บททั้งหมดของ บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: บทที่ 21 - บทที่ 30
1430
บทที่ 21
เจเรมี่ เกิดความกลัวอย่างมาก เขารู้สึกเหมือนมีหนามที่หลบซ่อนอยู่ในใจกำลังแทงเขาอย่างไร้ความปราณี เขาอุ้ม มาเดลีน ขึ้นมาโดยไม่มีความลังเลใด ๆเมื่อเมเรดิธเห็นทุกการกระทำจากด้านหลังเธอก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อหยุดเขา “เจเรมี่คุณจะพาแมดดี้ไปไหน”เจเรมี่ ไม่สนใจตอบคำถามกับนั่น เขารีบไปโรงพยาบาลในขณะที่อุ้มมาเดลีนตลอดเส้นทางที่รถวิ่ง สมองของเขาถูกล้อมรอบไปด้วยช่วงเวลาที่เขาได้พบกับหญิงสาวครั้งแรกเมื่อเขายังเด็ก ช่วงเวลานั้นละเอียดอ่อน แต่เงียบสงบและพึงพอใจ มันยังคงเล่นซ้ำอยู่ในสมองของเขาหัวใจของเจเรมี่เต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง เขาลืมไปแล้วว่าสิ่งที่เขาต้องทำคือการดูถูก มาเดลีน ณ ตอนนี้เขาพาเธอไปที่แผนกฉุกเฉินอย่างสุดชีวิตเธอบอกว่าเธอตั้งท้องและเด็กคนนี้เป็นของลูกของเขา ร่างกายของเขาเปื้อนไปด้วยเลือดของเธอเจเรมี่รู้สึกราวกับว่าเขากำลังหายใจไม่ออกจากสิ่งที่มองไม่เห็น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาหวังว่า มาเดลีน จะไม่เป็นไรเขาเดินกลับไปกลับมาขณะรออยู่ข้างนอก เขารู้สึกกังวลอย่างมากขณะนี้มีพยาบาลคนหนึ่งเดินออกมา เจเรมี่ดักหน้าเธอแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?ภรรยาผมเป็นอะไร”พยาบาลมองไปที่เจเรมี่ มีควา
Read More
บทที่ 22
หลังจากที่บังเอิญได้ยินเรื่องราวเกือบทั้งหมดท่าทีดั่งเดิมของเจเรมี่ก็เปลี่ยนไปเขาย่างกายเข้าใกล้เพื่อไขข้อสงสัยสายตาอันเฉียบคมกำลังหยุดจ้องจากด้านหลังที่มองเห็นเมเรดิธกำลังเอาหลังพิงผู้ชายคนหนึ่ง เขาคือหมอรักษาอาการของมาเดลีน เมเรดิธกำลังคุยกับเขา“มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ฉันคิดไม่ถึวว่าแมดดี้ จะทำอะไรแบบนั้น…” ไม่นานหลังจากนั้นก็ได้ยินเสียงเมเรดิธ ถอนหายใจเจเรมี่ ไม่เข้าใจเรื่องที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอย่างเเจ่มแจ้ง เขาเดินไปข้างหน้าเพื่อจะถามถึงเรื่องราวทั้งหมด หมอก็ขมวดคิ้วและพูดอย่างเชื่องช้า “เฮ้อ! มันผิดจริยธรรมทางการแพทย์ของฉันที่จะโกหก แต่น้องสาวของคุณมีบางอย่าง จริง ๆ​ แล้ว เธอไม่ได้ท้อง แต่เธอยืนยันที่จะแสร้งทำเป็นท้อง แถมเธอยังใช้เลือดปลอมเพื่อหลอกว่าทารกได้รับผลกระทบ เมื่อเราตรวจพบเธอขู่ว่าจะฆ่าตัวตายและบังคับให้เราร่วมมือกับเธอ พวกเราไม่มีคำพูด ใด​ๆ​!”ใบหน้าของเจเรมี่ถูกปกคลุมด้วยชั้นน้ำแข็งทันทีหลังจากที่เขาได้ยินเรื่องนี้เธอแกล้ง?มาเดลีน เสแสร้งว่าท้อง? เลือดของเธอยังเป็นของปลอม?“ฉันเข้าใจดีทำไม แมดดี้ ถึงทำแบบนั้น แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเธอจะถึงขั้นขู่ฆ่าตัวตายแล
Read More
บทที่ 23
“เฮ้! เจเรมี่ เหยียดหยันเล็กน้อย เขามองต่ำลงไปที่ มาเดลีน อย่างเย็นชาด้วยดวงตาสีเข้มของเขา“มาเดลีน ฉันเองสินะที่ประเมินเธอต่ำไป เธอทำได้แม้กระทั่งติดสินบนแพทย์ที่นี่เพื่อให้พวกเขาโกหกฉันเกี่ยวกับการตั้งท้องของเธอ เธอคิดว่าฉันเป็นคนโง่งั้นเหรอ? คิดว่าฉันจะโดนหลอกง่ายขนาดนี้เลยเหรอ”มาเดลีน เงยหน้าขึ้นและร้องไห้อย่างเศร้า ๆ “ไม่! ฉันไม่ได้โกหก เจเรมี่! ทำไมฉันต้องโกหกเรื่องแบบนั้น ฉันท้องจริงๆ! ไม่เชื่อฉันเหรอ สัมผัสท้องของฉัน เด็กอยู่ที่นี่จริงๆ…”มาเดลีน ลุกขึ้นยืนด้วยกำลังทั้งหมดและคว้ามือของ เจเรมี่ เธออยากให้เขาเชื่อเธอ เธอต้องการให้เขารู้สึกถึงชีวิตที่กำลังก่อตัวอยู่ในท้องของเธอกระนั้นเจเรมี่ ผลักมือของเธอออกไป“ออกไป! อย่ามาแตะต้องฉันด้วยมือที่สกปรกของเธอ!” ดวงตาของเจเรมี่เฉียบคมราวกับมีด “เธอไม่ได้ท้อง ถึงแม้ว่าเธอจะทัองจริง ๆ ฉันจะให้เธอทำแท้ง เธอไม่สมควรได้รับมัน! มาเดลีน ผู้หญิงอย่างเธอจะไม่มีโอกาสที่จะข้องเกี่ยวอะไรกับฉันทั้งนั้น!”เจเรมี่!” เมื่อ มาเดลีน เห็นว่า เจเรมี่ กำลังจะจากไปเธอก็วิ่งไล่ตามเขาในขณะที่สะดุด เธอคว้าแขนของเขา “ เจเรมี่อย่าไป เธอบอกฉันว่าเธอจะปกป้
Read More
บทที่ 24
แม้จะเป็นเช่นนั้น มาเดลีน ส่ายหัวและยิ้มออกอย่างฝืดเคือง อะไรคือความแตกต่างระหว่างการบอกเขาและไม่บอกเขา?เขาจะสนใจเธองั้นเหรอ? สำหรับเจเรมี่มันจะดีที่สุดถ้าเธอตายเพื่อผลประโยชน์ของเด็กในท้อง มาเดลีน ต้องใช้ชีวิตในเชิงบวกแพทย์บอกเธอว่าเด็กกำลังต่อต้านเธอยิ่งเด็กเติบโตในตัวเธอมากขึ้น มาเดลีน ก็จะยิ่งแย่ลงเนื่องจากตำแหน่งที่โอบอุ้มตัวน้อยอยู่เหนือเนื้องอกโดยตรงซึ่งนับวันจะแย่ลงมาเดลีน ส่งเรซูเม่ทางออนไลน์ออกไปนับไม่ถ้วนก็ไม่ได้รับคำตอบใด ๆ จากพวกเขาและในที่สุดเธอมีหนึ่งบริษัทเสนองานให้เธอมันมาจาก บริษัท เล็ก ๆ พวกเขาต้องการให้ มาเดลีน ออกแบบแหวนคู่และเสนอราคาที่เหมาะสมให้กับเธอแน่นอนว่า มาเดลีน ยอมรับงานนั้น เธอทำงานทั้งวันในห้องของเธอและลงมาแค่ชั้นล่างเพื่อทำอาหารเด็กคนนี้อายุสามเดือน ในขณะนี้มันเป็นฤดูหนาวเธอจึงดูไม่เหมือนท้องขณะสวมเสื้อกันหนาวในช่วงที่ผ่านมานี้ เจเรมี่ ไม่ได้ถามอะไรเกี่ยวกับเธอซึ่งเธอก็ชินกับมันแล้วทันใดนั้นเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ประตูหน้า นอกจากนี้สิ่งที่เธอเห็นคือ เจเรมี่กลับมาที่บ้านมาชายคนดังกล่าวสวมเสื้อหนังสีดำ เสมือนมีออร่าเช่นคนที่บำเพ็ญศ
Read More
บทที่ 25
เมื่อเอวาได้ยินดังนั้นเธอก็เริ่มกังวล “มาเดลีน ครอว์ฟอร์ด นี่เธอกำลังพูดเหลวไหลอะไร”“ฉันพูดจริง” มาเดลีน ยิ้มเบา ๆ เธอทอดสายตามองไปที่มหาสมุทรสีฟ้าตรงหน้าและความทรงจำที่สวยงามก็ปรากฏขึ้นในหัวของเธออีกครั้ง“นี่คือจุดที่เจเรมี่และฉันให้คำมั่นสัญญาว่าเราจะรักกัน” เธอกล่าวก่อนจะกลับลำเรือตัวเองอย่างรวดเร็ว “มันคือจุดเริ่มต้นของความรักข้างเดียวของฉัน”เอวาชะงักทันที จากนั้นสมองของเธอก็จดบันทึกเรื่องราวที่เธอได้รับฟัง “ถ้างั้น นี่คือสถานที่ ที่เธอและเขาพบกันครั้งแรก”มาเดลีน พยักหน้าก่อนจะปิดเปลือกตาลง แสงแดดส่องลงมาที่ใบหน้ากลมมนต์ที่มีแต่กระดูก “ตอนนั้นเขาบอกฉันว่า ‘ลินน์นี่ เมื่อเราโตขึ้นฉันจะพาเธอไปเป็นเจ้าสาวของฉัน’”มาเดลีนพูดก่อนจะค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ไม่นานนักน้ำตาจากดวงตาคู่สวยได้ล่วงหล่นบนแก้ม อย่างเงียบ ๆเอวาโกรธมาก “ผู้ชายทุกคนบนโลกนี้เป็นคนโกหก! เจเรมี่ รู้วิธีโกหกเด็กผู้หญิงตั้งแต่อายุยังน้อย เธอตกหลุมพรางของเขาเข้าจัง ๆ!”“ใช่ ฉันคิดว่าเขาจริงใจ ไม่เพียงแค่คิดแค่นั้น แต่ฉันยังคิดว่าเขาจริงจังด้วย”“แมดดี้ยอมแพ้เถอะนะ ผู้ชายคนนั้นไม่มีอะไรไม่คุ้มค่ากับความรักขอ
Read More
บทที่ 26
มาเดลีนรู้สึกแปลกใจกับท่าทีของเจเรมี่ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้พยายามประจบประแจงเขาเหมือนที่เคยทำ เธอถามอย่างใจเย็นว่า “คุณอยากจะคุยอะไร คุณชาย วิทแมน?”เจเรมี่ไม่พอใจกับการที่เธอพูดกับเขาแบบนั้น “เธอเรียกฉันว่าอะไรนะ?”“แปลกตรงไหนเหรอ? คุณไม่เคยสนใจอะไรฉันอยู่แล้วนี่ คุณชายวิทแมน”เจเรมี่ขมวดคิ้ว และหลังจากที่เขาเงียบอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดขึ้นว่า “ท้องของแมร์ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ฉันอยากจะให้สถานะกับเธอ”ทั้งที่มาเดลีนก็รู้ดีว่าเจเรมี่จะบังคับให้เธอหย่ากับเขาในสักวัน แต่มันก็ยังรู้สึกเหมือนถูกสายฟ้าฟาดลงมา ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้วมาเดลีนมองไปที่ชายผู้เยือกเย็นตรงหน้าเธอ เธอหัวเราะเยาะเย้ยตนเอง “แล้วฉันล่ะ?”เธอถามขึ้น จู่ ๆ เธอก็รู้สึกเหมือนว่าเธอกับลูกในท้องเป็นแค่เรื่องตลกที่ใหญ่ที่สุดในโลกการจ้องมองที่รุนแรงและเจาะลึกของเจเรมี่ถูกส่งไปยังใบหน้าของมาเดลีน “ถ้าเธอยังคงเชื่อฟังเรา เราสามารถอยู่แบบนี้ต่อไปได้”มาเดลีนหัวเราะออกมาหลังจากที่มึนงงอยู่ "คุณวิทแมน คุณกำลังบอกว่า คุณต้องการให้ภรรยาที่แต่งงานแล้วถูกต้องตามกฎหมายมาเป็นเมียน้อยของคุณงั้นเหรอ? คุณต้องการให้นางเมียน้อยหน้าด้านคนนั
Read More
บทที่ 27
มาเดลีนเดินไปหาเจเรมี่ทันที ชายคนนั้นดูดีเช่นเคย เขากำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา เขาไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาเมื่อเขาได้ยินว่ามาเดลีนต้องการกู้เงินสามแสนจากเขา เขาก็หัวเราะออกมาทันที “มาเดลีน เงินเป็นเพียงตัวเลขสำหรับฉัน แต่อย่างไรก็ตาม ฉันจะไม่ให้เธอแม้แต่สตางค์เดียว”มาเดลีนกัดฟันและอ้อนวอนต่อ “คุณปู่ของฉันเป็นมะเร็งปอดและเขาต้องการเงินสำหรับการรักษา เจเรมี่ ได้โปรดให้ฉันยืมเงินเถอะ ฉันจะจ่ายคืนให้คุณแน่นอน”"จ่ายคืนให้ฉัน? ด้วยอะไรล่ะ?" เขารู้ว่าเธอไม่มีความสามารถที่จะจ่ายคืนให้เขาได้ ทันใดนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันสามารถเธอยืมเงินฉันได้ แต่เธอต้องยอมรับในสิ่งที่ฉันขอในวันนั้นซะ”มาเดลีนกำชายเสื้อของเธอเขาต้องการให้เมเรดิธได้รับตำแหน่งของเธอ ดังนั้นเธอก็จะกลายเป็นเพียงเมียน้อยของเขามาเดลีนเก็บความเจ็บปวดไว้ในใจของเธอ เธอพยายามอย่างเต็มที่ที่จะสงบสติอารมณ์ไว้ “เจเรมี่ นอกจากเรื่องนั้น ไม่ว่าอะไรฉันก็ให้ได้”เจเรมี่ปิดเอกสารของเขาและลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาเย็นชา “นอกเหนือจากเรื่องนั้น อย่าคิดว่าจะได้เงินแม้แต่สตางค์เดียว” เมื่อมาเดลีนเห็นว่าเขากำลังจะออกไป เธอก็ไม่สนใ
Read More
บทที่ 28
ขายร่างกายของเธองั้นเหรอ?มาเดลีนไม่เคยบอกว่าเธออยู่ที่นั่นเพื่อขายร่างกายของเธอ แต่เมเรดิธก็คิดว่าเป็นแบบนั้นในทันทีแววตาที่เยือกเย็นและกดขี่ของเจเรมี่เป็นลางไม่ดี มันน่ากลัวมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาดูเหมือนซาตานที่เพิ่งขึ้นมาจากนรก เขาต้องการที่จะฉีกมาเดลีนออกเป็นชิ้น ๆ แทบบ้าเธอมาเพื่อขายตัวจริง ๆเธอสามารถยอมรับผู้ชายทุกคนบนโลกได้เพื่อเงิน!เธอเคยโอ้อวดว่าเมื่อก่อนเธอเคยมีเขาเพียงคนเดียวอย่างไร้ยางอายไร้ค่าอะไรขนาดนี้“แมดดี้ ฟังฉันนะ กลับบ้านซะ ถ้าไม่อย่างนั้น เจเรมี่จะโกรธ ฉันจะไม่สามารถรั้งเขาไว้ได้เมื่อเป็นเช่นนั้น”มาเดลีนรู้สึกเบื่อหน่ายกับน้ำเสียงที่นุ่มนวลและอ่อนโยนของเมเรดิธเธอมองไปที่เมเรดิธในขณะที่รู้สึกขบขัน "บ้าน? ฉันยังมีบ้านอยู่เหรอ? บ้านของฉันถูกยึดครองโดยนางเมียน้อยหน้าด้านอย่างเธอไม่ใช่หรือไง?”เมเรดิธดูอึดอัด มุมปากของเธอกระตุกและเธอมองไปที่เจเรมี่ด้วยความเสียใจ “เจเรมี่อย่าโกรธแมดดี้เลยนะ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด เป็นความผิดของฉันที่ตกหลุมรักคุณ มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด"มันช่างเป็นการกระทำที่เลวทรามและเจ้าเล่ห์ แต่เจเรมี่ก็ยังเดินไปประคองเมเรดิธเ
Read More
บทที่ 29
ก่อนที่มาเดลีนจะพูดจบ เธอถูกขัดจังหวะโดยเทรนเนอร์การที่เขาสามารถชี้ให้เห็นลักษณะของร่างกายของเธอได้ ราวกับว่าเขาได้ยืนยันความสัมพันธ์ในอดีตของเขากับมาเดลีนอย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ เมเรดิธมองใบหน้าของเธออย่างประหลาดใจขณะที่เธออุทานออกมาว่า “โอ้แม่เจ้า! แมดดี้ ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่แฟนเก่าของเธอเหรอ? เขาให้เงินเธอทุกครั้งที่พวกเธอทำอย่างนั้นเหรอ? นั่นหมายความว่าเธอขายร่างกายเพื่อเงินไม่ใช่หรือ? แมดดี้ เธอทำกับตัวเองแบบนี้ได้อย่างไร? เธอสามารถนอนกับผู้ชายคนไหนก็ได้ตราบเท่าที่พวกเขาจ่ายเงินให้คุณหนึ่งร้อยเหรียญเหรอ!”มาเดลีนรู้สึกขยะแขยง เธอต้องการที่จะปฏิเสธเมเรดิธ แต่เธอรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรงในบริเวณที่เป็นเนื้องอกและเธอไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ความเงียบของเธอดูเหมือนจะเป็นการยินยอมโดยปริยายสำหรับเจเรมี่ก่อนหน้านี้มีแดเนียล ตอนนี้มีเเทนเนอร์ หึ!ผู้หญิงคนนี้มีผู้ชายกี่คนกันแน่?เส้นเลือดบนหน้าผากของเจเรมี่เริ่มปูดออกมา และเขารู้สึกรังเกียจ“เจเรมี่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ฉันรู้สึกแย่มาก” เมเรดิธดูผิดหวังและราวกับว่าเธอรู้สึกเสียใจกับมาเดลีน “เจเรมี่ไปกันเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียวสักพัก”
Read More
บทที่​ 30
'มาเดลีน เธอรังเกียจฉัน 'คำพูดของเขาที่ว่า 'รังเกียจ' ให้ความรู้สึกเหมือนมีลูกศรล้านดอกดิ่งตรงเข้ามาปักที่หัวใจ บรรดาลูกศรเหล่านั้นมุ่งเป้าไปยังหัวใจที่โดนทำร้ายจนไม่เหลือชิ้นดี ราวกับว่าต้องการให้มันแหลกสลายไปเขาเชื่อถือในน้ำคำของเมเรดิธ มากเสียจนไม่ยอมให้โอกาสเธออธิบายตัวเองด้วยซ้ำน้ำเย็น ๆ ไหลพุ่งเข้าทางปากและจมูก เธอเริ่มมีอาการคล้ายคนจมน้ำ เธอรู้สึกเหนื่อยกับสิ่งที่เป็นอยู่​เหลือเกิน​และเธอก็ไม่ต้องการดิ้นรนอีกต่อไปคงจะดีไม่น้อยถ้าเธอจบชีวิตแบบนี้มาเดลีน หลับตาลงด้วยการยอมรับจุดจบของความสิ้นหวังนี้ แต่ก่อนที่ทุกอย่างจะดับไป เจเรมี่ ดึงเธอขึ้นมาจากน้ำก่อนจะโยนเธอลงไปที่พื้นสภาพของ​ มาเดลีน เปรียบเสมือน​ตุ๊กตา​ผ้าขี้ริ้ว​ที่ขาดหลุดรุ่ยและเปียกโชกเธอนอนขดตัวอยู่บนพื้นอย่างไร้ชีวิตชีวาเนื้อร้ายในร่างกายของเธอเริ่มลุกลามอีกครั้งความดจ็บปวดเริ่มขยายวงกว้างและ มันเริ่มเจ็บมากขึ้นทุกที แม้กระทั่งทุกครั้งที่หายใจยังส่งผลทำให้เธอต้องทนทรมาน อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ถึงอย่างนั้นเธอเงยหน้าขึ้นอย่างไม่ยอมแพ้“ฉันไม่รู้จักผู้ชายคนนั้น เจเรมี่ทำไมเธอไม่เชื่อที่ฉันพูดบ้าง ... "“แล้วทำ
Read More
ก่อนหน้า
123456
...
143
DMCA.com Protection Status