Semua Bab คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์: Bab 731 - Bab 740

“ฉันจะบอกคุณอีกครั้งนะว่าเมแกนไม่ได้อยู่กับฉัน!” แดร์ริลตะคอกออกมา เมื่อความอดทนของเขาเริ่มจะหมดลง “เมแกนหายตัวไปหลังจากที่เธอนำชุดเกราะไปคืนให้นาย ถ้านายไม่ได้เอาเธอไปซ่อนไว้แล้วใครมันเป็นคนทำ?” แม่ชีแห่งโชคชะตากัดฟันแน่นในขณะที่เธอพูด เธอยกฝ่ามือขึ้นแล้วเหวี่ยงไปที่แดร์ริล! เพียะ! แม่ชีแห่งโชคชะตารวบรวมกำลังภายในทั้งหมดของเธอไว้ในฝ่ามืออย่างสุดกำลัง อากาศโดยรอบเริ่มแปรปรวน เธอรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของแดร์ริล แต่เธอไม่สามารถควบคุมความโกรธของเธอไว้ได้ ในเมื่อลูกศิษย์ของเธอหายตัวไป เธอจึงต้องการให้แดร์ริลอยู่ที่นี่เพื่อสอบสวนเขาในการหายตัวไปของเมแกน บ้าชะมัด! เธอเป็นบ้าไปแล้วเหรอ? เธอรู้ไหมว่าเธอกำลังจะทำอะไร? แดร์ริลรับรู้ได้ถึงสนามพลังที่แข็งแกร่งมาจากด้านหลังเขา เขาสาปแช่งอยู่ภายใต้ลมหายใจของเขาและหันกลับมาทันที จากนั้นเขาก็รวบรวมกำลังภายในเพื่อรับมือกับการโจมตี ตู้ม! การสั่นสะเทือนดังก้องกังวานเมื่อฝ่ามือทั้งสองชนกัน หลังจากนั้น ใบหน้าของแม่ชีแห่งโชคชะตาก็ซีดเซียว เธอถอยหลังไปหลายก้าวด้วยความตื่นตระหนก! เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เหมาะสมของแดร์ริลตั้งแต่ท

จากนั้น แม่ชีแห่งโชคชะตาและแดร์ริลก็หายวับไปจากสายตาของทุกคน "ท่านอาจารย์?" “เอ่อ...” จู่ ๆ พวกเขาก็หายตัวไปได้ยังไง? สาวกสำนักง้อไบ๊ตกตะลึงในขณะที่พวกเธอแลกเปลี่ยนสายตากัน พวกเธอไม่รู้ว่าเครื่องรางข้ามภพมหัศจรรย์ได้เคลื่อนย้ายแม่ชีแห่งโชคชะตาและแดร์ริลออกไป ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาถูกส่งไปที่ใด … ในขณะเดียวกัน... แดร์ริลรู้สึกราวกับว่าเขากำลังอยู่ในความฝัน ร่างกายของเขาสั่นเทา รอบ ๆ ตัวเขากลายเป็นสีดำ เขาสูดหายใจเข้าหลายครั้งก่อนที่เขาจะได้ก้าวลงสู่พื้นในที่สุด แดร์ริลถอนหายใจด้วยความโล่งอกทันทีที่เท้าของเขาแตะลงบนพื้น ทุกอย่างจะเรียบร้อยตราบใดที่เครื่องรางนั้นไม่ได้ส่งเขาลงไปในส่วนลึกของทะเล แดร์ริลลืมตาขึ้นช้า ๆ และมองไปรอบ ๆ เขารู้สึกมึนงง เขาถูกส่งมาที่ห้อง มันคือห้องแต่งตัวของผู้หญิง หญิงผู้หนึ่งกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ หญิงผู้นั้นช่างสวยงามมาก เธอมีรอบเอวที่เรียวและส่วนโค้งเว้าที่น่าหลงใหล รูปร่างของเธอกำลังถูกเปิดเผยอยู่ตรงหน้าของแดร์ริล โอ้แม่เจ้า! เขากำลังคิดว่า 'ฉันโชคดีมากที่ถูกส่งมาที่นี่เพื่อดูสิ่งนี้!' เขาไม่รู้ว่าแม่ชีแห่งโชคชะตาถูกเคลื่อนย

“ฉันชื่อจีเวล” ขอทานตัวน้อยตอบด้วยเสียงต่ำในขณะที่เธอมองไปที่แดร์ริล “คุณชาย ฉันขโมยซาลาเปามาแค่สองชิ้นและซาลาเปานั้นมีค่าแค่สองเพนนี แต่แหวนที่คุณให้เจ้าของร้านไป สามารถจ่ายค่าซาลาเปาได้เป็นพัน ๆ ชิ้น ได้โปรดเอาแหวนคืนมา!” ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงเด็กสาว แต่เธอก็ยังมีความรู้อยู่มาก แหวนของแดร์ริลเป็นแหวนที่ค่อนข้างประณีต มองครั้งแรกก็เห็นได้ชัดว่ามันไม่ใช่แหวนธรรมดา เธอเป็นเพียงคนแปลกหน้า ดังนั้น เธอจึงสงสัยว่าทำไมเธอสมควรที่จะได้รับความช่วยเหลือจากเขาด้วยแหวนที่มีราคาเช่นนั้น “ไอ้เด็กขอทานเหม็น! หุบปาก!” เจ้าของร้านโกรธ เขาได้รับแหวนไปแล้ว จะให้เขาคืนมันง่าย ๆ ได้ยังไง? เจ้าของร้านจ้องไปที่จีเวลอย่างดุเดือด “ไอ้เด็กนิสัยไม่ดี! แกคิดว่าแกมีสิทธิที่จะพูดเหรอ? แกกล้าดียังไงมาขโมยซาลาเปาของฉัน! ฉันไม่ฆ่าแกก็บุญแล้ว” จีเวลไม่ได้หวาดกลัวเลย เธอจ้องเขม็งไปที่เขา “แกกล้าดียังไงจ้องหน้าฉันแบบนี้ แกอยากจะโดนตีอีกใช่ไหม...” เจ้าของร้านม้วนแขนเสื้อขึ้นในขณะที่เขาเดินเข้ามาหาเธอ แดร์ริลรีบเดินไปข้างหน้าและตบไหล่เจ้าของร้านทันที “นี่ เธอยังเด็กอยู่ พอได้แล้ว ฉันจะจ่ายค่าซาลาเปาสองชิ้นด้

“คุณชาย ฉันยินดีที่จะติดตามคุณไปทุกที่และเป็นทาสรับใช้ของคุณไปตลอด” จีเวลกล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง การเดินทางของแดร์สนุกสนานมากขึ้นเมื่อเขาอยู่กับเธอ จีเวลเป็นเหมือนมัคคุเทศก์ตัวน้อยที่คอยแนะนำแดร์ริลเกี่ยวกับสถานที่ต่าง ๆ ที่พวกเขาเดินผ่านมา แดร์ริลพาจีเวลไปซื้อเสื้อผ้าใหม่เพราะว่าเธอสกปรกและมอมแมมเกินไป หลังจากที่พวกเขาซื้อเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เขาก็พาเธอไปหาที่พัก ห้องว่างในโรงแรมหลายแห่งที่พวกเขาเดินผ่านมาเต็มทุกที่ จนกระทั่งเขาเดินมาพบร้านอาหารระดับไฮเอนด์ที่ยังคงมีห้องว่างเหลืออยู่หนึ่งห้อง แดร์ริลถอนหายใจอย่างโล่งอก เหลือห้องพักเพียงห้องเดียวเท่านั้น เขาครุ่นคิดว่า มันคงจะน่าอึดอัดใจสำหรับเขาและจีเวลที่จะต้องพักอยู่ในห้องเดียวกัน ในขณะที่เขาลังเล จีเวลก็เดินเข้ามาและดึงแขนเสื้อของเขา “เราพักห้องนี้กันเถอะคุณชาย...” ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากที่จะสามารถตามหาโรงแรมอื่นได้และพวกเขาก็ไม่รู้ว่าพวกเขาจะสามารถได้รับห้องพักหรือไม่ถ้าหากว่าพวกเขายังคงเดินตามหาต่อไป แดร์ริลไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องพักที่นี่ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องนอนบนพื้นในคืนนี้ ห้องพักอยู่บนช

“ฉันจะไปกับคุณชาย” จิวเวลจับแขนของแดร์ริลด้วยท่าทางหนักแน่น “ยัยเด็กโง่...” ท่าทางของเธอทำให้แดร์ริลพูดไม่ออกทันที เมื่อเขาเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า มาร์คัสก็กัดฟัน “เอาล่ะ พาทั้งคู่ไป ในเมื่อพวกมันไม่กลัวความตาย!” ชายสองคนมัดมือจีเวล จากนั้นพวกเขาก็ถูกพาไปที่ห้องโถงเต้นรำ มีคำสำคัญถูกเขียนอยู่บนผนังของห้องโถงเต้นรำ ‘ความมั่งคั่ง’ ห้องโถงเต้นรำโภไคยเป็นห้องเต้นรำที่ใหญ่ที่สุดในเมืองไห่ นักข่าวหลายคนกำลังรวมตัวกันอยู่ที่ประตู พวกเขาอยู่ในระหว่างการสัมภาษณ์หญิงผู้มีเสน่ห์และสง่างาม เธอคือ เชอริล มาร์ค ผู้หญิงที่แดร์ริลบังเอิญได้เห็นเธอกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า เศรษฐีหนุ่มมากมายต่างก็คลั่งไคล้ในตัวเธอ! แดร์ริลสังเกตเห็นว่ากล้องในมือของนักข่าวเป็นแบบรุ่นเก่าทั้งหมด มันมาพร้อมกับขาตั้งกล้องที่หนักอื้อและควันสีขาวก็คลุ้งออกมาหลังจากที่พวกเขาถ่ายภาพในแต่ละครั้ง แชะ แชะ... ด้วยเสียงแชะอย่างต่อเนื่อง นักข่าวเหล่านั้นต่างก็ตื่นเต้นและกระตือรือร้นในขณะที่พวกเขาสัมภาษณ์เชอรีล “คุณมาร์ค คุณจะมีข่าวดีกับคุณลอยด์เมื่อไหร่?” “มีรายงานว่าคุณจะเข้าร่วมงานการกุศล คุณช่วยเล่ารายละเอียดให้เราฟั