LOGINShare
บทที่ 92
Related chapters
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 93
เย่ซิวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบตกลงหนึ่งคือเธอเป็นผู้หญิงที่เสนอเรื่องนี้ขึ้นมาเอง หากปฏิเสธจะทำให้เธออับอายอีกเหตุผลหนึ่งก็คือ เมื่อเร็ว ๆ นี้เซี่ยซิ่วซิ่วช่วยเขาไว้มากเช่นกันดังนั้นเขาจึงตัดสินใจใช้กำลังภายในของเขาช่วยจัดเรียงเส้นลมปราณของเซี่ยซิ่วซิ่วเย่ซิวยังคงใจดีต่อผู้คนรอบตัวเขามากวิธีนี้จะช่วยเสริมความแข็งแกร่งให้ร่างกายของเซี่ยซิ่วซิ่วได้ไม่ต้องพูดถึงว่าเธอจะทำอะไรได้บ้างอย่างน้อยก็จะมีแรงเพียงพอในการทำงาน จะได้ไม่รู้สึกเหนื่อยล้าเดิมทีเซี่ยซิ่วซิ่วพูดลอย ๆ ไม่ได้คาดหวังอะไร แต่เธอคาดไม่ถึงว่าเย่ซิวจะตกลงด้วยจริง ๆ มันทำให้เธอดีใจมากเธอจับแขนของเย่ซิวและมุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่มีบ่อน้ำพุร้อนช่วงเวลานี้คนยังมาบ่อน้ำร้อนยังไม่มากเยอะทั้งสองขอห้องส่วนตัวมีเสื้อผ้าสำหรับแช่น้ำพุร้อนโดยเฉพาะเย่ซิวเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน จากนั้นจึงตรวจสอบในห้องจนแน่ใจว่าไม่มีกล้องรูเข็มแอบถ่ายอะไรทำนองนั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาหลังจากนั้นไม่นานเซี่ยซิ่วซิ่วก็เข้ามาเธอใส่บิกินี่งดงามราวกับดอกไม้แรกแย้ม ยืนอยู่อย่างเงียบๆ รอคอยคนที่อยู่ในใจมาชื่นชมเมื่อเห็นเย่ซิวจ้องแบบน
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 94
เป็นกระบวนการเสริมสร้างความแข็งแกร่งทางกายอย่างต่อเนื่องนี่เป็นเหตุผลว่าทำไมจอมยุทธบางคนจึงแสวงหาความแข็งแกร่งขึ้นมาได้ตลอดทั้งชีวิตความรู้สึกนี้ค่อนข้างทำให้หลงใหลสิ่งสกปรกจำนวนมากถูกขับออกจากร่างกาย ทำให้กล้ามเนื้อของเธอกระชับขึ้นและอวัยวะภายในของเธอก็แข็งแกร่งขึ้นในระดับหนึ่งเส้นผมที่งดงามนั้นยิ่งดำสนิทและตรงขึ้น เหมือนกับมีประกายออกมาและทำให้ทรงเสน่ห์ขึ้นมากไม่นานเธอก็ร้องออกมาอย่างตกใจน้ำรอบตัวเธอกลายเป็นสีดำนั่นเป็นเพราะเย่ซิวใช้พลังภายในช่วยขับสารพิษในร่างกายของเธอออกมาเมื่อสารพิษจำนวนมากถูกขับออกมา ทั้งตัวของเซี่ยซิ่วซิ่วก็รู้สึกผ่อนคลายน้ำในบ่อแช่นี้เป็นบ่อน้ำไหล สิ่งสกปรกที่เซี่ยซิ่วซิ่วขับออกมาก็ถูกชะล้างออกไปอย่างรวดเร็วเย่ซิวไม่ได้ยืดขยายเส้นลมปราณและกระดูกของเธอ ดังนั้นส่วนสูงของเซี่ยซิ่วซิ่วจึงไม่เปลี่ยนแปลงอย่างไรก็ตาม เซี่ยซิ่วซิ่วรู้สึกตื่นเต้นมากเธอพบว่าผิวของเธอชุ่มชื้นขึ้นและสภาพร่างกายในทุกด้าน ๆ ดีขึ้นกว่าเดิมหลายเท่าผู้หญิงกังวลเรื่องรูปร่างหน้าตามากเย่ซิวทำการเปลี่ยนแปลงลอกคราบเล็กๆน้อยๆให้เธอแบบนี้ แค่นี้ก็เพียงพอที่จะทำให้เธอดีใจ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 95
เซี่ยซิ่วซิ่วหิวมากจริง ๆเรียกพนักงานเสิร์ฟนำอาหารพลังงานสูงมาสี่ห้าอย่าง จากนั้นก็หลบไปกินที่มุมห้องเย่ซิวดูรายชื่อแขกที่จะเข้าร่วมในวันนี้ไม่นานก็ถึงเวลาสองทุ่มแล้วเลขาสองคนของเซี่ยซิ่วซิ่วมาช่วยเธอเปลี่ยนเป็นชุดราตรีงดงามหรูหรา จากนั้นก็พาเลขาทั้งสองออกไปข้างนอกเพื่อต้อนรับแขกในทางกลับกัน เย่ซิวนั่งนิ่ง ๆ บนเก้าอี้รับรองด้านนอกโรงแรม มีรถโรลส์-รอยซ์ขับเข้ามาชายหญิงวัยห้าสิบปีในชุดสูทและชุดราตรีเดินออกมาเซี่ยซิ่วซิ่วเดินมาพร้อมกับเลขาสองคน “ยินดีต้อนรับค่ะประธานหลิว!”ชายที่รู้จักกันในชื่อประธานหลิวโบกมือ “ไม่กล้า ไม่กล้า ผมจะรบกวนคุณหนูเซี่ยให้ออกมาต้อนรับด้วยตัวเองได้อย่างไร”เซี่ยซิ่วซิ่วยิ้มและพูดว่า “นั่นเป็นเรื่องที่ควรจะทำอยู่แล้ว เชิญเข้าไปข้างในดีกว่าค่ะ”เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยและเห็นเซี่ยซิ่วซิ่วอยู่ที่นี่ แต่ผู้ชายในข่าวลือไม่ได้อยู่ด้วยที่นี่น่าจะมีเรื่องปิดบังซ้อนเอาไว้เขาไม่พูดอะไรอีก และจากไปพร้อมกับคู่ควงของเขาคนเริ่มทยอยเข้ามาพวกเขาทั้งหมดให้ความเคารพเซี่ยซิ่วซิ่วเป็นอย่างมาก ใบหน้าเปื้อนยิ้มเป็นมิตรแต่ยิ่งเป็นอย่างนี้ ก็ยิ่งทำให้เซี่ยซิ่วซิ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 96
ถ้าปู่อยู่ที่นี่ คืนนี้คนพวกนี้ไม่กล้าจองหองขนาดนี้หรอกในอีกด้านหนึ่งทางอีกด้านหนึ่งของถนน เซี่ยเจี๋ยลงจากรถด้วยสีหน้าเคร่งเครียดถนนข้างหน้าถูกปิดกั้นด้วยรถบรรทุกขนาดใหญ่หลายคันชายชุดสูทสีดำหลายสิบคนก้าวลงจากรถบรรทุกหัวหน้าเป็นผู้ชายผมสั้น หน้าตาดุร้ายเขามองไปที่เซี่ยเจี๋ย แล้วประสานมือคารวะ “หวังเถี่ยสือแห่งสำนักวัชระ ยินดีที่ได้พบนายท่านเซี่ย”ม่านตาเซี่ยเจี๋ยหดลง “เมื่อสิบปีก่อนหวังเถี่ยสือเคยเป็นจอมยุทธขั้นสูงสุดระดับสาม ได้ยินข่าวเมื่อนานมาแล้วว่านายได้แปรพักตร์ไปเข้ากับตระกูลหลี่แห่งเมืองหนานเฉิง ใช่หรือไม่…”หวังเถี่ยสือหัวเราะ “นายท่านเซี่ย คุณเดาถูกแล้ว เรื่องวันนี้อย่าเข้ามายุ่งเกี่ยวเลย”เซี่ยเจี๋ยรู้แล้วว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงแค่ไหนเขาเป็นเจ้าถิ่นของเมืองเจียงเฉิงแต่เมืองเจียงเฉิงเป็นเพียงเมืองเล็ก ๆ ที่มีประชากรสองถึงสามล้านคนแต่เมืองหนานเฉิงต่างออกไปเศรษฐกิจพัฒนาไปมากกว่า มีทำเลที่ดีกว่า และมีประชากรประจำมากกว่าสิบล้านคนส่วนตระกูลหลี่แห่งเมืองหนานเฉิง น่าจะมีจอมยุทธระดับสี่อยู่ประมาณห้าคนและว่ากันว่านายใหญ่ของตระกูลหลี่น่าจะอยู่ที่ขั้นสูงสุดของระดั
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 97
คำพูดของเย่ซิวทำให้คนทั้งหมดอึ้งตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา“ฮ่าฮ่าฮ่า หมอนี่มันลูกวัวเพิ่งเกิด ไม่กลัวเสือ*จริง ๆ!"“ตอนนี้รวยขึ้นมาหน่อยแล้ว จะทำเมินพวกเราก็ได้ใช่ไหม?”“พ่อหนุ่ม แกอวดดีเกินไปแล้ว!”“คิดว่าเราไม่รู้เหรอว่าคนหนุนหลังรายใหญ่ที่สุดของแกคือตระกูลเซี่ยและหูเม่ยเอ๋อร์!"“ไม่ต้องรอแล้ว พวกเขาไม่มาหรอก!”…… พวกเขาทั้งหมดหัวเราะเยาะเย่ซิ่วหารู้ไม่ เย่ซิวต่างหากที่มองพวกเขาเหมือนตัวตลกพวกเขาคิดว่าคนหนุนหลังของเขาคือตระกูลเซี่ยและหูเม่ยเอ๋อร์ในความเป็นจริง สิ่งที่หนุนหลังเย่ซิวก็คือความแข็งแกร่งของเขาเองเซี่ยซิ่วซิ่วอดไม่ได้ที่จะดึงแขนเสื้อของเย่ซิวและกระซิบเบา ๆ ว่า “อาจเกิดเรื่องคุณปู่ของฉันอยู่ เขาไม่รับสายเลย”เย่ซิ่วปลอบใจเธอ “ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการทุกอย่างเอง”“ขอโทษที มาช้าไปหน่อย”อีกคนมาถึงนี่คือผู้ชายที่ดูหล่อเหลาสง่ามาก เขาใส่แว่นและดูสุภาพภูมิฐานดูจากรูปร่างหน้าตาแล้ว เขาน่าจะมีอายุประมาณสี่สิบปีเมื่อเห็นชายคนนี้ สีหน้าเซี่ยซิ่วซิ่วก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย "ลู่เจิ้นเฟิง ทำไมเขาถึงมาที่นี่? ฉันไม่ได้เชิญเขามา"เย่ซิวรู้ว่
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 98
มีเสียงกระดูกหักดังกร๊อบ ร่างที่ถูกซัดก็ปลิวไปข้างหลังพุ่งชนคนที่อยู่ข้างหลังเจ็ดแปดคน ทำให้ทุกคนได้รับบาดเจ็บสาหัสคนอื่น ๆ ทั้งโกรธทั้งตกใจ ตะโกนกู่ร้องพุ่งไปหาเย่ซิวอย่างรวดเร็วโครม โครม โครม!เสียงดังเอะอะที่ดังต่อเนื่องไม่หยุดหย่อน เหล่ายอดฝีมือนี้ต่างล้มระนาวราวกับใบไม้ร่วงตอนแรกแต่ละฝ่ายยังคงรักษาความสงบได้แต่เมื่อเห็นว่าพวกยอดฝีมือครึ่งหนึ่งที่พวกเขาพามาล้มลงในเวลาไม่นาน ก็เริ่มใจไม่ดีขึ้นมาแล้วในเวลาไม่ถึงห้านาที ยอดฝีมือสองสามร้อยคนก็ล้มระเนระนาด แต่ละคนต่างมองเย่ซิวด้วยสายตาหวาดกลัวผู้นำแต่ละตระกูล พวกเขาทยอยลุกขึ้นมามองหน้าเย่ซิวด้วยสีหน้าซีดเซียวความแข็งแกร่งของเย่ซิวเกินกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้ในขณะที่เขาจ้องมองไปยังคนเหล่านั้น แต่ละคนก็รู้สึกเสียวสันหลังไม่กล้าสบตาเขาเย่ซิวมองไปรอบ ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมจะให้โอกาสพวกคุณอีกครั้ง จะยอมหรือจะพังพินาศกันไปข้างหนึ่ง!"“โอหังจริง ๆ!”ในตอนนั้นมีเสียงดังมาจากด้านนอกประตูเย่ซิวหันกลับมาเห็นชายคนหนึ่งสวมชุดสูทสีขาว ตัวสูงเดินหลังตรงเข้ามาอย่างสง่างามมีอีกสี่คนที่ยืนอยู่ข้างหลังชายคนนี้ผู้หญิงสี่ค
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 99
“น่าสนใจดี”คำพูดของเย่ซิวไม่ได้ทำให้หลี่หรูเฟิงหวาดกลัว แค่รู้สึกว่าเขาแค่แสร้งทำออกมา“ในเมืองเจียงเฉิงเล็ก ๆ นี้ แค่ประสบความสำเร็จนิดหน่อยก็รู้สึกว่าตัวเองเก่งกาจแล้ว หาไม่แล้วก็แค่กบในกะลา”หลี่หรูเฟิงมองเย่ซิวด้วยสีหน้าเย็นชาราวกับกำลังมองมด“แต่ความกล้าหาญของนายน่ายกย่อง หากตอนนี้นายยอมคุกเข่าลงยอมรับฉันเป็นเจ้านายของนาย ต่อไปนายก็สามารถเป็นราชาที่แท้จริงของเมืองเจียงเฉิงได้”เย่ซิวยิ้ม “นายคู่ควรงั้นเหรอ?”ไม่มีใครในโลกนี้ที่สามารถเป็นนายของเขาได้ความเยือกเย็นในดวงตาของหลี่หรูเฟิงแผ่ซ่านออกมา “เมื่อไม่ยอมรับความหวังดี อย่างนั้นวันนี้ฉันก็จะเขี่ยนายออกไปให้พ้นทาง”ทั้งสี่คนที่อยู่ข้างหลังเขากำหมัดแน่น กล้ามเนื้อทั้งร่างตื่นตัว พร้อมที่จะลงมือ“มาดูสิว่าวันนี้ใครจะกล้าแตะต้องเขา!”สถานการณ์ตึงเครียดก็มีเสียงอันเย็นชาดังขึ้นนอกประตูทุกคนหันเหความสนใจไปที่ข้างนอกแววตาทุกคนเต็มไปด้วยความประหลาดใจยืนอยู่นอกประตูเป็นเด็กผู้หญิงที่ดูอายุสักสิบสามหรือสิบสี่ปีแต่เธอสูงมากสูงตั้งหนึ่งร้อยหกสิบห้าเซนติเมตรสวมชุดเดรสยาวสีดำแม้ว่าจะอายุยังน้อย แต่ก็ยังมีความสง่างามแบบผ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 100
โลภกระหายต้องการทั้งความสามารถและตัวของหลิวอวี้ฝูแม้ว่าทั้งสองฝ่ายจะเป็นศัตรูกัน พวกเขาก็ยังคงเป็นสุภาพบุรุษและยื่นมือไปทางหลิวอวี้ฝู “น้องหลิว ไม่ได้เจอเธอมาตั้งนาน สวยกว่าเดิมอีก”แต่หลิวอวี้ฝูไม่สนใจ เดินผ่านหลี่หรูเฟิงไปชนิดที่ไม่มองเขาเลยรอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่หรูเฟิงแข็งค้างเขาเห็นหลิวอวี้ฝูเดินตรงไปข้างหน้าเย่ซิว ใบหน้าที่เย็นชาของเธอกลับยิ้มแย้มออกมาจนทุกคนที่อยู่ที่นี่ต่างสับสนไปหมด“พี่ใหญ่ เราพบกันอีกแล้ว เมื่อเช้านี้ขอบคุณนะที่ช่วยปู่ของฉันไว้”ท่าทีเย่ซิวสงบมากและเขาก็ลูบหัวของเธออย่างอ่อนโยน “เธอนี่ช่างใส่ใจจริง ๆ”หลิวอวี้ฝูนิ่งอึ้งไปเธอโตจนป่านนี้ นอกจากปู่ของเธอแล้ว ก็ไม่มีใครกล้าลูบหัวเธอพวกคนที่เคยพบเธอ ต่างก็เคารพยำเกรงกันทั้งนั้นเนื่องจากสถานการณ์ในครอบครัวของเธอ เธอจึงต้องเข้มแข็งตั้งแต่ยังเด็กมากแต่ไม่มีใครรู้เลยว่าภายใต้รูปลักษณ์ที่แข็งแกร่งนี้ มีหัวใจที่เปราะบางซ่อนอยู่การกระทำที่เรียบง่ายของเย่ซิว ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหลิวอวี้ฝูไม่ใช่คนธรรมดา เพียงครู่เดียวริ้วอารมณ์แปลก ๆ บนใบหน้าของเธอก็จางหายไป จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “วันนี้ฉันมาช่วยพ
Latest chapter
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1176
“รู้…แล้ว...”เฉินเยียนจือตอบเสียงแผ่วเบาอย่างที่ใคร ๆ ว่ากันไว้ คนเลวต้องเจอกับคนที่เลวยิ่งกว่า คนแบบเธอ มีแต่ต้องเจอคนที่โหดเหี้ยมกว่าเท่านั้น ถึงจะถูกกำราบอยู่หมัด“ในเมื่อเข้าใจแล้ว ลองเรียกคำว่านายท่านให้ฉันฟังหน่อยสิ”เย่ซิวไม่ได้หลงเชื่อว่าเธอจะยอมสยบง่าย ๆ สิ่งที่เธอแสดงออกตอนนี้มีแต่จะเป็นการยอมจำนนแบบชั่วคราวเท่านั้นและก็จริงตามคาด สีหน้าของเฉินเยียนจือพลันแข็งกระด้างขึ้นมาอีกครั้ง“หืม ไม่อยากพูดงั้นเหรอ” เย่ซิวแกล้งทำหน้าบึ้ง “แสดงว่าบทเรียนเมื่อกี้ยังเบาเกินไปสินะ”เฉินเยียนจือถึงกับสั่นไปทั้งตัว เรื่องเมื่อกี้ยังคงเป็นฝันร้ายที่เธอไม่อยากเผชิญซ้ำอีก“นาย…ท่าน...”สองคำนั้นหลุดออกจากปากเธอด้วยความรู้สึกอัปยศเกินบรรยายเย่ซิวยิ้ม แล้วบิดแหวนผนึกของจากนิ้วของเธอออกมา “เปิดมันซะ”เฉินเยียนจือรู้ว่าขัดขืนไปก็ไม่มีประโยชน์ จึงทำตามอย่างว่าง่ายเย่ซิวใช้พลังจิตสำรวจภายในทันที ด้านในมีทั้งศิลาวิญญาณจำนวนมาก สมุนไพรหายาก และโอสถล้ำค่า รวมมูลค่าแล้วไม่น่าจะต่ำกว่าสิบล้านศิลาวิญญาณเย่ซิวเก็บทั้งหมดเอาไว้โดยไม่ลังเลเฉินเยียนจือเจ็บใจจนแทบร้องไห้ทรัพยากรจำนวนมหาศา
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1175
“ฉัวะ!!”สายฝนสีเลือดโปรยปรายลงมาทั่วฟ้าเย่ซิวฉีกสัตว์วิญญาณของเฉินเยียนจือเป็นชิ้น ๆ อย่างไม่ลังเลจากนั้นเตะเข้าหน้าอกเธอเข้าเต็มรักร่างของเธอลอยละลิ่วไปกระแทกกับเนินเขาอย่างรุนแรงเสียงกระดูกหักดังทั่วร่าง ไม่รู้ว่าหักไปกี่จุดเฉินเยียนจือมองเย่ซิวที่ลอยตัวอยู่ตรงหน้า ใบหน้าเต็มไปด้วยความเจ็บแค้น“ไอ้สารเลว แกตายแน่ แกต้องตาย ฉันไม่มีวันปล่อยแกไปเด็ดขาด!!!”ถึงจะเจ็บปางตาย เธอก็ยังไม่หยุดอาฆาต ใจคิดแต่จะแก้แค้นให้ได้ในภายหลัง“เพียะ ๆ ๆ”เย่ซิวไม่ใช่คนที่จะใจอ่อนให้กับคนอย่างเธอเขาตบซ้ายทีขวาที เพียงพริบตาก็ฟาดไปกว่าร้อยครั้งแรงฝ่ามือแต่ละครั้ง ทำให้ใบหน้าที่เคยสวยงามของเธอบวมช้ำจนดูไม่ได้ความแค้นในใจของเธอระเบิดออกจนแทบปิดไม่อยู่ ดวงตาแดงก่ำราวกับจะสังหารได้ทุกสิ่งเธอไม่เคยถูกปฏิบัติแบบนี้มาก่อน ตั้งแต่เด็กก็เป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพ่อแม่และแฟนหนุ่มถูกตามใจทุกอย่างราวกับแตะต้องไม่ได้ แต่วันนี้กลับโดนกระทืบจนแทบจำหน้าตัวเองไม่ได้เย่ซิวเห็นสภาพเธอก็รู้ทันทีว่าผู้หญิงคนนี้ยังไม่ยอมแพ้ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ไม่ต้องปรานีอีกต่อไปเขาควักโอสถสองเม็ดออกมา แล้วยัดใส่ปาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1174
เจ้าสำนักจ้องมองห้าพี่น้องตรงหน้า พยายามทำให้ท่าทางของตัวเองดูเป็นมิตรมากที่สุด “ไม่ต้องกลัวไปนะ พวกเราไม่ได้มาร้าย เคยได้ยินชื่อสำนักอวิ้นหลิงกันบ้างไหม…”ทั้งห้าคนพยักหน้าเบา ๆผ่านไปครึ่งชั่วโมง เหล่าผู้อาวุโสที่ออกไปตรวจสอบหมู่บ้านก็กลับมาจากที่ตรวจสอบข้อมูลแล้ว ไม่พบอะไรผิดปกติ ห้าพี่น้องก็อยู่ที่หมู่บ้านแห่งนี้มาตลอดแต่พวกเขาไม่มีทางรู้เลยว่า คนทั้งหมู่บ้านถูกฝังความทรงจำบางอย่างเพิ่มเติมเข้าไปและเรื่องนี้ แน่นอนว่าเป็นฝีมือของจอมมารโลหิตนั่นเอง ซึ่งเชี่ยวชาญด้านนี้โดยเฉพาะส่วนระดับพลังของห้าร่างแยกในตอนนี้ ก็ถูกถ่ายโอนมาไว้ที่ร่างหลักของเย่ซิวชั่วคราวทั้งหมดดังนั้น พวกเขาจึงดูเป็นเพียงคนธรรมดา ไม่มีใครจับพิรุธได้แม้แต่น้อยแนวคิดนี้ เย่ซิวเคยคิดไว้ตั้งแต่ตอนสอบเข้าเป็นศิษย์ใหม่แล้วสายเซียนกระบี่ในลัทธิ เป็นสายที่มีอิทธิพลและมีพลังมากการเผชิญหน้าตรง ๆ ไม่มีทางชนะแน่นอนเย่ซิวจึงวางแผนจะส่งร่างแยกไปแฝงตัวอยู่ฝั่งนั้นเพราะหากเจออัจฉริยะระดับนี้ แน่นอนว่าทางสำนักต้องทุ่มสุดตัวในการฝึกฝนแน่ซึ่งก็หมายความว่าเหล่าศิษย์รุ่นใหม่คนอื่น ๆ จะได้รับทรัพยากรน้อยลงอย่างมาก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1173
เจ้าสำนักนำเหล่ายอดฝีมือมาถึงหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งหนึ่งในหุบเขาหนึ่งในผู้อาวุโสเอ่ยถามขึ้นว่า “เจ้าสำนัก พวกเรามาที่นี่ทำอะไรกันแน่? ตลอดทางที่มาคุณก็ไม่พูดอะไรสักคำ”เจ้าสำนักส่ายหน้า “ก่อนอื่น ไปปิดล้อมหมู่บ้านนี้ไว้ก่อน แล้วลองหาดูว่ามีเด็กชายที่มีหน้าตาเหมือนกันห้าคนไหม”แม้ทุกคนจะไม่เข้าใจนัก แต่ก็เริ่มลงมือทันทีเจ้าสำนักระงับพลังของตัวเองไว้ แล้วเดินเข้าไปในหมู่บ้านอย่างเงียบ ๆ พร้อมกับปล่อยพลังจิตออกไปตรวจสอบทั่วพื้นที่ที่นี่เป็นเพียงหมู่บ้านธรรมดา ผู้คนภายในก็ล้วนแต่เป็นชาวบ้านธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติแต่เมื่อเขาเดินมาถึงกลางหมู่บ้าน กลับพบเด็กหนุ่มที่หน้าตาธรรมดาห้าคน แต่เปล่งพลังวิญญาณออกมาอย่างชัดเจน แต่ละคนกำลังช่วยกันแบกฟืนและตักน้ำอย่างขยันขันแข็งบรรยากาศอบอุ่นและมีความสุขอย่างน่าประหลาดหัวใจของเจ้าสำนักสั่นสะเทือนเบา ๆ ก่อนที่เขาจะไปเคาะประตูบ้านหลังหนึ่งไม่นานก็มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินมาเปิดประตู “สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับ?”เจ้าสำนักยิ้มอย่างเป็นมิตร “พอดีผ่านมาแถวนี้ รู้สึกคอแห้งนิดหน่อย เลยอยากขอน้ำดื่มสักแก้วน่ะ”เด็กหนุ่มเกาหัวแล้วยิ้มอย่างซื่อ
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1172
“แกจะส่งมาดี ๆ หรือจะให้ฉันลงมือเอามาเอง”เย่ซิวขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”“แกน่าจะรวยมากเลยสินะ บอกไว้เลยนะ ฉันนี่แหละที่เป็นคนขายปีศาจแมวให้แก”เย่ซิวจึงเข้าใจทันที “ก็แสดงว่านายแอบทำอะไรไว้ในตัวเสี่ยวโหรว เพื่อใช้ติดตามฉัน… ดูท่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่นายทำแบบนี้สินะ”ดูจากท่าทางก็รู้ว่าเป็นมืออาชีพใช้วิธีเอาเสี่ยวโหรวไปขายในตลาดมืด พอมีคนซื้อก็ค่อยตามไปแล้วหาจังหวะชิงตัวกลับมาจากนั้นก็เอาไปขายใหม่ วนลูปแบบนี้ไปเรื่อย ๆถือเป็นวิธีหาเงินที่รวดเร็วจริง ๆแต่น่าเสียดายที่คราวนี้ดันมาเจอของแข็งเข้าแล้ว“ใช่เลย แกน่ะเป็นคนที่อ่อนที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมาเลยนะ อยู่แค่ระดับสร้างรากฐานปราณแท้ ๆ แต่กลับพกศิลาวิญญาณมามากขนาดนั้น อย่างนี้ต้องรวยมากแน่…”พูดยังไม่ทันจบ อีกฝ่ายก็ลอบโจมตีทันทีทั้งที่มีพลังระดับวิญญาณก่อกำเนิด แต่ยังเล่นสกปรกด้วยการลอบจู่โจม เรียกได้ว่าทั้งเลวทั้งเจ้าเล่ห์สุด ๆเปรี้ยง!ทันใดนั้นก็มีสายฟ้าสีม่วงเส้นหนึ่งก็ผ่าลงมากลางหัวอย่างจังชายคนนั้นถูกฟาดจนร่างแหลกละเอียดกลายเป็นเศษธุลีแทบไม่เหลือชิ้นดีเสี่ยวโหรวที่ยืนข้าง ๆ ถึงกับหน้าซีด
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1171
“สินค้าชิ้นที่สองของงานประมูล เป็นจิตวิญญาณนักรบระดับถอดจิตขั้นต้นเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้สภาพจิตวิญญาณจึงยังไม่คงที่เราต้องใช้วิชาเฉพาะตัวเพื่อรักษาสภาพเอาไว้ชั่วคราว ต้องพาไปที่ที่มีพลังหยินหนาแน่น หรือไม่ก็ต้องมีจิตวิญญาณนักรบที่แข็งแกร่งช่วยรักษาให้ ราคาเริ่มต้นที่หนึ่งแสนศิลาวิญญาณ”พูดจบ เธอก็หยิบลูกแก้วคริสตัลออกมา ภายในมีวิญญาณของปีศาจหมาป่าตนหนึ่งถูกผนึกไว้บนร่างมันมีรูโหว่อยู่หลายแห่งมีหลายคนให้ความสนใจ ต่างเริ่มเสนอราคากันเย่ซิวเองก็ถูกจิตวิญญาณนักรบตนนั้นดึงดูดสายตาเข้าแล้วเขาไม่ได้สังเกตเลยว่าหลังจากให้กระบี่แม่ลูกกับเสี่ยวโหรวไป เธอก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยไม่นานราคาก็ถูกดันขึ้นไปถึงสองล้านกว่าศิลาวิญญาณถ้ามันไม่บาดเจ็บล่ะก็ ต่อให้มีหลายสิบล้านก็อาจจะยังซื้อไม่ได้ด้วยซ้ำจำนวนคนที่ร่วมประมูลค่อย ๆ ลดลงเย่ซิวจึงเสนอราคาไปที่สามล้านศิลาวิญญาณในครั้งเดียว และชนะการประมูลไปอย่างราบรื่นของก็ถูกส่งมาถึงมือเย่ซิวอย่างรวดเร็วเขานำมันเก็บเข้าไปในธงหมื่นวิญญาณแล้วให้จิตวิญญาณนักรบทั้งสามที่อยู่ภายในช่วยรักษาบาดแผลให้แน่นอนว่าจอมมารโลหิตดู
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1170
แน่นอนว่าการค้างคืนด้วยกันนั้นไม่ได้ทำให้เย่ซิวเสียสมาธิอะไรหากพูดถึงความเย้ายวน ก็ไม่มีใครจะสู้เสวี่ยเหมยได้อยู่แล้วในตลาดมืดแห่งนี้มีขายเสื้อคลุมแบบเดียวกับที่เย่ซิวสวมอยู่เขาซื้อมาเพิ่มอีกสองชุดเก็บไว้หนึ่งชุด อีกชุดให้เสี่ยวโหรวสวมไม่งั้นสายตาโลมเลียจากรอบข้างจะมากเกินไปหน่อยจากนั้นเขาก็พาเสี่ยวโหรวเดินเล่นในตลาดมืดต่อจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะมาซื้อของอะไรเดินวนไปหนึ่งรอบก็ไม่เจอของอะไรที่ดูมีค่าเป็นพิเศษแบบที่ในนิยายบางเรื่องชอบเขียนว่าพระเอกเดินผ่านตลาดแป๊บเดียวก็เจอสมบัติล้ำค่าอะไรแบบนั้น เรื่องแบบนั้นไม่มีเกิดขึ้นที่นี่หรอกสุดท้ายเขาก็มาถึงอาคารจัดประมูลของตลาดมืดถึงจะเรียกว่าอาคาร แต่จริง ๆ ก็แค่โรงเรือนที่มีขนาดใหญ่กว่าร้านทั่วไปนิดหน่อยเท่านั้นเองการเข้าไปข้างในต้องจ่ายค่าผ่านประตูคนละหนึ่งร้อยศิลาวิญญาณเย่ซิวจ่ายไปสองร้อยแล้วก็จับมือเสี่ยวโหรวเดินเข้าไปมือของเธอนุ่มมาก แถมยังเย็นนิด ๆ ชวนให้รู้สึกอยากจับไม่ปล่อยตอนเข้าไป ที่นั่งก็เหลือว่างอยู่ไม่มากแล้วคนอื่น ๆ แค่เหลือบมองเย่ซิวแล้วก็หันหน้ากลับไปทันทีเพราะที่นี่ ถ้าจ้องใครนานเกินไปจะถูก
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1169
“วันนี้บังเอิญมีงานประมูลจัดขึ้นพอดี หนึ่งในของประมูลสำคัญคือหุ่นเชิดโบราณตัวหนึ่งมีพลังระดับถอดจิต ถ้าคุณมีฝีมือก็ลองประมูลดูได้”เย่ซิวสะดุดใจขึ้นมาทันที พลังต่อสู้ของหุ่นเชิดระดับถอดจิตนั้นสูงมากถ้าได้มาจะช่วยยกระดับพลังโดยรวมของเขาได้มากทีเดียวเขาพยักหน้าแล้วก็ตรงเข้าสู่เขตตลาดมืดทันทีบรรยากาศภายในตลาดมืดดูไม่ต่างจากตลาดนัดทั่วไปผู้บำเพ็ญตนนั่งเรียงกันสองฝั่งข้างทาง หน้าแต่ละคนมีแผงเล็ก ๆ วางของขายหลากหลาย“แวะมาดูได้เลย ของดีราคาถูก รับประกันไม่มีโกง”“คัมภีร์ประจำตระกูลของแท้ ขอแลกกับหินธาตุไฟ”“หญิงแท้ ขอแลกแต่งงานกับร้อยศิลาวิญญาณ”……ของหลากหลายจนมองตามแทบไม่ทันเย่ซิวเดินผ่านแผงขายของทีละอันของบางอย่างเขาก็สนใจ แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่มีประโยชน์กับเขามากนัก เลยไม่ได้ซื้ออะไรจู่ ๆ เขาก็หยุดที่แผงหนึ่งแผงนี้ไม่ได้มีของวางขายเหมือนแผงอื่น ๆ แต่มีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่แทนเธอสวมเสื้อผ้าบางเบา ร่างเล็กบอบบางแต่รูปร่างกลับพอดีสัดส่วน หน้าตาจัดว่าระดับแปดเต็มสิบที่เด่นที่สุดคือดวงตาสีฟ้าราวกับไพลินแค่เห็นแวบเดียวก็ยากจะละสายตามีคนจำนวนไม่น้อยหยุดมองที่แผงนี้
โคตรคนยอดปรมาจารย์ บทที่ 1168
เย่ซิวเก็บร่างแยกทั้งห้าไว้ในจุดตันเถียนจากนั้นเขาก็ขังตัวเองบำเพ็ญตนในถ้ำอยู่อีกหลายวันเมื่อออกมาอีกครั้ง เขาก็ทยอยส่งมอบโอสถให้กับแต่ละคนตามที่สั่งไว้ แลกกับวัตถุดิบล้ำค่าหลายชิ้นหลังจากนั้นเย่ซิวก็ตรงไปหาจางเสี่ยวอวี๋ “ฉันอยากไปตลาดมืด เธอพอมีช่องทางไหม”ตลาดมืดนี่ เย่ซิวเคยได้ยินมาตั้งแต่วันแรกที่เข้ามาอยู่ในสำนักอวิ้นหลิงแล้วเขาว่ากันว่าสถานที่ตั้งลึกลับสุด ๆนอกจากคนในสำนัก ก็ยังมีผู้บำเพ็ญจากสำนักอื่น ๆ แอบเข้ามาทำการค้าด้วยเบื้องหลังตลาดมืดเหมือนจะมีผู้มีอิทธิพลหนุนหลังอยู่หลายรายการซื้อขายข้างในถือว่าปลอดภัยมากมีของดี ๆ หลายอย่างที่โลกภายนอกหาไม่ได้แน่นอนว่าถ้ามีสมบัติติดตัวมากเกินไปแล้วโดนรู้เข้าตอนออกจากตลาดมืดอาจถูกตามฆ่าปิดปากหรือโดนปล้นก็ได้“ฉันรู้สิ สถานที่แบบนั้นต้องใช้ชุดพิเศษในการเข้าไปด้วย”จางเสี่ยวอวี๋พูดจบก็ดึงชุดคลุมสีดำออกมาจากแหวนผนึกของ“ในนั้นทุกคนต้องใส่ชุดนี้ ห้ามเปิดเผยตัวตน และต้องจ่ายค่าผ่านประตูสิบศิลาวิญญาณด้วยนะ”เย่ซิวรับเสื้อคลุมมาถือไว้แล้วจางเสี่ยวอวี๋ก็อธิบายเส้นทางไปตลาดมืดให้ซึ่งก็อยู่ไม่ไกลจากสำนัก เป็นเมืองเล็ก ๆ แ
