ZieEverything is blurry, nakita ko na lamang ang katawan ni Ashton na nakasalampak sa sahig, puno nang suka nito ang kanyang suot na suit. Mayroong lumapit na lalaki sa gawi nito at pinipilit nitong itayo si Ashton. Para akong binuhusan ng napakalamig na tubig sa aking nasaksihan.Biglang nag sink in sa utak ko ang kagaguhang aking ginawa. Fuck! This wasn't on the plan. Tonight should be a perfect night for the both of us, dapat uuwi kaming dalawa sa penthouse na masaya.Upon realizing what I did, kahit susuray suray na ako ay nagawa ko pa ring makalapit sa pwesto ni Ashton, buong lakas kong itinulak ang lalaking may hawak kay Ashton, mabuti na lang at nagawa kong masalo ang katawan nito nang mabitawan ito ng lalaki."What are you doing Mr. Mendez? Your plus one is already sold." Pagtutol ng auctioneer sa aking ginagawa. Pero matalim lang akong tumitig dito at tila natakot naman ito sa sobrang talim ng tingin ko na

Ashton "Get up, babe. I really hate drama. I didn't paid you for a hundred million dollars just to watch you cry and be dramatic in front of me." Sambit ng lalaki sa baritong boses pero wala akong maintindihan sa mga sinasabi niya, sobrang gulo ng isipan ko. Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala sa ginawa ni Zie. He just confessed his love the other night. Hindi ba totoo iyong sinabi niya sa akin sa lawa? Nagsisinungaling lang ba siya sa akin? Sobrang sikip nang dibdib ko. Kahit na gusto kong tumahan sa pag-iyak ay hindi ko magawa, parang may sariling isipan ang aking mga mata at kusa itong umiiyak. Napailing-iling na lamang ako. "N-No! This is not happening. This is just a dream. This is just a fucking dream." Sambit ko sa aking sarili at sunod-sunod na muling sinampal ang aking sarili. "Have you seen a gun before?" Sambit ng lalaki kaya agad akong nag-angat ng tingin at kunot-noong napatingin sa lalaki. Halos panawan ako ng ulirat ng maki

Ashton Nang imulat ko ang aking mata ay kadiliman ang agad na bumungad sa akin, pero hindi ito ang dahilan kung bakit ako napabangon sa aking kama. Kahit saan ako magpalinga-linga ay wala talaga akong maaninag. "Nasaan ba ako? Tangina! Bakit sobrang init dito?" Tanong ko sa aking sarili habang dahan-dahang bumaba sa kama, sinubukan kong hanapin ang pintuan, kung saan-saan ko na ikinapa ang aking kamay, nagkandatalisod na ako pero hindi pa rin ako sumuko sa paghahanap sa may pintuan. Sobrang init talaga sa loob ng kwarto, para akong ipinasok sa oven, hindi ko man makita ang sarili ko ay alam kong para na akong naliligo sa sobrang tagaktak ng pawis ko. Halos limang minuto na siguro akong patuloy na naghahanap sa pintuan ng may makapa akong isang bagay na nakaumbok, parang ito na yata ang doorknob kaya naman sinubukan ko iyong pihitin. Napakunot-noo ako nang mapansing pumintig-pintig iyong bagay na hinawakan ko at hindi ko alam kung imahinasyon ko lang i

Ashton Makalipas ang isang minuto ay naramdaman ko na lamang na bigla akong hinila ni Zie, dahil sa sobrang dilim ng paligid ay hindi ko alam kung saang banda niya ako dinala. "Fvck!" Mura ko nang itulak ako nito, bumilis ang tibok ng aking puso habang mabilis na itinukod ang mga kamay sa kung saan man ako may mahawakan. Nakahinga lamang ako ng maayos nang tumama ang katawan ko sa malambot na kama. "Stop startling me, Zie." Reklamo ko rito habang hawak-hawak ang aking dibdib kung saan ramdam ko pa rin ang mabilis na pagtibok ng aking puso. "Pasensya na pare, na-excite lang akong makantot ka." Tugon naman ni Zie, hanggang ngayon ay palaisipan pa rin sa akin kung bakit patuloy pa rin ito sa pagtawag sa akin ng pare, nilabasan na naman siya, he can drop the act now. Ipinagkibit-balikat ko na lamang iyon at inisip na baka isa lang talaga ito sa mga sex fantasies niya, ang tawagin akong pare mula umpisa hanggang sa matapos niya akong galawin. Ilang

Ashton I was just standing on the corner, mayroong halos sampung gwardiya na nasa loob ng kwarto kabilang na ang kanilang boss. Hindi ko mawari kung bakit tinawag itong torture room when the only thing I can see inside is the king size bed at ang mga naglalakihang cabinet sa paligid. I can feel the tension inside the room habang prenteng nakaupo sa may upuan ang kanilang boss na hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam ang pangalan. Halos isang minuto na kaming nakatayo rito at wala ni isa sa amin ang nangahas na magsalita. Kagaya ko, alam kong nararamdaman din ng mga gwardiya ang galit na awra na ipinapakita ng kanilang boss in a subtle way, parang alam nang mga gwadiya nito na the more mas kalmante ang awra ng kanilang boss mas nakakatakot ito. "Wala bang aamin ng kasalanan nila sa akin? I suggest you do it now. Bakit parang bigla atang umurong ang mga bayag niyo?" Kalmadong tanong ng kanilang boss, nagkatinginan lamang ang mga tauhan nito. Nanatiling tikom