Kinabukasan, pumasok sa isip ni Prinsesa Manorah na kailangan niyang pasalamatan ang mandirigmang tinutukoy ni Prinsesa Aleyah.Naisip niya na kung hindi si Althea ay wala nang ibang gagawa noon kundi ang mandirigang si Aztec na noon pa man ay alam na niyang may pagtingin sa kaniya.Lalapitan niya sana ito subalit bigla niyang nakitang parating ang kapatid niyang si Prinsesa Alora kaya minabuti niya munang umiwas.

Samantala, sa kaharian ng Zaparya ay nasa iisang silid ang magkapatid na si Prinsesa Nevira at Prinsesa Azulla na kapwa nagbabasa ng aklat ng mahika. “Nabalitaan mo ba ang malaking pagdiriwang na gaganapin sa Vireo bukas?” tanong ng nakatatandang si Prinsesa Nevira.

Patuloy pa rin ang kasiayahan sa Vireo. Samantala ay nilapitan naman ng amasonang si Talina ang nakaupo na si Prinsesa Alora. Pagkaalis ng kausap ng prinsesa ay agad siyang lumapit. “Prinsesa, matutuwa ka sa sasabihin ko sa 'yo.” “Siguruhin mo lang na talagang matutuwa ako.” seryosong bulalas ni Prinsesa Alora.

 Sa umpukan naman ng ilang mga prinsipe sa Kaharian muli ng Vireo ay  humiwalay si Prinsipe Zeus at nilapitan niya si Prinsesa Herya ng Kaharian ng Ethero nang matsempuhan niya itong walang kausap. “Gusto man kitang yakapin ay hindi ko magawa, aking mahal. Bakit ba kasi hindi pa natin ipaalam ang ating relasyon sa ating mga magulang?”

Hating-gabi naman sa Kaharian ng Zaparya ay tahimik nang nagpapahinga si Prinsesa Nevira sa kaniyang silid. Iniisip niya ang gabi noong nanggulo siya sa pagdiriwang ng Vireo. Labis talaga siyang nasiyahan na para bang nais pa niyang maulit. Sa kalagitnaan ng kaniyang pamamahinga ay nakarinig siya ng sigaw mula naman sa kwarto ng kaniyang bunsong kapatid na si Prinsesa Azulla kaya kaagad niya itong pinuntahan.Malayo pa man siya ay rinig na rinig na niya ang tinig ng nagwawala niyang kapatid.