Semua Bab บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ: Bab 711 - Bab 720

ความรู้สึกมากมายประดังประเดเข้ามาภายในใจเธอ ทันใดนั้นเอง เธอพลันได้ยินเสียงบางสิ่งปริแตกออกมา ก่อนที่รถคันนั้นจะระเบิดเมื่อเห็นว่าเมเดลีนไม่ได้รับบาดเจ็บใด ๆ อีวอนแทบจะระเบิดความโกรธเกรี้ยวทั้งหมดออกมา“เมเดลีน ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะ...”ตู้ม!“อ๊า!”เจเรมี่ถีบอีวอนออกไปและดึงตัวเมเดลีนเข้ามาในอ้อมแขน จากนั้นเขาก็วิ่งตรงไปด้วยสีหน้าที่จริงจัง“ลินนี่ วิ่งเร็ว! รถกำลังจะระเบิดแล้ว!”‘อะไรนะ?‘รถกำลังจะระเบิดอย่างนั้นเหรอ?’ตอนนี้เมเรดิธยังคงถูกมัดไว้อยู่กับต้นไม้ เมื่อได้ยินคำว่าระเบิดแว่วเข้าหู เธอตะลึงงันด้วยความกลัวจากนั้น เพียงพริบตาเดียว สะเก็ดเพลิงเป็นประกายและเกิดเสียงระเบิดครั้งใหญ่ก็ดังก้องไปทั่วตู้ม!แรงลมจากการระเบิดครั้งนี้รุนแรงเสียจนต้นไม้ใบหญ้าบริเวณโนรอบล้มระเนระนาดไปกับพื้นเจเรมี่อุ้มลิเลียนไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง และอีกข้างหนึ่งก็โอบกอดเมเดลีนเอาไว้ เขาพยายามที่จะปกป้องสองคนแม่ลูกไว้ในอ้อมแขนของเขาหลังจากนั้น ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความเงียบเมเดลีนเงยหน้าขึ้น และสิ่งแรกที่เธอเห็นคือบาดแผลบริเวณหลังของเจเรมี่ มีดเล่มนั้นยังคงปักคาอยู่ตรงไหล่ของเขา และบาดแผลนี้บอก

“จริงเหรอครับ?” แจ็คสันดูเหมือนไม่เชื่อคำพูดของเขา “พ่อครับ ให้แจ็คดูแผลหน่อยนะ แจ็คจะได้มั่นใจ”เจเรมี่ไม่อยากจะให้เด็กน้อยหวาดกลัวเพราะบาดแผลโชกเลือดของเขา แต่อีกฝ่ายหัวดื้อเอาเสียมาก ๆเขาจึงพาเจ้าตัวน้อยขึ้นไปบนห้องอย่างไม่มีทางเลือก เมเดลีนเดินตามหลังพ่อลูกขึ้นไปขณะที่คาเลนก็เบี่ยงตัวหลบเมเดลีนราวกับว่าเธอกำลังหลบเลี่ยงหญิงสาว เธอจ้องมองเมเดลีนราวกับว่ามีบางอย่างจะพูดด้วยเช่นกันเมเดลีนไม่ได้คิดว่าการกระทำของคาเลนนั้นแปลกประหลาด เธอเพียงแค่ยิ้มออกมาในห้องนอน เจเรมี่ถอดเสื้อออก เผยให้เห็นลำตัวที่สวยงามของเขา บริเวณบาดแผลของเขายังคงมีเลือดไหลออกมาเปื้อนผ้าพันแผลอยู่แจ็คสันเป่าบาดแผลของเขาพลางรู้สึกไม่ดีเป็นอย่างมาก “พ่อครับ พ่อเลือดไหลด้วย อย่างนี้ พ่อต้องเจ็บมากแน่ ๆ เลยใช่ไหมครับ?”“พ่ออาจเผลอนอนทับแผลน่ะ” เจเรมี่ไม่รู้ว่าเลือดมันยังไหลอยู่ จากนั้นเขาจึงลูบหัวเด็กน้อยอย่างรักใคร่ “ไม่เจ็บเลย ไม่ต้องกังวลไปนะ แจ็ค”หลังจากพูดคุยกับลูกจบ เขารู้สึกประหลาดใจที่เห็นเมเดลีนเดินเข้ามาพร้อมกล่องปฐมพยาบาลในมือ ดูเหมือนว่าเธอตั้งใจจะเปลี่ยนผ้าพันแผลให้เขาเจเรมี่รู้สึกถึงความปีติย

คาเลนรู้ว่าเมเดลีนจะพาเจเรมี่กลับมารับประทานอาหารเย็น ดังนั้นเธอจึงเข้าไปจัดเตรียมอาหารด้านในครัวกับสาวใช้เธอรู้ว่าสองสามปีที่ผ่านมา เธอเป็นทั้งคนใจแคบและเห็นแก่ตัวกับเมเดลีน หากย้อนกลับไป ตอนที่เมเดลีนยังเป็นลูกสะใภ้ของเธออยู่ เธอยังดูถูกดูแคลนเธอต่าง ๆ นานาอีกด้วยถึงกระนั้น จิตใจของมนุษย์ก็สร้างขึ้นมาจากเลือดเนื้อ ไม่สำคัญแล้วว่าเธอจะเป็นคนที่เน่าเฟะขนาดไหน แต่เธอก็ไม่สามารถมองข้ามความจริงที่ว่าเมเดลีนช่วยชีวิตเธอไปได้แม้ว่าจะทำใจยอมรับเรื่องนี้ได้ แต่เธอก็รู้สึกเสียใจไม่น้อยเลยเมเรดิธเดินเข้ามาอย่างช้า ๆ และรู้สึกงุนงงกับเหตุการณ์ตรงหน้า จากนั้นเธอได้ยินเสียงสาวใช้เอ่ยถามคาเลนขึ้น “คุณผู้หญิงคะ ทำไมถึงมีจานวางอยู่เยอะแยะขนาดนี้ล่ะคะ? คืนนี้มีแขกอย่างนั้นเหรอ?”วันนี้คาเลนอารมณ์ดีมาก “นายหญิงกำลังจะกลับมาน่ะสิ”“นายหญิง?” สาวใช้คิดว่าเป็นเมเดลีน “คุณผู้หญิงหมายถึงคุณมอนต์โกเมอรีเหรอคะ? ไม่ใช่ว่าเธอหย่ากับนายน้อยวิทแมนไปแล้วนิคะ? แล้วก็ คุณผู้หญิงก็ดูไม่ค่อยชอบพออะไรเธอด้วย”คาเลนรู้สึกอับอาย จากนั้นเธอจึงพูดขึ้น “เลิกกันก็แต่งกันใหม่ได้ แล้วมีปัญหาอะไรเหรอ? อีกอย่าง ฉันไม่

น้ำเสียงของเขาเย็นชา และดวงตาของเขาก็เย็นชายิ่งกว่าน้ำเสียงของเขา “ครั้งก่อนหน้านี้ที่คุณแม่ถูกลักพาตัวไป ลินนี่ก็เสี่ยงชีวิตเข้าไปช่วยแม่เอาไว้ มันไม่เป็นไรนะ ถ้าแม่จะไม่ขอบคุณเธอ แต่นี่แม่กลับจ้องจะเล่นงานเธออีก! ผมสงสัยจริง ๆ ว่าแม่เป็นแม่แท้ ๆ ของผมจริงรึเปล่า”“...” คาเลนเดือดดาลและแทบจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ “แกอยากจะให้ฉันขอบใจมันอย่างนั้นเหรอ? แกรู้ไหมว่าวันนั้นมันตบตีฉันและแหกปากตะโกนใส่ฉันน่ะ? ถ้าฉันไม่มีสมองล่ะก็ ป่านนี้คงถูกมันหลอกไปไหนต่อไหนแล้ว!”เจเรมี่รู้สึกว่าเขาไม่มีอะไรจะต้องโต้เถียงกับคาเลนอีกต่อไปแล้วเขาจับมือแจ็คสันเอาไว้ “แจ็ค เดี๋ยวพ่อจะพาออกไปกินข้าวดี ๆ นอกบ้านนะ”“แม่จะมากับเราด้วยไหมครับ?” แจ็คสันเอ่ยถามอย่างคาดหวังเจเรมี่ขมวดคิ้ว เขาบอกว่ากับแจ็คสันว่าให้ไปชวนเมเดลีนมารับประทานอาหารเย็นด้วยกันคืนนี้ แต่ทว่ากลับล้มเหลวไม่เป็นท่าเขาพยายามโทรหาเธออยู่หลายสาย แต่เธอก็กดตัดสายตลอด“แจ็ค แม่บอกว่ามีเรื่องบางอย่างต้องไปทำ เพราะงั้น เดี๋ยวพ่อไปกินข้าวเป็นเพื่อนลูกเองนะ” เขายิ้มให้เด็กน้อยอย่างอ่อนโยน “แล้ว น้องสาวลูกอยู่ไหนล่ะ?”“ลิลลี่อยู่กับคุณยายคร

ในที่สุดเจเรมี่ก็เดินเข้าไปพบกับเคธี่ เขาเอ่ยถามด้วยสายตาอันดุร้าย “เฟลิเป้มันอยู่ไหน?” มันเอาลินนี่ไปไว้ไหน?”เคธี่ถอนหายใจอย่างโล่งอกและชี้นิ้วไปยังห้องนอนของเฟลิเป้อย่างไม่ลังเลเจเรมี่รีบรุดตัวเข้าไปถีบประตูห้องของเฟลิเป้อย่างจังเมื่อเห็นเมเดลีนนอนเปลือยกายอยู่ครึ่งท่อนบนเตียง เขากำหมัดและพุ่งตัวเข้าไปคว้าคอเสื้อของเฟลิเป้ เขาจ้องมองเฟลิเป้ด้วยสายตาที่คมดุจใบมีด“เฟลิเป้ เลวเอ๊ย! แกพยายามจะทำอะไรกับลินนี่กันแน่?”เฟลิเป้หลบหมัดตรงของเจเรมี่ได้พลางเหลือบมองเขาด้วยสายตาอันแหลมคม จากนั้นเขาก็ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา “ผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงเป็นของฉัน แล้วแกคิดว่าฉันกำลังจะทำอะไรกับเธอล่ะ?”“ลินนี่ไม่เคยแม้แต่จะรักแก ดังนั้นช่วยเลิกคิดอะไรอัปมงคลแบบนั้นได้แล้ว!” เจเรมี่ผลักเฟลิเป้ออกไปและก้มตัวลงติดกระดุมกลับให้เมเดลีน จากนั้นเขาก็อุ้มเธอไป “เฟลิเป้ แกนี่มันน่าขยะแขยงจริง ๆ ที่กล้าใช้วิธีสกปรกแบบนี้เพื่อที่จะได้ผู้หญิงคนหนึ่งมาครอง”เขาหัวเราะเยาะถากถางก่อนที่จะอุ้มเมเดลีนออกไปเฟลิเป้กัดริมฝีปากอย่างแรง สายตาของเขามีแต่เปลวเพลิงแห่งความโกรธแค้น สายตาคู่นั้นดูน่าหวาดหวั่น