Lahat ng Kabanata ng A Heart's Vengeance: Kabanata 21 - Kabanata 30
47 Kabanata
Chapter 20: Worst
CALI’S POV Nasa unahan ko ang sasakyan ni Conan. He was driving fast like he is in a hurry. I was convoying him. Balak ko sanang ipagmaneho siya ngayong araw papasok sa kompanya niya so we can discuss things while on the road. But then his cousins happened. I decided not to join him in his car because I don't want to have an argument with him.  Sigurado akong papaulanan na naman niya ako ng katanungan. Huling usap namin, inaakusahan niya ako sa bagay na hindi ko naman ginawa. Ngayong nalaman niya na pinuntahan ko siya noong gabing iyon, sigurado akong mababaliw siya sa kakaisip.  Magugulo ang isip niya sa pagitan ng pakikipagtanan ko at sa pagpunta ko sa condo niya noong gabing iyon.  
Magbasa pa
Chapter 21: Always
CONAN’S POV My mind is in chaos right now. After knowing that she went to my condo that night, gives me a headache.  Bakit hindi ko alam? Bakit hindi ko siya nakita kung pumunta nga siya roon?  What the fuck happened that night? Wala akong maalala. Hindi ko matandaan ang nangyari noong gabing iyon. Maliban na lang sa mga larawan na ibinigay sa akin ni Dad na nakipagkita siya sa ibang lalaki noong gabing iyon.  Alin ang totoo sa lahat ng nalalaman ko? Sinong nagsisinungaling sa kanila?  Fuck.  I don't know what to think anymore.  At sinabi rin ni Skyzzer na nakita niya si Cali na may kasamang lalaki noon. That must be him then? And what, she is a fucking car racer? The famous car racer? What the hell? Pasimple ko siyang tiningnan. Bakit? Anong nangyari noon? Hindi ko siya mabasa. Ang
Magbasa pa
Chapter 22: Fulfill
CONAN'S POV Ilang segundo kaming nagkatitigan. Umasa akong mababawasan ang mga katanungan ko kapag narinig ko na ang sagot niya ngunit nagkamali ako. Mas lalo lang iyong nadagdagan. Dahil ang sagot niya ay isa na namang palaisipan. Gumulo na naman ang isipan ko. Bakit ganoon? Paano nangyaring naririto siya ngunit hindi ko naman siya kailanman nakita? Ano ang ibig sabihin niya roon?Pinahanap ko siya simula noong gabing umalis siya. Inakala ko pang itinatago siya sa akin kaya nagmakaawa akong sabihin kung nasaan siya. Hindi ako nawalan ng pag-asa. I thought may nangyari sa kanya na hindi maganda. Halos suyurin ko ang karagatan makita lang siya. Nagbayad ako ng mga tauhan para halughugin ang buong lugar. But what broke me the most was the pictures that Dad gave me after a week of searching for her. It was her, with another man. That same night she disappeared. Nang makita ko iyon, nagkaroon ako ng dah
Magbasa pa
Chapter 23: Depends
CONAN'S POV"W-What are you doing?" Nagugulat na tanong ko kay Cali nang bigla siyang tumayo sa may gilid ko na parang tinatakpan ako sa kung ano o kanino.Nasa isang high-end restaurant kami dahil may ka-business meeting ako ngayong araw. Malapit lang kami sa entrance nakapwesto at glass wall ang dingding ng resto kaya malaya mong mapapanood ang mga naggagalawan sa labas. She was sitting on the other table a while ago and then she just suddenly neared my seat. Nakalagay sa likod ang mga kamay niya at matuwid ang pagkakatindig na parang isang gwardiya sa isang museum o ano. Pati ang kausap ko sa mesang iyon ay napatigil sa pagdi-discuss tungkol sa business dahil sa presensya niya. "Don't mind me. Continue your business." Aniya sa pinakakalmadong boses. She is wearing her usual attire, all black, of course. Nakasuot din siya ng itim na sunglasses kaya hindi ko mabasa sa mga mata niya ang nangyayari. Her stance says something is goi
Magbasa pa
Chapter 24: Lose
CALI'S POV"Are you going somewhere?"I automatically stopped from descending in the middle of the staircase when I heard Conan asks that question. Napahinto rin ako sa pagsuot ng denim jacket ko. Binalingan ko siya ng tingin at nakitang nakaupo siya sa mahabang sofa. Nanunuod siya ng action movie at mukhang naagaw ko ang atensyon niya.Marahan kong ipinilig ang ulo ko nang may sumagi sa isipan ko. The scenario was almost like a deja vu. From my old man in the past to him in the present. Parehas talaga silang mag-ama at hindi ko ipagkakailang aminin na sa kanya nagmana ang isang iyon.  Tuluyan akong bumaba sa hagdanan at naglakad palapit sa pwesto niya habang sinusuot ang jacket para takpan ang baril sa likuran ko. I saw how he shifted from his seat uncomfortably. Kumunot ang noo ko at naupo sa single couch. 
Magbasa pa
Chapter 25: Failed
CALI'S POV "Be careful." Iyon ang paalala ni Conan habang titig na titig sa 'kin. Nakaakbay siya kay Kaiser upang kumuha ng suporta dahil mukhang hindi pa niya kayang tumayo ng maayos dahil sa tensyon. Halata namang ito ang unang beses na mangyari sa kanya iyon.  Nakasakay na 'ko sa loob ng driver seat samantalang sila ay nakatayo sa gilid ng kotse, nakamasid sa 'kin. Maingay pa rin sa paligid. Patuloy pa rin ang laban. We are being featured on the large screen dahil sa nangyari.  I stared back at him. "Baldahan ng sasakyan. That is how drag racing works, Conan." Pagpapaintindi ko sa kanya. Then I smirked at him coldly. "You should know that." Huling turan ko bago pinausad ang sasakyan pabalik sa track.  
Magbasa pa
Chapter 26: Mess
CALI’S POV My head was throbbing a bit when I woke up. White ceiling welcomed my sight and I know for a fact that I am inside a hospital's room. Muling bumaha sa alaala ko ang mga nangyari sa amin ni Conan. Sa kaisipang 'yon ay mabilis akong bumangon pero agad din akong napahinto at napamura nang bahagyang kumirot ang kaliwang tagiliran ko. Hinawakan ko iyon at napansin kong naka-hospital gown ako. Naramdaman ko ring may nakalapat na bandage roon sa tagiliran kung saan ako natamaan. "Oh God! Cali is awake!" I heard a woman gasped like she was panicking or just shocked that I am moving here on bed. Nag-angat ako ng tingin at napako ang mga mata ko sa tatlong bulto na nakaupo sa mahabang sofa, binabantayan ako. Mabilis silang lumapit sa 'kin habang nanlalaki ang mga mata nang makitang bumangon ako sa pagkakahiga. "Kaiser, call the doctor." Utos ni Dad na
Magbasa pa
Chapter 27: Want
CALI'S POV "How's my twins?" I asked as I hug them tightly. Bahagya pa akong yumuko para magpantay kami. They ran outside to welcome me as soon as I arrived at the gate. Nagpasundo ako kay David sa airport at hindi ko na pinasama ang kambal dahil anong oras na rito. I also expected that they were sleeping at this hour kaya hindi ko na lang din binanggit pa but here they are, looking like they knew my arrival and really waiting for me.I missed the brat and the old man so much. It felt like I hadn't seen them for years. My heart was overwhelmed and at peace by their embraces. Only them can do that. They are so taller now. They are growing faster than I imagine."We missed you so much, Mommy." My brat said with teary eyes, medyo inaantok na rin. I laughed a little and cupped her cheeks. "And Mommy missed you too. Kayong dalawa." Hinalikan ko silang pareho sa noo tsaka tumayo at inalalayan sila papasok sa mansion. Tahimi
Magbasa pa
Chapter 28: Nakedness
CONAN’S POVIt's been two days since I got discharged from the hospital. Tatlong araw ang inilagi ko pa sa hospital para sa tuluyang pagpapagaling at masasabi kong maayos na ang lagay ko ngayon. Though, hindi naman ganoon kalala ang tama sa 'kin, daplis lang 'yon pero iba pa rin sa pakiramdam at naging epekto sa katawan ko. It was my first time. Shock consumed me so my body overreacted from that shot.  Dalawang araw na 'kong mag-isa sa bahay. Although, noong araw sa pagkalabas ko ay sinamahan ako nina Mom dito sa bahay. Umalis din naman sila at hindi nagtagal. They just made sure that I'm okay. Ayaw ko rin naman ng nandito sila dahil hindi ako makakagalaw nang maayos. Knowing my parents. At hindi ko rin hinayaang magtigil nang matagal dito sina Meagan at Martin. Buti na lang at hindi nagpumilit si Dad na dito muna patigilin si Meagan para alagaan ako. I don't like that idea. Somehow, I felt it wasn't right. Dalawang araw na rin sim
Magbasa pa
Chapter 29: Twins
CONAN'S POVHindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Daig ko pa ang binuhusan ng malamig na yelo sa paninigas pero ramdam ko ang pamamawis ng noo at leeg ko kahit bukas naman ang air-conditioning sa loob ng kwarto. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko na para bang gusto nang kumawala ng puso ko mula rito. I don't know what to do. Or what to say. Pakiramdam ko ay may malaking nakabara sa lalamunan ko na pinipigilan akong makapagsalita. Nakatitig lang ako sa kanyang kahubdan habang nakaawang ang mga labi at nanlalaki ang mga mata.She is like a living artwork.Napakaganda.Para siyang human statue na nasa museo ngunit ako lang ang nakakakita. Ako lang ang may pribilehiyong makasaksi. I had seen that body before, naked and in flesh. Hindi ko na nga mabilang kung ilang beses. I had touched her, owned her enumerable times. That was when we were still together. But right now that we have this boss-e
Magbasa pa
PREV
12345
DMCA.com Protection Status