บททั้งหมดของ Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: บทที่ 91 - บทที่ 100

"Ihahatid kita pauwi." "..." Nabigla si Madeline. Habang sk Meredith naman ay nagulat at nagsimula siyang makiusap nang may landi. "Pero nangako ka na sasamahan mo ako magshopping Jeremy." "Pwede mo muna akong hintayin dito." Lumapit si Jeremy kay Madeline nang hindi man lang sinisipat si Meredith. "Tara na." "Ayos lang. Kaya ko nang umuwi mag-isa." Mabilis itong tinanggihan ni Madeline. Wala siyang ideya kung anong balak ni Jeremy, pero di niya gusto ang pakiramdam niya dito. "May iba ka bang gustong maghatid sayo, bukod pa sa asawa mo? Siguro isa ding Mr. Whitman?" Bumaon sa kanya ang titig ni Jeremy, umabot sa kanya ang mga salitang hindi nasabi. Dahil ayaw na niyang pumalag, tumigil si Madeline sa pagtanggi at hinayaan na lang si Jeremy na ihatid siya pauwi. Hindi mapigilan ni Madeline ang ligaya na naramdaman niya nang lumingon siya kay Meredith at nakita niyang sasabog na ang matatambok nitong pisngi. Ginamit ni Jeremy ang paghatid sa kanya pauwi bilang oportunida

Aroganteng tumingala si Madeline para tingnan si Madeline. Malamang ang galit niya ay dulot ng kahihiyan mula sa ginawa ni Jeremy nitong hapon. Bahagyang humagikhik si Madeline. "Eh bakit ka nagagalit kung sigurado kang naglalaro lang siya nung hinalikan niya ako? Bakit ka pa gagastos ng malaking pera para lang utusan ang ibang tao na padalhan ako ng mga mensaheng yun?" "Ikaw…" Namuo ang mga salita sa lalamunan ni Meredith, at di na niya ito masabi. Napagtanto ito ni Madeline. "Yan ang dahilan bakit mo ako pinatawag sa mga utusan ng Whitman? Para saan at pinapunta mo ako dito?" "Importanteng bagay malamang." Naging malagim ang ngiti ni Meredith nag bigla niyang hablutin ang braso ni Madeline, at mabagsik ang mga mata niya. "Bakit di ka na lang lumayo Madeline? Ilang beses ko bang kailangang sabihin sayo na akin lang si Jeremy? Alam mo na dapat ngayon kung anong mangyayari kapag inagaw mo ang lalaki ko. "Nakalimutan mo na ba kung bakit ka nabilanggo? Nakalimutan mo na ba kung

Habang nahihirapang humakbang, tumalikod siya para umalis at bigla niyang narinig ang boses ni Jeremy mula sa likod. "Isang babae ang nagbigay ng dugo sa anak ko? Sino?" "Huh? Oh, ayun oh." Nang marinig ang tugon ng nars, nagtago si Madeline sa emergency exit. Natatakot siya na baka mandiri si Jeremy kapag nalaman niya na dugo niya iyon, pero dapat mauna ang kaligtasan no Jackson. Nagtago sa sulok si Madeline, habang nakatikom ang panga at nakayuko nang makita niyang dumaan ang anino ni Jeremy sa harapan niya. Sumakit ang buong katawan niya at nilamig siya dahil sa pagsasalin niya ng dugo. Pagbaluktot niya sa sulok, pinanood niyang umalis at maglaho ang anino ni Jeremy sa kanyang paningin, nang mawawala na ang malay ni Madeline. Kinabukasan na nang siya ay magising. Namumulikat ang kanyang binti dahil sa kanyang posisyon nang tumayo siya habang nakakapit sa pader. Nandoon pa rin ang sakit ng kanyang katawan at humapdi ang sugat sa kanyang noo. Habang nakakapit siya sa p

Napilitang manahimik si Madeline. Sumulyap siya sa labas ng bintana. Maulap ang langit at parang uulan. Nang makitang mukhang pamilyar ang kalsada, unti-unting nanikip ang mga ugat ni Madeline. Huminto ang kotse. Lumabas si Jeremy ng kotse habang si Madeline ay kinaladkad palabas. Pagtingin sa paligid, nanlaki ang mga mata ni Madeline at hindi siya makapaniwala. "Jeremy, bakit mo ako dinala dito!" Tanong niya habang nakaharap sa likod ni Jeremy, ngunit hindi siya pinansin ng lalaki. Kinaladkad si Madeline sa libingan kung nasaan ang kayang lolo at namatay na anak. Wala na siyang lakas para tumayo, at itinulak siya ng bodyguard papunta sa libingan. Bumagsak si Madeline sa sahig, hawak kung nasaan ang tumor. Huminga siya nang malalim, tiniis ang sakit, at tumingin sa taas. Nakatayo si Jeremy sa harap niya, matikas at malamig, ang aura nito ay di natitinag at walang-puso. "Bakit dito?" Tanong ni Madeline hbang nagningitngitan ang kanyang ngipin, unti-unting lumalabo ang

Nang marinig ang bawat salitang nagmula sa labi ni Madeline, kumunot ang noo ni Jeremy, biglang nagulo ang tibok ng puso niya. "Jeremy, kapag dk mo pa ako pinatay ngayon. Sisiguraduhin kong papatayin kita at ipaghihiganti ko ang anak ko." Mas matatag na ang malinaw niyang mata gaya ng dati. Walang-pakeng ngumiti si Jeremy. "Maghihintay ako." Tumayo siya nang sinabi niya ito at basta na lang umalis. Matapos panuorin na unti-unting naglalaho ang itim na anino sa kanyang paningin, sa isang iglap ay parang nawalan ng lakas at dugo si Madeline nang lupaypay siyang sumandal sa baul ng kanyang lolo. Muling tumulo ang maiinit na luha ngunit ang puso niya ay namanhid na sa sakit. Subalit, hindi pa ito tapos dahil biglang lumitaw si Meredith. May hawak na kutsilyo si Meredith nang makita niya si Madeline na nakahiga sa sahig habang hawak ang baul. Lumapit si Meredith kay Madeline at yumuko, lumapit para hilahin ang maikli niyng buhok. "Tsk tsk, sinabi ko na sayo na huwag kang