MONTHS PASSED. Sa loob ng ilang buwan na pagsasama ni Brie at Lanche, hindi niya akalain na lalo siyang mahuhulog sa asawa. Napagpasiyahan na rin niya na magsama sila sa iisang kwarto, kahit na hindi pa siya nagagalaw nito. Marami siyang natutunan sa lalaki sa loob ng maraming buwan. At ngayon, pauwi na sila galing sa batangas. Kailangan na nilang bumalik dahil maguumpisa na ng klase si Brie.At kailangan niya nang pumasok. Magkahawak sila ng kamay habang naidlip sandali si Brie.Hindi binitawan ni Lanche ang kamay niya.  Ilang minuto ang lumipas ng magising si brie dahil sa bako-bakong daan.Minulat niya ang kamay niya. Ilamg sandali pa ay tinahak na nila ang daan patungong manila. Subalit

Someone' s POV Nakatingin ako sa isang babaeng nasa kwarto ko ngayon. May mga galos at pasa pa rin ang kaniyang katawan. Pati na ang ilang parte ng kaniyang mukha. Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa kaniya. Nakita ko lang siya na palutang-lutang noong nag camping kami. Nagmadali kaming umuwi dahil kailangan ko siyang dalhin sa hospital.  Tinitigan ko ang kaniyang mukha.And I can't deny na napakaganda nito. Ilang minuto ang lumipas ng gumalaw ang kaniyang kamay. Kasunod niyon ang pagdilat ng kaniyang mga mata. "Miss?" tanong ko sa kaniya habang hinihintay ang pagresponse niya. Dumilat-dilat lang siya bago ako nilingon. Tumingin siya ng may pagtataka sa akin. "Are you okay?" tanong ko s

Ngayon ang uwi ni Lanche galing sa America. Ilang buwan din ang lumipas bago siya bumalik sa Pinas. "Good morning sir," nakayukong sabi ng mga maid. Dumiretso na lamang sila. Dumiretso siya sa kwarto ni Brie. Ang sabi ni Meshua, may maganda siyang balita sa kaniya. Ngunit hanggang ngayon ay wala pa rin si Meshua maski isang text ay wala ito. "Babe. Halika na sa baba?" aya sa kaniya ni Lauren. Tumingin lang siya dito bago siya sumunod. Pagkababa niya, isang welcome party ang nadatnan niya. Masaya man siya dahil successful ang operation niya, subalit may malaking kulang naman na hanggang ngayonbay hinahanap niya. Si Brie.  Hindi sinabi ni Meshua ang tungkol sa asawa. At hanggang ngayon ay umaasa siya na makikita niya ito.

Weeks passed. Tahimik na naglalakad sa gilid ng daan si Brie. Naalala niya yung unang pagkikita nila ni Lanche. Muntik pa siyang sagasaan nito. Mabigat ang mga paghinga niya habang hawak ang isang folder. Habang tumatagal, pabigat nang pabigat ang pakiramdam niya. Hindi na niya napigilan pa ang luhang kanina pa gusto pumatak sa pisngi niya. Nakarating siya sa labas ng apartment. Tahimik at walang tao dito. Umupo siya sa labas niyon. Habang hawak-hawak niya ang isang folder na puti. Hindi niya maiwasang hindi umiyak. Napakabigat ng dibdib niya. Hindi niya matanggap ang lahat. Naisip niyang kuhain ang ilang importanteng gamit niya sa mansion ni Lanche. Sinalubong siya ng mga katulong. Mabuti na lamang at wala si Lanche dito. Umakyat siya sa kwarto niya

Tahimik na nakadungaw sa bintana ng apartment niya si Brie. Habang nilalasap ang simoy ng hangin. Hindi pa rin maalis sa isip niya ang nangyari. Tinatanaw niya ang mga building sa kalayuan habang naisisinagan ito ng palubog na araw. Mabuti na ang ganito. Ang tuluyang siyang kalimutan ng lalaki.  Ilang araw na ang lumipas mula ng makausap niya si Lauren. At inaamin niya na hanggang ngayon ay sobrang sakit ng lahat. Sapilitin niyang binitawan ang unang lalaking minahal niya dahil kailangan.  Muli siyang nakaramdam ng sakit at paghirap huminga. Madalas na rin siyang sumpungin ng pagpapalpitate niya. Bahagya siyang humiga sa kama niya habang hawak-hawak ang parte ng dibdib niya. Hindi pa rin humuhupa ang sakit ng dibdih niya.Para bang ilang beses ito tinutusok-tusok. "A-ahh!"