Lexxeignne's POV         I slowly flickered my eyes open and groaned as headache shot through me. How many bottles of beer did I drank last night? Uggh. Pagtingin ko sa tabi ko ay nakita ko si Sam na nakanganga. I giggled. Tinanggal ko naman ang kamay nitong nakahawak sa bewang ko. Napansin ko ang iba na nakahiga sa sahig habang may mga kumot. Ang iba ay nasa sofa din. Natawa naman ako sa hitsura ni Shania na nakasiksik sa maliit na sofa. Nagkasya ito sa 2 seaters na sofa. Napailing-iling na lamang ako. Napansin ko si Grant at si Zeil sa sahig at nakatanday ang mga binti nito sa isa't isa. Hindi ko maiwasan ang mapabungisngis. Dali-dali akong nagtungo sa divider kung nasaan ang camera ko. Dahil hindi pa nagising ang mga ito ay kinuhanan ko sila ng mga pictures lahat. Pangblackmail ko ito. Hahaha. Lahat kasi sila ay nakanganga. Narinig ko pang nagsnore

~~~~Lexxeignne's POV        I was smiling widely while looking at the flowers in my table. Zeil send it to me this morning. But my happiness were cut short when attorney Lim barged into the room. My bodyguards eyed attorney that made the latter anxious. I smirked mentally. "Attorney, how are you?" wika ko at tinignan ito habang nakangiti ng peke. I gestured for her to sit which she obliges. "I'm fine. How about you? I didn't know you hired some bodyguards?" nakangiti ring wika nito."Oh, as usual, I'm fine. Well, a lot happened lately. Did I forgot to inform you? Oh, my bad. Why am I getting forgetful these days?" napakibit balikat na wika ko. "Bakit anong nangyare?" nag-aalalang wika nito pero alam kong peke ito. "I received some death threats yesterday, but, I'm getting ahold of it. I somehow had an idea

~~~~~Samantha's POV     As soon as I open my eyes, all I saw was darkness. Nasaan ako? Bakit hindi ko maigalaw ang kamay ko?And that's when I realized I was being tied in a chair. I started to panicked. At nakarinig naman ako ng impit na iyak. Tumambol naman ng mabilis ang puso ko dahil sa takot at kaba. "S-sino y-an!?" utal kong wika. "P-please h-help me!" iyak na wika nito. Napakunot ang noo ko dahil pamilyar ang boses nito. Nanlaki naman ang mata ko. "M-Mara?!" sambit ko. "S-Sam? Sam! Huhuhu I'm scared!" "Ssshhh, I'm here, Mara..." Tapos nakarinig naman ako ng ungol. "S-Sam? Mara?" "Andrea!!" "We're being kidnapped." nanlaki naman ang aking mata ng marinig na nagsalita si Camila. "Camila!" "Oh my god! Bakit tayo

Akihiro's POVTahimik lamang akong nakaupo sa upuan sa gilid ng kama ni Lex. Napatitig ako sa maamo nitong mukha. Kahit sa pagtulog nito ay nakakunot ang noo nito. Hinawakan ko naman ang kamay nito at saka hinalikan. Nag-aalala ako kanina ng malaman kong nawalan ito ng malay. She's over fatigue because of too much stress. Siguro masyado itong nag-iisip dahil sa mga nangyayare sa buhay nito. Palagi nalang itong nasa peligro. But what pains me was to see how scared she was when Zeil took the bullet for her. I'm jealous, I know and I envy Zeil. Sana ako nalang yung kumuha ng bullet para kay Lex. Kung ako ba iyon ay magiging gano'n din ang reaksyon nito? Like saying she can't lose me too? May gusto ba si Lex kay Zeil? Iisipin ko palang iyon ay nasasaktan na ako. I love Lexxeignne. And I will not let her go. Kahit kainin ako ng selos ko ay hinding hindi ko

Lexxeignne's POV               Kaharap ko ngayon ang lahat ng magnanakaw sa kompanya. There are nine of them. Lahat sila ay nakatingin sa akin ng masama. Ngunit nakangisi lamang ako at mas lalo lamang silang nagngingitngit lalong lalo na si Troy. Sa hinuha ko ay gusto ako nitong sakalin, ngalang ay hindi nito magawa sapagkat nakaposas ito at may nakapagitan naman sa amin na mga rehas na may salamin. May mga maliit na butas naman kaya nagkakarinigan kami.I requested to face the nine people all at once dahil ayaw kong paulit-ulit ang sasabihin ko."Ayaw ko sanang mamadaliin ang pagpapakulong sa inyo pero ginagalit niyo ako. Kaya naman hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa dahil mayroon na akong sapat na ebidensya." nakangising wika ko at nakita kong napapakuyom ang mga kamao ng mga ito at tinignan ako ng masama. I just chuckled. Their glares have no