บทที่ 332

ภายในห้องที่คับแคบและทรุดโทรม ทั้งสองมองหน้ากันอย่างเงียบ ๆ อยู่พักหนึ่ง

ชารอนเข้าใจว่าไซม่อนหมายถึงอะไร เมื่อเขาบอกให้เธอกลับมาหาเขา แต่เธอกลับรู้สึกลังเล เพราะเธอเองก็ยังไม่แน่ใจว่าเธอต้องการจะทำแบบนั้นจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม สายตาที่คมกริบของชายคนนั้นทำให้เธอรู้สึกเหมือนว่ามันกำลังทิ่มแทงเข้าไปในตัวเธอ ทำให้เธอรู้สึกกดดัน เธอรีบเบือนหน้าหนีเพื่อที่จะหลบสายตาคู่นั้น และจงใจที่จะตีความคำพูดของเขาผิด "คุณก็รู้ว่าฉันทิ้งทุกอย่าง รวมถึงพรอสเพอร์กรุ๊ป เพื่อกลับไปหาคุณไม่ได้..."

ก่อนที่เธอจะพูดจบประโยค เธอก็รู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงที่กรามของเธอ เนื่องจากไซม่อนคว้ามันเอาไว้ด้วยมือของเขา เขาดึงหน้าของเธอกลับมาหาเขาและกัดฟัน ขณะที่พูดว่า “คุณก็รู้ว่าผมหมายถึงอะไร อย่าทำเป็นตีหน้าเซ่อหน่อยเลย!”

ชารอนเม้มริมฝีปากของเธอแล้วมองหน้าเขา ริมฝีปากของเธอสั่นเทา ก่อนที่เธอจะพูดว่า “ฉัน… ฉันไม่อยากถูกพี่สาวของคุณเรียกว่าเมียน้อยที่น่ารังเกียจอีกต่อไปแล้ว”

ไซม่อนยิ้มให้เธอ “ในฐานะที่คุณเป็นคนเปิดโปงฟิโอน่าต่อหน้าท่านประธาน คุณยังจะกลัวอะไรอีกล่ะ?”

ชารอนกัดริมฝีปากของเธอแล้วพูดว่า “มันไม่เหมือนกันหรอกนะ