บททั้งหมดของ ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก: บทที่ 3011 - บทที่ 3020

รอยยิ้มอันภาคภูมิใจปรากฏบนริมฝีปากของวินซ์ราวกับว่าเขากำลังทำสิ่งที่ถูกต้องจูเลียนไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการตบหน้าวินซ์ แต่เขาสามารถควบคุมตัวเองไว้ได้เอลลิสหัวเราะเยาะพวกเขาจากข้างหลัง“ฉันจะบอกอะไรนายให้อีกอย่างนะจูเลียน“ตอนนี้ประตูราชวงศ์ทั้งห้าและห้าโรงเรียนศิลปะการต่อสู้ที่เหลือได้รวมตัวกันที่เกียวโตเพื่อจัดการชุมนุมสาบานในพระราชวัง“พวกเขาจะตามหาผู้ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ในชินดัน เวย์ คราวนี้พวกเขาจะไม่ยั้งมือ!“คราวนี้แผนการของนายน้อยยอร์กได้ช่วยชีวิตนายไว้นะ!“นายควรจะขอบคุณเขาดี ๆ! ถ้าไม่ใช่เพราะเขานายก็คงตายไปแล้ว“แย่กว่านั้น ตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงอาจจะถูกชาวเกาะตามล่า!“นายน้อยยอร์กต้องตามเก็บกวาดหลังจากที่นายก่อความวุ่นวาย! เขาทำเพื่อนายมากมาย...“แต่นายกลับสงสัยเขา“นายทำให้พวกเราผิดหวังจูเลียน!”เมื่อเห็นความมั่นใจในตนเองของทุกคน จูเลียนก็หายใจเข้าลึก ๆ“พวกเรากลัวชาวเกาะตั้งแต่เมื่อไหร่?” จูเลียนถามอย่างเย็นชา“พวกเรารับใช้พวกเขางั้นเหรอ?“อย่าลืมสิ! พวกเราทุกคนมาจากประเทศ H!“เราเอาชนะชาวเกาะเหล่านั้นจนพวกนั้นพินาศในสงครามยูโร-อเมริกา!“พวกเขาไม่กล้

ณ ฮ่องกง ที่เดอะ การ์เด้น วิลล่าฮาร์วีย์และคนอื่น ๆ กำลังรับประทานอาหารเช้าด้วยกันหลังจากที่ดูแล็ปท็อปแล้วก็มีบางอย่างกระตุ้นความสนใจของฮาร์วีย์“ผมไม่รู้ว่าผมควรจะถามเรื่องนี้ไหมนายท่านยอร์ก...“แต่วินซ์ ยอร์กไม่มีสมองหรือยังไง?“ทำไมตระกูลถึงเลือกเขาเป็นนายน้อยตั้งแต่แรก?“พวกเขารนหาที่ตายหรือยังไง?”หลังจากที่ดูข่าวและโดยไม่ได้ตรวจสอบ ฮาร์วีย์ก็สามารถบอกได้ทันทีว่าวินซ์อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้คนเดียวที่จะบรรยายเรื่องราวได้ขนาดนี้และทำให้ฮาร์วีย์กลายเป็นที่สนใจและท้าทายชาวเกาะที่กำลังอ่อนไหวต้องไม่ใช่ใครอื่นนอกจากวินซ์เขาคิดว่าชาวเกาะจะใช้โอกาสนี้ตามล่าฮาร์วีย์ในขณะที่มันจะทำลายโอกาสของจูเลียน ยอร์กในการไต่อันดับด้วย เขาอาจจะช่วยชาวเกาะได้มากด้วยเหตุนี้นี่คือการฆ่านกสามตัวด้วยหินก้อนเดียว! กล่าวได้ว่าเป็นกลยุทธ์ที่น่าประทับใจมาร์เซล ยอร์กถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากที่อ่านข่าวนั้น“เขาเป็นเด็กดีนะ แต่ใจแคบไปหน่อย“เขาเป็นคนพยาบาท“คุณย่ายอร์กคิดว่าผมจะไม่ยอมให้เขาได้เป็นหัวหน้าตระกูลเพราะเขาไม่ใช่ลูกของผม“แต่เธอไม่เคยนึกถึงผลประโยชน์ของตระกูลโดยรวมเลย มันไม่มีประโยชน

ขณะที่มาร์เวล ยอร์ก และเซลีน่า จัดด์กำลังชื่นชมศักยภาพของลูกเขยในอนาคต ฮาร์วีย์ ยอร์กก็รีบหนีไปอย่างรวดเร็วเขาสามารถหนีศัตรูได้ แต่เขาไม่มีทางหนีจากสองคนนั้นได้เพื่อความปลอดภัยของเขาเอง เขาจะต้องอยู่ในเดอะ การ์เดน วิลล่าอีกสองสามวันวันรุ่งขึ้นในช่วงเช้า อากาศข้างนอกสดชื่นจากฝนที่ตกเมื่อคืนก่อนขณะที่เดินเล่น ฮาร์วีย์ก็เจอควินนี่ ยอร์ก ซึ่งกำลังเตรียมพร้อมสำหรับการออกกำลังกายตอนเช้า จากนั้นพวกเขาก็ขึ้นรถกอล์ฟไปที่สนามกอล์ฟส่วนตัวที่อยู่ด้านหลังเดอะ การ์เดน เวิลล่าไม่ไกลนักควินนี่สวมเสื้อกอล์ฟกับกระโปรงสั้นพร้อมกับสวมแว่นกันแดดและถุงเท้ายาวถึงเข่า มันทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากเมื่อเธอและฮาร์วีย์ไปถึงที่สนามกอล์ฟ อากาศบริสุทธิ์ก็ทักทายพวกเขาฮาร์วีย์หยิบไม้กอล์ฟขึ้นมาด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “ฉันถูกหมายหัวขนาดนี้เธอยังพาฉันมาตีกอล์ฟอีกเหรอ? ไม่กลัวว่าจะซวยไปด้วยหรือไง?”ตามคำสั่งของคุณย่ายอร์ก ฮาร์วีย์ควรจะจากไปตั้งแต่สี่ทุ่มเมื่อคืนก่อนแต่ฮาร์วีย์ทำราวกับว่าไม่เคยรู้เรื่องนั้น เขาเพียงแต่กินและนอนโดยไม่สนโลกเขาเลยเวลาที่กำหนดมามากกว่าสิบชั่วโมงแล้วชาวฮ่องกงทุกคนต่างรอดูเหตุการณ์ค

“ไอ้สารเลว!“กล้าพูดกับผู้จัดการยอร์กแบบนั้นได้ยังไง?!”ชายในเสื้อเชิ้ตสีเขียวคนหนึ่งเดินออกมาพร้อมกับรอยยิ้มอันเย็นชา“ฉันจะตบปากแกให้ฉีกเลย!“ฉันไม่คู่ควรงั้นเหรอ?”ผู้จัดการยอร์กก้าวไปข้างหน้าและโบกมืออย่างสงบเพื่อส่งสัญญาณให้คนของเขาถอยจากนั้นเขาก็กอดอกจ้องฮาร์วีย์ ยอร์ก“ฉันเป็นผู้จัดการของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง” ผู้จัดการยอร์กกล่าวอย่างช้า ๆ“ฉันเป็นหัวหน้าตระกูลคนก่อนและลูกน้องที่คุณย่ายอร์กไว้วางใจมากที่สุด!”ฮาร์วีย์หัวเราะ“ผมไม่เคยคิดเลยว่าคนรับใช้ธรรมดา ๆ จะหยิ่งผยองได้ขนาดนี้…” ฮาร์วีย์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่น“ผมขอถามอะไรหน่อยสิ!“ผมไปทำอะไรให้คุณ คุณถึงได้มาเรียกร้องให้ผมคุกเข่า?”ควินนี่ ยอร์กต้องการจะพูดอะไรบางอย่างหลังจากที่เห็นฮาร์วีย์คุยกับผู้จัดการยอร์กแบบนั้น แต่เธอยอมแพ้ทันทีที่เห็นท่าทางของเขา...เธอเข้าใจพี่ชายของเธอเป็นอย่างดีฮาร์วีย์กำลังหงุดหงิด“นายทำอะไรงั้นเหรอ?“ไม่เข้าใจหรือไง?”ผู้จัดการยอร์กกระทืบพื้นอย่างฉุนเฉียว!รอยแตกก่อตัวขึ้นทั่วสถานที่ในทันที! พลังของเขาช่างน่ากลัวจริง ๆ!“เลิกแกล้งโง่ได้แล้วฮาร์วีย์!“นายจะยิ่งทำให้ตัวเ

ฮาร์วีย์ ยอร์กมีสีหน้าสงบนิ่งระหว่างที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า จากนั้นเขาก็ดึงกระดาษทิชชู่มาแล้วเริ่มเช็ดมือด้วยท่าทีวางมาด ตอนนี้ผู้จัดการยอร์กดวงตากระตุกริกๆ ในที่สุดเขาก็กลับมามีสติ เขากระทบเท้าลงกับพื้นพลางตะคอกใส่ว่า “แกกล้าดียังไง?! “ฮาร์วีย์ ยอร์ก! “แกมันบ้าดีเดือด! “แกกล้าลงไม้ลงมือกับผู้จัดการประจำตระกูลเชียวเหรอ?! “คนพวกนี้เป็นคนของคุณย่ายอร์กด้วยนะ! “แกสนใจตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงหรือเปล่า?! “คุณย่ายอร์กเคยมีความสำคัญกับแกบ้างไหม?!” ฮาร์วีย์เพียงแค่ส่งเสียงหัวเราะออกมา “คุณตาบอดไปแล้วรึไง? “คุณไม่เห็นหรือไงว่าพวกเขาเข้ามาหาเรื่องผมก่อน? “การไม่เคารพผู้อาวุโสนับเป็นความผิดสำหรับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง! “ในฐานที่เป็นแขกผู้ทรงเกียรติ สถานะของผมก็เป็นที่แน่นอนอยู่แล้ว! “คุณไม่เข้าใจฐานะผู้จัดการประจำตระกูลก็ช่างเถอะ แต่คุณยังเอาเรื่องกฎมาหาเรื่องผมถึงที่นี่อีกงั้นเหรอ?” จากนั้นสายตาของเขาก็เยียบเย็นราวกับน้ำแข็ง “หรือคุณจะบอกว่าคุณเป็นคนตั้งกฎพวกนั้นขึ้นมาเองทั้งหมด? “เมื่อมันเอื้อประโยชน์ให้คุณขึ้นมา คุณก็จะเอ่ยถึงเหตุผล “แต่เมื่อมันไม่เอื้อประ