CHAPTER 30 ANG bigat ng aking pakiramdam kinabukasan. Parang ayaw kong gumising at humilata na lang sa kama buong araw. Pagod na pagod ako. Hindi lang isang beses akong inangkin ni Arken kagabi, nasundan pa ito ng ilang beses sa buong magdamag. Pero wala na siya sa aking tabi ngayong umaga at pumasok na raw sa trabaho ayon kay Jela. Kailangan ko na rin sigurong bisitahin ang shop at simulan ng tahiin ang ilang naka-pending na orders. Naglinis muna ako sa shop bago nagsimulang magtabas ng mga tela. Wala pang halos isang oras ay may pumasok ng customer. "May ipapatahi po ba kayo? Hindi pa po ako tumatanggap ng mga orders ngayon dahil marami pa akong tinatapos," sabi ko at hindi na tiningnan ang pumasok. "Bakit? Ganyan ka ba kaabala sa pakikipaglandian kay Arken para hindi matahi ang mga orders ng customers mo?" Nag-angat ako ng tingin sa customer. Mukha ni Nicolle na nakataas ang kilay ang sumalubong sa akin. Padabog kong inilapag ang gunting at telang

CHAPTER 32KUNG hindi pa ako pinuntahan at ginising ni Eli ay tatanghaliin na naman ako sa pagbangon. Ginising niya ako para sabay kaming kumain ng agahan at pinaunlakan ko naman kahit inaantok pa ako't mabigat ang pakiramdam. Lately, madalas kong maramdaman ang pagiging takaw sa tulog, marahil ay bunga ng ilang gabing maraming iniisip. Dinagdagan pa ni Arken na wala na yatang planong umuwi rito sa bahay at hindi pa nagpaalam ng maayos."Mama, I feel so alone kaya I want to have breakfast with you. Si Papa?" Binato na nga niya ako ng tanong na hindi ko alam ang sagot."He's in the office, anak. He got plenty of works to do kaya hindi siya nakauwi kagabi," pagsisinungaling ko sa bata. Ang bigat sa dibdib na kailangan kong magsinungaling para pagtakpan ang kagaguhan ni Arken."Pero uuwi naman po siya mamaya, 'di ba?" Nadudurog ako habang pinagmamasdan ang bata.Nagpalipas muna ako ng ilang sandali bago sumagot. Pinuno ko ng hangin ang dibdib para pal

CHAPTER 34PUTING dingding at kisame ang sumalubong sa akin nang imulat ko ang mata. Kahit hindi ako magtanong ay alam kong nasa ospital ako. Pumikit ako ulit saka ibinuka ang mata para sanayin sa liwanag. Tumihaya ako at nilingon ang kaliwang bahagi ng kama. Walang tao maliban sa akin pero may mga prutas na nakalagay sa ibabaw ng lamisitang nandoon. Nasapo ko ang noo nang sinubukan kung alalahanin ang mga nangyari kanina. Dugo na umagos sa aking hita bago ako nawalan ng malay. Pagpihit ng door knob ang sunod kong narinig kaya dumako ang mata ko sa pintuan. Bumukas ito at pumasok ang doktor kasunod si Arken."Magandang hapon, Mrs. Fernandez," bati sa akin ng may edad na babae."I'm Dr. Camacho at ako ang ob-gyne na tumingin sa'yo kanina. Kumusta ang pakiramdam mo?" tanong niya habang tumayo sa gilid ng kamang aking hinihigaan."Maayos na naman po, Doc. Wala na ang sakit sa puson pero nakakaramdam pa rin po ng pagod," sabi ko sa totoo.Tumango siya

KANABATA 36KITANG-KITA ko kung gaano kasaya si Eli nang sinalubong nito si Arken sa labas ng bahay. Nakatunghay ako sa bintana nang marinig ang sasakyang tumigil sa labas. Marami itong mga dala, ang iba ay kinuha pa ni Jela sa sasakyan, mga kailangan namin dito sa bahay. Gusto kong bumaba para samahan sila ngunit may pumipigil sa akin lalo't hindi naman naparito si Arken para sa akin kung hindi ay para sa mga bata lang. Hinaplos ko ang impis pang tiyan, tila sinasabi sa buhay na nasa sinapupunan na nandito ang kanyang tatay."Ma'am, nandito po si Sir Arken, baka gusto niyo pong kausapin?" tanong ni Vanessa.Matagal akong sumagot dahil ang totoo’y hindi ko alam kung haharapin ba ang lalaki o hindi."Nagtatanong po kasi siya, ma'am, kung kumusta na po kayo nitong mga nakaraang araw. Hindi na po ba kayo nagsusuka at kumakain na po ba kayo ng marami?" patuloy ng nurse sa kabila ng hindi ko pagkibo.Tila may munting sigaw sa aking utak, nagtutula

CHAPTER 38"ANO? Nasabi mo ba kay Arken na puwede na siyang bumalik dito?" tinanong kaagad ako ni Gieselle nang dumulog ito sa hapag. Humalik muna si Eli sa aming dalawa at nagpaalam na papasok na sa eskwelahan bago ko sinagot ang kaibigan."Naunahan ako ng hiya at takot, Gie," nakagiwi kong saad."What? Paano ngayon 'yan? Gusto mo ako na ang magsabi?" Pasimple itong humigop ng kape."Huwag!" Pigil ko sa plano ng kaibigan."Iyon naman pala kaya kapalan mo na ang mukha mo. Ang iba nga mas sobra pa ang ginawa pero hindi naman nahiya," talak nito bago nilagyan ng jam ang tinapay.Bumuntong-hininga ako. Nagkatitigan kami ni Gieselle habang ngumunguya ito."Iwan ko nga ba, Gie, bakit hindi ko man lang naisip ang mga mangyayari kung maghihiwalay kami.""Well, its never been too late. Mababawi mo pa naman siya. Suwerte ka dahil seryoso sa'yo ang mister mo at walang ipinalit sa'yo. Maghihintay ka pa ba na may makita siyang iba o may is