Hindi ko na alintana ang ginagawang pagtawag sa pangalan ko nina Troy at Elisse. Mabilis akong nagtatakbo pabalik ng ospital. Panay pagdausdos ng mga luha ko sa tuwing inaalala ko ang mga huling salitang binitiwan ni Mommy sa akin kanina. Halos hawiin ko ang mga taong nakakasalubong ko makarating lang ako agad sa elevator ng ospital. Ngunit hindi pa ito nakakababa sa groundfloor nang makarating ako. Dahil dito ay tinakbo ko kaagad ang kinaroroonan ng hagdanan.

Ang isang linggong bakasyon ko ay tumagal pa. Halos magtatatlong linggo na ako ngayon dito sa Cebu. Ipinasyal ako ni Joaquin sa iba pang sikat na tourist destination dito. After our trip, we both stayed at Midland Hotel’s penthouse. I could clearly remember the day when I stepped in again on the penthouse. Sobrang salungat iyon sa naging emosyon ko nang nilisan ko ito ilang taon na ang nakalilipas. Kung noong umalis ako ay puno ng galit ang aking puso ngayon naman ay walang pagsidlang kaligayahan ang nadarama ko.