Semua Bab ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Bab 2171 - Bab 2180

ชวิ้ง!ใบมีดที่มีประกายสีฟ้าถูกฟันไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยเซเฟอร์สแลชถูกเรียกออกมาอีกครั้ง!มันเป็นการฟาดฟันที่เรียบง่ายและตรงไปตรงมา แต่สามารถสร้างความเสียหายได้อย่างมหาศาล!“ฝีมือดาบของคุณสมบูรณ์แบบแล้ว คุณอากาโนะ หากคุณจัดการฆ่าชายผู้นี้ได้ คุณจะได้รับตำแหน่งเป็น นักดาบแห่งชินดัน เวย์!” ซากุระ มิยาโมโตะพูดอย่างใจเย็นขณะชื่นชมทักษะของเขาความกล้าหาญของทาโร่ อากาโนะ เพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณ ดาบในมือของเขาเต็มไปด้วยรังสีอำมหิตฮาร์วีย์ ยอร์กหลบไปทางด้านหลังอย่างใจเย็น เขาไม่ได้พยายามสกัดกั้นการโจมตีในครั้งนี้แต่การทำเช่นนั้นทำให้ทาโร่ยิ่งได้ใจ เขากระโจนไปข้างหน้าในขณะที่เขาแกว่งดาบด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!ครอสสแลช!ดาบในมือของทาโร่สั่นอย่างรุนแรง รูปกากบาทก่อตัวขึ้นกลางอากาศขวางทางหนีของฮาร์วีย์ในเวลาเดียวกันทาโร่ก็กระโจนไปข้างหน้าราวกับว่าเขาเป็นสัตว์ประหลาดที่ดุร้าย เขาขัดขวางฮาร์วีย์ด้วยประกายที่ดุดันจากดาบของเขาซากุระและคนอื่น ๆ ตกใจกับภาพที่เห็นเป็นอย่างมากแม้ว่าทาโร่จะได้รับสมญานามว่าเป็นนักดาบที่ดีที่สุดในชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู แต่

ฮาร์วีย์ ยอร์กเพียงแค่ตบเขาเท่านั้นทาโร่ อากาโนะคงยอมรับได้ถ้าฮาร์วีย์ใช้กระบวนท่าสังหารกระบวนท่าอื่นกับเขาเพราะอย่างไรเสีย คู่ต่อสู้ของเขาก็เป็นถึงหัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานทุกครั้งที่ฮาร์วีย์ตบหน้าทาโร่ มันทำให้เขารู้สึกอับอายต่อฝีมือดาบที่เขาภาคภูมิใจมากขึ้นเรื่อย ๆในตอนนี้ทาโร่อยากจะทุ่มศีรษะตัวเองลงกับพื้นและจบชีวิตของเขาซะแต่เขาไม่สามารถสกัดกั้นการโจมตีจากฮาร์วีย์ได้แม้แต่ครั้งเดียว และก็ไม่สามารถหลบฝ่ามือของเขาได้ด้วยเพี๊ยะ!ทาโร่หมุนตัวกลางอากาศหลังจากโดนตบอีกครั้งก่อนจะร่อนกลับลงมากองกับพื้นดังเดิม เขามีหน้าตาที่น่าสมเพชอย่างมากในเวลานั้นด้วยการแกว่งขาของฮาร์วีย์ ทาโร่ก็ถูกเตะลงไปกองกับพื้นฮาร์วีย์นั่งลงตรงหน้าทาโร่และตบหน้าของเขา“ไหน ดาบที่ดีที่สุดของชินดัน เวย์แห่งมอร์ดู” ฮาร์วีย์พูดอย่างใจเย็น“นักดาบมากพรสวรรค์ของชินดัน เวย์"บอกฉันหน่อยสิ ที่บอกว่าจะไม่ยอมให้ฉันต้องทำให้นายขายหน้านี่มันหมายความว่าไง?“ได้อ่านหนังสือเล่มสองเล่มแล้วคิดจะสอนหนังสือพระสังฆราช?”ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นตบหน้าทาโร่อีกครั้งในตอนนั้นทาโร่ใบหน้าบวมเป่งจนไม่อาจพูดอะไรออกมาได้คำพูดข

ที่ชั้นบนสุดของโรงแรมพอทโฮล ภายในห้องเพรซซิเดนเชิลสวีทหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ใบหน้าของซากุระ มิยาโมโตะยังคงไร้สีสันแม้จะอาบน้ำอุ่นแล้ว แต่ร่างกายของเธอก็ยังสั่นไม่หยุดเธอสัมผัสได้ถึงเจตนาสังหารของฮาร์วีย์ ยอร์กได้อย่างชัดเจน แม้ว่าเธอจะอยู่อีกด้านของหน้าจอก็ตาม“อายะ มิยาโมโตะ เธอต้องจำความอัปยศของวันนี้ไว้ให้ดี!“ฮาร์วีย์ หัวหน้าผู้ฝึกสอนในตำนานคือคนที่ทำให้ชินดัน เวย์ต้องพังพินาศลงแบบนี้!“ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ ฉันจะฆ่าเขาซะ!”“เราจะทำให้ประเทศ H ต้องคุกเข่าต่อหน้าเรา! เมื่อนั้นเราจะได้ล้างอาย!”ซากุระตัวสั่นอยู่ตลอดเวลา แต่คำพูดของเธอเต็มไปด้วยความเกลียดชังเป็นเรื่องดีที่เธอและอายะผละออกจากไคท์ วอล์คเกอร์ทันทีและหนีมาได้หากไม่เป็นเช่นนั้น พวกเธอคงต้องลงเอยด้วยน้ำมือของสมาชิกหลงเหมินเช่นเดียวกับลิ่วล้อของตัวเองพูดได้เต็มปากว่าการเดินหมากผิดเพียงครั้งเดียวทำให้ธุรกิจของพวกเธอต้องพังทลายลงอย่างสิ้นเชิงน่าเสียดายที่ไม่มีอะไรจะเยียวยาความเสียใจนี้ได้ ถ้ารู้แบบนี้ ซากุระจะไม่มีวันยั่วโมโหฮาร์วีย์เลยแม้แต่น้อย“พี่ ฮาร์วีย์จะตามไล่ล่าพวกเราจริง ๆ เหรอ?“ในสายตาเขาเ

ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น รถโตโยต้า พราโด้จำนวนสิบสองคันก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าโรงแรมพอทโฮลซึ่งกีดขวางช่องทางต้อนรับของโรงแรมโดยสิ้นเชิงฮาร์วีย์ ยอร์กลงจากรถอย่างใจเย็น โดยมีไทสัน วูดส์และราเชล ฮาร์ดีตามมาติด ๆรัศมีที่น่าประทับใจของฮาร์วีย์สามารถแพร่กระจายไปได้ไกลเราหนึ่งไมล์ ขณะที่เขาก้าวเดินไปไม่มีใครกล้าแม้แต่จะสบตาเขาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมทุกคนเอื้อมมือไปจับอาวุธปืนหลังจากเห็นภาพดังกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม“ทุกท่าน วันนี้เป็นพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮล!“มีเพียงแขกที่ได้รับเชิญเท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไป!“ถ้าคุณไม่มีบัตรเชิญ ก็กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้!”เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่เป็นผู้นำกลุ่มกำลังจะชักปืนออกมาขณะพูดได้ครึ่งประโยคเพี๊ยะ!ไทสันไม่ยอมให้คนเหล่านั้นมีโอกาสได้ชักอาวุธปืนออกมาด้วยซ้ำ เขาตบเจ้าหน้าที่คนดังกล่าวลงไปกองกับพื้นด้วยหลังมือในทันทีทุกก้าวที่ไทสันย่างก้าวไป เขาก็ตบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยด้วยฝ่ามือของตัวเอง ไม่นานนัก เจ้าหน้าที่ทั้งหมดก็กระเด็นออกไปก่อนที่จะหล่นลงไปกองกับพื้น พวกเขาต่างใช้ฝ่ามือกอบกุมใบหน้าไม่มีแรงแม้แต่จะคลานกลับข

“นายคิดจะทำอะไรฮาร์วีย์?!”อายะ มินาโมโตะกระทืบเท้าออกจากฝูงชนขณะที่เธอบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์เอาไว้ เธอจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว“นายรู้ใช่ไหมว่าที่นี่มันที่ไหน?”“นี่คือถิ่นของตระกูลทอมป์สัน วันนี้เป็นพิธีเปิดโรงแรมพอทโฮล!“แขกทุกคนที่มาที่นี่ล้วนเป็นบุคคลสำคัญจากแวดวงสังคมชั้นสูงและแวดวงธุรกิจทั่วโลก!“นายมีสิทธิ์อะไรมาที่นี่? กล้าดียังไงมาทำตัวกักขฬะแบบนี้!“ถึงนายจะอยากมีเอี่ยวในเรื่องนี้ แต่นายควรพิจารณาว่าตัวเองสามารถแข่งขันกับตระกูลทอมป์สันได้หรือไม่!“นายคิดว่าตำแหน่ง 'สิบตระกูลชั้นนำของประเทศ H อันยิ่งใหญ่' มีไว้โชว์เฉย ๆ หรือไง?"ฉันขอเตือนนายไว้เลยนะ! นายรีบปล่อยพี่สาวฉันมาจะดีกว่า!“ถ้านายทำให้นายน้อยทอมป์สันโกรธ จะเกิดเรื่องเลวร้ายตามมาได้!”ซากุระตะโกนเสริม “ใช่! ปล่อยฉันนะ นายยอร์ก! กล้าดียังไงมาอาละวาดที่นี่! นายน้อยทอมป์สันจะไม่ปล่อยให้นายรอดไปได้แน่!”แต่ฮาร์วีย์ยังคงยิ้มอยู่อย่างนั้น โดยไม่สนใจคำขู่ของเธอ “เธอวางยาภรรยาของฉันและลักพาตัวคนสนิทของฉันไป ซากุระเธอไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหน? เธอคิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ งั้นเหรอ?”หากฮาร์วี