Hannah's pov Peeking through my window, I followed Tyron's car leaving as I heard him close my door in the living room. I sighed before closing the curtains and getting out of my bed. He really doesn't care about Ciara, doesn't he? I'm so disappointed right now and I don't know if what I acted towards him earlier was right. But I was so upset that I wanted to yell at him to wake him up from his anger towards Ciara but I couldn't, so I just chose to stay silent and let him feel my anger by not talking to him and leaving him there alone. His pride was so high and I couldn't take it. Isn't he tired na palagi na lang sinasaktan si Cia? I really couldn't get understand him, I mean, knew and I was aware where his anger is coming from but is it right to mistreat his wife just like that? Parang hindi tao si Ciara kung itrato niya, nakakalimutan niya bang may pakiramdam 'yun dahil tao 'yun? Gosh, I can't believe him. While walking in my living room, my attention pinned down on the sofa, no

Ciara's pov 'Kring! Kring! Kring!' Pareho kaming napalingon ni Hannah sa phone ko nang mag-ring ito habang na sa byahe kami pauwi. Tahimik lang kaming dalawa kanina, dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin nawala sa isip ko lahat ng sinabi sa akin ni Hannah tungkol sa magulang niya. I didn't know na wala na siyang parents. Ramdam ko ang sobrang pagsisisi, dahil hindi ko naisip na wala na pala siyang magulang na pwede niyang sandalan noon, nagawa ko pang agawin sa kanya ang nag-iisang taong mahal niya. Saglit ko namang kinuha ang phone ko at tinignan pa ang numero non, hindi sa akin pamilyar kung kaninong number 'yun dahil unknown din naman ang pangalan ng caller, but still sinagot ko pa rin. "Hello?" Hindi ko pa man natatanong kung sino ito ay nagulat na ako sa lakas at tinis ng boses nito. "Espren!!" Nalayo ko agad ang cellphone ko mula sa tainga ko nang halos dumagundong ang boses nito sa buong sistema ko. What the heck? Sino ba 'to? Kunot noo ko pang tinignan si Hannah na mukhan

TW: cheating and accident Ciara's pov "Aaaaaaaaaaahh!!" Sigaw ko, habang nakasangga ang dalawang braso ko sa mukha ko. 'Mamatay na ako!' "O-omyghad! I'm sorry! I'm really sorry! Nasaktan ka ba? Pasensya na talaga, dadalhin na lang kita sa hospital!" Narinig kong sabi nito, nagtaka naman ako nang walang tumama sa akin na kahit ano, kaya napadilat ako. Nakita ko naman ang taong nakatayo ngayon sa harap ko na palingon-lingon sa likuran niya. "Pasensya na, nagmamadali kasi ako. Sorry talaga!" Saad nito at humarap, dahilan para makilala ko kung sino ito. Parehas pa kaming nagulat nang makita namin ang isat isa. "Hannah?/Ciara?" Pareho naming tanong sa isa't isa. "Anong ginagawa mo dito? / bakit ka andito?" Sabay na namang tanong namin, napailing ako. "Bakit ba nagmamadali ka? Muntik mo na tuloy akong mabungga. Anong ginagawa mo rito?" Naguguluhang tanong ko sa kanya, napalunok naman ito. "Sorry talaga, hindi ko alam na tumatawid ka. Hindi kita napansin, bakit ka rin ba kasi nandi

TW: There will be some unpredictable scenes and/or alternative happenings in real life. Raiza's pov Lumingon lingon muna ako sa paligid para masiguradong walang nakakakita sa akin sa ginagawa ko.Agad akong nagtago sa may halamanan nang pumasok na sa building 'yong lalaking noong isang araw ko pang sinusundan.Sinubukan kong silipin ang tao sa loob at laking gulat ko nang makilala ko kung sino ang mga ito."Sinasabi na nga ba, ikaw ang may kapakanan ng lahat nang ito." Sambit ko nang makita kung sino ang kausap ng lalaking sumagasa kay Ciara.'Oo, nakita ko na siya ang gumawa niyon kagabi. Kagagaling niya lang din sa hospital ngayon na sa tingin ko ay si Ciara din ang pakay niya do'n."Mukhang hindi na mabubuhay 'yon, boss." Natutuwa pang saad no'ng lalaki.'Ang sama talaga ng ugali niya!'"Asan na siya ngayon?" Tanong ni Soriano habang nakakurba ang ngisi sa labi.Gusto ko siyang sugurin ngayon. Ang akala ko ay mabait siya, dahil itinuring ko siya na parang kapatid noong magkasama p

Tyron's pov "Beeeeeep!!- Boogsh!!""Hoy!" Nabigla ako nang batukan ako ng babaeng nasa tabi ko."Fuck! Ano ba? Masakit ah?!" Reklamo ko at sinamaan ako nito ng tingin."Ano? Naimagine mo na ang mangyayari sa'yo, oras na hindi ka pa magpahatid sa akin?" Tanong nito."Tara na kasi!" Pagpupumilit nito at agad akong hinila sa braso, napakamot na lang ako sa batok. Nang makarating na kami sa parking lot ay naalala ko 'yung kotse ko."Teka, teka! Paano 'yung kotse ko?" Tanong ko."Ako na lang ang maghahatid sa bahay niyo niyan. Tara na, sakay dali!" Sumakay naman na ako sa loob."Teka nga. Umamin ka nga sa akin. May gusto ka ba sa akin? Tanong ko na ikinakunot ng noo niya."Huh? 'Yan talaga ang naisip mo?" Nakangiwi niyang tanong."Tss, you're acting like one. Bakit ba madaling madali ka? Hindi naman aalis ang bahay ko." Naguguluhang tanong ko."Nag-aalala lang ako sa'yo, okay? Sige, kung ayaw mo. Bumaba ka na diyan. Mag-drive ka mag-isa mo, tapos magpakita ka sa mga taong gustong pumatay s