ชารอนเดินผ่านโฮเวิร์ดเพื่อไปหาไซม่อนและจับแขนเขาเอาไว้ เธอแสร้งทำเป็นใกล้ชิดกับไซม่อนภาพตรงหน้าทิ่มแทงทะลุดวงตาของโฮเวิร์ดไปเลย ทันใดนั้น โฮเวิร์ดระงับความโกรธและโต้กลับ “ลุงครับ คุณรู้ไหมว่าเธอเป็นผู้หญิงแบบไหน? แล้วคุณแต่งงานกับเธอแล้วเหรอ? เมื่อก่อนเธอเคยนอกใจผมด้วยนะครับ แถมยังให้กำเนิดลูกของผู้ชายคนหนึ่งด้วยอีกต่างหาก คุณไม่รู้เรื่องพวกนี้หรือยังไงกัน?”ชารอนมองไปยังชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าด้วยดวงตาอันสงบ ทันใดนั้น ชารอนกตระหนักได้ว่าเธอแทบจำไม่ได้อีกต่อไปแล้วว่าโฮเวิร์ดเคยเป็นผู้ชายที่ใจดีและอบอุ่นแค่ไหนมาก่อน เขากลายเป็นคนแบบนี้ได้ยังไงกัน?ชารอนรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งเมื่อมองไปยังโฮเวิร์ดคนปัจจุบัน!ทว่า ไซม่อนไม่ได้เผยท่าทีที่แปลกไปเลย เขาเพียงแค่ขมวดคิ้วและหรี่ตาลงเท่านั้น “โฮเวิร์ด เนื่องจากชารอนเป็นป้าของนายแล้ว นายต้องสุภาพกับคำพูดของตัวเองให้มากกว่านี้ในอนาคตนะ”ทันใดนั้นเอง เสียงฝีเท้าพลันดังขึ้นตามด้วยเสียงหยอกล้อเล่นของเด็กน้อย “พ่อครับ แม่ครับ อยู่กันพร้อมหน้าเลย!”เซบาสเตียนวิ่งเข้ามายื่นน้ำผลไม้ให้ชารอน “แม่ครับ ผมเจอน้ำผลไม้อร่อย ๆ ด้วยแหละ”ชารอนหยิบน้ำผลไม้แล้ว
ในตอนนี้ เซบาสเตียนตระหนักได้แล้วว่าคุณปู่ถือเป็นหนึ่งในคนที่ไม่มีใครกล้าต่อล้อต่อเถียงด้วยในตระกูลนี้ ดังนั้น เซบาสเตียนเพียงแค่ต้องการให้คุณปู่ของสนับสนุนเขาด้วยอะไรก็ได้ดักลาสเหลือบมองไปยังฟิโอน่าและกล่าวคำพูดออกมาอย่างเคร่งขรึม “เอาล่ะ หยุดทำให้เรื่องมันยุ่งยากได้แล้ว เธอเองก็อายุมากแล้วนะ ทำไมต้องมาทะเลาะกับเด็กด้วยล่ะ?”"คุณพ่อคะ!" ฟิโอน่ารู้สึกโกรธจนตัวสั่น ขนาดดักลาสยังบอกว่าฟิโอน่าแก่เลย เธออายุมากขนาดนั้นจริงหรือ?ฟิโอน่านั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทางกระฟัดกระเฟียด ดวงตาของชารอนเผยแววเป็นประกายในระหว่างที่เธอกำลังเผยยิ้มและกล่าวคำพูด “คุณป้าฟิโอน่าคะ เซบาสเตียนก็ซนแบบนี้เป็นปกติแหละค่ะ อย่าไปถือสาเด็กเลยค่ะ”“เธอเรียกใครว่าคุณป้าฟีโอน่ากัน? อย่ามาคิดว่าเพียงเพราะไซม่อนแต่งงานด้วยแล้วเธอจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลแซคคารี่นะ!" ฟิโอน่าตะโกนตอกกลับ“ป้าฟิโอน่าครับ ชารอนเป็นภรรยาของผม เพราะฉะนั้น เธอต้องเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลแซคคารี่อยู่แล้ว ช่วยมีมารยาทให้มากกว่านี้หน่อยเถอะครับ แล้วก็หยุดรังแกชารอนเพียงเพราะเธอเพิ่งมาอยู่ใหม่ด้วย” ไซม่อนกล่าวคำพูดออกมาอย่างสบาย ๆ ในระหว่างที่กำล
ชารอนขมวดคิ้วใส่แซลลี่ อันที่จริง ข้อตกลงร่วมสมรมระหว่างตัวเธอและไซม่อนนั้นเป็นเพียงการแต่งงานแบบลับ ๆ พวกเขาจะไม่เผยแพร่เรื่องนี้ให้ใครรู้ ด้วยเหตุนั้น มันจึงไม่มีการแต่งงานแซลลี่ต้องรู้เรื่องนี้และจงใจหยิบยกเรื่องนี้ขึ้นมาแน่ เธอกำลังพยายามทำบ้าอะไรอยู่กัน?ระหว่างที่ชารอนกำลังโต้กลับ ไซม่อนก็ถามแซลลี่ด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “แล้วเธอจำเป็นต้องเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนั้นไหมล่ะ?”ทันทีที่ถูกไซม่อนจ้องมองมาด้วยสายตาสุดเย็นชา หัวใจของแซลลี่ก็เต้นระรัว ทันใดนั้น เธอรีบกัดริมฝีปากและฉีดยิ้มออกมา “ฉัน... ฉันก็แค่นึกถึงชารอนน่ะค่ะ ฉันต้องการให้เธอได้รับสิ่งดี ๆ จากทุกคน "“ขอบคุณที่เป็นห่วงเรื่องของพวกเรานะ แต่ตอนนี้เธอเองก็กำลังท้องไส้อยู่ เพราะฉะนั้น อย่าพูดหรือทำอะไรเกินตัวไปหน่อยเลย” ชารอนตอบกลับ เธอไม่ต้องการเห็นหน้าตาจอมเจ้าเล่ห์ของแซลลี่อีก ทันใดนั้น ท่าทีของแซลลี่เปลี่ยนไปอย่างน่าเกลียด เธอกำหมัดแน่น ชารอนกำลังขู่ให้เธอและเด็กในท้องหุบปากงั้นเหรอ?ให้ตายสิ! แซลลี่ไม่อยากปล่อยให้ชารอนอยู่ในบ้านหลังนี้อีกต่อไปแล้ว เข้าไปในบ้านของแซคคารี่ นั่นเป็นเพราะชารอนอาจเปิดโปงความลับของเธอ
ถ้าไม่ใช่เพราะแซลลี่กำลังตั้งครรภ์ ชารอนคงไม่สุภาพกับเธอมากขนาดนี้หรอกจุดที่ทำให้แซลลี่เจ็บปวดที่สุดคือเด็กในท้อง ทันใดนั้น เธอก็คว้ามือของชารอนแล้วกดลงบนหน้าท้องของตัวเอง “เธอคงไม่ได้วางแผนที่จะตรวจดีเอ็นเอความเป็นพ่อของโฮเวิร์ดและลูกในท้องของฉันหรอกใช่ไหม? เอาเลยสิ! สมมติว่าถ้าเด็กคนนี้หายไป โฮเวิร์ดจะยังรู้ได้ยังไงกันล่ะว่าเด็กในท้องไม่ใช่ลูกของเขา?”ชารอนสังเกตเห็นแววตาที่บ้าคลั่งในดวงตาของแซลลี่ ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกกังวลขึ้นมาทันที “เลิกใส่ร้ายป้ายสีฉันสักทีเถอะ!” เธอดึงมือกลับและถอยไปอีกสองสามก้าวเพื่อรักษาระยะห่างชารอนไม่ได้กลัวแซลลี่ แต่ชารอนกลัวว่าแซลลี่จะทำเรื่องบ้า ๆ เพื่อใส่ร้ายป้ายสีเธออีก อันที่จริง มันไม่สำคัญหรอกว่าใครเป็นพ่อของเด็ก แต่ทารกในท้องนั้นยังคงบริสุทธิ์ เธอคงไม่โหดร้ายพอที่จะฆ่าเด็กในท้องของตัวเองได้หรอกแซลลี่เผยเสียงหัวเราะคิกคักทันทีที่เห็นท่าทางของชารอน “สุดท้ายก็กลัวงั้นเหรอ?”แซลลี่หยุดหัวเราะ หลังจากนั้น แซลลี่ก็มองดูชารอนด้วยสายตาแห่งความเกลียดชังและอิจฉาไม่น้อย “ชารอน เธอไม่รู้หรอกว่าฉันรักโฮเวิร์ดมากแค่ไหน เธอไม่รู้หรอกว่าฉันต้องใช้ความ
ชารอนมองดูแซลลี่ตกบันไดพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาจากต้นขา เธอคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดอยู่บนพื้นชารอนตกใจไม่น้อย ยิ่งกว่านั้น เธอตกใจกับความโหดร้ายของแซลลี่มากกว่า เธอถึงขนาดกล้าฆ่าเด็กในท้องได้ลงคอ!ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าก็ดังขึ้น เงาของหลายคนกำลังเคลื่อนตัวเข้ามา ทุกคนตื่นตระหนกและพุ่งเข้าไปล้อมแซลลี่เอาไว้ทันทีทันทีที่มีคนจำนวนมากมาอยู่รอบกาย แซลลี่ก็ตะโกนบอกว่าชารอนเป็นคนผลักเธอ หลังจากนั้นไม่นาน ฟิโอน่าพพุ่งเข้ามาตบหน้าของชารอน!ทันใดนั้น ฟิโอน่าตะโกนออกมาด้วยโทสะ “ชารอน นางผู้หญิงเลวทราม! แกฆ่าหลานชายของฉัน! แกต้องชดใช้กับสิ่งที่ตัวเองทำ!”ชารอนยังคงสติหลุดจากการตบของฟิโอน่า ฟิโอน่าพุ่งเข้าไปบีบคอของชารอนด้วยความบ้าคลั่ง เธอร้องเสียงแหบออกมา “แกฆ่าหลานฉัน! แกจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต! ชดใช้ด้วยชีวิต!”ฟิโอน่าบีบคอของชารอนจนหมดแรง ใบหน้าของชารอนเปลี่ยนเป็นสีม่วงอย่างรวดเร็วชารอนพยายามกระชากมือของฟิโอน่าออก แต่ด้วยการขาดออกซิเจน มันทำให้เธอไม่มีพละกำลังเลยทันทีที่เธอคิดว่าตัวเองจะต้องตายเพราะถูกฟิโอน่า ชายคนหนึ่งก็พุ่งเข้ามาช่วยเธอ!ไซม่อนได้ยินเสียงหแห่งความโกลาหลและเหลือบไปเห็
ในเวลาเช่นนี้ แค่ประโยคเดียวจากปากลูกชายก็สามารถทำให้ชารอนรู้สึกดีขึ้นได้ ไม่ว่าบุคคลภายนอกจะปฏิบัติกันชารอนยังไง เธอก็ยังคงมีลูกชายคอยอยู่เคียงข้างเสมออันที่จริง แค่นี้เธอก็พอใจแล้วแซลลี่ซึ่งกำลังนอนเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสอยู่บนพื้นพจ้องไปที่ชารอนด้วยความรำคาญสายตาและความเกลียดชัง แซลลี่เดิมพันชีวิตลูกในท้องเพื่อใส่ร้ายป้ายสีให้กับชารอน ทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นแบบนี้ไปได้ล่ะ?แซลลี่มองไปที่ชารอนอย่างทุกข์ทรมาน เธอกล่าวคำพูดสุดน่าสงสารออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตา “ชารอน ฉันรู้นะว่าเธอเกลียดฉันที่ไปทำลายงานวิวาห์เมื่อห้าปีก่อน แต่เด็กในท้องไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ เธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้... แต่ทำไมเธอต้องมาทำร้ายลูกในท้องฉันด้วยล่ะ?”ทว่า คำพูดของแซลลี่จุดประกายความโกรธของฟิโอน่าอีกครั้ง ด้วยสีหน้าสุดชั่วร้าย ฟิโอน่าต้องการฉีกร่างของชารอนออกจากกันไม่น้อย “ให้ตายเถอะ แกจะต้องชดใช้ให้กับหลานชายของฉัน!” ฟิโอน่ากำลังพุ่งไปหาชารอนอีกครั้ง แต่ทว่า ไซม่อนก็พุ่งเข้ามาขวางเอาไว้พร้อมกับแสดงสีหน้าสุดเย็นชา "พอได้แล้ว! รถพยาบาลมาแล้ว คุณป้าฟิโอน่า พาแซลลี่ไปโรงพยาบาลก่อนเถอะ แล้วเดี๋ยวผมจะเค
เช้าวันรุ่งขึ้น ไรลีย์พาเซบาสเตียนออกไปหาอะไรสนุกทำ ชารอนเองก็ยังอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก นอกจากนี้ เธอยังคงต้องเร่งออกแบบโครงการของบริษัทอีกด้วย เพราะฉะนั้น ชารอนจึงไม่ได้ออกไปข้างนอกกับทั้งคู่ชารอนนอนไม่หลับตลอดทั้งคืน ตั้งแต่วันนั้น เธอยังไม่ได้รับข่าวอะไรจากไซม่อนเลย อันที่จริง ชารอนแทบจะไม่ได้จดจ่ออยู่กับการวาดแบบบนกระดาษศิลปะของตัวเองเลยทว่า ในตอนนั้นเอง ชารอนก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ชารอนพลันได้สติและคิดกับตัวเองว่าไรลีย์และเซบาสเตียนอาจจะกลับมาแล้ว ชารอนเดินออกมาจากห้องนอนและเปิดประตู “ทำไมพวกเธอถึงกลับมา...” ทว่า ก่อนที่ชารอนจะพูดจบ เธอรู้สึกประหลาดใจทันทีที่เห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ตรงทางเข้า “โฮเวิร์ด? คุณมาทำอะไรที่นี่กัน?"โฮเวิร์ดกำลังยืนอยู่ตรงทางเข้าหน้าประตูพร้อมกับเสื้อผ้าที่รกรุงรัง ผมของเขายุ่งเหยิง อีกทั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดงสด นอกจากนี้ ชารอนยังมองเห็นรอยคล้ำใต้ตาของโฮเวิร์ดอีกด้วย ไหนจะหนวดเคราบริเวณรอบปากของเขาอีก แค่มองแวบเดียว ชารอนก็รู้ได้ทันทีเลยว่าโฮเวิร์ดต้องไม่ได้นอนมาตลอดทั้งคืนแน่ โฮเวิร์ดจ้องชารอนด้วยสายตาโกรธเคืองราวกับว่าเขาต้อง
ปากของโฮเวิร์ดเต็มไปด้วยรสชาติของเลือด เขาเช็ดเลือดที่มุมปากและเงยหน้าขึ้นมองไปที่ไซม่อนอย่างด้วยความโมโห ในตอนนั้น เขาเสียสติไปแล้ว แถมเขาไม่สนใจแล้วด้วยว่าชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าจะเป็นลุงของตัวเองหรือเปล่า “ผมอยากฆ่าเธอ! เธอเป็นคนที่ฆ่าลูกของผม!” เสียงของโฮเวิร์ดแหบแห้ง ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยแรงอาฆาต“ฉันไม่ได้...” ชารอนรู้สึกแสบร้อนในลำคอหลังจากถูกบีบรัดเอาไว้แน่น ระหว่างที่เธอกำลังพูดออกมา น้ำเสียงกลับดูเปลี่ยนไป“เธอมันฆาตกร เธอกล้าปฏิเสธออกมาแบบนั้นได้ยังไงกัน?!” ทุกคำที่โฮเวิร์ดโพล่งออกมาไม่ต่างอะไรกับดาบอันแหลมคมที่คอยสับเธอเป็นชิ้น ๆทว่า ทุกครั้งที่ชารอนเอ่ยคำพูด เธอมักจะรู้สึกเจ็บปวดบริเวณรอบคออยู่เสมอ แต่ถึงกระนั้น ชารอนเองก็ยังยืนกรานที่จะพูดต่อ “ฉันไม่ได้ผลักเธอ เธอตั้งใจทำแบบนั้นเอง เธอเป็นคนฆ่าลูกของตัวเองอย่างไร้ความปราณีต่างหากล่ะ!”“หือ? เธอยังจะตีหน้าซื่อไม่เลิกอีกเหรอ? ทำไมแซลลี่ถึงต้องการฆ่าลูกของตัวเองด้วยล่ะ? ถ้าอยากจะโกหกมากนัก ก็ช่วยหาข้อแก้ตัวที่มันดีกว่านี้หน่อยเถอะ!”ชารอนรู้ดีว่าคำพูดของเธอนั้นยากที่จะเชื่อ เพราะชารอนเองก็ไม่มีหลักฐานที่จะสามารถพิสู