CONAN'S POV
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Daig ko pa ang binuhusan ng malamig na yelo sa paninigas pero ramdam ko ang pamamawis ng noo at leeg ko kahit bukas naman ang air-conditioning sa loob ng kwarto. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib ko na para bang gusto nang kumawala ng puso ko mula rito.
I don't know what to do. Or what to say.
Pakiramdam ko ay may malaking nakabara sa lalamunan ko na pinipigilan akong makapagsalita. Nakatitig lang ako sa kanyang kahubdan habang nakaawang ang mga labi at nanlalaki ang mga mata.
She is like a living artwork.
Napakaganda.
Para siyang human statue na nasa museo ngunit ako lang ang nakakakita. Ako lang ang may pribilehiyong makasaksi.
I had seen that body before, naked and in flesh. Hindi ko na nga mabilang kung ilang beses. I had touched her, owned her enumerable times.
That was when we were still together.
But right now that we have this boss-e
CALI'S POV"Hey. What's up?" Bungad ng nasa kabilang linya nang sagutin ang tawag ko.I leaned my back on the side of the counter to support my body while holding a glass of water. "What's up your face, Savi. Bakit hindi mo man lang sinabing darating ka?" I deadpanned innocently, acting like I don't know anything about her arrival.Aside from being a professional sniper and undercover, I also perfected the art of pretending. With my expression being emotionless always, no one will doubt and suspect me, my actions and words.She doesn't know the real reason why she's here. Ang alam lang niya ay kailangan niyang bumalik dito para sa misyon niya. Pero palabas lang 'yon. Although totoong may kailangang ipadala na Agent rito sa bansa para tumulong sa operasyon nina General Hidalgo. Kahit katatapos lang din niya sa huling misyon niya at bakasyon na niya, ito lang ang naisip kong p
CALI’S POV “Are you done stalking him?” Walang buhay na tanong ko kay Leone habang sumisimsim ng Irish coffee, opening a topic.Kung hindi ko lang nalaman ang totoo agad ay mananatili siyang walang pakialam. Mananatili siyang nagtatago sa dilim. I just did him a good return since he is my twins' babysitter.Biruin mo 'yon, ang delikadong lalaki na 'to, nagbabantay lang ng mga anak ko. What an achievement for me, right?We are here at Sahara Café, having a family breakfast. Kasama ko rin ang kambal, si David at Papa. Nasa VIP table kami kaya hindi kami maiistorbo ng ibang customer sa loob. Abala ang dalawang bata sa pagkain ng lasagna nila at inaasikaso pa sila ni Papa kahit malalaki na naman sila kaya lihim akong napangiti roon. That simple action just overwhelms my heart.Sumulyap sa 'kin si Leone bago kay David na naghihintay rin
CALI’S POVI stared at my reflection through the mirror. Nakasuot ako ng itim na wig na hanggang balikat lang ang haba. May bangs din iyon katulad ng palagi kong ginagamit sa tuwing may misyon kami at kapag ang trabaho ko ay isang sniper. I also wore a pair of black contact lenses for my eyes and thick eyelashes, smokey eyeshadow, bloody red lipstick and a light blush on.Isang black, sleeveless, turtle neck long gown with high slit sa left part ang suot ko. May silver belt din iyon na mas lalong nagpahubog sa katawan ko. Pinaresan ko lang iyon ng isang silver pumps. Mayroong naka-strap na M1911 sa right thigh ko at apat na push daggers. Nakasalpak na sa kaliwang tainga ko ang isang earpiece at ang mini microphone naman ay nasa neck part ng suot kong gown. I have my phone inside my brassiere.This is my simple disguise for tonight's event.Nakahanda na ako sa mangyayari. Muli kong sinulyapan ang sari
CALI’S POV“Do you wanna meet this kiddo, little man?” I asked soothingly.Ilang segundo siyang natahimik, nakatitig lang sa larawan. Nag-iisip. Pero kalaunan ay dahan-dahan siyang tumango at magiliw na ngumiti sa 'kin. Akala ko ay hindi siya papayag. At ipagpipilitan niyang si Conan pa rin ang ama niya. Ngunit hindi iyon ang nangyari. Hindi ko inaasahang yayapos siya sa 'kin para magpakarga at mahigpit na hinawakan ang picture na para bang ayaw nitong mahulog iyon at marumihan.Wala sa sariling napangiti rin ako. What a sweet little man. Tumayo na ako at akmang lalabas na sana nang harangan ako ng isang nanny.“Ma'am Cali, saan niyo po siya dadalhin? Bilin po sa 'min ni Ma'am Meagan na huwag siyang paaalisin dito.” Kinakabahang pagpigil nito.“Gusto siyang makita ng ama niya.” Sambit ko at hinarap siya. I wasn't bluffing on that. Gusto talaga iton
CALI’S POVI groaned as soon as I opened my eyes at malutong na napamura sa isipan. Napamasahe ako sa sariling sentido nang kumirot iyon habang sinisikap kong bumangon at sumandal sa headboard ng kama. Pakiramdam ko'y napakabigat ng katawan ko dahil sa pagkakahiga. Awtomatikong sinuyod ko ng tingin ang paligid at napagtantong nasa isang kwarto ako ng bahay at hindi sa hospital. Nakahinga ako nang maluwag dahil doon.As much as possible, ayaw kong magpa-admit sa hospital. This may sound funny and implausible but, I really hate injections more than bullets. Kung may isang bagay man akong kinakatakutan, iyon ay ang turok. Period.Napansin ko rin ang orasan sa gilid ng wall at nakitang past twelve na.“So the sleeping beast has awakened.” Bumaling ako sa pintuan nang bumukas iyon at sumulpot mula roon si David. “I thought I need to find the prince who will kiss you to wake you up from y
CALI’S POV“Mommy...”Mabilis kong tinuyo ang pisngi ko nang marinig ko ang tinig ni Lexi. Tumayo ako at nakangiti ko silang binalingan ni Lexu. They were looking at me worryingly. Mukhang kanina pa sila roon at siguradong nasaksihan nila ang pag-iyak ko.“Yes, brat? May kailangan ba kayo?” Pinanatili ko ang ngiti sa aking mga labi kahit hindi ako sanay para hindi na sila masyadong mag-alala pa.They ran to me and I was stunned for seconds when they hugged my sides. “Are you okay, Mommy?”“Did Daddy Py hurt you?” The coldness on my old man's voice was visibly evident. Lalo akong natigilan nang tunguhin ko siya at mapagmasdan ang galit sa kanyang berdeng mga mata. He really looks just like him.I caressed his face to calm him down. Ramdam ko ang pagkuyom ng mga kamao niya. &ldq
CONAN’S POV“Sir, you have a meeting with the board members at 10 o'clock this morning.” Mandy informed me about my schedule first thing in the morning as soon as I entered my office.I walked directly towards my table and hanged my black coat around the backrest of my swivel chair before facing her. Nakatayo na siya sa harapan ng table ko at naghihintay sa sasabihin ko.“Is that all?” I inquired.“You have three appointments later with the clients. After that is a private meeting with the man, named Pyrrhus—”I raised my hand to stop her. “Cancel those. I'll be working half day only.” Mabilis siyang tumango bago tumalikod na. “And please, do not entertain any visitor today.”“Roger that, Sir.” Aniya tsaka tuluyang lumabas sa opisina ko.
CONAN’S POVI woke up late the next morning. Tinatamad akong kumilos pero kapag naiisip ko ang plano ko ay bigla akong nabubuhayan ng loob. Hindi na ako nag-abalang gumawa ng almusal dahil wala rin naman akong ganang kumain.My house felt gloomy. Napakatahimik. Wala na akong almusal na nasisilayan sa umaga.Napailing na lang ako at mapait na ngumiti bago isinara ang pinto ng bahay. Tinahak ko ang daan papunta sa garahe tsaka sumakay sa kotse at pinaandar iyon.Wala na ring naghihintay sa 'kin para ihatid ako sa trabaho.I miss her already.Gusto ko na siyang makita ulit. But I know better than hoping for her return. Alam kong ayaw niya akong makita. May posibilidad din na hindi na siya bumalik sa 'kin.And that's scaring me to death.Pakiramdam ko, iniwan na ako ng lahat. Pero sumasagi sa isip ko na, may kambal akong anak. Ang isa ay