คำถามของเจ้าหน้าที่ทำให้หัวใจของมาเดลีนหยุดนิ่ง มันยังตอกย้ำทำให้เธอนึกขึ้นได้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ได้ถูกวางแผนไว้แล้วตั้งแต่ต้น และทุกคนมีส่วนเกี่ยวข้องกับมันทั้งหมดนี้เกิดขึ้นเพราะเธอตกหลุมรักผู้ชายที่เธอไม่คู่ควรมาเดลีนคว้าแท่งเหล็กเย็นๆด้วยความสิ้นหวังและคุกเข่าลงบนพื้น‘เจเรมี่ วิทแมน ถ้าหากมีทางไหนที่สามารถย้อนกลับไปได้อีกครั้ง ฉันคงเลือกไม่ขอพบเจอคุณ..’มาเดลีนไม่คาดหวังว่าจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันที่เธอออกจากคุกบางทียาที่แดเนียลขอให้คนของเขาส่งไปมีผลกระทบที่น่าอัศจรรย์กับเนื้องอก หรือบางทีอาจเป็นความตั้งใจอย่างแรงกล้าของเธอที่อยากเห็นลูกที่ถูกลักพาตัวไปหลังจากที่พวกเขาบีบบังคับให้เธอคลอดลูกอย่างแรง ในเวลาสั้นๆ เธอเปลี่ยนความคิดเพื่อมีชีวิตอยู่อย่างน่าอัศจรรย์แสงแดดจัดกว่าทุกวัน ในวันที่เธอได้อิสระของเธอกลับมาอีกครั้ง ช่วงเวลาในคุกของเธอจบลงเเล้ว อย่างไรก็ตาม มันไม่สามารถกำจัดความยุ่งเหยิงและความเจ็บปวดที่อยู่ในใจเธอมาตลอดสามปีได้ความทรมานนับพันวันนั้นถูกตอกลึกลงไปทั่วร่างกายของเธอและมันจะไม่จางหายไปในเร็ววันมาเดลีนเฝ้าดูขณะที่แดเนียลและเอวาวิ่งเข้ามาหาเธอ เมื

มาเดลีนใจสลายลูกศรล้านดอกปักลงกลางใจของเธอคงไม่น่ากลัวเท่านี้เธอไม่มีวันลืมคืนนั้น เธอถูกบังคับให้คลอดลูกอย่างโหดร้ายก่อนลูกของเธอจะถูกพรากไปจากเธออย่างไม่มีวันหวนคืนจนถึงตอนนี้ เธอก็ยังไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิง? เด็กคนนั้นจะดูเหมือนเธอหรือเหมือนเจเรมี่มากกว่ากัน?มาเดลีนเข้าไปที่บัญชีทวิตเตอร์ของเมเรดิธและเห็นว่าเธอกำลังแสดงถึงความโอ้อวดที่คึกคัก หล่อนอวดรถราคาแพง กระเป๋าแบรนด์เนม และพ่อแม่ผู้มีชื่อเสียงที่มีชื่อเสียงโด่งดัง แถมหล่อนยังอวดลูกชายที่น่ารักที่หล่อนมีกับเจเรมี่นางปีศาจอย่างหล่อนมีทุกอย่างในตอนนี้ในทางตรงกันข้ามเธอ มาเดลีน เธอไม่มีอะไรเลยความน่าสมเพชนี่มีบางทีที่มาเดลีนเผลอมองหาเจเรมี่ อย่างไรก็ตาม เธอตระหนักว่าเธอไม่มีความกล้าหาญที่จะทำเช่นนั้นเธอถูกทรมานอย่างไร้ความปราณีในคุกและมันทำให้เธอสะดุ้งเมื่อนึกถึงเรื่องนี้อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอคิดถึงลูกที่หายไป มาเดลีนก็ยังคงเดินหน้าต่อไปเธอยืนอยู่หน้าคฤหาสน์ซึ่งเธอเคยเป็นหนึ่งในสามาชิกที่สำคัญเธอรู้สึกถึงความขมขื่นในใจ ตอนที่เธอกำลังจะกดกริ้ง เธอเห็นเมเรดิธเดินพ้นจากบ้านออกมาเธอแต่งตัวฉูดฉา

ทุกคำที่ออกมาจากปากเขาทำให้ความรู้สึกเหมือนทาเกลือบนบาดแผลสดและเลือดของเธอ ความเจ็บปวดที่จี้เข้ากระดูกทำให้ร่างกายของเธอชาไปหมด“หึ หึ...” มาเดลีนหัวเราะอย่างเวทนามันเป็นสิ่งที่ยืนยันว่าตัวตนของเขาถูกเปิดเผยว่าเขาโหดร้ายมากแค่ไหนถึงกับกำจัดเด็กที่พึ่งเกิดคนนั้นออกไปได้อย่างง่ายดายมันเป็นสิ่งที่ปรากฎออกมาว่าเขาสามารถบดกระดูกลูกของตัวเองให้เป็นฝุ่นผงเพื่อปีศาจหญิงตนนั้นได้!มาเดลีนคิดว่าหัวใจของเธอตายแล้ว เธอคิดว่าเธอจะไม่สามารถรู้สึกเจ็บปวดได้อีกต่อไปอย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้คาดหวังว่าบาดแผลเหล่านั้นจะเริ่มแผดเผาเธออีกครั้งเมื่อเธอได้พบกับผู้ชายคนนั้นในสถานการณ์นี้“เจเรมี่ ฉันไม่คิดมาก่อนว่ามาเดลีนจะมาสร้างปัญหาให้ฉันในตอนที่เธอออกจากคุก ฉันกลัวมาก ฉันกลัวมากว่าเธอจะทำร้ายลูกของเราอีกครั้ง เธอฆ่าลูกของเราไปแล้วครั้งหนึ่ง ฉันไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง”เมเรดิธพิงหน้าอกของเจเรมี่พลางสะอื้นเธอพูดอย่างไร้เดียงสา แต่เห็นได้ชัดว่าเธอจงใจจุดไฟแห่งความโกรธในใจของเจเรมี่อย่างที่ผู้หญิงคนนั้นคาดไว้ เจเรมี่ขมวดคิ้วเมื่อสายตาที่มุ่งร้ายและน่ากลัวของเขามองมาที่มาเดลีน“มาเด

อันที่จริง เหตุผลที่เธอได้งานนี้อย่างง่ายดายเป็นเพราะเมเรดิธชักใยบางอย่างอยู่ด้านหลังนี่เองอย่างไรก็ตาม มาเดลีนไม่ใช่คนโง่ มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้เมเรดิธจะใจดีขนาดนี้?“หยุดเสแสร้ง เธอไม่รู้สึกขยะแขยง แต่ฉันรู้สึก” เธอปัดมือของเมเรดิธทิ้งด้วยความเกลียดเมเรดิธเอียงตัวราวกับว่าเธอนั้นแสนอ่อนแอและบอบบางเหลือเกิน จากนั้น เธอพิงไปซบเอโลอิสเอโลอิสเห็นว่าลูกสาวคนโปรดของเธอถูกรังแก เธอจึงเดินไปหามาเดลีนด้วยความกระวนกระวายใจและปกป้องเมเรดิธไว้ข้างหลังเธอ“มาเดลีน อย่าเป็นคนตาบอดที่มองไม่เห็นว่าใครแสนดีกับเธอ! ถ้าเมอร์ไม่ขอร้องฉันนะ ฉันจะไม่ปล่อยให้คนอย่างเธอทำงานในบริษัทของฉัน!” เอโลอิสพูดด้วยความโกรธ“แม้ว่าเธอจะไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของเมอร์ แต่ลูกสาวฉันก็ไม่เคยกลั่นแกล้งเธอเลยสักนิดแม้ว่า เธอจะราวีอย่างไม่ลดละ เมอร์คิดถึงเธอมาก มันไม่เป็นไร หากถ้าเธอไม่รู้สึกขอบคุณ แต่นี่เธอยังพยายามแว้งกัดมือที่เลี้ยงเธออยู่!”อีกแล้วรูปแบบประโยคนี้ถูกจัดฉากขึ้นมาอีกแล้วมาเดลีนกำลังจะปรับเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับการกระทำนั้นในตอนนี้จนถึงตอนนี้ เธอไม่รู้เลยว่าเมเรดิธมอบความเมตตากรุณาให้กับเธอด้วยเหตุผลอ

เห็นได้ชัดว่าเจเรมี่เองมีอาการตกตะลึงเล็กน้อยคิดไม่ถึงว่ามาเดลีนจะกล้าคุยกับเขาแบบนี้ตอนแรกเขาต้องการแค่สั่งสอนมาเดลีนเป็นบทเรียน แต่ทันใดนั้น การแสดงออกในดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไป น้ำเสียงของเขาเยือกเย็นเหมือนปกติ “เธอหมายความว่าไง ที่เธอจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นาน”มาเดลีนคิดไม่ถึงเช่นเดียวกันว่าเขาจะกังวลสิ่งนี้ เขาควรจะตะโกนใส่เธอและเตือนเธอไม่ให้ล่วงละเมิดเมเรดิธไม่ใช่หรือ?เธอเดาไม่ออกว่าเจเรมี่กำลังคิดอะไรอยู่ อย่างไรก็ตาม เธอไม่ต้องการบอกเขาเกี่ยวกับเนื้องอกในร่างกายของเธอ"ไม่มีอะไร คุณไม่ต้องกังวลกับสิ่งที่ผู้หญิงอย่างฉันพูด คุณชาย วิทแมน” หลังจากมาเดลีนพูดจบเธอก็ผลักเจเรมี่ออกไป บางทีอาจเป็นผลทางจิตใจ ที่ส่งผลให้เนื้อร้ายของเธอเริ่มมีอาการเจ็บอย่างไรก็ตาม เจเรมี่ไม่ยอมแพ้และปล่อยเธอไปแบบนี้ “มาเดลีน เธอดื้อมาก เธอพยายามทำตัวน่าสมเพชเพื่อที่จะทำให้ผมเสียใจกับเธอหรือเปล่า?”มาเดลีนผงะกึกก่อนที่เธอจะหัวเราะเบาๆ “ใช่ ฉันกำลังเตรียมการอีกครั้ง ผู้หญิงที่ไร้ยางอายและเลือดเย็นอย่างฉันจะไปเปรียบเทียบอะไรกับเจ้าของความรักที่ดีที่สุดในชีวิตของคุณได้อย่างไร? ฉันคิดว่าเมเรดิธ ต้องเป็นคน