Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 81 - Bab 90

Sumama na ang loob ni Madeline. Paano siya makakaramdam ng pagsisisi? Kahit na magawa niya pa, huli na ang lahat. … Unti-unting nasanay si Madeline sa kanyang pinagtatrabahuan. Palakaibigan ang kanyang mga katrabaho at pinag-uusapan nila ang tungkol sa isang pagdiriwang para kay Madeline habang tanghalian. Nang tanghalian na, nag-uusap ang lahat na gusto nilang kumain nang lumapit ang department manager na si Elizabeth Snow. Maganda at bata pa si Elizabeth Snow. Maestilo din ang kanyang kasuotan. Paglapit niya, pinagsaklob niya ang kanyang kamay at seryosong sinabi. "Nakatanggap tayo ng isang napakahalagang proyekto. Ang kasalukuyang pausbong na influencer na si Lolly Tate ay ikakasal na sa kanyang kasintahan. Pumunta sila kina Mr. Whitman at nakiusap sa amin na magdisenyo ng isang pares ng couple rings, isang kwintas, at isang pulseras para sa kanila. Naglagay sila ng sampung milyong dolyar na customization fee. Kung makukuha natin ang deal na ito, makakakuha ang department

Nagtataka si Madeline kung may Multiple Personality Disorder ba si Elizabeth. Pabago-bago ang trato sa kanya nito. Sa sandaling ito, isang matangkad at mapayat na tao ang lumitaw sa pinto. Lumiwanag ang mga mata ni Elizabeth. "Mr. Whitman, bakit ka naparito?" Nagbago ang ugali niya. Napakahinhin na niya ngayon. Nang marinig ito ng ibang mga empleyado, inipalag nila ang kanilang mga bag at magalang na ngumiti kay Felipe. "Mr. Whitman." Nakabalik na sa ulirat si Madeline. Subalit, tapos na ang lahat na batiin ito. Magmumukhang gusto niyang magpasikat kung babatiin niya ito ngayon. Kaya tumango na lamang siya at nginitian si Felipe. Nginitian ni Felipe si Madeline bago pumasok. Mukha siyang maringal. Napakagwapo at elegante niya. "Maraming salamat sa pagtitiyaga niyong lahat. Good luck sa bago niyong proyekto," mahinhin niyang sinabi. Tinignan ni Elizabeth ang kanyang mga katrabaho at kaagad naunawaan ng lahat ang ibig-sabihin niya. "Maraming salamat sa iyong pag-aalala Mr

Nang makita ni Meredith si Jeremy at Madeline na magkasamang pumasok, galit na galit siya na nakatikom na ang kanyang mga kamao. May poot sa kanyang mga mata pero wala siyang magawa dito. Subalit nang makita niya si Felipe, gulat na gulat siya! Ang lalaking ito ang tito ni Jeremy! Nakaramdam siya ng labis na pagkabahala. Hindi niya inasahan na ang tito ni Jeremy ang magtatanggol kay Madeline noong raw na iyon. Atsaka, binigyan pa siya ng lalaking ito ng sulat mula sa isang abogado para kasuhan siya! Kabado siyang tumingin kay Felipe. Tumayo siya sa isang tabi at nagpanggap na walang nangyari. Nakita din ni Felipe si Meredith. Kalmado niyang inialis ang kantang tingin. Hinili ni Jeremy si Madeline sa tabi nito. Sa kabilang banda, umupo si Meredith sa kabilang tabi ni Jeremy. Sa sandaling umupo siya, nagsalin siya ng wine at kumuha ng pagkain para kay Jeremy na parang isang perpektong asawa. Pakiramdam ni Madeline na masakit siya sa mata. Lahat ng klaseng pagkain ay nasa

Napakalamig ng panahon. Sa sobrang lamig agad na nagyelo ang puso ni Madeline. Subalit, umaasa siya na sana mas lumamig pa. Mas maganda kung sa sobrang lamig ay mamanhid na ang kanyang buong katawan. Para hindi niya siya makaramdam ng sakit kailanman, sa katawan man o maski sa kanyang puso. Nakita ni Jeremy na hindi man lang nanlalaban si Madeline. Kaya tumigil siya sa ginagawa niya at hinila si Madeline habang nanginginig ito. Nakita niya na kasing puti ng niyebe ang kanyang mukha at walang kahit na anong kulay dito. Mukha siyang isang manyika na tinanggalan ng dugo mula sa katawan nito. Ang natitira na lang ay ang panlabas nito. Biglang nakaramdam ng takot si Jeremy. "Madeline, Madeline…" Tinatawag niya ang kanyang pangalan pero hindi siya sumasagot. "Madeline, 'wag kang magpanggap na patay! Ang sabi ko magsalita ka!" Napakabilis ng tibok ng puso ni Jeremy na pakiramdam niya ay sasabog siya. Bumalot sa kanya ang isang takot na kahit kailanman ay hindi pa niya naramdam

"Namumutla ka." Nang marinig ni Madeline si Felipe, naiilang niyang hinawakan ang kanyang mukha. Hindi mabuti ang kanyang kalagayan. Mas lumalala na ang kanyang katawan, kaya malamang hindi siya magmumukhang malusog. "Ayos ka lang ba?" Nag-aalala niyang tanong. "Salamat sa pag-aalala niyo, Mr. Whitman. Ayos lang ako." Mabilis siyang pinasalamatan ni Madeline bago tumayo. Naalala niya kung paano nadamay si Felipe dahil kay Jeremy at nakaramdam siya ng pagsisisi. "Kahit di mo na ako tawaging Mr. Whitman kapag walang ibang tao sa paligid." Nagdalawang-isip si Madeline sabay nagsabing, "Mauuna na ako, tito." "Actually, mas matanda lang ako kay Jeremy ng tatlong taon. Ayaw kong tinatawag na tito, kaya pwede mo akong tawagin sa pangalan ko. Nabigla si Madeline. Pagkatapos ay tumango siya. "Babalik na pala ako sa trabaho, Mr. Whitman." Tumingin si Felipe kay Madeline at ngumiti. "Sige." … Pinagtuunan ng pansin ni Madeline ang kanyang trabaho. Sa ganitong paraan ay na