู่นิ่งไม่ได้ เธอพูดกับเย่ขวงว่า “ได้โปรดปล่อยเขาไปเถอะ ฉันจะยอมคุณทุกอย่าง และต่อไปจะไม่ติดต่อกับเขาอีก”สีหน้าของเย่ขวงดุร้าย "นางสารเลว แกฝันไปเถอะ มันต้องตาย ส่วนแกก็ต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่บนรถเข็น!"“ดูเหมือนว่าแกจะลืมสถานการณ์ตอนนี้ของแกไปแล้วนะ!”เย่ซิวเดินไปหาเย่ขวง จากนั้นวางมือลงบนไหล่ของเขา“ตอนนี้ไม่ใช่แกที่จะมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าฉันจะอยู่หรือไป แต่เป็นฉันต่างหากที่มีสิทธิ์ตัดสินใจจะปล่อยหรือไม่ปล่อยแกไปดี”เย่ขวงมองเขาอย่างเย็นชา "ทำไม แกคิดจะฆ่าฉันเหรอ แกกล้าพอหรือไง?!"แม้ว่าตอนนี้เขาจะอยู่ในสถานะเสียเปรียบโดยสิ้นเชิง แต่เขาก็ไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อยเขาไม่คิดว่าเย่ซิวจะกล้าพอถึงขนาดฆ่าเขาทิ้งเย่ซิวยิ้ม "ฆ่าแก นั่นมันง่ายสำหรับแกเกินไป ฉันอยากให้แกใช้ชีวิตนับจากนี้ไปด้วยความ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 290
ไม่ถึงห้านาทีหลังจากที่ทั้งสองจากไป ผู้คนจำนวนมากก็มาถึงเมื่อเห็นความยุ่งเหยิงด้านนอกวิลล่า สีหน้าของพวกเขาก็เปลี่ยนไปสิ่งที่สะดุดตาที่สุดก็คือผู้ชายผมหงอกขาวทั้งศีรษะคนหนึ่งเขาอายุราวหกสิบเจ็ดสิบ ดูทรงพลังมากจนไม่มีใครกล้าเข้าไปใกล้เขารีบเข้าไปในวิลล่าหลังจากที่ได้เห็นเย่ขวงหมดสติไป ดวงตาของเขาก็ระเบิดแสงที่น่าสะพรึงกลัวออกมาเขานั่งยอง ๆ และตรวจร่างกายของเย่ขวงจากนั้นรีบหยิบโอสถออกมาหนึ่งเม็ดแล้วป้อนให้เขาเย่ขวงตื่นขึ้นมาอย่างเงียบ ๆ จากนั้นก็รู้สึกตื่นเต้นทันทีที่ได้เห็นชายชราคนนี้พรวด!เขาโกรธมากเกินไปจนกระอักเลือดก่อนที่จะพูดออกมาชายชราตบหลังเขาเบา ๆ และพูดด้วยใบหน้ามืดครึ้มเป็นอย่างยิ่ง "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"“อาจารย์ ผมถูกไอ้เดรัจฉานลอบทำร้าย เขาทำลายเส้นลมปราณของผมทั้งหมดแล้ว!”เขาไม่ได้บอกว่าตัวเองพ่ายแพ้หลังจากการเผชิญหน้าแบบตัวต่อตัวขืนบอกไปเช่นนั้น ฉายาอัจฉริยะด้านการฝึกยุทธ์ในรอบทศวรรษของเขาได้มลายหายไปแน่“อีกฝ่ายหนึ่งมีภูมิหลังแบบไหน ถึงได้ลอบทำร้ายแกได้?” หัวใจของชายชราเต็มไปด้วยแรงอาฆาตเย่ขวงส่ายหัว "ตอนนี้ผมยังไม่ทราบรายละเอียดที่แน่ชัด แต่อา
Bab terbaru
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1169
“วันนี้บังเอิญมีงานประมูลจัดขึ้นพอดี หนึ่งในของประมูลสำคัญคือหุ่นเชิดโบราณตัวหนึ่งมีพลังระดับถอดจิต ถ้าคุณมีฝีมือก็ลองประมูลดูได้”เย่ซิวสะดุดใจขึ้นมาทันที พลังต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับถอดจิตนั้นสูงมากถ้าได้มาจะช่วยยกระดับพลังโดยรวมของเขาได้มากทีเดียวเขาพยักหน้าแล้วก็ตรงเข้าสู่เขตตลาดมืดทันทีบรรยากาศภายในตลาดมืดดูไม่ต่างจากตลาดนัดทั่วไปผู้บำเพ็ญตนนั่งเรียงกันสองฝั่งข้างทาง หน้าแต่ละคนมีแผงเล็ก ๆ วางของขายหลากหลาย“แวะมาดูได้เลย ของดีราคาถูก รับประกันไม่มีโกง”“คัมภีร์ประจำตระกูลของแท้ ขอแลกกับหินธาตุไฟ”“หญิงแท้ ขอแลกแต่งงานกับร้อยศิลาวิญญาณ”……ของหลากหลายจนมองตามแทบไม่ทันเย่ซิวเดินผ่านแผงขายของทีละอันของบางอย่างเขาก็สนใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก เลยไม่ได้ซื้ออะไรจู่ ๆ เขาก็หยุดที่แผงหนึ่งแผงนี้ไม่ได้มีของวางขายเหมือนแผงอื่น ๆ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แทนเธอสวมเสื้อผ้าบางเบา ร่างเล็กบอบบางแต่รูปร่างกลับพอดีสัดส่วน หน้าตาจัดว่าระดับแปดเต็มสิบที่เด่นที่สุดคือดวงตาสีฟ้าราวกับไพลินแค่เห็นแวบเดียวก็ยากจะละสายตามีคนจำนวนไม่น้อยหยุดมองที่แผงนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1167
“อะไรนะ? แค่วันเดียวนายก็กลั่นสำเร็จจริงเหรอ?”ทันทีที่เห็นเย่ซิว เจ้าสำนักก็รีบถามขึ้นด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยความคาดหวังเขาเองก็ไม่ได้เพิ่มพลังตัวเองมานานแล้วเหตุผลหลักก็เพราะไม่มีโอสถที่เหมาะสมพอให้ใช้โอสถระดับปฐมญาณนั้นหาได้ยากมากในตลาดต่อให้มีก็จะปรากฏแค่ในงานประมูลเท่านั้น และราคาก็มักจะพุ่งขึ้นสูงเทียมฟ้าเสมอแม้รั่วอวิ๋นจะสามารถกลั่นยาได้แต่เธอต้องลองห้าหกครั้งถึงจะสำเร็จสักครั้ง แถมแต่ละครั้งต้องใช้ต้นทุนมหาศาล“ผมไม่ทำให้ท่านอาจารย์ผิดหวังครับ” เย่ซิวยื่นโอสถเก้าเม็ดที่ถูกเจือจางแล้วให้ ก่อนถอนหายใจหนึ่งที “ไม่คิดเลยว่าฝีมือกลั่นโอสถของผมจะแย่ขนาดนี้ ทั้งหมดออกมาเป็นแค่ระดับต่ำ”เจ้าสำนักมองโอสถระดับปฐมญาณในมือแล้วถึงกับตกใจ แม้เขาจะเป็นคนสุขุมมาก แต่ก็ยังเผยสีหน้าเหลือเชื่อออกมาแล้วก็หัวเราะลั่นด้วยความยินดี “ดี ดีมาก ๆ ฝีมือกลั่นโอสถของนายอาจจะแซงหน้าอาจารย์ของตัวเองไปแล้วก็ได้นะ”เย่ซิวยิ้มเก้อ ๆ “ไม่น่าเป็นไปได้หรอกครับ ผมยังพัฒนาอีกมาก เอ่อ…”จู่ ๆ สีหน้าเขาก็ซีดเผือด ร่างกายโงนเงนเหมือนจะล้มเจ้าสำนักหรี่ตา “นายเป็นอะไรไป?”“ไม่เป็นไรครับ แค่เสียพลังมากเก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1166
เย่ซิวเอ่ยรายชื่อวัตถุดิบออกมาติดต่อกันเป็นสิบ ๆ อย่างหนึ่งในนั้นก็คือวัตถุดิบชิ้นสุดท้ายสำหรับการหลอมร่างแยกธาตุดินเขามีแผนการบางอย่างในใจ และจำเป็นต้องสร้างร่างแยกธาตุทั้งห้าสำเร็จเสียก่อนถึงจะลงมือได้ดวงตาของเจ้าสำนักเปล่งประกายวาบ “ฉันมีหินดินธาตุดั้งเดิมอยู่ก็จริง แต่ของสิ่งนี้ล้ำค่ามาก เว้นเสียแต่นายจะสามารถกลั่นโอสถระดับปฐมญาณออกมาได้”เย่ซิวพยักหน้า เขารู้จักโอสถประเภทนี้ดี มันสามารถเพิ่มพลังระดับปฐมญาณได้แต่กระบวนการกลั่นซับซ้อนมาก แถมวัตถุดิบยังหาได้ยากสุด ๆแค่ต้นทุนวัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นก็เกินสิบล้านศิลาวิญญาณแล้วผู้บำเพ็ญสายอิสระทั่วไปไม่มีทางสู้ราคาไหวแน่“แล้วเจ้าสำนักอยากได้กี่เม็ด ถึงจะยอมแลกล่ะครับ”“นายกลั่นได้จริงเหรอ?” เจ้าสำนักมองเย่ซิวด้วยสีหน้าตกตะลึง ดวงตาฉายแววไม่เชื่อโอสถชนิดนี้ไม่เหมือนกับโอสถวิญญาณหยก ระดับความยากสูงกว่ากันหลายเท่าเย่ซิวไม่ได้รีบตอบในทันที แต่เงียบไปครู่หนึ่งก่อนเอ่ยว่า “ผมขอลองก่อน ยังไม่กล้ารับประกันว่าจะสำเร็จเอาอย่างนี้ก็แล้วกัน เจ้าสำนักให้วัตถุดิบสำหรับหนึ่งเตากลั่นกับผมก่อนถ้ากลั่นไม่ได้ ผมยินดีจ่ายค่าต้นทุน
