Tahimik akong nagtungo sa may hardin ng mga Ottave. Dito kami madalas noon ni James. Bigla kong namiss yung panahon na yun. Yung panahon na maayos pa ang lahat. Yung mga panahon na wala akong ibang iniisip kundi ang maglaro. Yung mga panahon na akala ko ay normal kaming pamilya. Kaya siguro ganoon na lang ako kasabik na muling makita at makausap si James. Dahil isa siya sa mga masasayang ala-ala ko noon. Napaisip ako sa naging tanong ni Manag Lucy sa akin kanina. Paano nga kaya kung noon ay alam ko na ang Maru na tinutukoy ng mga magulang ko ay si James at hindi si Andrew? May magbabago kaya? Palagay ko ay malaki. "Malalim ang iniisip ng prinsesa ko." Napangiti ako ng marinig ang boses ni James. That was his endearment to me before.

"Bakit nga ba hindi ka bumalik agad? Bakit hinayaan mo muna akong ikasal sa kapatid mo saka ka bumalik?"  "Kung bumalik ka kaagad, siguro hindi ganito ang mangyayari. Hindi kakailanganin ng kapatid mo na makipagbreak sa nobya niya. Sana hindi siya napilitang pakasalan ako. Sana hindi kami kinasal. Sana naipanganak mararanasan ni Tanya ang ganito!” Paulit ulit sa isip ko ang mga katagang iyon ni Mara.  Masakit.  Sobrang sakit na marinig iyon mula sa aking asawa. Na tila ba pinagsisisihan niya na kinasal siya sa akin. Kung alam lang niya kung gaano katagal ko itong hinintay na mangyari. Sino bang niloloko ko? Mula noon naman si James na ang gusto niya at hindi ako. Bata pa lang kami ay talagan

"Pero hindi totoo yan! Mahal ko siya kahit noon pa. Matagal ko na siyang mahal at mas lalong tumitindi araw araw!" Pagdedepensa ko. "Oo nga pero alam ba niya?" She said and smirked. Natahimik ako. Bahagyang kumunot ang noo. Tinapik ako sa balikat ni Manang at nagpatuloy na ito sa paghahanda para sa hapunan. Tahimik akong pumunta sa may hardin para mag-isip. Am I that insensitive?  Hindi ko naisip lahat ng sinabi ni Manang dahil para sa akin ay wala ng halaga ang noon kundi ang ngayon. Ngayon ay mahal niya ako at sinabi ko sa kanya na mahal ko siya. Iyon lang ang mahalaga at wala ng iba. Ngunit ngayon ay nakita ko ang kahalagahan noon. Dahil ngayon parang hindi sapat iyon. May takot sa puso ko na baka sa pagbabalik ng kuya ko ay siyang pagbabalik din

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa utak ko at biglang lumabas sa bibig ko ang mga salitang iyon. I didn't mean it. But my anger overpowers me. Hindi ko matanggap ang nangyari sa anak ko. Pakiramdam ko ay nabigo kaming alagaan siya. At inaamin ko kay Maru ko ibinuhos ang lahat ng sisi. Pero alam ko rin naman na walang may gusto sa nangyari.  Ngunit hindi ko pa rin mapigilan na magalit. Lalo na't andito ako sa bahay at nasa ospital pa din ang anak ko hanggang ngayon. I'm sorry Maru kung sayo ko binubuhos ang lahat ng galit at frustration ko.  Narinig ko ang pag alis ng sasakyan kaya naman napatingin ako sa binata. Maru went out. Ayoko mang isipin ngunit malakas ang kutob ko na kay Jana siya pupunta. Saan pa ba siya

Mabilis na nagdaan ang mga araw. Dalawang buwan na ang nakakalipas simula ng maiuwi namin sa bahay si baby Tanya. Sulit ang puyat at pagod naming mag asawa. Hindi muna ako pinahintulutan ni Maru na bumalik ng trabaho.  Hindi rin naman ako tumutol dahil gusto ko na ako mismo ang mag aalaga sa anak namin. "Good morning wife!" Nakayakap na bulong ni Maru. "Good morning Maru!" Sabi ko sabay harap sa kanya. Mabilis akong hinalikan nito sa labi at muling niyakap. I tap his shoulder. "Bangon na tayo Maru. Gising na panigurado si Baby."  Umiling ito at mas lalo pang hinigpitan ang yakap. "Five minutes more wife." Napailing na lang ako. Simula ng napagkasunduan naming maging magkaibigan muna ay tila bumalik kami