Semua Bab Endless Affection: Bab 21 - Bab 30

              “NASAAN si Zach?” tanong ko sa lalaking nakatayo sa gate at nagbabantay sa bahay ni Zach.                “Nasa taas po ata, Ma'am,” aniya kaya dire-diretso lang akong pumasok. Kilala na ako ng mga katulong at mga taga-bantay ni Zach kaya hinahayaan na lang nila ako na makatuloy.                Rinig na rinig ko ang malakas na pagtunog ng sapatos ko habang umaakyat ako sa hagdan. Lumakad ako palapit sa kuwarto niya at nang tuluyan na akong makalapit ay dahan-dahan kong binuksan ang pintuhan pero hindi ko siya nakita. Nakapagtataka dahil madalas lang naman siyang nandito sa kuwarto niya sa pagkakaalam ko.                Bumaba ulit ako at inikot ko na ang buong bahay niya pero hindi ko pa rin siya nakikita.  

Naglalakad ako ngayon papunta sa market dahil may pinabili si Mageline sa akin. Ayaw ko na siya pa ang pumunta rito at baka mabinat siya. Grabe ang paglilihi niya nitong mga nakaraang araw, mas lalong lumolobo na rin ang kaniyang tiyan. Hanggang ngayon hindi niya pa rin sinasabi kung sino ang ama ng kaniyang dinadala at mukhang wala na siyang balak pang sabihin sa akin 'yon.  Nang makarating na ako ay agad kong hinanap ang mga pagkain na nakalista rito sa papel na binigay sa akin ni Mageline. Isa-isa ko 'yong hinanap at konti pa lang ang nailalagay ko sa lalagyanan na hawak ko.  "Hi, Zayra. You're here." Lumingon ako sa lalaking nagsalita sa gilid ko at napairap na lang ako nang makita ko kung sino 'yon.  "Ang sungit mo naman pero pagdating sa kapatid ko, ano bang meron kay Zach na wala ako?" Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang ako sa pagpili ng mga pagkain.  "Gusto mo nga p

"Wear this." Hinagis ko sa kaniya ang dala-dala kong damit. Nasa banyo siya at basang-basa kaming dalawa. Nakapagpalit na ako at medyo natagalan ako maghanap ng damit na magkakasya sa kaniya. Ayaw kong ipasuot sa kaniya ang mga damit ni Mageline, ayaw ko na 'yong makita. "Thank you." Isinara niya 'yong pinto ng banyo at bumaba naman ako sa kusina. Nagluto ako ng makakain naming dalawa at baka nagugutom na siya. Dito ko na lang din siya papatulugin dahil medyo gabi na at baka kung mapano pa siya. Ayaw kong masaktan pa siya ulit, ayaw kong may mangyari sa kaniyang masama. Kinuha ko ang mga kailangan ko para sa lulutuin kong ulam at inayos ko na 'yon. Isa-isa kong inilagay at hinahalo-halo ko 'yon. Umupo ako saglit at 15 minutes pa bago tuluyang maluto 'yon. Naisipan kong buksan ang facebook account ko at pagkalog-in ko pa lang ay ang daming notifications ang bumungad sa akin. Marami ring mensahe kaya in-open ko 'yon at unang-una si Mageline sa mga nagmessage sa akin. "Buntis ako at

"Bakit hindi mo sinabi sa akin?!" sigaw ko kay Bliz. Pinuntahan ko siya rito sa bahay niya, hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Kasama siya sa lahat ng plano, kasama siya sa panloloko sa sarili naming ina. "Bro, ayaw kong masaktan ka at gano'n na rin si mama kaya inaako ko na ang lahat. Sorry kung hindi ko sinabi sa'yo pero maniwala ka, maraming beses na gustong-gusto ko nang sabihin sa'yo ang lahat. Ayaw kong masira tayong dalawa pero kailangan kong magsakripisyo para hindi masira ang pamilya natin," ani niya. Tama naman ang lahat ng sinabi niya pero hindi pa rin ako mapakali, nakokonsensya ako dahil sa mga nagawa ko sa kaniya. All this time, pinoprotektahan niya lang pala ang pamilya namin. "Sorry," nakayuko kong sabi. Lumapit siya sa akin at niyakap niya ako. "Namiss kita, bro. Hindi ko kaya kapag nagagalit ka sa akin, hindi ko kaya. Mahal na mahal kasi kita higit sa lahat." Natutuwa ako dahil kahit papano ay hindi siya nagalit sa akin at handa niya pa rin akong patawarin. Ngay

Umuulan at sobrang lamig ng panahon, sumasabay na naman ulit sa nararamdaman ko. Naiinis na ako sa ulan, sinasabayan niya ako sa pag-iyak. Ngayon na ang araw ng pag-alis ni Zayra at wala man lang akong magawa kun'di ang hayaan siyang makalipad papuntang ibang bansa. Hahayaan ko lang siyang lisanin ako. Napangiti ako nang biglang tumila ang ulan at lumiwanag ang kalangitan. Umaliwalas ang paligid. Napakabilis ng pangyayari. Ang bilis ng lahat at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwalang nangyayari ang lahat ng ito sa buhay ko. Dapat pala hinayaan ko na lang na makulong ako sa madilim na mundo ko kung alam ko lang na kapag nakalaya ako ay may masasaktan pa pala ako. Masaya rin naman ang mapunta sa liwanag at nagpapasalamat ako, nagpapasalamat ako dahil dumating siya sa buhay ko at binago niya ang mga paniniwala ko. Binago niya ang lahat-lahat sa akin. Masaya ako dahil nakilala ko siya. Nakilala ko siya sa maling panahon at oras. "Zach!" sigaw ng babae. Kilalang-kilala ko