Takot ako sa dagat, o kahit sa anong anyong tubig na may malalalim na parte. Hindi kasi ako marunong lumangoy, at bukod sa takot akong malunod ay takot din akong malaman kung ano ang matutuklasan ko sa kailaliman.The only thing I might be interested in listening about is what my mother previously told me. The peace that the ocean can bring to oneself has the power to heal and soothe your soul; it is beautiful and serene. I so love to hear every story she has shared with me before. Noong mga panahong hindi pa sila umaalis ni dad. Palagi niyang sinasabi sa akin ang mga karanasan niya, kasama si dad sa iba't ibang beach. My mom is fond of beaches. It has become her vitamin. I mean, kapag stress daw siya or may mga problema makita lang daw niya ang dagat okay na siya. It can heal her from the pain she got from her internal battles. It can erase her worries and calm her soul. Maybe at that moment, I fell in love with the idea of it.That time, nagkaroon ako ng konting paghanga sa dagat. I

I was still raging when I arrived at my house. Naabutan ko si Kel na abala sa panunood ng TV, while eating fries. Hindi rin nakaligtas sa akin ang can ng soda na nakapatong sa lamesita."He's still sleeping, ate.""Si Kyle?""Oh probably resting... may meeting ata siya bukas..." tumango naman ako at dumeretso na sa kwarto ko. I just took a quick shower and took my reviewer. Ilang weeks pa bago ang exam pero nagsimula na ako mag-review ilang linggo na rin. Nilapitan ko muna si Reze, caressing his head. Pinasadahan ko ng daliri ang buhok nito bago hinalikan sa kaniyang noo at inayos ang pagkakabalot sa kaniya ng kumot,bago tumungo sa study table ko to start.Sa kalagitnaan ng pagbabasa ko sa reviewer ay marahan ako nahinto at wala sa sariling napasulyap sa anak ko. Images of Ruce flash in my memory. Nangilid ang luha sa mga mata ko hanggang sa may kumawala ng butil mula rito.I thought I'm already strong enough to make him know and to show him that I don't want him in my life anymore. T

Hindi ko alam kung anong sumapi sa akin at naririto ako.The house that I used to call my home. The house where I stayed with him for five years. Sa bahay kung saan ginawa namin ang mga bagay-bagay na hindi na mabura sa isip ko. Hindi ko inakala na kakayanin kong bumalik dito.Nahampas ko ang manibela sa inis."Bwisit naman Rasha! Ano ba itong katangahan mo?! Dapat umuwi ka na lang 'di ba?!" Fuck it!Umamba na akong aalis na sana ulit ngunit kaagad din naman akong napahinto at napabuga ng hangin.Kaagad kong bumaba. Mahigpit ang kapit ko sa bag na pumasok sa nakabukas na gate hanggang sa makarating sa main door. I pushed the doorbell button at hindi nagtagal ay may nagbukas noon. Bumulaga sa akin si Keanu na mukhang napapaguran. Magulo ang buhok nito pati damit."K-Keanu..." he smiled at me weakly."Pasensya ka na talaga babe, naabala pa kita.""O-Okay lang... Ano bang... Ano bang problema?" napamasahe siya sa batok niya at napabuntong hininga."Pasok ka..." kaagad naman akong sumunod

"Saan mo ako dadalhin, Ruce?" nagtagis muli ang panga niya at humigpit ang pagkakahawak sa manibela."Kahit saan basta mag-uusap tayo." mariin na sabi niya na kinatahimik ko na lang. Nanatiling magulo ang isip ko sa mga oras na nasa biyahe kami. Halo-halo rin ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin tungkol sa nakaraan namin dahil isipin ko pa lang ay nasasaktan na ako.Hindi ko alam kung gaano katagal ang naging biyahe namin. Hanggang sa bigla kaming tumigil. He pulled over. Nasa lugar kami kung saan bihira na ang mga sasakyan. Malapit na kami sa dagat."Why did you hide him?" tangina. Hindi ko alam kung paano siya sasagutin sa bagay na 'yon, kahit na may sagot naman talaga sa lahat ng maaari niyang itanong sa akin."Dahil... akala ko hindi mo na dapat malaman." I gulped. Ang hirap magsalita sa mga oras na 'to."How dare you say that to me. I am the father, Rasha. I have right to know." mariin na sabi niya."Tangina, may anak ako! May anak ako sa 'yo, may an