CHAPTER 22MAAGA akong nagising, napahawak pa ako sa ulo ko bago ako bumaba. Bigla kasing sumakit yung ulo ko sa 'di ko alam ang kadahilanan pero hindi ko nalang 'yon binigyang pansin.Nanlaki ang mga mata ko ng makita ko si Race na prenteng nakaupo sa sofa at nakikipagtawanan pa nila Mama.What the hell is he doing here?Dali dali akong bumaba para kausapin siya.Pinamewangan ko siya."Anong ginagawa mo dito?"Mataray na sabi ko sa kaniya pero nginisihan lamang niya ako."Kilala mo siya, Anak?" Tanong ni Papa sakin pero hindi ko siya sinagot."Answer me you brute!"Inis na sabi ko sa kaniya pero tinawanan niya lamang ako."Anak diba sinabi namin na may butler ka..""And so what about it?"Mataray na sabi ko."He's your butler."Parang bombang sumabog ang utak ko, what the freaking what? Siya 'yung butler ko? Bakit siya pa?Sa dami ba nang taong pwedeng maging butler or bodyguard ko 'kuno' bakit ito pang

CHAPTER 24TINATANONG ko si Race kung bakit hindi ito nakatulog gayong hinaluan ko ng pampatulog ang kaniyang kape. ‘Yun nga ang ikinatakha ko, letsugas... Hindi naman pala tinablan ng sleeping pills na yun."I have a strong stomach and that can't affect me. Besides, I can even tolerate drinking poison."Sabi nito na ikina-awang ng bibig ko.Seriously? May ganung tao ba? Grabe. Sana all talaga."Really? So you mean nagpapanggap ka lang na nahilo at nakatulog?"Takhang sabi ko sa kaniya at ngumise naman ito."That's right, baby."He said na ikinamula ko. Fudge! did he just called me, baby?Mas lalong nag-init yung pisnge ko ng maalala ko kung ano ang pinaggagawa ko at pinagsasabi ko sa kaniya noong nakatulog ito dahil sa pampatulog na inilagay ko sa kaniyang kape."By the way, you supposed to kiss me in my lips not in my forehead."Nakangising sabi nito na mas lalong ikinamula ng aking pisnge.Hayop ka race! You make my heart race like an i

CHAPTER 26MALADEMONYONG napangise ang lalaki habang tiningnan ang litrato ng babae, ang isip nito ay nabalutan ng mga kasamaan. Maghanda ka na, binibini ngunit malalapit na ang iyong katapusan.Dumating naman ang isa niyang tauhan na ikinatigil nito sa pag-ngise at bumalik ito sa kaniyang walang emosyong expresyon."Boss, ang hirap po niyang patayin, lalo na't may lalaking nakabantay sa kaniya."Mahinahong sabi ng kaniyang tauhan na mas lalong ikinagalit niya.Sino na naman ba ang putang-inang lalaking pumoprotekta sa babaeng 'yun!?Napakuyom naman ang kaniyang kamao at parang nag-aalab na siya sa galit pero nanatili parin siyang walang emosyon at kalmado."Patayin niyo rin ang lalake."Mahinahong sabi niya ngunit may pagkagalit."Mahirap rin po siyang patayin, sinubukan po nila kuwatro kaso masyadong malakas siya, hindi na nga kami makalapit sa babae."Nakayukong sabi ng kaniyang tauhan na mas lalong ikina-init ng kaniyang ulo.

CHAPTER 28NGUMISE naman siya at saka hinawakan ang baba ko na mas lalong ikinagalit ko naman pero pinigilan ko lang ang galit ko dahil baka sasaktan nila si Valerie kung may mangyaring masama sa pinuno nilang tuso.Ang ayaw ko lang talaga ay ang hawakan ako ng basta-basta!"Hmm.. Bakit ko naman gagawin yun?"Nakangising sabi niya pero nananatili parin ang walang expresyon sa aking mukha."Pagpapakawalan mo siya, lalabanan mo ako. With your people. Wala akong pakialam kung mapatay niyo 'ko, diba matagal niyo nang inaasam na patayin ako dahil utos yun ng inyong kataas taasan? Am I right?"Nakangisingsabi ko na ikinatigil niya naman at saka unti-unting sumilay sa kaniyang labi ang isang ngise.Ngiseng malademonyo."Good idea pero hindi benta. Ganito nalang if you beat us with my underlings then you can have your friend pero pag hindi mo kami matalo ay papatayin ko siya."Sabi niya sabay turo kay Valerie na nakagapos at naka upo sa isang lumang silya.

CHAPTER 30NARAMDAMAN ko ang sakit sa tiyan ko kaya agad kong iminulat ang aking mga mata."Where am I?"Malamig na sita ko habang iniinda ko parin ang sakit sa tiyan. Naalala ko naman ang nangyari kanina. Bushit na Rex na 'yon, walang hiya at napakatuso parin....Hindi man lang niya naisipang magbagong buhay. Letse!Nanlaki ang mga mata nila na nakatingin sakin hanggang sa yumakap sakin si Mama at si Papa."Pinag-alala mo kami."Sabi ni mama at namumula parin ang kaniyang mata at ilong, mukhang galing ito sa kakaiyak.Pinilit kung umupo kahit masakit ang tiyan ko, inalalayan naman ako ni Race."Bakit ako napunta dito?"Tanong ko sa kanila at takhang tumingin naman sakin si Mama."Hindi mo naalala?"Tanong nito sakin at saka napahawak naman ako sa ulo kong kumikirot, nag-alalang tiningnan ako ni Mama."What's wrong?"Tanong nito."Sumakit ang ulo ko."Mahinang sabi ko sa kaniya na ikinabuntong hininga niya naman."Mayb