BackTrue to my words, umuwi ako sa Manila. Sa ilang weeks na pamamalagi ko rito ay naging boring ang buhay ko. Summer class, house, hang out with Janina and house are my routes."Hindi ka ba ba aalis ba diyaan?" napabalik ako sa ulirat sa sinabi ni Janina.."Give me five minutes." "Ano ba iyan? Kanina kapa sa cubicle na yan." rinig ko ang pagdabog niya. Nagtipa ako ng mensahe kay Yves. I keep on texting him from every now and then. He's father has undergone an operation because the results show that he has a clot in his brain. Naging maayos naman. Pero minsan ay hindi kami nagkakausap dahil busy siya at pati narin ako."Wait lang, Janina. Treat kita mamaya." "Oo na."Ako: Pupunta ako bukas sa Estancia. Bibisita ako kay Kuya Achim.Ilang sandali pa ay wala akong natanggap na mensahe sa kaniya. Ang huling message niya ay nasa work siya while he's dad is on recovery stage. 

Rest Dinala ko muna siya sa kwarto ko para makapagpahinga. He has a business work at Baguio but he chose to go here. Humiga muna siya sa kama ko. Bakas sa mukha niya ang pagod kaya hinayaan ko na lamang siya doon. Lumabas muna ako para ayusin ang kalat ni Fabio. Nang natapos ako ay bumalik ako sa kwarto at nadatnan siyang mahimbing na natutulog. Wala na siyang pang-itaas na damit. I smiled. Kahit ganiyan ang posisyon niya ay hindi maikakaila na ang lakas ng dating niya. Dahan dahan akong umupo sa tabi niya. Kinuha ko ang medyas niya at nilagay sa tabi. "P-Pastel." sa kalagitnaan ng tulog niya ay narinig ko ang pagsasalita niya. Bumangon ako at tiningnan kung ano ang nangyayari sa kaniya. He's dreaming. Hinawakan ko ang buhok niya at hinagod. He's sweating a lot. At nagpupumiglas. Kaya naman pinahiran ko at maingat na inangat ang ulo niya para gisingin. "Y-Yves?" naalimpungatan siya tawag ko. Napadi

IrritatedNaalimpungatan ako sa pagtulog. Nang napadako ang tingin ko sa orasan ay 2 AM palang umaga.Naaninag ko ang kamay ni Yves sa sa baywang ko.  He's peacefully sleeping. I can't attain to savor the sight of his face. Medyo naging okay na ang pakiramdam ko. I don't know what happened. Basta nalang ako nahilo sa naamoy ko. Minsan din naman ako nakakaranas ako ng ganito especially noong bata pa ako. Biglang nakaramdam ako ng gutom. Dahan dahan kong kinuha ang braso niyang nakapulupot sa katawan ko. I need to be extra careful so that I won't distract his sleep.Pagtapak ko sa malamig na sahig ay tanging naririnig ko ang paghilab ng tiyan ko. Hindi ko rin maintindihan ang kung bakit ngayon ako ginugutom. Nilibot ko ang tingin ko at hinanap ang kusina. There is a fridge and small pantry. Mas lalo akong natakam. Hinalungkat ko ang fridge at unang nakita ko ang strawberry na binigay ng tindera sa amin kanina.Naupo ako a

Symptoms It was really hard to comprehend Yves' weird actions. It was as if he is hallucinating of something. He is also the one who cook for us and paid extra effort to always feed me. "If you are busy, I can cook for us. You don't need to do that." napahawak ako sa sentido. This past days I always experience dizziness. Maybe, because of the shift of environment here in Baguio and the cold temperature. Seryoso siyang nakatutok sa laptop niya bago binalingan ako. "I can do it. Just chill yourself. I'll do the cooking and all." Nagulat ako. I am really touched with his changes. Kung noon medyo arogante siya, now seeing him maturely grown makes me happy. "But I can cook. Ginagawa mo akong embalido rito." naiinis na sabi ko. Tinaasan niya ako ng kilay. His playful eyes darted at me with adoration. "You deserve to be worshipped." napapaos niyang sabi. Am I a God? Bigla ko tuloy kwinestiyon sarili ko. I rolled my eyes. "You

ConfirmationI enjoyed that night. I guess.Pagkatapos ng gabing iyon, umuwi na kami sa Manila. Yves needs to attend to their operation in Estancia.Mabuti nalang tapos na ang second take report namin ni Fabio. It went well naman kasi pinaghandaan na namin. Requirements at iilang write ups nalang then I am free. Well for now, I need to finish my summer class nang sa gayon ay makabakasyon ako sa Estancia.Yves:Maybe, I can't text with you this day. May inauguration kasi kami and I need to spearhead. I love you.I smiled with his sweet gesture. I mean he doesn't need to make me aware every bit of his work. Naiintidihan ko naman na kailangan siya ng kompanya nila. And I support him with that. Kaya nakakataba ng puso na palagi kang nireremind sa mga ganitong bagay. It feels like you he can't function with my awareness.Magtitipa ako sana ng reply nang biglang sumama ang sistema ko. Kaagaran akong patakbong pumunta sa comfort room. I feel