All Chapters of Doctor Alucard Treasure [Tagalog]: Chapter 381 - Chapter 390

(Monina POV)Nang biglang umikot ang paligid. Kaya napahawak ako sa aking ulo. Pakiramdam ko… masusuka ako. At nakompirma ko yun nang …“Ugh!” pigil ko.  Okey lang ba magsuka dito sa loob?“Ugh!” Na maya-maya bumukas ang sasakyan. Kaya napalabas ako at nagsuka sa sementong… mas mabuting doon magsuka kesa sa loob ng sasakyan. “Monina.” Di ko pinansin dahil nga sa pagsusuka ko.Hangang sa matapos ako at ang mata ko… nanlalabo. Sinubukan ko man I-angat ang paningin at nakilala ko kung sino ang tumawag sa akin. Nabitiwan ko ng tuluyan ang damit na siyang kanina ko pang pinipigilan na di matangal sa akin. Damit ni Cedrick. At ang nasa likuran ko ngayon si Rhoa. Umikot ang boung paligid na para na naman akong magian na balahibong bumagsak na ewan ko kung ano na nga ba ang nangyayari sa akin. Gusto ko ng sumuko, pero

(Cedrick POV) Nauna ngang nakarating ang sasakyan na siyang lulan si Monina. Sinabi sa akin ni Mike na wala itong malay. Nawalan ng malay. At ako… sobrang pagod na din ang nakabalot sa aking katawan. Parang ako na ata ang susunod na mawawalan ng malay. Pinagbuksan ako ni Butler Cheng ng pinto. Agad akong lumabas ng sasakyan dahil sa malakas na ulan. Ulan na sumalubong sa amin ngayong umaga.At ang kapatid ko na nakatayo nga sa hagdan. Nakapamulsa. “Ano ba talaga ang balak mo kay Monina?” Agad na tanong nito sa akin. Di ko siya sinagot. Umakyat ako sa kinakatayuan niyang hagdan. Napatapik na lamang sa balikat nito. I have no energy to deal his question.Sa ginawa ko, hinayaan na niya ako umakyat. Tumuloy ako sa aking silid. Matagal na nga din na di ako bumalik rito. Sinundan ako n

(Cedrick POV)This two weeks na nakalipas. Nahirapan ako ng husto. Binuhos ko ang nararamdaman ko sayo, kung paano nga ba tayo makakaganti kay Haiden. Sa ginawa nitong walang kapatawaran. Kahit gustong-gusto ko na tuluyan ito… Tsk.Hindi maari. Kailangan niya makita ang paghihirap sa mundong ito. Makita na walang kalaban-laban ang mga taong pinili niyang biktimahin. Normal na ata na mabiktima yung mahihina talaga. Bwisit na Haiden.Biglang napangiti ang labi ni Monina. Kahit paano, gumuhit sa labi ko ang simpleng ngiti rin. She is having a good dream. Good. Bukas na bukas talaga kailangan nilang ibalik ang pagmumukha mo. Medyo naiilang ako. Tsk. Talagang sa baliw na sugalor ka pa talaga kumapit. Ang mga taong di nila namamalayan nauubos ang resources nila. Tignan mo, nagawa pa niyang gamitan ka. Tsk. Sarap mo din bigyan ng parusa. Pero alam kong pagod ka nang harapin ang mga nangyayari sa b

(Cedrick POV) Di ko alam ang gagawin ko. I am hopeless to cheer her. Since nga normal na kailangan niya iiyak ang lungkot na nararamdaman niya. Maya-maya lang… hikbi na lamang nito ang narinig ko. Hangang sa marinig ko na naman ang boses niya na… “Walang nagawa si Dr. Wilson na isalba ang mga kapatid ko?” Tanong niya sa akin. Wag sana siyang magkamali na sisihin ulit ako tungkol sa nangyari.I sigh deeply.“Sa totoo lang Cedrick, ng gabing yun… ikaw ang gusto kong lapitan. Kaya lang…” Muli na naman siyang umiyak. Responsibilidad ko atang maging sandalan niya habang buhay. At kung ako nga ang naisip niya noong gabing yun, di ko siya mapupuntahan. Demonyo ang isipan ko sa oras na yun. Namatay din ang anak ko Monina. It's good we face the individual grief. But how I wish you call me on that time. Dahil ayokong narar

(Monina POV)Napatitig ako sa bulaklak nito.  Masyadong inocente ang pagiging kulay puti nila. Sinarhan ko ulit ang pinto ng terrace. Pumunta sa tamang pintuan. Pamamahay nga ng pamilyang Wu. Nakita ko sa dingding ang napakalaki nilang larawan. Si Cedrick na parang bulaklak din ng Jasmin ang pagiging innocente ng mukha nitong nakangiti. Ang bata pa niya sa larawan.Nang may makasalubong akong utusan. Napayuko lamang ito sa akin at dumaan na di ko man lang tinanong kung asaan yung mga nakatira dito. Hindi pa ata talaga ako handang magsalita. Nakaka-paranoid ang mundong to. Ngunit kailangan lumaban. Bumaba ako ng hagdan. Hinatid ako nito sa salang napalamutian ng mga mamahaling bagay. Nang mabundol ako sa isang katawan. Pag-angat ko ng paningin ko, si Dominick. “Hinahanap mo ba si Kuya?”  Napailing ako kaagad. “Kung ganoon, sab