Unlocking Her Memories의 모든 챕터: 챕터 1 - 챕터 10

Naglalakad ako ngayon patungo sa waiting shed nang biglang nag vibrate ang phone ko.Ten messages ang natanggap ko galing sa mga magulang ko.Bumuntong hininga ako. Wala akong balak mag reply sa ‘kanila. Bukod sa wala akong load, uuwi narin ako.Hindi ko minsan mapigilan mainis sa ‘kanila. Dahil halos lahat ng lakad ko at mga kakaibiganin ko ay dapat alam nila.Hindi man lang ba nila naiisip na parang sinasakal na nila ang anak nila? Mga magulang ko ba talaga sila?Binulsa ko nalang ulit and cellphone ko at binilisan ang paglalakad papuntang waiting shed para mag hintay ng taxi doon. Napatingin ako sa kalangitan, nang biglang umulan ng malakas.Napagtakbo ako ng wala sa oras. Wala kasi ako dalang payong.Saktong pagtawid ko may biglang bumisina ng malakas. Sa sobrang lakas ng ulan muntik na akong madulas.Napatingin

“Do you still remember me?” bulong niya. Dahan-dahan niya binitawan ang balikat ko at pumunta sa harap ko. Unang nag tama ang mga mata naming dalawa. Tanging mata niya lang ang nakikita ko hindi ang buong mukha, dahil sa nakatakip na mask, sa mga suot niyang kulay itim at sa dilim dito sa loob. Tanging ilaw galing sa maliit na bintana dito sa Restroom ang nagsisilbing liwanag. Para kahit papaano ay makita ko siya. “Sino ka? Ano kailangan mo sa ‘kin?” tanong ko. Tao pala siya akala ko multo. “Hindi mo ba talaga ako nakikilala o natatandaan?” tanong niya. Ang lalim ng boses niya. Halatang sinasadiya niya para hindi ko siya makilala. “Mag tatanong ba ako kong kilala kita?” pabalang na sagot ko sa ‘kaniya. Agad kong hinawakan ang braso niya at nilapit siya sa ‘kin. Kita ko sa mga

Nakatulala lang ako sa labas ng bintana ng kotse. Medyo umaambon dahil sabi sa balita kanina meron daw paparating na bagyo.Hanggang ngayon. Hindi mawala sa isip ko ang picture na sinend sa ‘kin through message.Iyong huli talaga…iyong litrato ng salamin ko sa kwarto ang hindi ko maintindihan kong bakit niya iyon pinadala sa ‘kin.Sinubukan ko naman tingnan ang salamin ko at nagbabakasakali na kong may anong nilagay siya dito. Para i send niya sa ‘kin ‘yon. Malay kong may bomba o something do‘n.Pero wala naman akong may nakitang kahit ano. Kaya hindi ko talaga maintindihan ang salamin. Parang pinalabas niya na isang clue iyon para malaman ko kong sino siya.“Anak, pupunta ako mamaya ng sementeryo. Dadalawin ko iyong lolo mo. At baka ma late ako ng sundo sa ‘yo. Kapag umulan stay kalang sa loob ng school niyo. Huwag kang lumabas, okay?”Tiningnan ko si papa. “S

“Saan kayo galing at ginabi kayo?” bungad na tanong sa amin ni mama pagkarating ng bahay. “Sa sementeryo,” sagot ni papa at umupo sa sofa. Nakita ko ang pag-iba ng mukha ni mama. “Ano? Isinama mo si Jel?” Sa pagkatanong ni mama kay papa. Ang tono ay parang hindi dapat ako sinama. Bumuntong hininga si papa at matagal bago sumagot. “Hindi. Natagalan kasi ako sa sementeryo kaya gabi na ng naisundo ang anak natin sa bahay ng kaibigan niya.” Nagulat ako sa pagsisinungaling ni papa. Taka ko tiningnan si papa. Tiningnan niya lang ako ng makahulugang tingin. Bakit ganiyan ang sinagot niya? Bakit kailangan niya mag sinungaling kay mama? Pwede niya naman sabihin na sinama niya ako. Ano masama do‘n? Nakita ko ang pagkahinga ng maluwag ni mama. “Mabuti naman kong gano‘n.” “B-Bakit po? Masama po ba na sumama ako?” biglang ta

Hindi kaya iisa sila? Imposible pero pwede rin posible. Pero lalaki siya at babae ‘yon— o baka akala ko lang talaga babae. “O? Sir ano meron? Ba‘t natulala kayo?” tanong ng isa sa mga kaklase ko dahil na mag-iwas ng tingin si sir sa ‘kin. “Nothing. Anyway, i want all of you introduce your self to me. Start with you.” Turo niya kay Michelle. Tumayo si Michelle at nagpakilala sa harap namin. Sunod ang katabi niya hanggang sa umabot sa ‘min. Tumayo si Kate at ngumiti kay sir. “My name is Kate Mary Porton sir,” pakilalala niya. Sinenyasan siya ni sir umupo kaya agad siyang umupo. Sunod napatingin sa ‘kin si sir at sinenyasan akong tumayo. Tumayo naman ako at nagpakilala. “My name is Jeltrod Bonifacio.” Hindi ko na hinintay na senyasan ako ni sir umupo at umupo nalang ako. “Bastos…” dinig kong bulong ni Sca