เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 320
บทที่เกี่ยวข้อง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 321
น้ำเสียงของจี้อี่หนิงเต็มไปด้วยความรำคาญ ชัดเจนว่าเธอไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเขาอีกต่อไปเสิ่นซื่อสายตาลึกลง “ผมรู้ ผมมาหาเธอเพราะเรื่องส่วนตัว ตอนนี้ผมอยู่ข้างล่างโรงแรมของเธอ”จี้อี่หนิงหัวเราะเยาะเบาๆ น้ำเสียงแฝงไปด้วยความประชด “ถ้าเป็นเรื่องส่วนตัว งั้นเราก็ยิ่งไม่มีอะไรต้องคุยกัน ฉันจะไม่ลงไป รบกวนคุณกลับไปเถอะ”พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเสิ่นซื่อโทรกลับไปอีกครั้ง ก็พบว่าถูกบล็อกเข้าให้ สีหน้าก็มืดลงทันทีในเมื่อเธอไม่ยอมลงมา เขาก็ต้องขึ้นไปหาเธอด้วยตัวเองเขาผลักประตูรถเตรียมจะลง แต่โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเสียก่อนพอเห็นว่าเป็นฉีรั่วอวี่โทรมา มือที่จับโทรศัพท์ของเสิ่นซื่อก็แน่นจนเริ่มซีดลังเลไปชั่วครู่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจรับสายหลังจากนั้น รถไมบัคสีดำก็แล่นออกไปจากหน้าโรงแรมเวลาประมาณสองทุ่ม จี้อี่หนิงกำลังดูซีรีส์อยู่ ทันใดนั้นก็มีข้อความแจ้งเตือนเป็นภาพจากเสวียนหมิงหมิงจี้อี่หนิงหยุดวิดีโอแล้วกดเปิดภาพ พอเห็นเนื้อหาในภาพ คิ้วก็ขมวดโดยไม่รู้ตัว【พี่อี่หนิง ประธานเสิ่นนี่มันเกินไปแล้วนะ เพิ่งเลิกกับเธอไม่กี่วัน ก็ควงแฟนเก่าเดินช็อปปิ้งด้วยกัน แถมยังถูกนักข่าวบันเทิงถ่ายได้อ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 322
เสิ่นซื่อมองลึกลงไปในดวงตา “อี่หนิงฉันรู้ว่าตอนนี้ฉันไม่มีสิทธิ์จะเรียกร้องอะไรจากเธอ อีกสามเดือน ฉันจะบอกทุกอย่างกับเธอ”“ไม่จำเป็น ฉันไม่สนใจ หวังว่าประธานเสิ่นจะไม่มาหาฉันอีก”พูดจบ เธอก็เดินผ่านเสิ่นซื่อไปทันทีในอีกไม่กี่วันต่อมาเสิ่นซื่อไม่ได้มาหาเธออีก แต่ข่าวลือเรื่องเขากับฉีรั่วอวี่กลับแพร่กระจายไปทั่วบริษัทตอนแรกเสวียนหมิงหมิงยังรู้สึกโกรธอยู่บ้าง แต่เมื่อเห็นว่าจี้อี่หนิงไม่ได้สนใจเลย สุดท้ายก็ไม่ได้พูดถึงต่อหน้าเธออีกชีวิตของจี้อี่หนิงค่อยๆ กลับมาเป็นปกติ ทุกวันนอกจากไปทำงาน เธอก็ให้เอเจนซี่พาไปดูบ้าน เพราะอยู่โรงแรมตลอดมันก็ไม่สะดวกเย็นวันศุกร์หลังเลิกงานจี้อี่หนิงกำลังจะกลับบ้าน ก็ถูกเวินลี่เจ๋อขวางไว้“อี่หนิงช่วงนี้เธอกำลังหาบ้านอยู่เหรอ?”จี้อี่หนิงมักจะดูบ้านที่เอเจนซี่ส่งมาให้ตอนพักเที่ยง บางทีก็ใช้แอปในมือถือหาเอง ดังนั้นที่เวินลี่เจ๋อรู้ก็ไม่แปลก“อืม มีอะไรเหรอ?”“ช่วงนี้ฉันก็กำลังหาบ้านอยู่เหมือนกัน ถ้าเราหาด้วยกันดีมั้ย? ถ้าอยู่ใกล้กัน เวลามีอะไรก็ช่วยเหลือกันได้”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว กำลังจะปฏิเสธ แต่เวินลี่เจ๋อก็พูดต่อ “เมื่อคืนฉันไปหาลุงจี้เขากับแ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 323
พอเขาตั้งสติได้หลังจากฟังคำพูดของจี้อี่หนิงสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นมืดครึ้มทันที“เธออย่าได้มาเสียใจทีหลังแล้วกัน!”เสิ่นเยี่ยนจือเดินจากไปด้วยความโกรธจี้อี่หนิงยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ก้มหน้ากินข้าวต่อเห็นว่าเธอไม่มีท่าทีเสียใจเลยสักนิดเวินลี่เจ๋อก็ก้มตาลงเล็กน้อย มุมปากยกขึ้น“ดูเหมือนว่าเธอจะปล่อยวางได้จริง ๆ แล้ว”จี้อี่หนิงตอบอย่างสงบ “แค่คนเฮงซวยคนหนึ่ง ไม่คุ้มค่าที่จะเสียใจด้วยซ้ำ”เวินลี่เจ๋อพยักหน้า สีหน้าแสดงความจริงจัง “อืม ต่อไปเธอจะได้เจอคนที่ดีกว่านี้แน่นอน”จี้อี่หนิงไม่พูดอะไรต่อ ตอนนี้เธอคิดว่า แทนที่จะเอาเวลาไปมีความรัก สู้ตั้งใจทำงานให้ดีดีกว่าหลังจากกินข้าวเสร็จเวินลี่เจ๋อก็ไปส่งจี้อี่หนิงกลับโรงแรมก่อนถึงจะกลับบ้านพอเปิดประตูเข้าบ้าน ก็เห็นเวินจิ้งหงนั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าโมโห เขาแสดงความแปลกใจพลางถอดรองเท้าไปด้วย “แม่ คืนนี้แม่ไม่ไปโรงพยาบาลเหรอ?”“เรื่องนัดดูตัววันนั้นมันยังไงกันแน่?! แม่ได้ยินมาว่าแกพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย?”“อืม”“ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? หรือว่าเป็นจี้อี่หนิง?”วันนั้นคนที่ไปดูตัวกับเวินลี่เจ๋อคือลูกสาวของเพื่อนสนิทของเวินจิ้งหงเดิมทีเธอค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 324
“ลี่เจ๋อเขาเห็นเธอเป็นน้องสาว แน่นอนว่าเขาจะไม่พูดตรงๆ แต่ผู้หญิงที่ไปนัดดูตัวกับเขาบอกว่าลี่เจ๋อพาผู้หญิงคนหนึ่งไปด้วย บอกว่าเป็นแฟนของเขา”“เขาเพิ่งกลับมาจากต่างประเทศ ในเมืองเซินไม่มีใครที่เขารู้จัก ผู้หญิงที่เขาพาไปนัดดูตัว ถ้าไม่ใช่เธอจะเป็นใครได้อีก?”จี้อี่หนิงดวงตาเป็นประกาย มองไปที่เวินจิ้งหงแล้วพูดว่า: “น้าเวินคุณไม่ควรทบทวนตัวเองก่อนหรือเปล่า? เขาเพิ่งกลับมา งานก็ยังไม่มั่นคง ทำไมถึงรีบพาเขาไปดูตัวล่ะ?”เวินจิ้งหงหัวเราะเยาะ เสียงเต็มไปด้วยความเย็นชา “ลี่เจ๋อเขาไม่เหมือนเธอที่เคยแต่งงานมาแล้ว ต่อไปจะหาผู้ชายที่เคยแต่งงานมาแล้วก็ได้ ฉันก็ต้องเป็นห่วงหน่อยสิ ถ้าไม่มีธุระอะไร อย่าไปยุ่งกับเขา เดี๋ยวจะทำให้เขามีปัญหาความรักเหมือนเธออีก!”สายตาของจี้อี่หนิงก็เย็นลง กำลังจะพูด บังเอิญมีเสียงเลื่อนเก้าอี้ดังขึ้นเธอหันไปโดยอัตโนมัติ ก็เห็นว่าเสิ่นซื่อมานั่งข้างเธอแล้วเขายิ้มมุมปาก แต่แววตากลับไร้ซึ่งความอบอุ่น ทำให้รู้สึกหนาวจับใจ“คุณนายจี้ เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? ผมไม่ได้ยิน ช่วยพูดอีกทีได้ไหม?”เมื่อสบตากับสายตาเย็นเฉียบของเสิ่นซื่อ เวินจิ้งหงไม่มีท่าทีกร่างแบบเมื่อครู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 325
"ผมคิดว่าเธอไม่มีทางจะพูดกับผมอีกแล้ว"เสิ่นซื่อจับคางของเธอ บังคับให้เธอเงยหน้ามองเขาจี้อี่หนิงผลักมือของเขาออกอย่างแรง พูดเย็นชา "ประธานเสิ่น ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ และการกระทำของคุณนี่ถือเป็นการล่วงละเมิดทางเพศ ถ้าคุณไม่อยากให้ฉันแจ้งความ กรุณาวาง... อือ..."เธอยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกเสิ่นซื่อจูบจี้อี่หนิงตกใจชั่วครู่ แล้วกัดเขาอย่างแรง รสเลือดกระจายในปากเสิ่นซื่อปล่อยเธอ สีหน้าดูมืดครึ้ม "เธอเป็นสุนัขเหรอ?"มองเห็นริมฝีปากล่างของเขาถูกกัดจนเลือดไหล จี้อี่หนิงหัวเราะเย็น "ถ้าคุณยังกล้าแตะต้องฉันอีก นี่เป็นแค่เริ่มต้นเท่านั้น"เสิ่นซื่อเช็ดเลือดที่มุมปาก ยกคิ้วกล่าวว่า "เธอเพิ่งบอกว่าผมล่วงละเมิดทางเพศ ผมก็ทำให้เป็นความจริงเลย มิฉะนั้นจะไม่คุ้มค่ากับข้อหาที่ถูกกล่าวหา""ตอนนี้คุณปล่อยฉันได้หรือยัง?""ถ้าเธอสัญญาว่าจะรักษาระยะห่างกับเวินลี่เจ๋อ ผมจะปล่อยเธอทันที"จี้อี่หนิงพยักหน้า "ได้ ถ้าคุณก็สามารถรักษาระยะห่างกับฉีรั่วอวี่ เช่นกัน"รอยยิ้มบนใบหน้าของเสิ่นซื่อค้าง คิ้วขมวดเข้า "อี่หนิง ผมขอเวลาสามเดือน""ฉันบอกแล้วว่าจะไม่รอ ฉันจะไม่รอคอย นับตั้งแต่คุณหลอกฉัน ความสัมพั
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 326
ตอนเย็น จี้อี่หนิงได้รับโทรศัพท์จากสือเวยนัดทานอาหารเย็นด้วยกันเมื่อจี้อี่หนิงมาถึงร้านอาหาร สือเวยยังไม่มาถึงเพิ่งนั่งลงได้ไม่นาน ก็มีเงาคุ้นตาปรากฏที่ประตูสายตาของจี้อี่หนิงมองไปที่ผู้หญิงข้างๆเสิ่นซื่อสวมชุดยาวสีขาวคอปิด แต่งหน้าบางเบา ยิ้มอ่อนๆ หน้าตาเป็นสาวสวยสง่า เห็นแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นสาวสวยมีเสน่ห์แม้จี้อี่หนิงไม่เคยเห็นฉีรั่วอวี่มาก่อน แต่จากท่าทางที่สนิทสนมกับเสิ่นซื่อก็พอเดาได้ว่าเธอคือใครเธอรีบหดสายตากลับอย่างรวดเร็ว ก้มหน้าทำเป็นไม่เห็นอะไรแต่เธอไม่รู้ตัวว่า ในขณะที่เธอก้มหน้านั้น เสิ่นซื่อก็มองมาที่เธอเช่นกันรู้สึกได้ว่าเสิ่นซื่อหยุดเดิน ฉีรั่วอวี่สงสัยจึงเงยหน้าขึ้น เห็นเขามองไปที่จุดหนึ่ง จึงมองตาม มือที่จับแขนเขาก็เกร็งขึ้นโดยไม่รู้ตัวก่อนกลับประเทศ เธอเคยเห็นรูปของจี้อี่หนิงมาแล้วในรูปถ่ายจี้อี่หนิงสวยมากจนแม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังหลงใหลสัญชาตญาณของผู้หญิงบอกเธอว่า ถ้าไม่รีบกลับประเทศ เสิ่นซื่อก็จะถูกผู้หญิงคนนี้แย่งไป ดังนั้นเธอจึงกลับมาแต่เธอไม่คิดเลยว่า จี้อี่หนิงตัวจริงยังสวยกว่าในรูปอีก ผิวขาว หน้าตาดี นัยน์ตางดงาม เพียงแค่นั่งนิ่งๆ ก็สามารถด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 327
ดวงตาของเขามืดลงทันที สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรเลย เพียงแต่ดึงแขนออกจากมือของฉีรั่วอวี่และเลื่อนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้เธอที่สุดออกไป แล้วพูดเสียงต่ำว่า: "นั่งลงเถอะ"พูดจบ เขาก็ไม่มองไปที่ฉีรั่วอวี่อีก และนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆรอยยิ้มบนใบหน้าของฉีรั่วอวี่เริ่มยากที่จะคงอยู่ แต่ไม่นานเธอก็กลับมามีสีหน้าปกติ และนั่งลงข้างๆเสิ่นซื่อบางคนอาจมองไม่เห็น แต่เหนียเว่ยชิงสามารถรับรู้ถึงความเย็นชาของเสิ่นซื่อที่มีต่อฉีรั่วอวี่ได้สองคนดูเหมือนจะไม่ได้คืนดีกัน แต่ถ้าไม่ได้คืนดี เสิ่นซื่อคงไม่มาปรากฏตัวกับเธอกดความรู้สึกแปลกๆ ลงไป เขายิ้มแล้วเอ่ยว่า: "ดีแล้ว คืนนี้เป็นงานเลี้ยงต้อนรับรั่วอวี่เรา ยินดีที่ทุกคนสละเวลามานะครับ"ห้องรับรองเริ่มครึกครื้น หัวข้อสนทนาของทุกคนเกือบทั้งหมดล้อมรอบฉีรั่วอวี่ชั่วขณะหนึ่ง ฉีรั่วอวี่รู้สึกถึงความรู้สึกเหมือนเมื่อครั้งที่อยู่กับเสิ่นซื่อราวกับว่าเป็นดวงดาวที่ทุกคนล้อมรอบเธอรู้ดีว่า ถ้าไม่ใช่เพราะเสิ่นซื่อมากับเธาในวันนี้ พวกนี้จะไม่มีทางแสดงความกระตือรือร้นขนาดนี้ไม่เป็นไร เป้าหมายสุดท้ายของเธอในการกลับประเทศครั้งนี้ คือการแต่งงานกับเสิ่นซื่อและกลายเป็นคุณ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 328
ในดวงตาของเฉินหลั่งแวบแสยะเยาะ "ทำไมคนอื่นพูดได้ แต่คนอื่นพูดถึงคุณไม่ได้?"หวงอีเหรินลุกขึ้นยืน หัวเราะเย็นๆ "คิดว่าการปกป้องฉีรั่วอวี่ให้เสิ่นซื่อ จะทำให้คุณร่วมมือกับชิงหงได้เหรอ? คนโง่!"ในใจเฉินหลั่งคิดเช่นนั้นอยู่แล้ว แต่เมื่อหวงอีเหรินเปิดเผยต่อหน้าทุกคน ใบหน้าของเขาก็พลันซีดเผือด"ผมว่าเธอกำลังมีปมด้อยเรื่องความรัก และอยากกัดคนทุกคนที่เจอ""แก!"หวงอีเหรินโกรธจนหน้าเขียว ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว พูดเย็นๆ ว่า "อย่าให้ต้องเสียใจภายหลัง!"พูดจบ เธอหมุนตัวเดินออกจากห้องรับรองด้วยฝีเท้าเร็วตลอดเหตุการณ์เสิ่นซื่อเพียงมองดูเหตุการณ์นี้ด้วยสีหน้านิ่งเฉย ไร้ซึ่งอารมณ์ใดๆห้องรับรองเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ฉีรั่วอวี่ในใจกลับไม่อาจสงบนิ่งได้ เมื่อก่อนถึงคนอื่นนินทาเธอลับหลังเสิ่นซื่อไม่เคยปล่อยผ่านแต่เมื่อครู่หวงอีเหรินกล่าวหาเธอต่อหน้าเขาว่าเป็นชู้ เสิ่นซื่อกลับไร้ปฏิกิริยาดูเหมือนเขาไม่รักเธาจริงๆ แล้วหากไม่ใช่เพราะเธอเคยช่วยชีวิตเขาในอดีต บังคับเขาด้วยคุณงามความดี บางทีเขาอาจไม่ให้เธาเข้าใกล้เลยสักนิดคิดถึงตรงนี้ เธอรู้สึกอึดอัดที่หน้าอกเ
บทล่าสุด
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 340
จี้อี่หนิงแววตาเต็มไปด้วยความรำคาญ “ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเธอ และก็ไม่ได้คิดว่าเธอเป็นตัวอันตรายอะไร สำหรับฉัน เธอก็แค่คนแปลกหน้าคนหนึ่งเท่านั้นเอง”เสิ่นเยี่ยนจือสีหน้าเจือความจนใจเล็กน้อย “เธอไม่ต้องดื้อขนาดนี้ก็ได้ เราก็เคยรักกันมาก่อน ถึงแม้ตอนนี้จะเลิกกันไปแล้ว ผมก็ยังอยากให้เธอมีชีวิตที่ดีขึ้น แค่อาเล็กของผม เขาไม่เหมาะกับเธอเลยจริงๆ”จี้อี่หนิงขมวดคิ้ว พูดอย่างเย็นชา “ฉันไม่อยากฟังคำพูดไร้สาระพวกนี้ หลบไป!”วันนี้เธอเจอหลี่เหวิน เดิมทีก็อารมณ์ดีอยู่แล้ว ไม่นึกว่าจะมาเจอเสิ่นเยี่ยนจือเลยทำให้อารมณ์ดีๆ หายหมดฉินจืออี้ที่อยู่ข้างๆ หัวเราะเยาะ “เยี่ยนจือ เธอไม่ต้องพูดแล้ว ปล่อยให้เธออยากเป็นเมียน้อยเถอะ ยังไงคนที่น่าอับอายสุดท้ายก็ไม่ใช่เธออยู่ดี”เดิมทีจี้อี่หนิงไม่คิดจะสนใจพวกเขาแล้ว แต่พอได้ยินแบบนี้ก็อดหันไปมองฉินจืออี้ไม่ได้“พูดถึงเรื่องเป็นเมียน้อย คุณฉินน่าจะมีประสบการณ์นะ ก็ในเมื่อเธอเองก็ได้ขึ้นแท่นภรรยาจากการเป็นเมียน้อยนี่ไม่ใช่เหรอ?”ใบหน้าฉินจืออี้เปลี่ยนสีทันที ตะโกนว่า “จี้อี่หนิงเธอพูดบ้าอะไร?! ฉันกับเยี่ยนจือจดทะเบียนสมรสกันแล้ว ตอนนี้ฉันคือคุณนายเสิ่นอย่างถู
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 339
หลังจากที่รุ่นพี่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย เธอก็ไปเรียนต่อที่เมืองเป่ย์เฉิง ส่วนจี้อี่หนิงกลับมาที่เมืองเซิน นับๆ ดูแล้ว ทั้งสองคนก็ไม่ได้เจอกันมานานกว่า 4 ปีแล้วจี้อี่หนิงตอบกลับข้อความ จากนั้นก็ถามว่าโรงแรมของรุ่นพี่อยู่ที่ไหน แล้วก็หาร้านอาหารท้องถิ่นใกล้โรงแรมไว้หนึ่งแห่งตอนหกโมงเย็นกว่าๆ จี้อี่หนิงเพิ่งเดินเข้าไปในร้านอาหาร ก็เห็นผู้หญิงผมสั้น หน้าเหมือนตุ๊กตาคนหนึ่งนั่งอยู่ริมหน้าต่างโบกมือให้เธอ“อี่หนิง นี่!”เห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของรุ่นพี่แล้ว จี้อี่หนิงก็รู้สึกเหมือนได้ย้อนกลับไปสมัยเรียนมหาวิทยาลัย มุมปากของเธอก็เผลอยิ้มตามอย่างไม่รู้ตัวชื่อของรุ่นพี่คือหลี่เหวิน เป็นผู้เรียนเก่ง พอเรียนต่อก็สอบเข้าเรียนปริญญาเอกโดยไม่ต้องสอบอีกครั้ง ครั้งนี้มาเข้าร่วมงานสัมมนาพร้อมอาจารย์ที่ปรึกษาหลังจากจี้อี่หนิงนั่งลง หลี่เหวินก็พูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มว่า “อี่หนิง เธอแทบไม่เปลี่ยนไปจากสมัยเรียนเลยนะ”“รุ่นพี่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงเลย พอเห็นพี่ก็ทำให้นึกถึงตอนที่พี่พาหนูทำการทดลองสมัยเรียนมหาวิทยาลัยค่ะ"“อย่าเลย... พี่ไม่กล้ารับคำชม หลังๆ ก็เป็นเธอที่คอยช่วยพี่ด้วยซ้ำ ว่าแต่ สามีเธอล่ะ?
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 338
ไม่นาน ซุนสิงก็กลับมา"ประธานเสิ่นครับ เช้านี้คุณจี้มีปากเสียงกับพนักงานของชิงหงที่หน้าประตูลิฟต์ คุณจี้ถูกผลักจนล้ม เวินลี่เจ๋อน่าจะพาคุณจี้ไปโรงพยาบาลครับ"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมถึงมีการปะทะกัน?"ซุนสิงลังเลเล็กน้อย ก่อนจะพูดด้วยความระมัดระวัง "ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่คุณกับคุณฉีกลับมาคบกัน... นี่คือวิดีโอจากกล้องวงจรปิด คุณดูเองเลยครับ"เสิ่นซื่อรับแท็บเล็ตจากมือซุนสิง แล้วเปิดดูวิดีโอ กลับพบว่าหน้าตาของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก"ไล่ออกพนักงานที่ก่อเรื่องคนนั้น""ประธานเสิ่นครับ อย่างนี้จะไม่ดีเหรอครับ? เพราะว่าคุณจี้ก็ยังตบพนักงานคนนั้นเหมือนกัน"เสิ่นซื่อมองไปที่ซุนสิงด้วยสีหน้าที่เย็นชา "ถ้าผมจำไม่ผิด ผมเคยประกาศว่าในบริษัทห้ามพูดถึงเรื่องส่วนตัวของผม"เมื่อเห็นดวงตาของเขามีความโกรธ ซุนสิงก็รีบพูดว่า "ครับ ผมจะไปดำเนินการเดี๋ยวนี้ครับ"ไม่นาน ข่าวการถูกไล่ออกของพนักงานคนนั้นก็แพร่กระจายไปในบริษัท พร้อมกับประกาศฉบับหนึ่ง【พนักงานทุกคนของชิงหง หากมีใครพูดถึงเรื่องส่วนตัวของประธานบริษัท หรือสร้างปัญหาเกี่ยวกับเรื่องนี้ จะถูกไล่ออกทันที!】พนักงานคนอื่นๆ ที่เคยพูดถ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 337
"เธอกับเธอเป็นอะไร ทำไมต้องช่วยเธอ?"ผู้หญิงพยายามจะสะบัดมือเขาออก แต่ไม่สำเร็จ สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความโกรธ"ผมกับเธอเป็นอะไรไม่จำเป็นต้องบอกเธอ พฤติกรรมที่เธอผลักเธอลงไปเมื่อกี้ถูกกล้องวงจรปิดจับได้หมดแล้ว เดี๋ยวผมจะพาเธอไปตรวจอาการ บิลค่ารักษาพยาบาลและค่าเสียหายทางจิตใจ ผมจะให้ทนายคุยกับเธอ""ฮ่ะๆ เธอก็ไม่ได้ตบฉันเหรอ? ตรวจอาการ ใครๆ ก็ทำได้! ฉันก็จะไปตรวจ!"เวินลี่เจ๋อมีแววความเย็นชาในตา เขาเข้าใกล้ผู้หญิงและพูดเสียงต่ำที่มีแค่สองคนฟังได้: "เธอควรอธิษฐานให้เธอไม่มีอะไร มิฉะนั้นผมจะฆ่าเธอ!"เสียงของเขาเย็นชาและใบหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม ทำให้ผู้หญิงรู้สึกหนาวเยือกในใจเธอมีลางสังหรณ์ว่า ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ขู่เธอ เขากำลังพูดจริง!ขณะที่เธอยืนอึ้งไปด้วยความกลัว เขาก็ปล่อยมือเธอและหันหลังเดินไปทันที โดยอุ้มจี้อี่หนิงขึ้นและเดินเร็วไปที่ประตูจี้อี่หนิงไม่คิดว่า เมื่อคืนนี้ที่เธอพูดกับเวินลี่เจ๋อเขาจะช่วยเธอในวันนี้จนกระทั่งออกจากประตู เธอถึงได้สติและรีบพูดว่า: "ปล่อยฉันลงก่อน ฉันเดินเองได้ และก็ไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจ"ถึงแม้จะล้มแรง แต่คงไม่กระทบกระดูกอ
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 336
เสียงแตรดังขึ้นจากข้างหลัง จี้อี่หนิงหันกลับไปและรีบขับรถไปจอดข้างทางเมื่อหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา มือของเธอสั่นสายยังคงเชื่อมต่ออยู่ เสียงของสือเวยที่เต็มไปด้วยความกังวลดังออกมาจากโทรศัพท์"อี่หนิง เธอเป็นอะไรหรือเปล่า? ไม่มีอะไรใช่ไหม? เธอกำลังขับรถไปทำงานใช่ไหม? ฉันมันโง่จริงๆ ไม่ควรบอกข่าวนี้ตอนนี้เลย!"จี้อี่หนิงเช็ดน้ำตาที่มุมตาแล้วพูดเสียงเบาๆ "ไม่มีอะไร แค่โทรศัพท์หลุดจากมือไป""ถ้าไม่มีอะไรฉันก็โล่งใจ... ฉันไม่ควรโทรหาตอนนี้จริงๆ..."เสียงของสือเวยเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ก่อนหน้านี้ตอนที่เธอเห็นข่าวนั้นเธอโกรธมากจนไม่ได้คิดอะไร รีบโทรหาจี้อี่หนิงตอนนี้คิดแล้วรู้สึกเสียใจสุดๆ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับจี้อี่หนิง เธอคงไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้!"อืม ฉันต้องขับรถแล้ว เอาไว้คุยทีหลัง"พูดจบ จี้อี่หนิงก็วางสายเธอสูดหายใจลึก เปิดเว็บค้นหาเกี่ยวกับเสิ่นซื่อและฉีรั่วอวี่ข่าวทั้งหมดที่ปรากฏคือพวกเขาประกาศกลับมาคบกัน【รอแฟนเก้าห้าปี CEOชิงหง เสิ่นซื่อในที่สุดก็สมหวัง!】【เปิดเผยสาเหตุที่เสิ่นซื่อโสดมานาน เพราะรอแฟนเก่าไปเรียนต่อต่างประเทศ!】【เผยข่าวเสิ่นซื่อกับแฟนเก่ากลับมาคบกัน ทั้งค
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 335
เสิ่นซื่อสีหน้าเย็นชา "วันนั้นที่เธอกลับมาประเทศ"เหนียเว่ยชิงตัวสั่นเล็กน้อย เขาสูดหายใจลึกก่อนพูดอย่างช้าๆ: "ที่เธอเลิกกับจี้อี่หนิงแล้วกลับไปอยู่กับรั่วอวี่ก็เพราะเธอเหลือเวลาแค่สามเดือนใช่ไหม?"เสิ่นซื่อขมวดคิ้ว "ผมไม่ได้กลับไปคบกับเธอ"เขาแค่สัญญาว่าจะอยู่กับเธอในช่วงสามเดือนนี้ แต่ไม่ได้ตั้งใจจะกลับไปคบกัน"งั้น... เธอไม่รักรั่วอวี่แล้วจริงๆ เหรอ?""ตั้งแต่วันที่เธอเลือกจะไปต่างประเทศ พวกเราก็ไม่มีทางเป็นไปได้อีกแล้ว"มือที่ลงข้างลำตัวของเหนียเว่ยชิงกำแน่นทันที สีหน้าก็เริ่มตื่นเต้น "แต่รั่วอวี่รักเธอมาโดยตลอด ไม่เคยเปลี่ยนเลย และตอนนี้รั่วอวี่เหลือเวลาแค่สามเดือน เธอช่วย... หลอกรั่วอวี่สักหน่อยไม่ได้เหรอ?""ไม่ได้ มันไม่ยุติธรรมกับจี้อี่หนิง"เขาให้เธอรอเขาสามเดือน และก็เคยให้สัญญาว่าจะไม่กลับไปคบกับฉีรั่วอวี่แม้ว่าเธอจะไม่เชื่อ เขาก็จะไม่ลืมคำสัญญานั้น"อะไรที่ไม่ยุติธรรมล่ะ?รั่วอวี่ต้องการแค่สามเดือน หลังจากนั้นเธอก็สามารถกลับไปหาจี้อี่หนิงได้ นี่คือคำขอสุดท้ายของรั่วอวี่ ถึงแม้เธอจะไม่รักรั่วอวี่แล้ว แต่ครั้งหนึ่งพวกเธอก็เคยรักกัน เธอจะใจแข็งปล่อยให้รั่วอวี่จากไปอย
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 334
"ขอบใจนะ แต่ไม่ต้องหรอก ต่อไปเราควรหลีกเลี่ยงการติดต่อกันเป็นการส่วนตัว ฉันไม่อยากถูกคนอื่นชี้หน้าด่าอีกแล้ว"หลังจากพูดอย่างเย็นชาจบ จี้อี่หนิงก็กำลังจะเดินผ่านเขาไป แต่เขากลับขวางไว้"อี่หนิง คำพูดที่แม่ผมพูดกับเธอ ผมขอโทษแทนเธอด้วยนะ ผมก็พูดกับเธอแล้ว เธอสัญญาว่าจะไม่มายุ่งกับเธออีก อย่าโกรธเลยนะ ได้ไหม?""ถ้าเธอคิดว่าคำพูดพวกนั้นมันผิดจริงๆ คนที่มาที่นี่คืนนี้ก็ควรเป็นเธอไม่ใช่เธอ"เวินลี่เจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วมองเธอพร้อมพูดเสียงเบา "ถ้าเธอมาขอโทษด้วยตัวเอง เธอจะให้อภัยเธอไหม?"ใบหน้าของจี้อี่หนิงแสดงความไม่พอใจออกมา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเวินลี่เจ๋อถึงต้องการให้เธอให้อภัยเวินจิ้งหงเวินจิ้งหงเป็นแค่แม่เลี้ยงของเธอ พวกเธอแทบไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ไม่จำเป็นต้องปรับความเข้าใจ"สิ่งที่เธอพูดกับฉัน ฉันไม่มีวันลืม และก็ให้อภัยไม่ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรแล้ว อย่ามาหาฉันอีกเลย"ไม่ให้โอกาสเวินลี่เจ๋อพูดอีก จี้อี่หนิงก็เปิดประตูเข้าไปในบ้านทันทีเวินลี่เจ๋อยืนอยู่หน้าประตูสักพักก่อนจะจากไป พอกลับถึงบ้านก็เจอกับเวินจิ้งหงที่เพิ่งกลับมาหยิบเสื้อผ้าเมื่อเห็นกล่องอาหารในมือเขาเวินจิ้ง
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 333
จี้อี่หนิงเม้มริมฝีปากแน่น แล้วกดโทรหาเขาโดยตรง“ฉันยังอยู่ข้างนอก ครั้งหน้าหาอะไรมาให้ไม่ต้องลำบากหรอกนะ”ปลายสายเงียบไปไม่กี่วินาที เสียงอบอุ่นของเวินลี่เจ๋อจึงดังขึ้น “โอเค ตอนนี้ก็เกือบสี่ทุ่มแล้ว ให้ฉันไปรับเธอไหม?”เพราะคำพูดของเวินจิ้งหง จี้อี่หนิงจึงไม่อยากมีปฏิสัมพันธ์กับเวินลี่เจ๋อมากนัก“ไม่ต้อง ฉันมีเพื่อนมาส่ง ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็แค่นี้นะ”หลังจากวางสาย สือเวยถามด้วยความสงสัย “เมื่อกี้คุยกับใครน่ะ?”“พี่ชายต่างแม่ของฉัน”สือเวยดูตกใจเล็กน้อย “เขากลับมาแล้วเหรอ? เมื่อไหร่น่ะ?”เมื่อก่อนสือเวยไปบ้านจี้อี่หนิงบ่อย เลยเจอเวินลี่เจ๋ออยู่หลายครั้ง“ก็แค่ไม่กี่วันก่อนเอง”“โอ้ ตอนนี้เขาดูห่วงเธอดีนะ ฉันจำได้ว่าเมื่อก่อนไปบ้านเธอ เขาดูเย็นชาออก”“ก็โอเคล่ะ ใช่สิ…คืนนี้ฉันเป็นคนชวนแท้ๆ สุดท้ายเธอเป็นคนจ่าย เธอส่งบิลให้ฉันสิ เดี๋ยวฉันโอนให้”สือเวยมองค้อนเธอ “กับฉันยังจะคิดมากอีกเหรอ? ไว้คราวหน้าเลี้ยงคืนก็พอ แล้วเธอไปโรงพยาบาลกับเสิ่นซื่อทำไมล่ะ? เธอบาดเจ็บเหรอ?”จี้อี่หนิงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำคร่าวๆ ให้ฟัง หลังจากฟังจบสือเวยก็เดือดดาลทันที“ฉันก็รู้ว่าเธอนั่นม
ในวันหย่าร้าง ฉันถูกอาเล็กของอดีตสามีลักพาตัวไปจดทะเบียน บทที่ 332
“ฉันไม่อยากเลือกทั้งสองอย่าง ตอนนี้จอดรถเดี๋ยวนี้ ฉันจะลงรถ”เสิ่นซื่อขับรถต่อด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ในเมื่อเธอไม่อยากเลือก งั้นผมเลือกให้เอง”จี้อี่หนิงหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะพูดอะไร เสิ่นซื่อก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอลงรถ เธอจึงเงียบแล้วหันไปมองนอกหน้าต่างด้วยสีหน้าเย็นชาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงหน้าโรงพยาบาล เสิ่นซื่ออุ้มเธอเข้าไปข้างในทันทียังไงขัดขืนก็ไม่มีประโยชน์ จี้อี่หนิงจึงนิ่งเงียบด้วยใบหน้าเย็นชาหลังจากตรวจเสร็จ หมอบอกว่าไม่มีอะไรน่ากังวล แค่จ่ายยาแบบรับประทานและยาทาตอนออกจากโรงพยาบาล เสิ่นซื่อยังจะอุ้มเธออีก แต่เธอก้าวถอยหลังหลบเธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คืนนี้ขอบคุณมาก ฉันจะกลับเองโดยแท็กซี่ก็ได้”พูดจบ เธอก็ถือถุงยาแล้วหันหลังเดินออกจากโรงพยาบาลเสิ่นซื่อเดินตามเธอมาเงียบ ๆ จนใกล้ถึงรถ เขาถึงได้ขวางเธอไว้แล้วพูดเสียงต่ำว่า “ผมจะไปส่งเธอ”จี้อี่หนิงเงยหน้ามองเขาอย่างจนใจ “เราก็เลิกกันไปแล้ว สิ่งที่คุณทำตอนนี้ไม่มีความหมาย ฉันจะไม่กลับไป และไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับฉีรั่วอวี่ค่ะ”“ฉันไม่ได้กลับไปคบกับเธอ และจะไม่กลับไปคบด้วย”
