Isang umaga ay maagang nagising si Prinsesa Alora sapagkat nabulahaw siya sa ingay ng mga tauhan ni Prinsesa Aleyah. Lumabas siya ng kaniyang silid at nakasalubong niya roon ang tagapag-hatol na si Shanaya. “Kahit kailan talaga ay hindi ako binibigyan ng katahimikan ni Aleyah!” “Hayaan mo na Prinsesa Alora dahil ilang linggo

Sa Zaparya naman ay nagkaroon ng pagpupulong sa pangunguna ng mahusay na manghuhula na si Nisan. “Nisan, bakit ba biglaan ang pagpapatawag mo ng pulong?” tanong ni Haring Clavar na tila ba nabulahaw. “Sapagkat may

Samantala, ang masayahing Palasyo ng Moriones ay nabalot ng pangamba. Ang kanilang mga kawal ay nasa labas ng kaharian at pinaghahandaan ang pag-atake mula sa kaharian ng Floresiana. Habang sa loob ay nagpupulong ang mga maharlika at may matataas na katungkulan sa pangunguna ng kanilang pinuno na si Haring Marino. “Hindi ko nais na sapitin ito ng ating kaharian. Patawad ngunit ang nagbabadyang digmaan ay hindi ko na mapipigilan.”

Sa Kaharian ng Zaparya naman ay nilapitan ng manghuhulang si Nisan ang prinsipeng si Roman. “Mukhang masaya ka ngayon mahal na prinsipe.” “Paanong hindi ako masisiyahan kung nang dahil sa ginawa kong pagpatay kay Heneral Wuhan ng Floresiana ay magiging magkaalitan ang kanilang kaharian at ang Moriones. Hahahaha!” 

Sa Emperyo ng Zaparya ay matunog naman ang pangalan ng mala-higanteng mandirigma na si Agor. Nakakatakot ang kaniyang itsura, hindi rin siya basta-basta masusugatan dahil ang kaniyang balat ay tila ba bakal sa sobrang tibay. Siya lang naman ang tinaguriang pinakamalakas na mandirigma sa lahat ng mga kaharian buhat ng kaniyang taglay na kalakihan, sa kasamaang palad ay mas pinili niyang umanib sa masamang emperyo ng Zaparya. Madalas siyang nasa tuktok ng Kaharian ng Zaparya upang magmasid. Pinaniniwalaang alam niya ang lahat ng nangyayari sa paligid sapagkat taglay rin niya ang pambihirang matatalas na mga mata.Isang araw, ipinatawag siya ng kaniyang haring si Clavar