"Lauren Dawson?" nakangiting bati sa akin ng isang babae. Napangiti ako ng makita ko kung sino siya. "Koleen?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya. "At your service," pabiro na sambit niya. "OMG! Hi Mr. Claveria," nakangiting sabi niya habang nakatingin kay Lanche. "Hello," nakangiting sagot ni Lanche habang nakatingin rin sa kaniya. "Sabi na nga ba, kayo pa rin sa huli," nakangiting sambit niya. "Kahit anong paghihiwalay niyo. Kung kayo, kayo talaga," dugtong niya. Naiilang akong ngumiti. Hindi niya kasi alam ang nangyari, lalo na nung mas pinili ko ang career ko kaysa kay Lanche noon. Itinago namin iyon kaya walang masyadong nakakaalam ng nangyari.  "See you around, Lauren, Lanche," nakangiting sabi niya bago ako nakipag-beso sa kaniya. Pumasok kami sa loob matapos naming makipag-usap sa iba. 

LAUREN'S POV "Hon, I have to go. Mr. Dawson waiting me," sabi ni Lanche n ipinagtaka ko. "Si Dad? Bakit raw? Anong problema?" tanong ko sa kaniya. "Nothing, Hon. Actually, I don't know. Luanne told me that your Dad wants to talk to me," dugtong naman niya.  Hindi na ako kumibo pa. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan. Kung wala lang akong metting with Mr. Ramirez, sasama ako sa kaniya. After niyang umalis, umalis na rin ako. Papunta na ako sa office ni Mr. Ramirez ng mag-text si Monica.   "Girl, hindi raw tuloy ang meeting niyo ni Mr. Ramirez. He is not there, Mag-set na lang raw ng panibagong appointment..."  What? Kung kailan andito na ko? Huminga ako ng malalim bago muling ini-start ang kotse ko. Bigla kong naisip na puntahan si Lanche. Isang oras pa lang naman ang nakakalipas. Hindi pa n

LAUREN'S POV Nakatulala akong hinihintay ang tawag ni Lanche. Hanggang ngayon ay wala pa rin siya.  Maya-maya ay bumukas ang pinto ang bumungad sa akin si Lanche. Halatang nagulat siya ng makita ako. "Hon, sorry kung hindi na ako nakapag-text sa iyo. Nag-shutdown ang cellphone ko," sabi niya bago niya ako halikan. Nanatili akong tahimik habang sinusuri siya. Wala namang kakaiba sa kaniya.  "Where's your bag?" tanong ko sa kaniya. "In my car, I just forgot," sabi niya bago siya pumasok ng banyo. "Ako na ang kukuha," sabi ko sa kaniya bago ako lumabas ng kwarto. Nagtungo ako sa garage at pumasok sa kotse niya. Nakita ko naman ang bag niya at kinuha iyon. Aalis na sana ako ng may maapakan akong bagay. Kaya agad ko iyong kinuha para makita.  Nagulat ako ng makita ang isang lipst

"Claveria, laya ka na," seryosong sambit ng isang police na ikinagulat ni Lanche. Kahit na naguguluhan ay naging masaya siya. Nang makalabas siya, agad na sinalubong siya ni Meshua kasama si Chillet.  Subalit hinahanap ng kaniyang mga mata ang babaeng mahal niya. Nagkatinginan lamang ang dalawa habang panay pa rin ang lingon niya sa paligid. "Where is my wife?" seryosong tanong niya sa dalawa. "Wala siya dito, Captain. Sorry," sabi ni Meshua.  Nawala ang mga ngiti niya sa labi nang sabihin iyon ni Meshua. Nasaktan siya ng hindi ito makita para salubungin siya. Talagang galit pa rin ito sa kaniya.  Imbes na malungkot ay agadsiyang lumabas para umuwi. Na para bang sigurado siyang nasa bahay nga ang asawa.  Ilang oras ang lumipas nang makauwi siya. Subalit walang Lauren na bumungad sa kaniya. "Manang,

Bumangon si Lauren mula sa pagkakahiga. Ilang oras na siyang nakahiga subalit hindi siya dinalaw ng antok.  Hindi maalis sa isip niya ang mga nakita at narinig niya kanina. Muli siyang dinalaw ng lungkot. Niyakap niya ang unan na nasa tabi niya. Hindi niya magawang maalis sa isip niya si Lanche. Kahit na gustuhin niyang bumalik ay hindi niya magawa dahil ayaw na niyang guluhin muli ang lalaki.  Isang malalim na paghinga ang ginawa niya bago siya bumaba ng kwarto. Uminom na lamang siya ng wine upang mawala ang pagiisip niya ng kung anu-ano. Nang magtagal siya sa kusina ay agad rin siyang bumalik sa kwarto para matulog.*** Isang pagtunog ng alarm clock ang nagpagising sa kaniya. Hindi niya namalayan nag oras at agad siyang tumayo upang mag-asikaso. Matapos iyon ay pumunta na siyang Carniva. Maraming papeles ang kailangan niyang aiskasuhin lalo na wala ang Dad niya