All Chapters of Ang Munting Asawa ni Mr. Tremont: Chapter 1701 - Chapter 1710

Nagsimulang magkaroon ng masamang pangitain si Tiffany, “Sinasabi mo ba… na nagkaroon siya ng pagbabago ng puso? Pero lagi kong iniisip—I mean, kahit dati pa naman, palagi naman siyang loyal ‘di ba?" isip niya bago niya patuloy na sinabi, “Uy, tignan mo, kahit na walang namamagitan sa inyong dalawa, at hindi ka na makakapagtrabaho sa kumpanya niya, you still have your café, remember? Hindi ka eksaktong mawawalan ng trabaho o mangangailangan ng tulong pinansyal. Tiyak na kaya mong palakihin si Smore. At saka, uber-talented ka, Ari. Napakaraming kumpanya ng gustong makuha ka sa kanilang mga team, makakaasa ka! Kung ako sa iyo, hinding-hindi ako mag-aalala. Ngunit sa huli, sa palagay ko dapat mo siyang tanungin at, mabuti, tingnan kung talagang nawalan siya ng interes. Kung ito ay totoo, maaari kang magsimulang mag-impake at mag-skedaddle doon sa halip na sayangin ang iyong mahalagang kabataan sa kanya, at makakuha ng iyong sarili ng isang mas mabuting lalaki na pakasalan."Si Jackson, n

Si Mark, na naghihinala, ay sumigaw sa direksyon ng kusina, "Ari, pumunta ka dito!"Nagkunwari si Arianne na hindi siya narinig, na nag-udyok kay Mary na paalalahanan, “Say something, dear. Bago pa magalit si Mr. Tremont—”Inihagis ni Arianne ang gulay sa kanyang kamay sa isang pool ng tubig na nabuo sa lababo. “Maaari siyang mainis sa lahat ng gusto niya; Hindi ako takot! Sa totoo lang, ako ang dapat magalit! Kung gusto niya, maaari niyang ibalik ang impiyerno pabalik sa Tremont Estate at itapon ang kanyang tantrum doon at iligtas ako mula sa kanyang hangal na pagpapakita ng pangingibabaw! Maaaring natatakot ka sa kanya, ngunit tiyak na hindi ako!"Mahina ang boses niya kaya nataranta si Mary sa pag-iisip na narinig siya ni Mark. “Jesus H. Christ, ibaba mo ang iyong boombox! Ano ang pumasok sa iyo? Ang nakikita ko lang ay kung gaano ka-normal ang kinikilos ni Mr. Tremont—para sa kapakanan ni Pete, binibili ka pa rin niya at si Smore ng lahat ng magagandang knickknack na ito! Paanon

Mabilis na tumanggi si Arianne. "Hindi ako! Ikaw lang ang kumikilos... kakaiba at kakaiba at lahat! Paulit-ulit mong sinasabi na abala ka, pero parang... ano ang pinagkakaabalahan mo? Kung wala namang kahina-hinala, walang problemang sabihin sa akin kung ano iyon, di ba?"Nag-iwas ng tingin si Mark habang mahinang tumawa. "Naku, hindi ito dapat magbigay ng anumang mga hinala, sige. Pero... wala akong dapat sabihin sa iyo ngayon. Oh, tingnan mo ang oras! Ako dapat ang maligo. Magpahinga na tayo para matulog ng maaga! Nabugbog ako.”Pinanood niya itong bumangon at tumungo sa banyo, at ninakaw ang tingin sa orasan na nakasabit sa dingding. Nine pa lang... At "nabugbog" na siya? Siya ay natutulog nang mahabang oras sa maghapon at hindi pa rin mapanatili ang kanyang sarili na gising—paano ito naging normal? Hindi, ito ay talagang abnormal!Pagkatapos niyang maligo, dumiretso si Mark sa kwarto ni Arianne at—na pinatutunayan ang sarili na malinaw sa kalokohan—dumiretso sa kama at nakatulog

Sinundan ni Mark ang linya ng paningin ni Smore hanggang sa tumalon sa kanyang mga mata ang view ng lungsod. Ang mga skyscraper, na laging mukhang kahanga-hanga pabalik sa lungsod, ngayon ay hindi hihigit sa maliliit, hindi kapansin-pansing mga bloke."Tumayo ka sa tuktok, at ikaw ay nasa mataas na posisyon para tingnan ang pinakamalayong bahagi ng mundo. Tumayo sa isang lugar na patag, at lahat ay mukhang matangkad at hindi maabot. Kung gusto mong makakita ng malayo sa mundo, pagkatapos ay palaging magsikap para sa tuktok-laging. Naiintindihan mo ako?"Siyempre hindi ginawa ni Smore. Ang mas malalim na kahulugan sa likod ng kanyang mga salita ay ganap na nawala sa bata, na ang sagot ay, "Ohhh, so we're gonna climb all the way up to the peak? Dahil ang tuktok ay ang tuktok!"Kumibot ang gilid ng labi ni Mark. Bakit niya sinubukang ipasa ang isang bagay na maiintindihan lamang ng isang may sapat na gulang sa isang bata na wala pang tatlong taong gulang?Nawala ang tawa ni Arianne sa

Naputol ang tawag sa telepono bago pa man makapagsalita si Arianne. 'Ano ba, Mark! Hindi mo ba magawang sabihin sa akin kanina na isasama mo si Smore? Bigla mo nalang siya kinuha ng agad-agad. Pero, ayos lang. Kung binabantayan ni Mark si Smore, mas maaga siyang makakauwi dahil hindi kailanman naging tipo ng tao si Mark na manatili sa pampublikong lugar at maging magalang sa iba nang nakangiti. Masyado iyong nakaka-stress para sa kanya.'Pagdating niya sa ibaba, bumaba si Brian sa sasakyan para tulungan siyang pagbuksan siya ng pinto ng sasakyan. Itinaas pa niya ang laylayan ng palda ni Arianne.Pagkaupo niya ng maayos sa sasakyan ay inangat niya ang mga mata niya at ngumiti kay Brian. "Salamat."Saglit na nagulat si Brian bago niya mabilis na iniwas ang tingin sa mukha ni Arianne. "Bahagi ito ng aking tungkulin."Naisip ni Arianne na medyo kakaiba ang reaksyon ni Brian. "Anong problema? Hindi ba maayos ang makeup ko?"Seryoso ang ekspresyon ng mukha ni Brian habang sinabing, “Hi