Who Killed Kristel "K-kilala po ninyo ang tunay kong mga magulang?" Naikuyom ko ang aking kamao. Sa paraan ng pagpapalaki sa akin ni Lola ay wala na akong mahihiling pa. Hindi ko kailanman man naramdamang may kulang sa akin dahil sa pagmamahal at kalinga na naibibigay sa akin ni Lola. Ngunit sa oras na ito ay gusto kong mag tampo. Gusto kong mag tanong at manumbat kung bakit itinago niya sa akin ang katotohanan. Kahit na ano pa ang naging rason nila ay karapatan kong malaman ang katotohanan kahit na hindi ko iyon kinakailangan. "I'm sorry, apo, kung itinago ko sa iyo ang katotohanan. We all wanted to protect you—" "Naiintindihan ko po, La," saad ko kahit na ang totoo ay may kurot pa rin sa aking puso ang pagtatago nila sa totoong pagkatao ko. Matagal bago sumagot si Lola, tinatantiya pa ang aking timpla. Yumuko ako para hindi niya makita ang aking tinatagong emosyon. "Nasa librong iyan lahat ng kailangan mong malaman tungkol sa mga magulang mo at kay Tharia, apo," sabi ni Lola ha

Litrato Nang mag paalam kaming tutungo sa Nuevo Pacto ay hindi pumayag si Aling Mumay lalo na't nalalapit na ang kabilugan ng buwan. Maging si Margareth ay nag protesta rin dahil ayaw magpa iwan ang kapatid niyang si Ree sa condo nito. Napakamot ako sa aking batok nang malingunan si Ree na kasalukuyang nagmamaneho. Si Levi ay nasa likod at mahimbing na natutulog. Ang matinding paalala ni Margareth ay kung maaari ay iwasan naming magsama ni Levi lalo na't nalalapit na ang kabilugan ng buwan. Mas lumalakas kasi ang kapit ni Tharia sa mundong ito dahil sa ang dugong dumadaloy kay Levi ay katulad ng sa kay Theodore. "Tharia's stronger when Levi's around— he's Theodore's reincarnation—and her grestest desire to be with him makes her more powerful. Napapansin mo ba kung anong nangyayari everytime na kino-kontrol ni Tharia ang katawan mo at magkasama kayo ni Levi? You ended up kissing-" Napailing na lang ako nang umalingawngaw ulit sa utak ko ang sinabi ni Margareth. Bakit kasi kailang

Unti-unting kinain ng dilim ang liwanag, ang huni ng mga ibon ay unti-unting napalitan ng pang gabing insekto, habang nanatili akong nakatayo sa harap ng lalaking tinawag akong anak. Hindi ko alam kung ano ang isasagot, hindi ko alam kung ano ang iisipin dahil ang taong minsan kong kinamuhian ay tatawagin akong anak. Ito ba ang dahilan kung bakit niya inako ang kasalanang hindi naman niya ginawa? Matagal na ba niyang alam na anak niya ako? Bakit siya lumayo? Bakit hinayaan niyang ako pa ang maghanap sa kanya. Binalot kami ng mahabang katahimikan. Napakahaba na tila ba nagawa ko pang makita ang buhay ko simula pagkabata hanggang sa ngayon. Kahit kailan ay hindi ko kinuwestiyon at naramdamang may kulang sa pagkatao ko, ngayon lang. Nagayon kung kailan narinig kong may tumawag sa aking 'anak', unang pagkakataong may tumawag sa akin ng ganoon at hindi ko alam kung ano ang isasagot. Mas lalo akong nanliit sa sarili ko nang marinig ang sinabi niya. Malas ba ako sa buhay ng aking Ama kaya

Ivy Margareth “Margareth! Margareth, gumising ka! Aling Mumay!” Tawag ko sa kanila. Alam kong hindi ko sila mahahawakan kaya nakontento na lang ako sa nang makompirmang humihinga pa sila. Nakikita ko pa kasi ang pagtaas-baba ng kanilang dibdib. "Gabby! Nasaan ka?" sigaw ko nang hindi ko siya mahanap sa buong condo. "Gab!" "Faith, anong nangyayari? Nakita mo na ba sila?" boses iyon ni Ree. Pumikit ako at pinitik ang kamay pagkatapos ay nagbalik ang katawan ko bahay ni Zandrex. "Ayos ka lang ba? Ano? Nakita mo ba sila? tanong agad ni Ree. Umiling ako pagkatapos ay pinunasa ang dugo sa aking ilong. "Walang malay sina Aling Mumay at Margareth, Ree. Nasa condo mo pa sila pero hindi ko mahanap si Gabby. Kailangan nating bumalik doon ngayon din!" sabi ko pagkatapos ay lumabas ng silid. "Faith, sandali lang. Huwag kang padalos-dalos, hintayin mo munang magising si Zandrex." Habol ni Gladys sa amin. Tumigil ako at nilingon siya. "Malayo pa ang Luminos, Gladys, baka wala na kaming abutan

Tharia Hinawi ko ang aking buhok nang dumaan ang malamig na simoy ng hangin. Napangiti ako nang sa wakas ay naramdaman ko ulit na buhay ako ngunit nawala rin bigla nang maalalang hindi pa buo ang kontrol ko sa katawang ito dahil unti-unti nang natutunan ni Faith na labanan ako. Humugot ako ng malalim na hininga. Kailangang maging sapat ang oras ko para isagawa ang ritwal ng sakripisyo bago pa makabalik si Faith sa katawang ito. Pumikit pa ako ng isang beses bago inutusan ang hangin na dalhin ako kung nasaan si Gabriela Marshall ngayon. Sa isang iglap lang ay nasa skwelahan na nila ako sa Nuevo Pacto— ang lugar kung saan hindi gumagana ang ano mang itim na kapangyarihan. Alam kong may kinalaman dito si Sandrex Aragon. Nang nalaman niyang anak niya si Faith ay natutong lumaban ang taksil. Nag-aral siya ng iba't-ibang ritwal at pag gamit ng halamang gamot sa tulong ni Gladys Ortega. Kung inaakala niya ang kayang pigilan ng halamang gamot ang kapangyarihan ko ay nagkakamali sila, ako a