Semua Bab Ang Makasalanang Asawa ni Mr. Whitman: Bab 1161 - Bab 1170

"Lilian!" Tumakbo si Fabian papunta sa kotse, pero mabilis na umandar ang kotse papalayo sa kanya. Lumingon sa paligid si Fabian at nagpasyang pahintuin ang isang lalaki na sumakay sa isang scooter. Sinuotan niya ng helmet ang ulo ni Jackson sabay binuhat siya papunta sa scooter. "Kumapit ka!" Tumango si Jackson at mahigpit na niyakap ang baywang ni Fabian. Tinignan ni Fabian ang kotse na humaharurot papalayo gamit ng kanyang matatalim na mga mata at mabilis itong hinabol. Ngunit halatang nakapaghanda ang mga taong iyon at nakalayo sila kay Fabian na nakasunod sa likuran ng kotse. Kailangang ihinto ni Fabian ang motor. Tinignan niya ang maingay na sangang daan at sinuntok ang upuan. "Bw*sit!" Nakatapos nang maaga si Madeline sa trabaho sa araw na iyon at nais niyang sunduin ang dalawang bata mula sa paaralan bago dumating si Jeremy. Ngunit pagkarating niya sa kindergarten, sinabi sa kanya na nasundo na sina Jackson at Lilian. Nag-aalala si Madeline na baka may binabal

Noong una, akala ni Madeline ay isa itong tawag mula sa mga kidnapper, pero isang boses ng babae ang narinig mula sa kabilang linya ng phone. "Eveline, nag-aalala ka ba na baka hindi mo mahanap ang pipe mong anak?" Biglang huminto ang mga hakbang ni Madeline at nagtanong nang may malamig na boses, "Sino ka?" "Hindi mo kailangang malaman kung sino ako. Kailangan mo lang malaman na malapit nang makita ng pipe mong anak ang mga magulang mo. Hmph," ngumisi and babae sabay binaba ang tawag nang wala nang iba pang sinabi. Sumakay si Jeremy sa kotse at nakita si Madeline na nakatayo sa malayo at mukhang nakatulala. Bumaba siya ng kotse at lumapit sa kanyang muli. "Linnie, dito ka muna sa bahay kasama ni Jack. Uuwi nang ligtas si Lilian." Biglang nahimasmasan si Madeline at hinawakan ang kamay ni Jeremy. "Jeremy." "Wag kang mag-alala." Naintindihan ni Jeremy ang pag-aalala sa mga mata ni Madeline. Malambing niya siyang pinatahan at tinignan ang kanyang kaakit-akit na mga mata. "Mag

Kasabay nang marinig ang kanyang boses, mabilis niyang sinugod ang lalaki na para bang isang espada. Kahit na malaki ang lalaki, mahina lang siya. Nang makita niyang sumugod si Jeremy, binato niya ang bag na hawak niya at tumakbo. Kasabay nito ay tumawag siya. "Nahanap nila ako! Kunin mo ang batang yan, dali! Kung hindi gumana, patayin mo ang hostage!" 'Patayin ang hostage!' Narinig ni Jeremy ang tatlong salitang iyon. Paano niya ito matitiis? Tumalon siya at sinipa nang malakas ang likod ng lalaki. Sumigaw ang lalaki at bumagsak sa lapag. Ngunit mabilis siyang bumangon muli at nagbalak na tumakbo nang isang tao ang biglang lumitaw sa kanyang harapan. Sa sandaling hindi siya makailag, sinipa siya sa dibdib ng taong nasa kanyang harapan. Pagkatapos ay bumagsak siya papunta kay Jeremy. Gusto niyang tumayo muli ngunit parang nabali ang mga buto niya sa dibdib. Namumutla ang kanyang mukha sa sakit. Hindi niya maituwid ang kayang sarili. Gulat na tinignan ni Jeremy si Fabian

Hindi inasahan nina Jeremy at Fabian ang ginawa ng lalaki. Nang makita nila ang kotse na napalibutan ng apoy, sabay na tumakbo sina Jeremy at Fabian papunta kay Lilian. Parang nabitin nang napakataas ang puso ni Jeremy. Mamula ang kanyang mga mata nang tinignan niya ang bata na napahinto nang dahil sa kanyang kalamigan. Ilang hakbang lang ang layo nilang dalawa, pero parang pinaghiwalay sila ng libo-libong kabundukan at ilog. Nagmadali si Jeremy, pero bigla na lang ay sumabog nang malakas ang kotse. "Lilian!" Natatarantang sumigaw si Fabian. Lumipad ang maliit na katawan ni Lilian mula sa malakas na hangin ng pagsabog. Nagkalamat ang tingin ni Jeremy habang nagmadali siyang saluhin si Lilian na pabagsak sa lapag. "Lillian!"Niyakap niya ang bata. "Lillian! Lillian!"Nanghihinang kinurap ng batang babae ang kanyang bilugang mga mata. Habang nakatingin sa lalaki sa kanyang harapan, gumalaw ang kanyang maliit na bibig. “Daddy.”Kahit na walang boses na lumabas mula sa

Tinignan ni Madeline ang lunas sa harapan niya at naisip si Jeremy. Alam niya na talagang di papayag si Jeremy na makita siyang sumusunod at tinatanggap ang mga karumal-dumal na hiling ni Ryan. Ngunit alam niya na ayaw niyang makakita ng araw na lubusan siyang masasaktan. Tinikom nang mahigpit ni Madeline ang kanyang kamao at tinignan ang lalaki sa harapan niya na hawak ang natatanging tyansa ni Jeremy. Nakatitig itong maigi. "Ryan, pwede kang humiling pero pag sumobra ka, di ako susunod." Nilapitan ni Ryan si Madeline at dinampot ang lunas sa kamay nito. Ngumiti ito nang malalim. "Ikinalulungkot ko na wala kang dahilan para tumanggo. Ayaw kong magdusa siya. Wala kang magagawa kundi pumayag." … Sa ospital. Pabalik-balik na naglalakad si Jeremy sa pasilyo nang nababahala. Ang pagiging kalmado na mayroon sila ay naglaho sa sandaling ito. May dugo pa rin sa kanyang palad na di niya nahugasan. Ang lahat ng ito ay nanggaling kay Lilian. Pumikit si Jeremy at huminga nang