All Chapters of Doctor Alucard Treasure [Tagalog]: Chapter 321 - Chapter 330

(Secretary Lee POV) “Di ka namin pinipilit, lalo na kung ayaw mo maniwala sa sinabi ko. Mamaya lang darating na siya dito.”“Ang kapal nang mukha niya na magpakita sa magkakapatid.” “If you excuse me.” Ako na nga ang umalis mismo sa silid.Nilisan ko siya na ang mga mata napatitig na nang tuluyan sa larawang nasa mesa.  I know may gagawin din siya para sa kapatid nito. Lalo na nalaman niya ngang may nararamdaman ito kay Monina.Young master Dominick, di ka naman ata hahadlang sa nabubuong relasyon nila. Ayaw man ngayon magpaliwanag ni Master Cedrick kay Miss Monina, dahil mas uunahin niyang mabigyan muna nang hustisya ang lahat nang ito. Sana wag masyadong patagalin ni Master Cedrick. Ngayon ang kailangan ko harapin ang mga kapatid ni Miss Monina. Alam kong di yun madali, pero kailangan na harapin sila.Papunta na sana ako sa kanila, nguni

(Secretary Lee POV) Lumabas ako nang dumating na nga ang sasakyan ni Master Cedrick. Binuksan ko ang pinto at siya nga ito na lumabas. Halatang wala parin siyang pahinga. Sumunod ako sa kanya. Inilahad kung nasaan nga ang kapatid ni Miss Monina.“Naipaliwanag mo na ba sa kanila.” “Well done, Master Cedrick.”Di man lang nito itinanong kung ano ang naging reaction nila. Di sila naniwala sa akin. Sa mahirap nga paniwalaan ang nangyayaring ito. Until nagpakita na nga siya sa mga kapatid ni Miss Monina. Kagaya nang reaction ni Miss Monina, umiyak din ito sa harapan niya.  Di mo sila masisi dahil normal na nga na magkaganyan ang mga taong namatayan.“Asaan si Ate?” “Pupunta siya dito mamaya lang. Again, I am sorry.” Ikinayuko ni Master Cedrick sa kanila. Heto ang una kong pagkakataon na makitang Yumuko si Mast

(Monina POV)Bumangon ako at sumunod sa kanya. Bukas ang pinto. Sa kabilang silid, abala bigla ang lahat. Anong nangyayari?Saka nakita ko nga si Rhoa na abalang may tinatawagan. Nalaman ko na lang na … Ang anak ni Cedrick, may masamang nangyayari dito. Napayakap na lamang ako sa aking sarili. Kung iisipin ang katayuan ngayon ni Cedrick… ang gulo nga nang buhay niya. “We need a hand here Miss Rhoa!” sigaw nang isang doctor. “Excuse me! Tinatawagan ko si Secretary Lee para—.”Ako na itong kumuha nang phone ni Rhoa. “Ako na ang tatawag. Tulungan mo na sila.” “Ikaw na ang tumulong.” Walang lingon niya.Inutusan na nga ako nang doctor na maaring maitulong ko. Hangang sa makapasok nga ako sa silid ng anak ni Cedrick. Abala ang lahat at hawak ko ang lalagyan nang gamut na kailangan n

 (Monina POV)Inilayo ko ang aking paningin kay Cedrick. Di ako makapaniwala sa narinig ko kay Mike. Namatay si Carolina para lang sa amang gustong ma-iligtas ang kanyang anak. At kagagawan ito ni Haiden, mas kilala ko na si Matthew.Nanghihina ang katawan ko. Tinatanong ang sarili kung kailangan ko pa ba talaga magtiwala sa mundong ito.  Pakiramdam ko ilang ulit akong nasampal dahil sa mga narinig ko.Ito ang paliwanag na gusto kong marinig kay Cedrick diba? O ano? Kaya ko bang tangapin?Habang iniisip ni Cedrick na kailangan ko muna ihanda ang aking sarili ko para harapin ang unos na naghihintay sa akin.Nakatulog ako kahit nga sapilitan, at mayroong laman ang sikmura ngayon.Talaga palang mawawalan ako nang ganang mabuhay dahil sa natuklasan ko na ganito umiikot ang mundo ko.  Di ko napigilan na umiyak. Hangang sa nakasalubong ko si Rhoa. Natigilan ito. Kaya nang lumapit ak

(Monina POV)Tahimik akong naiyak. Nakatayo lang sa tabi ko si Cedrick. Hindi siya lumilingon sa akin. Akala ko talaga wala na akong luhang iiyak. Pero ano to?Hangang sa napasinghot na ako. Hindi parin siya sa akin lumilingon. Napapunas na ako sa aking pisngi.“Ubos na ata Cedrick.” sagot ko sa kanya.  Napabuntong hininga siya. Saka humarap ito sa akin. Inilapit niya ang kanyang kamay sa mukha ko at marahang pinunasan ng daliri niya ang pisngi ko.“From now on, kapag sinabi kong wag kang iiyak… wag na wag.” Masuyo niyang sinabi sa akin. Kumalma din ang pakiramdam niya.“Bakit? Kapag sinabi ko ba Cedrick na maari kang umiyak… Iiyak ka din?”“Bakit di mo ako subukan Monina? Marami akong dahilan para umiyak.” Kaya lalo kong sinilip sa mga mata niya ang mga dahilan na yun. Binitiwan niya ang mukha ko at ibinalik ang paningin sa dagat.Malayo ang