Semua Bab ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: Bab 2621 - Bab 2630

“ผมอยู่ที่ลานจอดรถของอุทยานทางทะเล!”เสียงของรูเพิร์ต โฮเวลล์เต็มไปด้วยความกลัวจับขั้วหัวใจ“ผมซ่อนตัวอยู่หลังตู้คอนเทนเนอร์… เพราะเขายังตามหาผมอยู่ ผมไม่อยากเคลื่อนไหวให้มากไปนัก..."คุณจอห์นสันถูกพาตัวไป!“คุณต้องรีบมานะ...”"เอาล่ะ รอผมหน่อย ผมจะไปที่นั่นเดี๋ยวนี้"ฮาร์วีย์ ยอร์กรีบลุกขึ้นยืนหลังจากโยนธนบัตรสองสามใบให้บริกรแล้ว ฮาร์วีย์ก็เรียกรถแท็กซี่และมุ่งหน้าไปยังอุทยานทางทะเลแห่งฮ่องกง อย่างรวดเร็วหลังจากที่ฮาร์วีย์จากไปได้ไม่นาน ก็มีเงาเดินออกมาจากถนนและคว้าวิทยุสื่อสารออกมา“ปลาติดเบ็ดของเราแล้ว…”***ประมาณสิบนาทีต่อมา ฮาร์วีย์ก็มาถึงอุทยานทางทะเล หลังจากจ่ายค่าโดยสารแล้วเขาก็ลงบันไดเลื่อนไปหลังจากนั้นไม่นาน ฮาร์วีย์ก็มาถึงมุมหนึ่งของอุทยานชายฉกรรจ์ร่างกายกำยำสองสามคนกำลังคีบซิการ์ออกจากปาก ขณะที่ไล่ต้อนให้ชายคนหนึ่งจนมุม...ชายในชุดสูทกำลังทำร้ายชายคนนั้นด้วยอาวุธต่าง ๆ เช่น ท่อเหล็กและไม้เบสบอล ไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดดังไปทั่วไม่ไกลจากพวกเขา จะเห็นผู้หญิงสวมชุดคลุมตัวยาวนั่งไขว่ห้างอยู่บนกระโปรงหน้ารถของรถจี๊ป แรงเลอร์เธอ

"ก็ได้ ฉันจะปล่อยเขาไป”ฮาร์วีย์ ยอร์กยิ้มก่อนจะโยนชายร่างกำยำลงกับพื้นทันทีที่ชายคนนั้นล้มลงกับพื้น คอของเขาก็ได้รับบาดเจ็บ และดวงตาของเขาก็มืดมัว ความสิ้นหวังอย่างที่สุดฉายชัดอยู่บนใบหน้าของเขาในเวลานั้นในขณะเดียวกัน เลือดก็พุ่งออกมาจากปากของเขา มันช่างเป็นภาพที่น่ากลัวเขาพยายามจะหายใจออกมา แต่ก็ทำไม่ได้ ราวกับว่ามีใครบางคนกำลังบีบคอเขาอยู่ชายร่างกำยำแน่นิ่งไปกับพื้นด้วยความตกใจและไม่พอใจ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฮาร์วีย์จะทำเรื่องแบบนี้กับเขาจริง ๆปัง!ฮาร์วีย์เตะชายคนนั้นไปทางหญิงสาวผู้สวมเสื้อคลุมแล้วพูดว่า “ฉันปล่อยเขาแล้ว พอใจหรือยัง?"รูเพิร์ต โฮเวลล์อดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะหลังจากได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นนี่คือสิ่งที่เขาต้องการอย่างยิ่ง “จัดการเขาซะ!”ชายร่างกำยำคนอื่น ๆ มองหน้ากันก่อนที่จะโห่ร้องเสียงดังขณะวิ่งไปหาฮาร์วีย์หัวหน้าของพวกเขาถูกกำจัด หากพวกเขาไม่จัดการกับฮาร์วีย์ พวกเขาจะได้ประสบกับจุดจบที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตายเพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ! ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่องและตบคนเหล่านั้นโดยไม่แสดงความเมตตาใด ๆพวกเขาทั้งหมดถูกส่งออกไปในชั่วพริบตาก่อ

เพื่อขจัดเสี้ยนหนามให้หมดสิ้น เอ็ดวิน เมนโดซาตัดสินใจจะเป็นผู้นำในครั้งนี้และพาเลสลี่ คลาร์กไปด้วยเห็นได้ชัดว่าเขารู้ว่าเขาไม่ได้มีอิทธิพลมากขนาดนั้นในฮ่องกง หากมีเลสลี่ไปด้วย พวกเขาทั้งสามคนน่าจะมีพละกำลังในการปราบปรามศัตรู นั่นอาจทำให้คำพูดของเขามีน้ำหนักมากขึ้นสำหรับฮาร์วีย์ ยอร์ก เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและตอนนี้ดูคล้ายกับผู้คุ้มกันของพวกเขา เขาดูกลมกลืนไปกลับคนอื่น ๆ ในตอนนั้นขบวนรถมาถึงเอ็มเมอรัลด์ คลับไม่นานหลังจากนั้นสถานที่นั้นตั้งอยู่รอบ ๆ เขตเอดจ์เวิร์ธ ที่ดินทุกตารางนิ้วมีค่าดั่งทองคำ และตึกรามบ้านช่องก็ให้ความรู้สึกย้อนยุคเอ็มเมอรัลด์ คลับครอบครองพื้นที่ขนาดมหึมาในใจกลางเมือง แต่ก็ยังอยู่ในสัดส่วนที่ดี เป็นทิวทัศน์ที่ดูงดงามมากจริง ๆนี่เป็นหนึ่งในสถานที่ยอดนิยมสำหรับมหาเศรษฐีและผู้ทรงอิทธิพลในการท่องราตรี พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าไม่มีชนชั้นล่างมาปรากฏตัวที่นี่เลยสักคนนอกเหนือจากคนเหล่านั้นแล้ว ยังมีสาว ๆ ที่มีชื่อเสียงอีกมากมายที่ดูเหมือนว่าพวกเธอมาที่นี่เพื่อเฉลิมฉลองกันด้วยการร้องเพลงและเต้นรำเอ็ดวินจอดรถอย่างไร้ที่ติก่อนที่จะพาฮาร์วีย์และเลสลี่ไปที่ทางเข้าก่

เคทลิน พาร์สันสวมชุดเดรสที่ตัดเย็บพอดีกับรูปร่างของเธอ โดยมีปลายผ่าที่ด้านบนต้นขา ซึ่งเผยให้เห็นเรียวขาสีขาวซีดและเรียวยาวของเธอช่างเป็นภาพที่น่าเย้ายวนอย่างแท้จริงเหนือสิ่งอื่นใด นายหญิงแห่งตระกูลยอร์กคนต่อไปก็ดูเหมือนจะมีคุณสมบัติที่ดีอยู่บ้างแม้จะถูกตีจนน่วมอย่างไรการตอบโต้ แต่ทักษะการเข้าสังคมของเธอก็เพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ถึงทัศนคติและความสามารถของเธอขณะที่ฮาร์วีย์ ยอร์กกำลังนึกชื่นชมหญิงสาว เอ็ดวิน เมนโดซาก็ขมวดคิ้วหลังจากเหลือบมองชายหนุ่มผิวคล้ำที่นั่งอยู่ข้างเคทลิน“ลูอิสกลับมาที่ฮ่องกงแล้วเหรอ? ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย “เขาไปรับบททหารรับจ้างที่ดาร์ก ไอส์แลนไม่ใช่เหรอ? แถมเมื่อไม่นานมานี้เขาเพิ่งเข้ายึดครองเหมืองทองไปด้วยใช่หรือเปล่า?”เลสลี่ คลาร์กกระซิบกระซาบอ่ยางแผ่วเบา“แล้วทำไมเขากลับมาตอนนี้ล่ะ? มันดูแปลก ๆ นะ!”ฮาร์วีย์เลื่อนสายตาไปยังชายผิวคล้ำในชุดลายพรางขณะที่ทั้งสองกำลังกระซิบกันรัศมีที่ชายคนนั้นเปล่งออกมาดูคล้ายกับทหารรับจ้างในสนามรบ เขารู้สึกถึงไอสังหารได้ เมื่อเทียบกับคนที่มีชื่อเสียงคนอื่น ๆ เขาดูโดดเด่นออกมาอย่างชัดเจนเช่นนี้แล้ว คงไม่มีใครกล้าแสด

ลูอิสจ้องไปที่เอ็ดวินซึ่งกำลังสงบปากสงบคำอย่างถูกทรมาน ก่อนจะหัวเราะเยาะอย่างเหยียดหยาม ความเย่อหยิ่งเด่นหราอยู่บนใบหน้าของเขาเขาหรี่ตาและส่งเสียงปลุกพลัง “เอาล่ะ เอ็ดวิน ในเมื่อนายไม่ได้สูงส่งและทรงพลังอีกต่อไปแล้ว งั้นฉันขอถามหน่อยอีกครั้ง…”“นายจะยอมคุกเข่าหรือเปล่า!”ใบหน้าของเลสลี่กลายเป็นน้ำแข็ง“อย่าล้ำเส้นให้มากนักนะ ลูอิส!” เธอคำราม หน้านิ่ง"ล้ำเส้น?"ลูอิสพิเคราะห์มองเลสลี่ด้วยท่าทางเหยียดหยาม“คิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอเพียงเพราะพ่อของเธอเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของฮ่องกงอย่างนั้นเหรอ?”“ก็ลองหยุดฉันดูสิ เพราะถ้าฉันจัดการกับหมอนี่แล้วเธอจะเป็นรายต่อไป!”ลูอิสบีบแก้มของเธออย่างคุกคาม สายตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูกเหยียดหยามจากนั้นเขาก็หันเหความสนใจกลับไปที่เอ็ดวิน“ฉันจะนับถึงสาม คุกเข่าลงแล้วฉันจะให้โอกาสนายได้คุยกับเคทลิน” เขาเตือนอย่างเคร่งขรึม“แล้วถ้านายไม่ทำ ฉันจะฆ่านายเดี๋ยวนี้เลย”“แน่นอน นายจะขัดขืนก็ได้ แต่ถ้านายทำแบบนั้น ฉันจะฆ่าพวกนายทุกคน!”ลูอิสแสยะยิ้มอย่างพอใจ มั่นใจว่าตนเหนือกว่า"สาม! สอง! หนึ่ง…"เอ็ดวินไม่มีทางเลือก เขารู้สึกได้ถึงเจตนาสังหาร