Mag-log inShare
บทที่ 846
Pinakabagong kabanata
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1288
“หะ…ให้ตายเถอะ! โอสถเทพมังกรพยัคฆ์ระดับสุดยอด ฝีมือการกลั่นโอสถของสตรีศักดิ์สิทธิ์นี่เหนือชั้นสุด ๆ ฉันยอมจ่ายแปดสิบล้าน… ไม่สิ หนึ่งร้อยล้านเพื่อซื้อมันเลย!”ทันทีที่พูดจบ บรรยากาศก็เหมือนระเบิดลงโอสถระดับสุดยอด!ไม่ใช่แค่ระดับชั้นเลิศอย่างที่ทุกคนคาดกันไว้!ระหว่างระดับชั้นเลิศกับระดับสุดยอดนั้นมีช่องว่างที่ลึกสุดหยั่งไม่ใช่แค่เรื่องคุณภาพของโอสถ แต่สำหรับนักปรุงยาเองก็เช่นกันโอสถระดับสุดยอดถือเป็นของล้ำค่าที่หาไม่ได้ง่าย ๆแม้แต่นักปรุงยาทั่วไป ต่อให้กลั่นโอสถไปทั้งชีวิตก็อาจจะยังไม่ได้เห็นโอสถระดับนี้สักเม็ดทุกสายตาที่มองเหมียวเหวินเหวินล้วนเต็มไปด้วยความเคารพและหวาดหวั่นคนที่มีฝีมือกลั่นโอสถถึงระดับนี้ แน่นอนว่ามีคุณสมบัติเพียงพอจะยืนอยู่เหนือผู้คนทั้งโลกได้เลยเหมียวเหวินเหวินถือโอสถเทพมังกรพยัคฆ์ระดับสุดยอดไว้ในมือ แล้วเลิกคิ้วมองเย่ซิว “อย่าฝืนต่อเลย ถ้าไม่สามารถกลั่นโอสถระดับสูงออกมา นายก็ไม่มีทางชนะได้อยู่ดี”หญิงชราที่อยู่ข้าง ๆ หัวเราะคิกคัก “คุณหนู ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะสามารถกลั่นโอสถระดับสูงได้จริง ๆ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีมูลค่ามากไปกว่าโอสถเทพมังกรพยัคฆ์ระด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1287
หยางชิงเสวี่ยมองเย่ซิวด้วยสายตาประหลาดใจเล็กน้อยเธอดูออกว่าทักษะการกลั่นโอสถของเย่ซิวนั้นได้เข้าสู่สภาวะอันสูงส่งที่คืนสู่ความธรรมดาอย่างลึกซึ้งระดับพลังแบบนี้เป็นสิ่งที่เธอพยายามไล่ตามมาโดยตลอด แต่ก็ยังไม่สามารถก้าวข้ามไปได้ในช่วงเวลาอันสั้นถ้าว่ากันแค่เรื่องพลังภายนอก หยางชิงเสวี่ยไม่ได้ด้อยไปกว่าเย่ซิวเลยเพลิงหงส์บริสุทธิ์ที่เธอใช้อยู่ในระดับเดียวกับเพลิงสุริยันบริสุทธิ์เปลวเพลิงชนิดนี้มีผลต่อการเสริมคุณภาพของโอสถอย่างมากในลานกว้าง คนส่วนใหญ่ต่างก็มัวแต่ประจบเหมียวเหวินเหวินแค่ทำให้เธอพอใจ ชีวิตก็อาจจะได้โลดแล่นไปไกลสายตาของหยางชิงเสวี่ยที่มองเย่ซิวเริ่มมีความคาดหวังผสมอยู่เธอคาดหวังว่าผู้ชายที่ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงเต็มตัวคนนี้จะสามารถกลั่นโอสถแบบไหนออกมาได้เหมียวเหวินเหวินมีสีหน้าเคร่งขรึมถึงแม้เธอจะหยิ่งผยอง ไม่เห็นหัวใครแต่เมื่อเข้าสู่สภาวะกลั่นโอสถ เธอก็เพ่งสมาธิเต็มที่ งัดเอาทักษะทั้งหมดออกมาใช้เธออ้าปากพ่นเปลวเพลิงสามสีออกมา จนมันตกลงไปที่ก้นเตากลั่นโอสถเสียงฮือฮาดังขึ้นรอบด้านอีกครั้ง“ให้ตายเถอะ นั่นมันเพลิงราชันสามสี!”“ได้ชื่อว่าเป็นจ้าวแห่ง
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1286
“เดี๋ยวก่อน”“ทำไมล่ะ ตอนนี้กลัวขึ้นมาแล้วเหรอ”“แน่นอนว่าไม่ใช่” เย่ซิวยิ้มนิด ๆ “ในเมื่อเป็นการแข่งขัน ก็ต้องมีเดิมพันหน่อยสิ”“อยากเดิมพันอะไร!”“เอาแบบนี้ ถ้าคุณแพ้ก็ขอโทษผมกับหยางชิงเสวี่ย แล้วก็ชดใช้ให้พวกเราคนละหนึ่งพันล้านศิลาวิญญาณ”เหมียวเหวินเหวินแค่นเสียงดูถูก “ฉันไม่มีทางแพ้หรอก แล้วถ้านายเป็นฝ่ายแพ้ล่ะ”“ถ้าผมแพ้ก็เหมือนกัน”เหมียวเหวินเหวินโบกมืออย่างรำคาญ “เอาเถอะ ตกลงตามนี้ เริ่มได้แล้ว พอจัดการนายเสร็จ ฉันจะได้ไปจัดการหยางชิงเสวี่ยต่อ”เย่ซิวหยิบโอสถแก้พิษเม็ดหนึ่งส่งให้หยางชิงเสวี่ย พร้อมกับบอกให้เธอกลืนลงไปเหมียวเหวินเหวินเห็นฉากนี้เข้าเต็มตา มุมปากยกยิ้มเหยียดพิษที่หยางชิงเสวี่ยได้รับไม่ใช่พิษธรรมดา โอสถทั่วไปไม่มีทางถอนพิษได้เลยหยางชิงเสวี่ยกลืนเม็ดยาลงไปทันทีโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย จริง ๆ แล้วเธอก็ไม่ได้คาดหวังอะไรนัก แค่อยากให้เกียรติเย่ซิวเท่านั้นแต่หลังจากกลืนโอสถลงไป พิษในร่างกลับถูกกดเอาไว้ได้ทันทีเธอหันไปมองเย่ซิวด้วยสายตาที่เริ่มเปลี่ยนไปการแข่งขันเริ่มต้นเย่ซิวเริ่มเดินเลือกสมุนไพรต่าง ๆ อยู่ในลานกว้างเหมียวเหวินเหวินก็เช่นกันแค่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1285
ตอนแรกเหมียวเหวินเหวินยังไม่คิดจะชายตามองเย่ซิวด้วยซ้ำ แต่แววตาในตอนนี้กลับมองเขาเปลี่ยนไปเป็นเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย “นายเป็นใครกันแน่?!”“ผมบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ผมก็เป็นแค่ศิษย์ของเธอครึ่งหนึ่งเท่านั้น ทำไมล่ะ หรือว่าคุณไม่กล้าแข่งกับผม เลยต้องใช้เล่ห์กลพวกนี้มาเพิ่มโอกาสชนะ?”เหมียวเหวินเหวินมองเขาอย่างเย็นชา“อวดดี ไอ้เศษสวะจากบ้านนอกอย่างนายมีสิทธิ์อะไรมาพูดกับสตรีศักดิ์สิทธิ์ของเราแบบนั้น!”ทันใดนั้นเอง เสียงแก่ ๆ เสียงหนึ่งก็ดังระเบิดขึ้นข้างหูของเย่ซิว ข้างกายเหมียวเหวินเหวินปรากฏหญิงชราผู้หนึ่งขึ้นมาราวกับจากอากาศธาตุ มือถือไม้เท้า หน้าตาเหี่ยวย่นร่างของเย่ซิวถึงกับสะเทือน เลือดลมปั่นป่วนจนเกือบล้มลงกับพื้น หญิงชราคนนี้แข็งแกร่งมาก แค่เสียงหึเบา ๆ หนึ่งครั้งของหญิงชราผู้นี้ก็ทำให้เขาบาดเจ็บหนักทันทีเย่ซิวเช็ดมุมปากที่เปื้อนเลือด ก่อนจะมองไปยังหญิงชราคนนั้นด้วยสายตาเย็นเฉียบ “เรื่องของคนรุ่นใหม่ ท่านอาวุโสเข้ามายุ่งเกี่ยวจะไม่ค่อยเหมาะสมรึเปล่า?”“ไอ้เด็กเวร แกมีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้กับฉัน อยากโดนตบหรือไง!”หญิงชรานั้นยกมือขวาขึ้น แล้วฟาดตรงเข้าหาเย่ซิวทันใดนั้น
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1284
“คือว่า ๆ ๆ…” เขาเหงื่อแตกเต็มหน้า พูดอะไรไม่ออกหยางชิงเสวี่ยรู้ทันทีว่ามันคือเรื่องจริง“ความจริงต่อให้พวกเขาไม่เล่นตุกติก ฉันก็ชนะได้อยู่ดี”“ความมั่นใจก็เป็นสิ่งที่ดี แต่ถ้ามั่นใจเกินไปก็จะกลายเป็นหลงตัวเองได้นะ” หญิงสาวคนนั้นมองหยางชิงเสวี่ยด้วยแววตาเย้ยหยันเต็มใบหน้า “ทีแรกฉันตั้งใจมาดูด้วยตัวเองว่าคนที่ทำให้เจ้าสำนักของเรายอมแหกกฎรับเป็นศิษย์ แล้วยังจะมาแย่งตำแหน่งสตรีศักดิ์สิทธิ์กับฉัน จะมีดีสักแค่ไหนกันไม่นึกเลยว่าจะเป็นแค่คนต่ำตมที่ดีแต่ใช้เล่ห์เพทุบาย”หยางชิงเสวี่ยแผ่รังสีเย็นยะเยือกออกมาทั่วร่าง “เหมียวเหวินเหวิน เธออุตส่าห์ถ่อมาถึงนี่ก็เพื่ออยากมาถากถางฉันแค่นั้นเหรอ”“เปล่าเลย ฉันไม่ได้ว่างขนาดนั้นหรอก ในเมื่อยังไงก็ต้องเจอกันอยู่แล้ว งั้นมาแข่งกันตอนนี้เลยดีกว่า ถ้าเธอแพ้ เธอต้องห้ามเหยียบเข้าไปในสำนักจ้าวโอสถอีกแม้แต่ก้าวเดียว กล้าหรือเปล่า”พูดออกมาขนาดนี้ ถ้าหยางชิงเสวี่ยยอมถอยเสียตอนนี้ เส้นทางข้างหน้าก็จะลำบากมาก เธอกำลังจะอ้าปากตอบรับ ทว่าร่างกายกลับสั่นวูบกะทันหัน เลือดไหลซึมออกมาจากมุมปากเธอหันขวับไปมองหญิงสาวคนหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนักเธอโดนวางย
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1283
สมุนไพรที่พวกเขาให้มาถูกดัดแปลงไว้หมดแล้ว แทบไม่มีทางจะกลั่นโอสถให้สำเร็จได้เลย คนพวกนี้ไร้ยางอายถึงขีดสุดจริง ๆแม้ว่าเย่ซิวจะไม่ได้ตั้งใจจะแข่งขันเอาอันดับหนึ่งตั้งแต่แรก แต่เมื่อรู้ว่าทุกอย่างถูกจัดฉากขึ้นเพื่อผู้หญิงของเขา เขาก็ยิ่งไม่สนใจเข้าไปใหญ่อย่างไรก็ตาม วิธีการของสำนักโอสถก็ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอย่างหนัก ปัญหาก็ส่วนปัญหา คนก็ส่วนคน เขาจะไม่ลืมเรื่องนี้แน่นอน เป้าหมายถัดไปของเขาก็คือเป็นคลังเก็บสมบัติของสำนักโอสถเมื่อรู้ว่าสมุนไพรมีปัญหา เย่ซิวก็แค่แสร้งทำท่ากลั่นโอสถให้ดูเหมือนจริงพอหมดเวลา ผู้เข้าแข่งขันส่วนใหญ่ก็ล้มเหลว บ้างก็ทำโอสถเสีย บ้างก็ได้โอสถที่ไม่สมบูรณ์ ไม่ผ่านเกณฑ์ใด ๆ ทั้งสิ้นมีเพียงหยางชิงเสวี่ยคนเดียวที่นอกจากจะกลั่นโอสถผ่านเกณฑ์แล้ว มันยังปรากฏแสงตานเสีย[footnoteRef:0]ส่องประกาย [0: แสงสีแดงอมส้มที่ส่องประกายคล้ายแสงอาทิตย์ยามเย็น] นั่นเป็นสัญญาณว่าโอสถมีคุณภาพสูงมาก จนผู้ชมต่างโห่ร้องแสดงความยินดีความจริงต่อให้สำนักโอสถไม่เล่นตุกติก ด้วยฝีมือของหยางชิงเสวี่ยเอง นอกจากเย่ซิวก็ไม่มีใครเทียบได้แล้ว แต่เพราะคนที่คอยหนุนหลังเธอนั้นมีตำ
