Isa ito sa mga paborito kong inumin kaya sigurado akong magugostohan nila ito. Mabilis akong bumalik palabas para ilapag sa glass table ang wine na napili ko."A wine from Bordeaux, best choice."  Marcus said, he looked down for a moment, pouring himself a drink and bringing the wine to his lips."How'd you know that wine?" Marcus asked me with his serious voice. Agad naman nag likot ang mata ko dito dahil pilit nitong binabasa ang magiging reaksyon ko.I lightly shook my head, "Hinila ko lang yan sa Wine bar. " I Instantly replied and look away."Hmm," he nodded."Pwede kanang bumalik sa trabaho mo." Gabriel interrupted us kaya bahagya akong umatras."Thanks, Meredith." Marcus said, na siya ko naman simpleng nginitian. Bumalik na ako sa loob para umpisahan na ang pagluluto ng hapunan. Hindi ko alintana ang oras dahil masyado pa naman maaga, kaya naisipan kong mag luto ng menud

Hindi mo sinasadya? Look what you've done to my shirt, hindi mo ba alam kung gaano ka importante saakin ng damit na ito?!" he angrily said."I'm sorry, nabigla lang kasi ako nang gamitin ko ang iron." I whispered, my lashes lifted with soft plea."Sorry?! Wala ka nang ginawang tama dito sa bahay, puro ganyan pa ang maririnig ko?!" he shouted, narrowing his eyes at me.Napalunok ako sa kaniyang tinuran, halos magdugo ang mga labi ko dahil sa pagpipigil ng luha, my two hand fisted with silent anger. Kung ibubuka ko ang mga labi ko ay baka iba ang lumabas sa bibig ko."You know what?! Marcus is right, hindi ka namin dapat tinanggap dito bilang katulong. Simula ng dumating ka dito everything in this house get worst. Kung hindi lang dahil kay Sandra, matagal ka nang wala dito." he said without a blanch or blink."I'm sorry.." I heard myself stammered and tremble. Gusto kong pigilan ang pag-iyak pero mabi

I sob, B-buhay siya," I utter with panting. His mouthed open, stare at me with wide eyes. Mabilis itong napasandal sa kaniyang silya, and smack his palm against his forehead."How did it happen?" he asked suspiciously."I hired an investigator a year ago. Binigay ko sakaniya ang lahat ng impormasyon na pwedeng makapag turo kay Zekiah, at nitong mga nakaraang buwan lang ako nakatanggap ng impormasyon tungkol sakaniya." "Are you sure about that? Baka niloloko ka lang ng imbestigador na yan dahil sa malaking pabuyang kapalit nito?" "Kasama ko siya sa bahay." sigurado kong sinabi. "No, you can't be serious, Emory!" he raised is eye brows, clench hand over his head."I'm dead serious, Elie! he is alive, buhay siya.. at nakaka usap." I quickly response. Huli na para bawiin ko ang sinabi ko dahil tila mas lalong umangat ang kilay nito sa

House blessingIt was exactly noon, and the sun was burning high in the sky. Isa-isa nang nagsi datingan ang mga bisita. Alessandra entertaining the guests, wearing a lovely champagne dress. Bagay na bagay sa kaniya ang ganoong kulay. She's shining like a sun pouring heat to Gabriel's face. They welcomed the guests and have a small chitchat after that..Sinulyapan ko ang suot ko. I only wearing a straight cut dress, tie my hair into a sweet bread and a light touches of make-up. Very simple and not intimidating, hindi gaya ng kay Alessandra. Napa labi ako, why do I have to compare myself to her? Tila nawawalan ng kompiyansang tanong ko sa sarili.Tahimik ko silang pinag masdan mula sa kinatatayuan ko kasama ng ilang waitresses and staff. Kung ang pag-iyak ang paraan para mawala ang sakit ay sana kanina ko pa ginawa. Pero ano bang ang mabisang paraan para mawala ang sakit? Siguro iyon ay kung hindi ako

"Thanks, Meredith! I owe you one.." she happily said, matapos ay walang pasabi akong niyakap.  Tila tinulos naman ako sa pagkakatayo at hindi nakapag salita. Gusto kong umatras pero hindi ko alam kung paano ba 'yon umpisahan dahil mas lalong humigpit ang pagkakayapos nito saakin. "Napaka swerte kong nakahanap ng mabait at masipag na kasambahay tulad mo." she muttered to me, crouched her head at my shoulder.I swallowed hard, wala na akong nagawa pa kundi ang pumikit nalang at hayaan siya sa kaniyang ginawa.. Kumalas ito sandali at ngumiti. "Wait, I just need to take a bath. Pauwe na si Gabriel." sambit nito saakin bago na ako talikuran.Sinundan ko lamang siya ng tingin bago mag buga ng marahas na paghinga. Walang buhay din akong naupo sa isang silya para doon isubsob ang ulo. I can't help myself but to sob in my silent tears. Masakit isiping wala akong magawa para sa asawa ko