Share

บทที่ 45

เซบาสเตียนยัดอาหารทุกอย่างเข้าปาก เขาพลันตบท้องบวม ๆ ของตัวเอง “แม่ครับ แม่คิดว่าท้องผมใหญ่เหมือนแตงโมไหมครับ?”

ชารอนตบท้องของเซบาสเตียนพร้อมเผยเสียงหัวเราะ “ใครบอกให้ลูกกินเยอะขนาดนั้นล่ะ?”

“อาหารอร่อยมากเลย ผมอดใจไม่ไหวจริง ๆ” เซบาสเตียนยังคงลูบท้อง ถ้าเซบาสเตียนไม่ยัดอาหารเข้าไปจนเต็มปากขนาดนั้น เขาอาจกินได้มากกว่านี้ก็ได้

“แม่ครับ อาหารบ้านพ่ออร่อยสุด ๆ ไปเลย” เด็กน้อยถอนหายใจ

“แล้วคราวหน้าถ้าลูกมาอยู่ที่นี่อีก ลูกจะได้กินของอร่อย ๆ มากมายแบบนี้ทุกวันเลยล่ะ” ไซม่อนพูดขึ้นทันใด

"ใช่แล้ว ถ้าหลานอยากอยู่ที่นี่ ปู่จะรีบบอกให้สาวใช้เตรียมห้องให้เลย” หลังจากพูดจบ ดักลาสรีบสั่งให้พ่อบ้านจัดการทันที

เซบาสเตียนมองมาที่ชารอนเพื่อขอความเห็น “พวกเราจะอยู่ที่นี่เหรอครับ?”

“เอ่อ...” ชารอนเหลือบมองไปยังดักลาส จากนั้น เธอก็มองไซม่อน พวกเขาอยากให้เซบาสเตียนอยู่ที่นี่งั้นเหรอ?

ทั้งนี้ ไซม่อนเองก็เป็นพ่อของเด็ก ดังนั้น ชารอนคิดว่าเธอต้องให้เวลาพวกเขาได้อยู่ด้วยกันบ้าง

“ถ้าอยากอยู่ที่นี่ ลูกก็อยู่ได้สองสามวันนะจ้ะ” ชารอนลูบหัวเซบาสเตียน

"แล้วแม่ล่ะ? แม่ไม่อยู่เหรอครับ?” เซบาสเตียนกังวลเรื่อง
Bab Terkunci
Membaca bab selanjutnya di APP

Bab terkait

Bab terbaru

DMCA.com Protection Status