Focus MATAMIS na ngumiti si Dynee pagkababa pa lang niya mula sa pampasaherong air-conditioned van sa harap mismo ng kaniyang pinagtatrabahuan. She felt great, energetic, alive, and excited. She woke up with a good spirit and she felt like she wanted to put a smile on her face and start her busy Monday with happiness. Hindi niya alam kung bakit nai-excite siyang pumasok sa umagang iyon. Ang gaan din ng pakiramdam niya, ni hindi siya nakaramdaman ng kahit konting pagkairita sa kahit na maliit na bagay na siyang pinagtataka ng kaniyang lola. Maging ang mga kapatid niya ay napansin din iyon.Napailing siya. “Well, I want to start my day like this. Hmm. . . Come on, Dynee! Harapin na natin ang hamon sa trabaho sa umagang ito. Face your boss with your beautiful and sunshine morning!” pagkausap niya sa sarili habang patungo sa main entrance ng Acemzade building."Good morning, Ma’am Dynee,” bati sa kaniya ng mga security personnel na nakatalaga sa entrance. Binati rin siya ng receptionist

Choose KINAKABAHAN habang nakaupo si Dynee sa tabi ng kaniyang boss sa loob ng conference room ng Acemzade Company. Titig na titig siya habang nakatingin sa layout niya ang mag-asawang Arsaide.They were gathered for a meeting presentation. Iyon kasi ang gustong mangyari kaagad ng mag-asawa nang ipaalam niya dito kahapon na natapos na niya ang layouts na hinihingi ng mga ito.Napasinghap siya nang mahinang nag-usap ang dalawa sa dulo ng conference na iyon.“Dynee?”“S-Sir?”“Calm down and relax.”Napalunok siya at mas tumambol nang malakas ang kaniyang dibdib nang idantay nito ang palad sa kamay niyang nangangatal.“O-Of course. I-I’m quite calm, Sir. E—” Napatingin ulit siya sa kamay nito na nakadantay pa rin sa kamay niya.“Good. Don’t worry. Sa tingin ko naman ay pasok sa kanila ang layout mo.” At saka siya nito nginitian at kinindatan.Diyos mio! Paano pa ako kakalma nito kung may kasama pang kindat ang ngiti niya? Diyos ko po! Pakalmahin mo po ang nagwawalang halimaw sa loob ng

TrashPABALING-baling pa rin si Dynee sa kaniyang higaan. Nakapikit ang mga mata niya at pinipilit makatulog ngunit ang diwa naman niya ay gising na gising pa rin. Nang sumagi sa kaniyang gunita ang paghalik sa kaniya ni Oliver ay tuluyan na siyang napaupo sa kaniyang kinahihigaan. She tried to drink a glass of milk upang dalawin na siya ng antok, ngunit wala pa ring epekto.“Hindi maaari ito!” Napatayo siya at nagpabalik-balik ng lakad sa loob ng kaniyang silid. “Paano ako haharap sa kaniya bukas? Kanina ay naiwasan ko siya dahil sa busy siya sa magkasunod niyang meeting. . . pero. . . Ugh, bakit kasi niya ginawa ’yon? Ang tigas naman kasi ng ulo ko. Sabi niya tumahimik na ako. Ako naman na tanga hindi sumunod sa kaniya,” pagkausap niya sa sarili. “Ano Dynee? Mahaharap mo ba siya bukas na parang walang nangyari kahapon? As if hindi ka niya pinagkalooban ng isang halik?”Napailing na nagpabalik-balik siya ng lakad. “Kung kahapon ay nalusutan ko siya. Pero bukas, paano kaya?” Bumuntong

Ride “CAN I talk to her?” tanong ni Oliver. Kay Dimitri ito nakatingin.“Of course.” Tumayo si Dimitri at tumingin sa kaniya. “I’ll be outside, Dynee. But I will be back to help you. Okay?”“Huwag na. Kaya ko naman ito,” sabi niya dito.Umiling ito. “We have a deal, right? So expect me here later. Anyway, wala nang bawian, huh? You already said YES to me.” He smirked and finally got out.Tumayo kaagad siya nang matuwid nang makalabas nang tuluyan si Dimitri. Humarap siya sa kaniyang boss at tumingin dito nang deretso.“I already talked to Mr. Acosta, and I already settled down about the fault documents. Pumayag naman siya na—”“I called him a while ago.”Tumango siya. Huminga nang malalim. “P-Pasensiya na ho pala kanina sa pagsagot at pagtaas ng boses ko sa inyo, Sir. I lost my control.” Kahit may inis pa rin ay nagpakumbaba siya dito.“I’m glad that you have already calmed down,” sabi nito na seryosong nakatitig sa kaniya. “Are you sure that you can make it in just a few hours?

Stubborn“No! Hindi ako susunod at uupo riyan!” Iwinakli niya ang kamay nito at lumayo nang kaunti rito.Nakita niyang isinara nito ang nakaawang na pinto at lumapit muli sa kaniya. “For the last time, sit down, Dynee.” Pilit pa rin siya nitong pinapaupo at pinapakalma.“Hindi mo ako mapapasunod! Huh, `di ba sabi ko sa ’yo na papatunayan ko na wala akong mali kahapon? `Di ba ’yon ang sabi ko sa ’yo?”Huminga ito nang malalim. “Dynee, calm down, please. . .”“Hindi! Kahapon sinigaw-sigawan mo ako sa mali na hindi ko ginawa. Hindi mo lang alam na pinapakalma ko pa ang sarili ko kahapon dahil sa letcheng Sasha na ’yon! Kahapon, nagtitimpi lang ako sa kaniya. Pero ngayon, hindi! Hindi ko na kayang magtimpi pa!”“Calm down and lower down your voice. Hindi mareresolba ang problema kung nakataas ang boses mo. Come on—”“Huh, talaga? Bakit ikaw? Ikaw lang ba ang may karapatang magtaas ng boses sa ating dalawa?! Hmm, dahil ba ikaw at si Sasha ang nakakataas sa kompanya na ito ay aapakan ninyo