Nagdala si Mark ng napakaraming laruan, na labis na ikinatuwa ni Smore kaya napatalon siya sa tuwa. Tuwang-tuwa, kinuha ng lalaki ang bata sa kanyang mga bisig at pinaglaruan ito saglit, bago tuluyang umamin, “Akala ko nasa bahay kayong dalawa, pero wala pala. Sa kasamaang palad, nakalimutan kong dalhin ang aking susi."Humakbang si Arianne sa pagtatangkang buksan ang pinto. Gayunpaman, ang pangingisda sa paligid ng kanyang handbag sa loob ng ilang minuto ay hindi rin nailabas ang kanyang susi, na ikinagalit niya. “Ganun din ako. Tawagan mo si Mary. Malamang nag-grocery siya or something."Hindi naman nagulat si Mark. “Nagawa na; pabalik na siya. Sinabi niya sa akin na naiwan mo rin ang iyong susi sa bahay. Anyway, dahil ayaw mong kumain sa labas ngayong gabi, naisipan ko na lang na pumunta at maghapunan sa lugar mo!... Hmm. Mukhang hindi ka natutuwa, ah?"Natutuwa? Paano siya "natutuwa"?Isinandal ni Arianne ang likod niya sa pinto at ibinaling ang tingin sa sahig, umiwas ng tingi
Si Mark, na naghihinala, ay sumigaw sa direksyon ng kusina, "Ari, pumunta ka dito!"Nagkunwari si Arianne na hindi siya narinig, na nag-udyok kay Mary na paalalahanan, “Say something, dear. Bago pa magalit si Mr. Tremont—”Inihagis ni Arianne ang gulay sa kanyang kamay sa isang pool ng tubig na nabuo sa lababo. “Maaari siyang mainis sa lahat ng gusto niya; Hindi ako takot! Sa totoo lang, ako ang dapat magalit! Kung gusto niya, maaari niyang ibalik ang impiyerno pabalik sa Tremont Estate at itapon ang kanyang tantrum doon at iligtas ako mula sa kanyang hangal na pagpapakita ng pangingibabaw! Maaaring natatakot ka sa kanya, ngunit tiyak na hindi ako!"Mahina ang boses niya kaya nataranta si Mary sa pag-iisip na narinig siya ni Mark. “Jesus H. Christ, ibaba mo ang iyong boombox! Ano ang pumasok sa iyo? Ang nakikita ko lang ay kung gaano ka-normal ang kinikilos ni Mr. Tremont—para sa kapakanan ni Pete, binibili ka pa rin niya at si Smore ng lahat ng magagandang knickknack na ito! Paanon
Nang handa na ang hapunan, mataktikang sinabihan ni Mark si Smore na kunin ang kanyang ina. Sa pagkuha ni Smore sa quest na ito, hindi man lang siya nag-alala na baka ayaw lumabas ni Arianne.Pinatunayan ng katotohanan na tama siya. Walang kalaban-laban laban sa paglabas ni Smore sa Cute Tactics—babyish na pagkanta, pagsasayaw, lahat ng bagay na ginagawa ng isang kaibig-ibig na paslit—kasunod na binuksan ni Arianne ang pinto at lumabas. Nang matamaan ng kanyang mga mata ang pagiging suplada at panunukso sa kanya, gumanti siya sa pamamagitan ng pag-ikot ng mga mata sa mukha nito bago siya sinala sa kanyang paningin.Pinagmasdan sila ni Mary nang walang salita, hindi nagdagdag ng komento tungkol sa buong sitwasyon maliban sa isang pansamantalang tanong, "Mukhang wala kang pupuntahan mamaya, ha? Bumubuhos ang mga pusa at aso doon."Tumango si Mark. "Tama ka; nakatali ako. Bumubuhos na.”Hindi maniniwala si Arianne sa palusot na iyon sa loob ng isang milyong taon, kaya lumingon siya sa
Mabilis na tumanggi si Arianne. "Hindi ako! Ikaw lang ang kumikilos... kakaiba at kakaiba at lahat! Paulit-ulit mong sinasabi na abala ka, pero parang... ano ang pinagkakaabalahan mo? Kung wala namang kahina-hinala, walang problemang sabihin sa akin kung ano iyon, di ba?"Nag-iwas ng tingin si Mark habang mahinang tumawa. "Naku, hindi ito dapat magbigay ng anumang mga hinala, sige. Pero... wala akong dapat sabihin sa iyo ngayon. Oh, tingnan mo ang oras! Ako dapat ang maligo. Magpahinga na tayo para matulog ng maaga! Nabugbog ako.”Pinanood niya itong bumangon at tumungo sa banyo, at ninakaw ang tingin sa orasan na nakasabit sa dingding. Nine pa lang... At "nabugbog" na siya? Siya ay natutulog nang mahabang oras sa maghapon at hindi pa rin mapanatili ang kanyang sarili na gising—paano ito naging normal? Hindi, ito ay talagang abnormal!Pagkatapos niyang maligo, dumiretso si Mark sa kwarto ni Arianne at—na pinatutunayan ang sarili na malinaw sa kalokohan—dumiretso sa kama at nakatulog
Ang marinig ang isang stoic, monkish na lalaki na biglang humihinga ng mga salitang ganyan habang sila ay nasa kama ay agad na nagdala ng mainit na pamumula sa pisngi ni Arianne.Magpapakasarap na sana silang dalawa nang biglang bumukas si Smore sa pinto. “Bumangon na mga tamad! Napakatamad ni Mommy!'Ang instincts ni Arianne ang pumalit at itinulak niya ang lalaki sa itaas niya sa isang tabi bago tumindig nang diretso upang ipakita ang pamamahala sa kanyang magulong damit na pantulog. “Oh please, gising na si Mommy. Bumangon ka mula sa kanyang kama sa sandaling ito!"Pinag-aralan ni Smore ang dalawa nang may pagtataka. “Mommy, Daddy, naglalaro ba kayo? Gusto kong maglaro nang magkakasama tayo!"Umubo si Mark para itago ang kanyang kahihiyan. "Buweno, Anak, natatakot ako na ito ay pang-adulto lamang. Kailangang mas matanda ka para maging… karapat-dapat. Anuman, tapusin natin ang ating almusal nang mabilis at magpalit. Isasama ka ni Daddy sa paglalakad."Lumakas ang diwa ni Smore n
Sinundan ni Mark ang linya ng paningin ni Smore hanggang sa tumalon sa kanyang mga mata ang view ng lungsod. Ang mga skyscraper, na laging mukhang kahanga-hanga pabalik sa lungsod, ngayon ay hindi hihigit sa maliliit, hindi kapansin-pansing mga bloke."Tumayo ka sa tuktok, at ikaw ay nasa mataas na posisyon para tingnan ang pinakamalayong bahagi ng mundo. Tumayo sa isang lugar na patag, at lahat ay mukhang matangkad at hindi maabot. Kung gusto mong makakita ng malayo sa mundo, pagkatapos ay palaging magsikap para sa tuktok-laging. Naiintindihan mo ako?"Siyempre hindi ginawa ni Smore. Ang mas malalim na kahulugan sa likod ng kanyang mga salita ay ganap na nawala sa bata, na ang sagot ay, "Ohhh, so we're gonna climb all the way up to the peak? Dahil ang tuktok ay ang tuktok!"Kumibot ang gilid ng labi ni Mark. Bakit niya sinubukang ipasa ang isang bagay na maiintindihan lamang ng isang may sapat na gulang sa isang bata na wala pang tatlong taong gulang?Nawala ang tawa ni Arianne sa
Hindi nakatawag ng tawag mula kay Mark si Arianne pagkatapos noon, kahit na sa sumunod na araw. Ang tanging natanggap niya ay isang text sa hating gabi na nagsasabi sa kanya na hindi siya maaaring umalis. Pakiramdam niya na hindi siya sinipot ni Mark.Pumasok siya sa trabaho, at agad na nakita si Sylvain na matamlay na hinihigop ang kanyang morning tea sa opisina. Agad niyang tinanong, "Kailan ang kasal niyo ni Robin?"Nabulunan ng mainit na tsaa si Sylvain, dahilan para mag-sputter siya nang ilang sandali bago tuluyang nanumbalik ang katahimikan.“Gah? Tama, ang kasal natin. Nasa kalagitnaan pa rin kami ng pagpaplano nito. Oo, ang mga bagay na tulad nito ay palaging pinakamahusay na mabagal, tama? Kaya't naghahanda kami para sa lahat. At saka, I’ve only got the time to work on that bridal gown design after work,” he fibbed. "Napagpasyahan kong kunin ang iyong mahusay na mungkahi at ako mismo ang magdisenyo nito. Whew, medyo nakakapagod na gawin ang mga bagay-bagay sa iyong sarili,
Naputol ang tawag sa telepono bago pa man makapagsalita si Arianne. 'Ano ba, Mark! Hindi mo ba magawang sabihin sa akin kanina na isasama mo si Smore? Bigla mo nalang siya kinuha ng agad-agad. Pero, ayos lang. Kung binabantayan ni Mark si Smore, mas maaga siyang makakauwi dahil hindi kailanman naging tipo ng tao si Mark na manatili sa pampublikong lugar at maging magalang sa iba nang nakangiti. Masyado iyong nakaka-stress para sa kanya.'Pagdating niya sa ibaba, bumaba si Brian sa sasakyan para tulungan siyang pagbuksan siya ng pinto ng sasakyan. Itinaas pa niya ang laylayan ng palda ni Arianne.Pagkaupo niya ng maayos sa sasakyan ay inangat niya ang mga mata niya at ngumiti kay Brian. "Salamat."Saglit na nagulat si Brian bago niya mabilis na iniwas ang tingin sa mukha ni Arianne. "Bahagi ito ng aking tungkulin."Naisip ni Arianne na medyo kakaiba ang reaksyon ni Brian. "Anong problema? Hindi ba maayos ang makeup ko?"Seryoso ang ekspresyon ng mukha ni Brian habang sinabing, “Hi